ตอนที่3 เด็กชาย ผู้ติดอยู่ในช่องว่างแห่งมิติ

ในม่านหมอกขาว นัทตื่นมาด้วยท่าทางมึนงง มองไปทางไหนมีแต่หมอกจางๆ

"ที่นี่ ที่ไหนหว่า เจ้าเครื่องนั้นพาเรามาที่ไหนกันเนี้ย....!!?? "

[ กำลังวิเคราะห์ข้อมูล ครับ เจ้านาย.....]

เสียงปริศนา ดังมาจากในห้วงความคิดภายในหัวของนัท

"เอ้ย...!! ใครๆ ดังมาจากไหนกันฟร้ะเนี้ย"

นัท ร้องเสียงหลงตกใจกับเสียงปริศนา

[ ผม NP09 ไงครับเจ้านาย เป็น AI

ที่ด๊อกเตอร์เกรียงไกรฝังภายในสมองของเจ้านายไงครับ....]

เสียงภายในสมอง ตอบกลับมายังนัท ซึ่งก็คือ AI อัจฉริยะ ที่ด๊อกเตอร์เกรียงไกรคิดค้นขึ้น รวบรวมสรรพความรู้ต่างๆมาไว้ในระบบสมองกลอัจฉริยะทำงานร่วมกับผู้เป็นเจ้าของ

"เออนะ โทดที ไม่คุ้นมีเสียงอะไรดังมาจากภายใน ปรกติเราคุยกันผ่านห้องทดลอง อาจารย์นี่อัจฉริยะจริงๆ.... แล้วทำอะไรได้มั่งนะเรา ให้เรียกว่าอะไรดี.... อาจารย์บอกนายจะมาเป็นผู้ช่วย เอาเป็นว่าดูให้หน่อย ที่นี่ที่ไหน....."

นัทยิงคำถามระรัว มาเป็นชุดๆ พลางส่ายสายตามองไปรอบๆที่เต็มไปด้วยหมอกจางๆ ไม่รู้สึกร้อน รึ เย็น จนเกินไป

[ เรียกผม NP ก็ได้ครับเจ้านาย ความสามารถของผม คือวิเคราะห์ข้อมูลในมิติต่างๆ พร้อมผสาน หรือเพื่อผลักออก นำไปใช้ ในหลากหลายรูปแบบ ความสามารถอันนี้ต้องขึ้นอยู่กับเจ้านายด้วย ขณะนี้ ผมกำลังเซ็ทระบบ ตอนนี้ อยู่ที่ 5 เปอร์เซนต์.... ]

NP สมองกลอัจฉริยะ

รายงานสถานะภาพและความสามารถของตน....

" 5% แค่ 5% จะเพียงพอเหรอ... แล้ว ไอ้5% นี่นายทำอะไรได้บ้างไหน วิเคราะห์ให้หน่อยตอนนี้เราอยู่ที่ไหน.... "

นัทร้องเสียงหลงด้วยไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของ AI NP09

[ 5% เพียงพออย่างเหลือเฟือครับเจ้านาย ผมจะอัพเกรดโปรแกรมไปเรื่อยๆ ส่วนหนึ่งต้องขึ้นอยู่กับสถานะภาพของเจ้านายด้วย เอาเป็นว่า ในขณะนี้ ที่ๆเราอยู่ คือช่องว่างของมิติคู่ขนาน ต้องใช้พลังงานบางอย่างมากระตุ้น เพื่อเปิดประตูไปสู่มิติที่สมบูรณ์... เดี๋ยวผมจะเซ็ทระบบเจ้านายให้จูนคลื่นเข้ากับมิติที่เราจะไป รอสักครู่ครับ ... ]

แล้ว เจ้าAI NP09 ก็เงียบไป

" อ้าว เงียบไปซ่ะหล่ะ ช่องว่างระหว่างมิติ เหรอ อืม เหมือนโลกวิญญาณแบบในหนังรึป้าวหว่า.... "

