บทที่ 2 เด็กสาวที่ร้ายกาจและน่ารังเกียจ 2/2

ความจริงแล้วเด็กสาวไม่อยากจะเป็นคนร้ายกาจนักหรอก แต่เพราะเธอกับครอบครัวถูกบ้านใหญ่เอาเปรียบมาตลอดตั้งแต่ตอนที่เริ่มจำความได้ จะบอกว่าถูกเอาเปรียบจนถึงขั้นต้องแยกบ้านเลยก็ว่าได้ แต่นี่ขนาดแยกบ้านออกมาแล้ว บ้านใหญ่ก็ยังตามมารังควานอีก เธอจึงจำเป็นต้องร้ายตอบเพื่อต่อสู้กับคนนิสัยแย่ ๆ อย่างบ้านใหญ่อย่างไรล่ะ

หลายวันต่อมา...

วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านเนื่องจากทั้งสองไปทำงานในคอมมูน พี่ชายสองคนก็เข้าไปธุระในเมืองให้หัวหน้าคอมมูน มีแต่เธอกับพี่สะใภ้ทั้งสองรวมถึงหลาน ๆ ที่ได้อยู่เฝ้าบ้าน ซึ่งตัวของเว่ยอ้ายเหม่ยเองก็ยังคงทำหน้าที่เฝ้าของเนื่องจากกลัวว่าบ้านลุงใหญ่จะมาเอาของไปอีก

แต่แล้วเวลาเกือบเที่ยง ใครจะคิดกันละว่าญาติผู้พี่ดันมาที่บ้านแล้วบอกกับพี่สะใภ้ใหญ่ว่า ลุงใหญ่นั้นให้มาเอาตั๋วสำหรับซื้อของใช้ในบ้าน เนื่องจากว่าตอนนี้บ้านใหญ่จะไปร้านค้าสวัสดิการเลยต้องมาเอาจากบ้านรอง

ส่วนสะใภ้ใหญ่นั้นก็เข้าใจว่าครอบครัวของลุงใหญ่จะเอาตั๋วไปและจะไปซื้อของใช้มาให้จึงกำลังจะไปหยิบตั๋ว แต่พอเว่ยอ้ายเหม่ยรู้เรื่องเข้าก็รีบห้ามพี่สะใภ้ใหญ่ของตนไว้ทันที แล้วบอกว่าคนพวกนี้โกหกเพราะจะเอาตั๋วไปใช้เองต่างหากล่ะ

หลังจากที่บอกพี่สะใภ้เสร็จแล้ว เว่ยอ้ายเหม่ยจึงรีบวิ่งออกมาหน้าบ้านเพื่อไล่ให้ญาติผู้พี่กลับไป

“อวิ๋ยรุ่ย!! กล้าดีนักนะที่จะมาหลอกเอาตั๋วจากพี่สะใภ้ฉัน เธอรีบกลับไปซะก่อนที่อ้ายเหม่ยคนนี้จะมีน้ำโห ตั๋วนี้เป็นของบ้านฉัน เธอไม่มีสิทธิ์มาเอาไป ถ้าอยากได้ของก็ไปหาซื้อในตลาดมืดเอาเองสิ” เว่ยอ้ายเหม่ยตวาดเสียงดัง เด็กสาวไม่คิดจะเกรงกลัวอีกฝ่าย และไม่สนใจด้วยว่าใครจะมาได้ยินหรือเปล่า

“นี่หล่อนกล้าขวางฉันเหรอ ได้...ฉันจะสั่งสอนให้ดูว่าหล่อนมันก็แค่เด็กขี้เกียจเท่านั้น” อวิ๋นรุ่ยตอบกลับอย่างไม่พอใจโถม ก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาเพื่อหวังจะทำร้ายเว่ยอ้ายเหม่ยทันที

แต่ทว่าเว่ยอ้ายเหม่ยนั้นกลับเร็วกว่า พอเว่ยอวิ๋นรุ่ยวิ่งเข้ามาที่ตั้งรับอยู่แล้วก็ถีบเข้าไปที่ท้องของอีกฝ่ายเต็มแรง ทำเอาถึงญาติผู้พี่คนนี้ถึงกับจุกจนตัวงอแล้วลงไปนอนกองกับพื้น แถมยังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

“หน็อย!! อย่าคิดจะรังแกฉันได้เหมือนเมื่อก่อนสิ ฉันไม่ยอมหรอกนะ ในเมื่อมีมือมีเท้าเหมือนกัน อ้อ...แล้วไปบอกคนบ้านใหญ่ด้วยว่าอย่ามาเอาเปรียบกันอีก ถ้ามาอีกละก็ฉันจะสู้สุดใจ ตายเป็นตายไม่เชื่อก็ลองดู” เธอพูดพร้อมชี้นิ้วไล่ให้อีกฝ่ายออกจากรีบบ้านรองเว่ยไปเสีย

เมื่อเห็นว่าเว่ยอ้ายเหม่ยเอาจริง เว่ยอวิ๋นรุ่ยจึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปทั้งน้ำตา

เว่ยอ้ายเหม่ยไม่เพียงแต่ร้ายกาจกับคนบ้านใหญ่เท่านั้น แม้แต่กับคนในบ้านรองเองก็กลายเป็นว่า เธอก็ไม่มีความอ่อนโยนให้กับคนในครอบครัวเลย แถมพูดจากับทุกคนด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างไม่อ่อนโยนเหมือนลูกสาวบ้านอื่น

ส่วนกับหลานชายและหลานสาวนั้นยิ่งแล้วใหญ่ เด็กสาวไม่แม้แต่จะคุยกับดีพวกเขา หากพวกเขาซนหรือว่าทำอะไรที่ดูขัดตาเธอก็จะด่าเสียงดังจนพวกเขากลัว กลายเป็นว่าหลานทั้งสองไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้เธอเสียด้วยซ้ำ

พฤติกรรมขี้เกียจและร้ายกาจของเว่ยอ้ายเหม่ยนั้นโด่งดังไปทั่ว ยิ่งบ้านใหญ่ไม่ชอบเธออยู่แล้ว ก็ยิ่งสุมไฟให้ข่าวนี้กระพือออกไปอีก จนชาวบ้านต่างก็เอือมระอา เพราะบางครั้งเธอก็ร้ายกาจใส่ชาวบ้านด้วยเช่นกัน หากชาวบ้านคนนั้นเกิดคิดจะทำอะไรไม่ดีกับบ้านรองเว่ยของเธอ

ซึ่งเรื่องนี้ชาวบ้านแทบทุกครัวเรือนต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวว่า จะไม่ให้ลูกชายแต่งเว่ยอ้ายเหม่ยคนนี้เข้ามาเป็นภรรยาเด็ดขาด