บทที่ 5 ทำน้ำซุป

บทที่ 5 ทำน้ำซุป

ฝั่งด้านซิ่นเจี่ยว

หลังจากที่ขับไล่ชิงฮวากับน้องของเธอออกไปจากบ้านได้ ซิ่นเจี่ยวมีความสุขที่ไม่ต้องทนเห็นใบหน้าของหลานอีก ต่อจากนี้บ้านหลังนี้เงินทองมากมายของน้องชายจะเป็นของเธอเพียงคนเดียว

“คุณแม่คะวันนี้ฉันจะออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนขอเงินหน่อยสิยิ่งตอนนี้มีกระเป๋าเข้ามาใหม่ ฉันไม่อยากจะตกยุคให้เพื่อนคนอื่นดูถูกต่อว่า” ซิ่นเจี่ยวดื่มน้ำชาอยู่ในห้องโถงของบ้านกำลังครุ่นคิดว่าวันนี้เธอจะไปเข้าบ่อนเพื่อเอาคืนที่เสียไปเมื่อวานครันนั้นเหมยอิ๋งได้เดินออกมาจากห้องแต่งกายสีฉูดฉาดแต่งแต้มใบหน้าเตรียมพร้อมจะออกไปข้างนอกเอ่ยขอเงินผู้เป็นแม่

“เหมยอิ๋งแกเองก็ต้องรู้จักประหยัดช่วยกันสิ เราไม่ได้ทำงานต่อให้เงินที่มีอยู่ตอนนี้มากแค่ไหนใช้ฟุ่มเฟือยสักวันมันต้องหมดแล้วกระเป๋าแกพึ่งไปซื้อมาใหม่ไม่กี่วันก่อนไม่ใช่หรือไงกัน”

“เฮอะ! แล้วทีคุณแม่ล่ะคะออกไปบ่อนทุกวันเสียทุกวันฉันยังไม่เคยว่าอะไรเลย ฉันซื้อของได้ของแต่คุณแม่เสียเงินแถมยังไม่ได้อีกด้วย”

“เจ้าลูกคนนี้ยอกย้อนจริง ๆ เอานี่เอาไปจะได้ไม่ต้องมาบ่นให้อารมณ์เสีย” ซิ่นเจี่ยวแม้ปากจะบ่นแต่ก็หยิบกระเป๋าล้วงนำเงินออกมาให้แก่เหมยอิ๋งไปเที่ยวเล่น เมื่อเธอได้เงินตามที่ต้องการแล้วรีบรับมาใส่กระเป๋าและเดินออกจากบ้าน

“ขอบคุณนะคะคุณแม่ขอให้คุณแม่เล่นชนะนะคะ” เหมยอิ๋งยิ้มระรื่นโบกมือลาแม่ของตน สักพักต้าหลงก็ได้เดินออกมาจากห้องของตัวเองเมื่อเห็นน้องสาวได้เงินเขาเองก็มพอใจที่แม่เอ็นดูและตามใจแต่เหมยอิ๋ง

“คุณแม่วันนี้ฉันจะไปเที่ยวก่อนคุณแม่ออกไปอย่าลืมทำกับข้าวและเอาเงินไว้ให้ด้วยนะ รู้ใช่มั้ยว่าการที่ชิงฮวาออกจากบ้านหลังนี้เพราะใคร เพราะฉันข่มขู่มันแม่ต้องให้ค่าตอบแทนฉันสมน้ำสมเนื้อด้วยล่ะ”

“รู้แล้วน่า ส่วนเรื่องกับข้าวออกไปกินข้าวนอกแล้วกันตอนนี้ถึงเวลาที่แม่ต้องออกจากบ้านแล้ว” ซิ่นเจี่ยวจ้องมองนาฬิกาเห็นว่าตอนนี้บ่อนเปิดแล้วจึงรีบล้วงเงินให้ต้าหลงและลุกเดินออกไป ต้าหลงเห็นเงินจำนวนมากรอยยิ้มบนใบหน้าปรากฏออกมาพร้อมหยิบเงินขึ้นไปสูดดม

“เงินนี่มันหอมจริง ๆ คุณแม่ให้เยอะแบบนี้คืนนี้จะดื่มด่ำให้สนุกเลย ฮ่า ฮ่า” พูดจบต้าหลงเดินเข้าห้องไปนอนต่อ

ดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงหลิวหลิวเดินสำรวจทั่วตัวบ้านหาสิ่งของที่ได้มาจัดการทำเป็นโต๊ะเก้าอี้ และจัดหน้าบ้านให้สวยงามเมื่อเงยหน้ามองท้องฟ้าเห็นว่าใกล้จะค่ำแล้วเธอจึงบอกให้น้องไปอาบน้ำล้างกาย

“ชิงเทียน ชิงหนี่ว์พวกเธอทั้งสองพากันไปอาบน้ำล้างกายรอพี่นะ พี่จะเข้าครัวทำอาหารเย็นให้กิน”

“ได้ค่ะ/ได้ครับ” เด็ก ๆ คิดถึงอาหารที่พี่เอามาให้กินตอนกลางวันน้ำลายเริ่มสอออกมารีบพากันวิ่งไปอาบน้ำตามที่พี่บอก

“เด็ก ๆ คงหิวมากสินะทันทีที่บอกก็รีบไปอาบน้ำกันเลย ดีล่ะฉันจะเข้าในมิติเพื่อหากับข้าวมาทำให้เด็ก ๆ ได้กิน” พูดจบหลิวหลิวเดินเข้าไปในครัวเข้าไปในมิติเลือกหยิบของใช้ข้าวสารและอาหารสดในมิติห้างออกมาเพื่อปรุงอาหาร ไม่นานเธอก็สามารถทำอาหารมากมายเสร็จสิ้นและวางบนโต๊ะอาหารเพื่อรอน้อง ๆ

“โชคดีนะที่ฉันชอบทำอาหารและอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เรียนจบ จึงพอมีฝีมืออยู่บ้างหวังว่ากับข้าววันนี้จะถูกใจเด็กทั้งสองนะ คืนนี้คงยังอีกยาวไกลเมื่อเด็ก ๆ นอนหลับแล้วฉันจะเข้าไปที่มิติอีกครั้งเพื่อไปนำของมาทำหมาล่าก่อนจะเปิดร้านฉันจะทำชิมก่อน” หลิวหลิวกอดอกมองกับข้าวที่น่ากินอย่างภูมิใจและคิดเรื่องที่หมาล่าที่เธอจะทำขาย

ไม่นานน้อง ๆ ก็พากันลงมาจากชั้นบนเห็นอาหารและข้าวสารที่เรียงตัวสวยอยู่ในชามข้าวทำให้ทั้งสองตาลุกวาวราวกับเห็นของมีค่าแถมของกินยังส่งกลิ่นหอมโชยเย้ายวน

“พี่ชิงฮวาเรากินทั้งหมดนี่ได้จริง ๆ หรือครับ”

“ใช่นะสิ ต่อไปนี้ไม่ว่าชิงเทียนกับชิงหนี่ว์อยากกินอะไรเมื่อไหร่สามารถกินได้เสมอ ไม่มีใครกล้ามาว่าหรือรังแกเราได้อีก เอาล่ะมานั่งที่เก้าอี้ได้แล้วเดี๋ยวกับข้าวจะเย็นและไม่อร่อย” หลิวหลิวยิ้มกริ่มรีบกวักมือให้เด็ก ๆ มานั่งที่เก้าอี้ทั้งสามคนกินข้าวกันอย่างมีความสุข

หลังจากที่ทุกคนกินอิ่มหลิวหลิวให้ทั้งสองขึ้นไปนอนหลับเพราะพรุ่งนี้มีงานให้เด็ก ๆ ได้ทำ น้อง ๆ เป็นเด็กที่เชื่อฟังพี่สาวไม่ว่าเธอจะให้ทำอะไรย่อมทำตามทุกอย่าง

หลิวหลิวได้เวลาเข้ามิติอีกครั้งเพื่อเลือกหยิบของมาทำซุปหมาล่า เธอเดินเลือกของอย่างเพลิดเพลินจนได้ของครบแล้วเธอได้ปิดมิติและตั้งหม้อเพื่อทำซุปหมาล่าต่อ

เธอจัดการก่อไฟอีกครั้งแม้ที่นี่จะมีไฟฟ้าแต่ทว่ายุคนี้เครื่องใช้ครัวเรือนยังคงไม่พัฒนาเหมือนยุคปัจจุบันมากนักและยังคงใช้เตาฟืน เธอตั้งกระทะใส่น้ำมันงาลงไปจากนั้นใส่เครื่องเทศลงไปผัดโดยมีเครื่องเทศมากมายได้แก่ ลูกกระวาน โป๊ยกั๊ก อบเชยแท่ง เก๋ากี้ ผัดให้หอม ใส่พริกแห้งลงไปในกระทะ ต่อด้วยขิงและกระเทียมผัดจนหอมก่อนใส่น้ำซุป

