บทที่ 11

จะว่าไปผู้ชายคนนี้ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ หรือเธอควรจะจับเขาดี?

ไม่ ๆ มีผู้ชายคนนี้ใครได้เป็นสามีต้องปวดหัวเพราะตามเขาไม่ทันแน่ ๆ คนที่ไม่ต้องการให้ตัวเองเจ็บปวดเพราะความรักและเป็นคนไม่เชื่อในความรักอย่างเธออยู่คนเดียวนี่แหละ ดีที่สุดแล้ว

ความคิดแผลง ๆ เริ่มหลุดรอดออกมาจากหัวสมองก่อนที่หญิงสาวจะส่ายศีรษะไปมาแล้วกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ไม่คิดอะไรบ้า ๆ อีก

‘เอาวะตกลงเป็นเบ๊ก็ได้มีแต่ได้กับได้ชัด ๆ’

“แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าฉันจะปลอดภัย” เมื่อมีทางเลือกไม่มาก เธอก็ต้องถามทางเพื่อหาความปลอดภัยให้กับตัวเอง

“ผมไม่มีรสนิยมรังแกผู้หญิง” ‘แต่ถ้าคุณสมยอม... นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง’ แน่นอนว่าประโยคหลังชลธีพูดกับตัวเองในใจ

จันทร์เจ้าที่ได้ฟังคำพูดของเขาก็รู้สึกย้อนแย้ง บอกว่าไม่นิยมรังแกผู้หญิง แล้วที่เอาหน้าที่การงานเธอมาล่อและบังคับทางอ้อมให้เธอยอมตกลงกับเขาไปนี่มันคืออะไร อันตราย ผู้ชายคนนี้อันตราย!

“อ้อ! หากคุณไม่มั่นใจไปอยู่กับผมที่เกาะ คุณจะบอกฟองคลื่นก็ได้ว่าไปกับผม ถึงยังไงผมกับพ่อของเธอก็ทำธุรกิจร่วมกัน หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณแน่นอนว่าพวกเขาจะเพ่งเล็งมาที่ผมทันที”

“หมายความว่าไงว่าต้องไปเกาะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามแทบจะทันทีเมื่อได้ยินเขาบอกว่าต้องไปอยู่ที่เกาะ ถ้าเธอจำไม่ผิดยังไม่มีประโยคไหนที่เขาบอกว่าจะให้เธอไปเกาะกับเขาเลยนะ หากจะได้ยินก็ได้ยินเมื่อกี้นี่แหละ

“อ้าวนี่ผมไม่ได้บอกคุณเหรอว่าผมมีสัมปทานรังนกอยู่น่ะ ผมก็ต้องไปดูสิ ความจริงแล้วผมอยู่ที่เกาะเป็นหลักนะ ตอนแรกก็ตั้งใจกลับเกาะอีกสองวัน แต่ว่าน่าเสียดายที่มีพายุมรสุมเข้าซะก่อน ทำให้เดินเรือไม่ได้ ดังนั้นคุณก็ไปเป็นเบ๊ผมที่บ้านพักของผมก็แล้วกันนะ อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมากหรอก แต่หากว่าคุณกลัวไม่ต้องตกลงไปอยู่กับผมก็ได้นะ ผมไม่ได้ว่าอะไร”

“ใครกลัวกัน ฉันไม่กลัวคุณหรอก ไปก็ไปสิ” อีกนิสัยที่แก้ไม่หายของจันทร์เจ้าคือการถูกท้าทายหรือการดูถูก หากมีใครพูดท้าทายหรือดูถูกเธอจันทร์เจ้าก็จะตอบกลับในทันทีอย่างที่เธอตอบกลับชลธีไป

เรื่องนั้นช่างมันเถอะเพราะตอนนี้จันทร์เจ้ารู้สึกยินดีปรีดาอย่างมาก และรู้สึกว่าที่ตัวเองตกลงไปนั้นดีที่สุดแล้ว เพราะตั้งแต่ได้ยินเขาบอกว่ามีสัมปทานรังนก ตัวเธอก็แทบอยากจะถวายตัวเองเป็นเบ๊รับใช้ให้เขาทันที! คนที่ใฝ่ฝันอยากเห็นรังนกจริง ๆ อย่างเธอ ถ้าไม่ตอบตกลงก็โง่เต็มทน

นี่มันคือโอกาสทองของเธอเลยนะ โอกาสที่จะได้ไปเห็นถ้ำเลี้ยงนก เห็นรังนกเป็น ๆ โอกาสแบบนี้จะมีเข้ามาง่าย ๆ ได้ซะที่ไหน ถ้าให้ดีบางทีนี่อาจทำให้เธอได้มีโอกาสทำทัวร์ท่องเที่ยวให้ความรู้เชิงอนุรักษ์ธรรมชาติแก่นักท่องเที่ยวก็ได้ ดังนั้นไม่แปลกที่เธอจะรีบตอบตกลง แต่ว่าก็ยังคงสงวนท่าทีอยู่บ้าง เพื่อไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป และไม่ให้ชายหนุ่มจับความรู้สึกเธอถูกนั่นเอง

“เป็นการตัดสินใจที่ดีครับ” ชายหนุ่มตอบรับด้วยรอยยิ้มเต็มไปหน้า ในขณะที่หญิงสาวแทบจะถลาเข้าไปบีบคอเขาให้ตายอยู่แล้วที่เห็นสายตาพึงพอใจมากไปของเขา

“แล้วระยะเวลาที่ฉันต้องเป็นเบ๊คุณ”

“ไม่นาน คุณกลับไปเถอะผมต้องทำงานต่อ อีกสองวันเจอกันที่นี่นะครับ เดี๋ยวผมจะพาไปที่บ้านพักของผม ถ้าหากพายุหมดแล้วคุณอาจต้องไปเกาะกับผมนะ ยังไงก็เตรียมตัวไว้แล้วกัน ไม่มีอะไรแล้ว เชิญ”

แม้ว่าจันทร์เจ้าอยากจะพูดหรือถามอะไรมากไปกว่านี้ก็ไม่ได้แล้ว ในเมื่อถูกไล่ก็ไม่มีอะไรต้องอยู่ต่อ ทว่าพอออกจากห้องของชายหนุ่มมาได้เธอก็นึกขึ้นได้ถึงคำว่า ‘ไม่นาน’ ไอ้ไม่นานของเขานี่มันนานเท่าไหร่กัน

“คิดถูกคิดผิดวะที่ตัดสินใจแบบนี้ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ท่องไว้เพื่องาน เพื่อค่ารถและค่าคอนโดฯ จันทร์เจ้าทำได้!” แล้วเจ้าตัวก็เดินออกจากบีชบาร์ไป

หลังก้าวเท้าออกจากบาร์บีชแล้วตอนแรกจันทร์เจ้าตั้งใจจะกลับห้องเลยเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรก็เป็นอันต้องเปลี่ยนแพลนกะทันหัน เมื่อได้รับข้อความจากมารินให้ไปเจอกันที่ร้านอาหารตามสั่งที่ริมทะเล จันทร์เจ้าจึงวาดขาเปลี่ยนทิศทางตรงไปหาเพื่อนสาวทันที