EP06 เรื่องราวของเขมมิกา

"นี่แกจะพาฉันไปไหนเนี่ย ฉันเมาจะไม่ไหวแล้วนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกเพื่อนสาวเสียงเอื่อยๆ เธอเมาและเหนื่อยจากการเต้นเอามากๆ 

"แกอยากหายเมามั้ย?" 

"อื้อ อะไรอีกหละ" เธอขมวดคิ้ว จะอ้วกมากๆ ตอนนี้ 

"นี่ไงหละ" เทียน่ายกยิ้มมุมปากแล้วพาเขมมิกาเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวโดยมีทั้งผู้ชายและผู้หญิงกำลังเสพยาอยู่ข้างในราวๆ 5 คน ด้วยความเมาเธอก็ปฎิเสธยากขึ้นเพราะตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้ว เมื่อถูกพูดคะยั้นคะยอมากขึ้นเรื่อยๆ เกลี้ยกล่อมเธอเรื่อยๆ จากปฏิเสธเสียงแข็งก็อ่อนลงเรื่อยๆ เหลือเพียงแค่ความอยากรู้อยากลอง

"เถอะหน่า แกจะมีความสุข เชื่อฉัน" 

"ใช่ มันดี แล้วจะติดใจ" 

แต่ละคนพูดเกลี้ยกล่อม สุดท้ายเขมมิกาก็กลายเป็นทาสยาไปตั้งแต่นั้นมา 

หลายวันต่อมา

"แก เดี๋ยวฉันมานะ" 

"อืม"

"แปปเดียว ฉันไปคุยเรื่องนั้นก่อน รอแปป ทางนั้นกำลังเตรียมไว้ให้แกโดยเฉพาะ" พูดจบเทียน่าก็เดินออกไป แต่ไม่ลืมส่งสายตาไปให้บาร์เทนเดอร์หนุ่ม ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เรียบรอบแล้ว 

"นี่ของของเธอ" 

"ขอบคุณ ส่วนผู้หญิง จัดการต่อเองแล้วกัน" 

"อืม ออกไปได้แล้ว" 

เทียน่ากระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วมองยาและเงินจำนวนหนึ่งในมือของตนอย่างดีใจแล้วรีบออกไปจากที่นี่ทันทีเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ 

เวลาต่อมา

"อ๊ะ นะนี่ จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ!" หญิงสาวโวยวายด้วยความตกใจเมื่อมีใครบางคนกำลังลวนลาม ไม่สิ พาเธอไปไหนสักที่ และเธอก็ไม่รู้จักมาก่อนด้วย

"อยู่นิ่งๆ ถ้าเธอโวยวาย ฉันจะจับเธอทำเมียตอนนี้ตรงนี้นี่แหละ!" เสียงเรียบเอ่ยประโยคคำขู่ ซึ่งมันขู่แบบนี้เธอก็ยิ่งดิ้น

"ช่วยด้วย!" อึก!"

แต่ทว่าก็ต้องหยุดดิ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเหมือนเสียงสวรรค์มาช่วยเธอ 

"ปล่อยมือออกจากผู้หญิงของกู!" เสียงประกาศกร้าวดังขึ้น ทำให้ผู้ชายที่กำลังฉุดผู้หญิงอยู่นิ่งเงียบตัวสั่นน้อยๆ ด้วยความตกใจและรีบปล่อยสาวเจ้าตามคำตวาดนั่นทันที 

"เอาตัวมันไป"

"ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว!" 

"เอาไป" ธนนท์ไม่ฟัง เขาจ้องมองมันด้วยแววตาดุดันแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังหมายปองตัวอ่อนปวกเปียกเพราะเมาและตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่

"คะคุณ.." 

หมับ!

"อ๊ะ! จะพาฉันไปไหน" เขมมิกาตกใจเมื่อถูกผู้ชายที่ชื่อธนนท์ช้อนอุ้มเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวพาไป ยิ่งเมาก็ยิ่งสู้ต่อต้านไม่ได้ สุดท้ายก็จำยอม อย่างน้อยเธอคงไม่หนีเสือปะจระเข้หรอกมั้ง เพราะเขามาช่วยเธอนี่เนอะ

หมับ!

หญิงสาวถูกวางลงบนเตียงนอนสีแดงสดด้วยแววตาหยาดเยิ้ม 

"นอน เธอเมามากแล้ว" พูดจบก็เดินออกไป เขาออกมานั่งรอเธออยู่นอกห้องบนโซฟาสีแดงสด เนื่องจากเขาชอบสีแดงนั่นแหละ มีห้องสีเทา แต่ทว่าเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ เป็นสีแดงทั้งหมดและแล้วแต่โซนอื่นๆ ของคลับ เพราะนี่คือส่วนตัว

ตึก ตึก ตึก 

หญิงสาวเดินโซซัดโซเซออกมาจากห้องนอน เธอจ้องมองแผ่นหลังที่ยืนหันหลังให้เธออยู่ตรงระเบียงห้อง ภายนอกมีแสงไฟจากตึกสูงระยิบระยับเต็มไปหมดจนน่ามองในเวลากลางคืนและรับลมเย็นๆ ทว่าภาพตรงหน้ากลับค่อยๆ เลือนลาง

เธอเห็นเป็นภวินทร์...

"ออกมาทำไม" 

หมับ!

"พี่วินท์" เธอเดินเข้ามาสวมกอดแผ่นหลังกว้างแล้วซบใบหน้าลงแนบแผ่นหลังของเขา พร้อมกับสูดดมกลิ่นกายหอมๆ ของเขา พร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นใจ ในที่สุดเขาก็รักเธอเข้าแล้วจริงๆ 

ธนนท์นิ่งเงียบ เขาขมวดคิ้ว อยากรู้ว่าเธอจะเพ้อถึงผู้ชายคนนั้นว่ายังไงต่อ เขาจึงนิ่งเงียบ รับบทเป็นมันชั่วคราว 

ทั้งสองพากันมานั่งที่โซฟา เขาปล่อยให้หญิงสาวกอดคลอเคลียอยู่แบบนั้นไปสักพักเพราะท่าทางของเธอในตอนนี้มันก็แลดูช่าง ขี้อ้อนและน่าเอ็นดูเอามากๆ 

สุดท้ายกลายเป็นเขาที่ตบะแตกเอง

"อื้มมม~" เขาบดจูบเธออย่างดูดดื่มแล้วโน้มตัวเธอลงไปช้าๆ ซึ่งเธอก็ยินยอมพร้อมใจและยกเรียวแขนคล้องลำคอแกร่งอย่างพร้อมใจ ธนนท์บดจูบเธออย่างเร่าร้อน จากนั้นก็ผละริมฝีปากลงบนซอกคอขาวเนียนและกดจูบขบเม้มอย่างหมั่นเขี้ยวและเริ่มมีอารมณ์เต็มที่

"อื้ม จ๊วบ!" 

มือหนาลูบไล้เรียวขาคู่สวยที่ยันขึ้น ปล่อยให้เขาแทรกตัวอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเธออย่างแนบชิด มือหนาลูบต้นขาคู่สวยลากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงสะโพกใหญ่และบั้นท้ายอวบอิ่มเด้งฟูอิ่มน้ำ เสื้อสายเดี่ยวถูกปลดสายออกไป สองร่างแทบจะเปลื้องผ้า เนินอกอวบอิ่มถูกริมฝีปากร้อนกดจูบขบเม้มเบาๆ 

"อ๊า~ พี่วินทร์" เขมมิกาครางเสียงกระเส่าข้างใบหูของเขาที่กำลังลูบไล้เรือนร่างของเธอและปลุกเร้าอารมณ์ของเธออย่างเร่าร้อน เต้าอวบสวยถูกมือหนาบีบขยำอย่างหมั่นเขี้ยวจนเธอปริ้นตามง่ามนิ้วมือ 

"อ๊ะๆ สะเสียว อื้อ มะไม่ไหวแล้วพี่วินท์ อึก!" ร่างเล็กสั่นสะท้านครางเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายกดจูบยอดอกสีชมพูสวยของเธอ สลับกับตวัดลิ้นเลียยอดอกของเธอจนเธอครางเสียงหลง

เป๊าะ!

"บอกฉันสิว่าต้องการการมากกว่านี้" เสียงผละริมฝีปากออกจากยอดอกของเธอและเขาเอ่ยปากถามเสียงกระเส่าเมื่อมีอารมณ์มากขึ้นเรื่อยๆ สองร่างแนบชิดจ้องตากันหวานเชื่อม แต่ทว่าแววตาคู่สวยที่กำลังหวานเยิ้มก็เปลี่ยนไปเป็นตื่นตระหนกตกใจเมื่อภาพของผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่ภวินท์อย่างที่เธอเห็นในตอนแรก

หมับ!

เพี๊ยะ! 

"แกเป็นใคร!" เธอสะดุ้งตกใจดีดตัวออกห่าง มือกอดตัวเองที่เกือบจะเปลือยเปล่าเอาไว้ด้วยความตกใจกลัวและโกรธที่ถูกผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาลวนลาม

.

"มะไม่จริง มะไม่ใช่" หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่นคล้ายจะร้องไห้อย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เธอส่ายหน้าปฏิเสธราวกับสติกำลังจะหลุดเมื่อฟังธนนท์เล่าย้อนความอดีตไปจนถึงตอนที่เธอเกือบจะพลาดไปมีอะไรกับเขาจริงๆ 

ไม่สิ เขมมิกาพลาดอย่างมหันต์

ทำไมในนิยายไม่กล่าวถึงอะไรแบบนี้ ไม่จริง เธอพลาดตรงไหนไป หรือนี่จะเป็นภาคต่อจริงๆ เธอจำได้ว่าตอนจบ เขมมิกาหนีไปต่างประเทศเพราะอับอายในสิ่งที่ผิดพลาดหลายอย่าง แต่ที่น่าแปลกใจตอนนั้น นักเขียนทิ้งท้ายเกี่ยวกับเขมมิกาว่าสติแตกยอมรับความจริงไม่ได้ หนีคดีที่ตัวเองทำไว้ว่างั้น

หรือคดีที่ว่าจะเป็นเรื่องยาเสพติด แต่ทว่าในนิยายบรรยายไม่จบและไม่สรุปจบจริงๆ ถึงบอกว่ามีภาคต่อ..