นัทรำพึงรำพันในห้วงความคิดตนเองก่อนเท้าจะพาเดินก้าวไปเรื่อยๆ ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงบ้างอย่าง คล้ายเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆลอยมา

ทำให้นัทแปลกใจ จึงเดินตามเสียงนั้นไป จนกระทั่งเจอกับเด็กชายผู้หนึ่ง อายุ 17 -18 ปี นั่งกอดเข่าร้องไห้ เบาๆ

" น้องชาย น้องชายเป็นอะไร ทำไมมาร้องไห้แถวนี้คนเดียว ใจเย็นๆมีอะไรค่อยๆคุยกับพี่ก็ได้...."

นัทเดินเข้าไปปลอบ พลางนึกไปถึงน้องชายของตนที่อยู่ในโลกที่จากมา เพราะมีกันอยู่แค่ สองคนพี่น้อง พ่อแม่ก็จากไปเพราะอุบัติเหตุทิ้งมรดกกองโตไว้ให้รับผิดชอบ ด้วยนัทไม่ถนัดในเรื่องธุระกิจจึงอยู่ความดูแลของผู้เป็นลุง

" ข้า ข้าชื่อ หลงอี้เฟย ขอรับ ท่านพี่ ข้าอ่อนแอ ขี้โรค ไม่แข็งแกร่งเหมือน ใครเค้า มักถูกดูถูก ถูกกลั่นแกล้ง ข้าสงสารท่านพ่อ ที่ต้องคอยปกป้องคนอ่อนแออย่างข้า สงสารน้องสาว หลงไป่หยู่ ที่พลอยลำบากเพราะข้าด้วยอีกคน ฮือๆๆ...."

หลงอี้เฟย ร่ำร้องรันทดในความอ่อนแอของตน ทำให้นัทรู้สึกสงสารและเวทนาในชะตากรรม ของหลงอี้เฟย

" ใจเย็นๆไอ้น้องชีวิตเรามีอะไรต้องพบเจออีกเยอะ ชีวิตเหมือนการเดินขึ้นเขา ลูกแล้ว ลูกเล่า จงอย่าขอให้ภูเขานั้นเล็กลง แต่จงขอให้เรานั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ... "

นัท ยกเอาคำสอนของท่าน ว.วชิรเมธีจากโลกที่จากมา เตือนสติ หลงอี้เฟย

"ท่านพี่ ท่านพี่ใจดี ไม่เหมือนที่ที่ข้าจากมา ทุกคนใจร้ายคอยแต่รังแกข้าและน้องสาว ท่านช่วยข้าได้รึมั้ย ข้าจะไม่ลืมพระคุณท่านพี่เลย"

หลงอี้เฟย กล่าวพลางมองมาทางนัทด้วยสายตาวิงวอน

" จะให้พี่ช่วยอะไรล่ะ อยู่ไหนพี่ไม่รู้เลย เออ พี่ชื่อนัทนะ....."

นัทเข้าไปตบบ่าหลงอี้เฟยเบาๆ แกมให้กำลังใจ .......

" ข้า ข้าตายไปแล้ว ท่านพี่นัท ฮือๆ ใครจะดูแล ท่านพ่อ ใครจะดูแล น้องไป่หยู่ท่านช่วยข้าด้วยนะขอรับ"

หลงอี้เฟยตรงเข้าไปอฝโอบกอดนัท เขย่าแขน เอ่ยวิงวอนให้นัทยื่นมือช่วยตน

" ห๊า...!! ว่าไงนะ ตายไปแล้ว งั้นเรา นี้เราคุยกะผีอยู่นะสิ แล้วเราเป็นอะไร รึเราก็ตายไปแล้วด้วย ตายๆ อาจารย์นะอาจารย์..."

นัทตกใจ หลงคุยซ่ะตั้งนานสองนาน เพิ่งรู้ว่าคุยกับผี พลันเสียง NP09 ก็ดังขึ้นมา

[ เจ้านาย เจ้านายก็โวยวายซ่ะนะ เจ้านายนะถูกแปรสภาพเพื่อให้เข้ากับในมิตินี้ ส่วนเด็กชายผู้นั้นในความเข้าใจเจ้านาย จะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่ แต่... สำหรับผมคือพลังงานละเอียดในอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เผอิญจูนคลื่นตรงกับคลื่นของเจ้านาย ]

NP09 ค่อยๆอธิบายให้นัทที่กำลังอยู่ในอาการสับสนในสถานภาพของตนเองและที่ๆตนอยู่ในขณะนี้

"เออ มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า NP ว่าแต่ เราจะไม่ติดอยู่ในช่องว่างมิตินี้ตลอดไปรึไง ... "

นัทตั้งข้อสังเกต....

[ ไม่หรอกเจ้านาย ผมจะผสานความทรงจำของเด็กผู้นี้เข้ากับเจ้านาย และส่งเจ้านายไปอยู่ในร่างเด็กผู้นี้ ภาษาเจ้านายว่า เข้าสิง นั้นหล่ะ ส่วน เด็กผู้นี้ มีกระแสพลังที่แทบเจือจางมาก ถ้าหากเราไม่ช่วยมีหวังสลายไปแน่ๆ ผมสามารถ ดึงเด็กชายผู้นี้มารักษาฟื้นฟู ในมิติแห่งจิต และเจ้านายสามารถสื่อสารกับเค้าได้ทุกเมื่อ ]

NP09 เสนอทางออกให้นัทสวมรอยเป็นเด็กชายผู้นี้ เพราะเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้การย้อนทวนมิติสมบูรณ์

" เอ้า... เอาไงก็เอา "

นัทยอมร่วมมือกับ NP09 พลางเดินเข้าไปอธิบายให้ หลงอี้เฟยเข้าใจอย่างง่ายๆ หลงอี้เฟยดีใจ รีบตกลง เพราะถือเป็นโอกาสได้เจอบิดา และน้องสาวอีกครั้ง แม้นจะอยู่ในมิติที่NP09 สร้างให้เพื่อคงสภาพเป็นพลังงานในรูปแบบหนึ่งก็ตาม ดีกว่าสูญสลายไป

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว หลงอี้เฟย พูดคุยทำความรู้จักบอกข้อมูลของตนให้นัทฟัง โดยนัทแนะนำให้รู้จัก กับNP09 และได้ทำการผสานความทรงจำหลงอี้เฟยเข้าสู่ความทรงจำของนัท เมื่อถึงเวลา NP09 จึงส่งนัทเข้าสู่ร่างของหลงอี้เฟย เด็กหนุ่มวัย17 ผู้อ่อนแอ ซึ่งต่อไป นัทคือ หลงอี้เฟย และหลงอี้เฟยก็คือนัท

การผจญภัย ของหนึ่งหนุ่มนักเขียนจากโลกต่างมิติ ในร่างเด็กหนุ่มอาภัพ และอ่อนแอ ผู้แปรสภาพเป็นเพียงพลังงาน แฝงอยู่ในมิติ ที่ถูกสร้างขึ้นโดย NP09 AI อัจฉริยะ กำลังจะเริ่มขึ้น

โลกแบบไหนกัน ที่นัทต้องออกไปผจญภัย

และเจ้าNP09 อัจฉริยะจริงดั่งว่า จะช่วยเหลือตนได้เช่นไร ในเหตุการณ์ข้างหน้า โลกต่างมิติ สุดจินตนาการ จะเป็นเช่นไร

ติดตามได้ในตอนต่อไป

%%%%%%%%%%%%%%%%

ขอบคุณที่ติดตามครับ ขาดตกประการ ขอได้แนะนำกันมาได้นะครับ ไรท์จะนำไปพัฒนา ให้ดียิ่งขึ้นครับ

// ขอบคุณครับ