ตั้งหม้อใส่น้ำซุปกระดูกหมูและใส่เครื่องเทศที่เธอเอาไปผัดลงไป ปรุงรสด้วยน้ำตาลทราย เกลือสมุทร ซีอิ๊วขาว พริกหมาล่า เพียงเท่านี้น้ำซุปของเธอก็เสร็จสิ้น

จากนั้นเธอมาจัดการในส่วนของเนื้อและผัก วันนี้หลิวหลิวทำเพียงหั่นหมูเป็นชิ้นพร้อมนำไปหมักกับเครื่องหมักหมูที่เธอหยิบมาจากมิติห้าง ก่อนจะมาหั่นผักและทำน้ำจิ้ม เธอจะทำน้ำจิ้มแค่อย่างเดียวก่อนลองดูว่าลูกค้าที่มากินพึงพอใจระดับไหนเธอค่อยทำน้ำจิ้มสูตรใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง น้ำจิ้มของเธอเป็นน้ำจิ้มน้ำมันงา โดยมีส่วนผสมดังนี้

ซอสงา 2 ช้อนชา น้ำมันหอย 2 ช้อนชา ซีอิ๊วขาว ครึ่งช้อน

น้ำมันพริกหม่าล่า 1 ช้อนชา ซอสเห็ดสับ 2 ช้อนชา

น้ำมะนาว 1 ช้อนชา น้ำมันงา 2 ช้อนชา

น้ำตาลทราย 1 ช้อนชา ผงชูรส เกือบครึ่งช้อน

กระเทียมสับ พริกขี้หนู ผงพริกหม่าล่า งาคั่ว ต้นหอม

ผักชี เมื่อใส่ทุกอย่างครบแล้วเธอคนเครื่องให้เข้ากันแล้วค่อย ๆ ตักมาชิ้มอย่างคาดหวัง

“อื้มม..อร่อยเหมือนกันนะเนี้ยะไม่คิดเลยว่าฉันจะทำมันออกมาได้อร่อยขนาดนี้ไม่ผิดหวังเลยที่เป็นคนชอบหมาล่า ต่อไปคงต้องรอให้ซุปเข้าที่และเนื้อนุ่ม ค่อยมาชินอีกครั้งแล้วกัน” หลิวหลิววางช้อนลงก่อนจะเดินออกไปที่ด้านนอกเพื่อจัดเตรียมโต๊ะเก้าอี้สำหรับเปิดร้านขายหมาล่า โชคดีที่ในมิติมีทุกอย่างที่เธอต้องการ เธอวาดรูปวางแผนการจัดร้านก่อนจะเปิดมิติไปนำเอาโต๊ะเก้าอี้ ออกมาจัดพร้อมทั้งหม้อถ้วยชามไว้สำหรับไว้ให้ลูกค้าเมื่อเข้ามากินที่นี่ เธอใช้แรงและเวลานานพอสมควรในการจัดแจงร้านจนตอนนี้ทุกอย่างลงตัว

“เฮ้อ! ในที่สุดร้านเล็ก ๆ ของฉันก็สำเร็จเสียทีมีโต๊ะไว้สำหรับตอนรับลูกค้าสามโต๊ะ เท่านี้ก็พอแล้วสำหรับร้านใหม่ เอาล่ะตอนนี้ถึงเวลาชิมซุปหมาล่าแล้ว” พูดจบหลิวหลิวเดินเข้าไปในครัวตักซุปหมาล่าใส่หม้อสำหรับตั้งโต๊ะเธอเริ่มชิมของที่เธอทำเอาไว้ คิดไม่ถึงเลยว่าน้ำซุปที่ทำจะออกมาได้อร่อยขนาดนี้

“ว๊าวว น้ำซุปเผ็ดกำลังดีเนื้อนี่ฉันคงต้องหมักผงปรุงรสเพิ่มสักหน่อย เท่านี้ถือว่าดีมาก ๆ แล้ว พรุ่งนี้ร้านหมาล่าสกุลไป๋พร้อมที่จะเปิดร้านแล้ว” หลิวหลิวคลี่ยิ้มเต็มดวงหน้าจัดการกินของที่อยู่ตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะเก็บของและขึ้นนอน เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับในทันที