ตอนที่12 ศักยภาพ ที่เหนือความคาดหมาย

" แย่แล้ว องค์หญิง

แย่แล้ว นายน้อย...!!"

เจ้าอ้วนอู๋กวงแหวกบรรดาคนที่มามุงดูป้ายประกาศ เร่เข้ามารายงานผู้เป็นเจ้านายของตน....

    "มีอะไร อู๋กวง แค่ให้ดูป้ายประกาศทำไมต้องโว้ยวาย มีอะไร"

      องค์หญิงจื่อเว่ยถามด้วยความสงสัยในอาการของเจ้าอ้วนอู๋กวง

"อ่า... องค์หญิงขอรับ นายน้อยขอรับ ในประกาศระบุการแบ่งกลุ่มผู้เข้าทำการทดสอบ พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกับ เจ้าหลี่เฉียงจิ้ง....ขอรับ" 

"ห๊าาาาา....!! "

       นัทและองค์หญิงจื่อเว่ย แทบจะสงเสียงร้องออกมาพร้อมกัน ทว่า....

" เออคือ.... เออ!!"

      เหมือนอู๋กวงจะมีบางสิ่งยังกล่าวออกไปไม่หมดจนนัทต้องถามกลับ 

  " มีอะไรจะเลวร้ายกว่านี้อีกรึไง รีบบอกมา "

" ในประกาศยังระบุอีกว่า... ว่า..."

     ก่อนที่จะเอ่ยประโยคสุดท้ายที่มัวแต่ อ้ำๆอึ้งๆ องค์หญิงจื่อเว่ย ส่งสายตาดุเป็นสัญญาณให้รีบเอ่ยออกมา มิฉะนั้น ชะตากรรมเจ้าเลวร้ายเป็นแน่ 

" ในประกาศยังระบุอีกว่า ให้ หลี่เฉียงจิ้งเป็นหัวหน้ากลุ่มเรา ขอรับ องค์หญิง" 

"ห๊าาาาาาาา......!!" 

      ทันตาเห็น เสียงอุทาน  ห๊า.....!! นี้ของทั้ง นัทและองค์หญิงดังกว่าเมื่อครู่ซ่ะอีก...

แต่ก่อนที่คนทั้งคู่จะกล่าวสิ่งใด

พลันมีเสียงพูด แทรก​เข้ามา

    " ข้าก็นึกว่าเรื่องใหญ่ เรื่องโต อันใด อืม เห็นที การทดสอบครั้งนี้กลุ่มเรามีหวังชนะแน่... " 

      ผู้กล่าวด้วยความมั่นใจมิใช่ใคร หม่าฉินซวงที่ยืนอยู่ด้านหลังนั้นเอง ซึ่งเป็นคำกล่าวที่เกินคาดหมายของคนทั้งหมดมาก จนองค์หญิงต้องเอ่ยถามกลับไปยังองครักษ์ส่วนตัว

     "มีเหตุผลใด ทำไมทำให้เจ้ามั่นใจว่า ปีนี้กลุ่มเราน่าจะชนะ โดยมี เจ้าเฉียงจิ้งเป็นหัวหน้ากลุ่ม "

      องค์หญิงเอ่ยถามหม่าฉินซวงที่กำลังนืนพิเคราะห์อย่างใช้ความคิดก่อนไล่เรียงลำดับถ้อยคำรายงานตอบกลับมา

    "เหตุผลเพราะ การสอบที่ผ่านๆมา

กลุ่มที่มีเจ้าเฉียงจิ้งเป็นหัวหน้าล้วนมีคะแนนชนะเลิศ รึไม่ก็ รองชนะเลิศ เป็นเพราะที่ผ่านๆมา พวกท่านไม่เคยได้เข้าร่วมการทดสอบภาคสนามจึงไม่รู้ในข้อนี้"

 หม่าฉินซวงแจงรายละเอียดให้คนทั้งหมดฟังด้วยที่ผ่านๆมา การทดสอบภาคสนามองค์หญิงมักติดภาระกิจทำให้ไม่สามารถเข้าร่วมได้ ส่วนหลงอี้เฟย พอจะสอบภาคสนามทีรัยมีอันเจ็บตัวด้วยเจ้าเฉียงจิ้งคอยกลั่นแกล้งไม่ให้เข้าร่วมการทดสอบแทบทุกครั้งไป ดีว่ารอดมาได้ เพราะทำคะแนนภาควิชาการได้อย่างดีเยี่ยม

"ข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมกลุ่มที่มีเจ้าเฉียงจิ้งเป็นหัวหน้า ถึงได้ชนะเกือบทุกครั้งไป" 

     องค์หญิงหันมาสบตากับนัท พลางถามไปยังหม่าฉินซวง

"ข้าว่าคำตอบนี้ พวกท่านควรไปค้นหาด้วยตัวเองจะดีกว่า ถ้าฟังจากข้าพวกท่านอาจไม่เชื่อก็เป็นได้..." 

     กล่าวพลางหม่าฉินซวงพลางเดินนำคนทั้งหมดเข้าสู่อาคารตามที่หลี่เฉียงจิ้งได้นัดหมายไว้

บัดนี้คนทั้งหมดเดินเข้าในห้อง

ที่มีโต๊ะยาวตัวหนึ่งตั้งอยู่ขนาบข้างด้วยเก้าอี้ที่เพียงพอจำนวนผู้เข้าร่วมประชุม หัวโต็ะ พบหลี่เฉียงจิ้งนั่งเป็นประธานรออยู่ก่อนแล้วโดยมีลูกสมุนทั้งสอง เบ๊ชุน เบ๊เชียน แฝดคู่ยืนขนาบข้าง

ด้วยสถานศึกษาหลวงแห่งนี้มีกฎเคารพในความเสมอภาคของบุคคล

แต่เมื่อ มีกิจกรรมเข้าร่วมกลุ่ม ตามกฎระบุสมาชิกต้องเคารพ และเชื่อฟังหัวหน้ากลุ่ม มิฉะนั้นอาจส่งผลต่อคะแนนความประพฤติ

หลังจากหลี่เฉียงจิ้งเห็นทุกคนมาถึงแยกย้ายนั่งลงซ้ายขวา จึงให้ เบ๊ชุน แจกจ่ายเอกสาร คู่มือไปให้แก่สมาชิก หลังจากสมาชิกรับเอกสารจึงได้กล่าวออกไป 

 "พวกเจ้า ศึกษาเอกสารคู่มือเหล่านี้แล้วมีความเห็นอย่างไร..."

    "อืม การสอบในปีนี้ แบ่งเป็นบุ๋นและบู๊ บุ๋น มี วาดภาพ ดนตรี บทกลอน เดินหมาก ทุกกลุ่มส่งสมาชิกไปเป็นตัวแทน โดยปีนี้ให้อิสระไม่บังคับคนเดียวประเภทเดียวอย่างปีที่ผ่านๆ นั่นหมายความว่า คนเดียวลงแข่งกี่ครั้ง กี่ประเภทก็ได้ คิดคะแนนรวมกลุ่มเป็นสำคัญ ส่วนบู๊ มียิงธนู ขี่ม้าและการประลองยุทธ โดยส่งตัวแทนลงประลองในแต่ล่ะครั้ง ฝ่ายล่ะ 3 คน เก็บคะแนนรวมไปเรื่อยๆ กลุ่มใดทำคะแนนใด้สูงสุดกลุ่มนั้นเป็นฝ่ายชนะ องค์หญิงกล่าวสรุปให้ทุกคนเข้าใจจากการอ่านเอกสาร

" ชัดเจน องค์หญิงสรุปมาได้ดี พวกเจ้ามีข้อสงสัยประการใดรึไม่ "

    หลี่เฉียงจิ้งกล่าวพลางส่งสายตามองมายังสมาชิกที่ร่วมประชุม ด้วยท่าทีจริงจัง มิได้มีทีท่าคุกคามอย่างเช่นเคย อันเป็นเครื่องบ่งชี้ได้ว่าบุคคลคนนี้รู้จักแยกแยะเรื่องส่วนตัวและเรื่องส่วนรวมได้อย่างชัดเจน

" ข้า ขอถามเรื่องการส่งตัวแทนเข้าร่วมการทดสอบ... "

      นัท ถามในหัวข้อสำคัญ พลางวิเคราะห์หลี่เฉียงจิ้งไปในตัวจึงได้ทดสอบด้วยคำถามนี้

"เจ้าถามได้ดี ตรงประเด็นที่ข้าจะกล่าวต่อไปนี้ ด้วยการแข่งขันครั้งนี้มีความสำคัญกว่าทุกครั้ง ด้วยเป็นการคัดเลือกกลุ่มที่ชนะเลิศเป็นตัวแทนแคว้นต้าหมิงเราไปแข่งกับอีก 3 แคว้นเพื่อนบ้านเรา โดยในปีนี้เราได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพ ฉะนั้นนี่มิเพียงแข่งเพื่อตัวเราเอง รึ เพื่อกลุ่ม เพื่อสถาบัน แต่ เราต้องแบกภาระ คำว่า เกียรติยศของแคว้นต้าหมิง ไว้บนบ่าอีกด้วย ในการทดสอบด้านต่างๆข้าไม่บังคับ แต่ ขอให้ทุกคนประเมินความสามารถของตัวเองแล้วเสนอตัวมา ให้สมาชิกได้พิจารณาตามความเหมาะสม... " 

หลี่เฉียงจิ้งกล่าวแจกแจงในรายละเอียด

ในระหว่างที่หลี่เฉียงจิ้งกำลังอธิบาย

นัท องค์หญิงคล้ายส่งกระแสจิตถึงกัน ด้วยเหตุนี้กระมัง การทดสอบที่ผ่านมากลุ่มที่หลี่เฉียงจิ้งเป็นผู้นำมักชนะเลิศเกือบทุกครั้งไป เจ้านี่ดูภายนอกเหมือนทำตัวเป็นอันธพาลคอยระรานหลงอี้เฟย แต่ เมื่อถึงเวลากลับแสดงศักยภาพ ภาวะผู้นำได้อย่างเหมาะสม แยกแยะเรื่องส่วนตัว ส่วนรวมอย่างชัดเจน ให้เกียรติสมาชิกทุกคนในกลุ่มไม่แบ่งชนชั้น แม้นกระทั้งเจ้าอ้วนอู๋กวง รึ ลูกสมุนทั้งสอง ที่บ้างครั้งมักหันไปให้โอกาศคนเหล่านั้นได้แสดงความคิดเห็น นัทและองค์หญิงพลางคิดในใจ คงต้องประเมิน หลี่เฉิงจิ้งใหม่ซ่ะแล้ว เมื่อหันไปทางหม่าฉินซวงเจ้านี่เอาแต่เงียบขรึมไม่แสดงความเห็นรึสีหน้าใดให้อ่านได้ออก แต่ คล้ายจะบอกอยู่เป็นนัยๆ เป็นไงหล่ะ พวกท่านได้ประจักษ์แก่ใจรึยัง

ระหว่างนั้น นัทถามไปยัง หลงอี้เฟย

   (น้องอี้เฟยที่ผ่านๆมาไยเจ้าไม่เข้าร่วมการทดสอบภาคสนาม)

    ( ข้าก็อยากทดสอบนะท่านพี่นัท แต่ทุกครั้ง หลังสอบภาควิชาการ จนจะสอบภาคสนามที่ไรข้าโดนไปอยู่กลุ่มเดียวกับเจ้าเฉียงจิ้งอยู่ร่ำไป พอจะถึงเวลาทำการทดสอบต้องคอยหาเรื่องแกล้ง เพื่อให้ข้าพลาดการสอบอยู่เรื่อย..... เฉียงจิ้งคงกลัวข้าเป็นตัวถ่วงในกลุ่มนะ ข้าผิดเองตอนนั้นข้าอ่อนแอเกินไปจริงๆ )​

     หลงอี้เฟยตอบด้วยน้ำเสียงระทดท้อในชะตากรรมของตนที่ผ่านมา

นัท หัวเราะเหอะๆในใจ พลางกล่าวกับหลงอี้เฟย

    (เจ้าอย่าเพิ่งด่วนสรุป ข้าสงสัยอะไรบางอย่าง ขอเวลาข้าจะค้นหาคำตอบที่แท้จริงให้เจ้าได้เห็น)​

(ท่าน สงสัยตรงกับข้ามั้ย ท่านกงซุน....)​ 

    นัทถามไปยัง NP09 ที่บัดนี้ กลายเป็นกงซุนเช่อที่ปรึกษาท่านเปานัทไปซ่ะแล้ว

   [ ท่านนัท เห็นไร้สาระอย่างนี้ ฉลาดและเฉลียวกับเค้าด้วยเหมือนกันนี่ ฮ่า ฮ่า....]​

( กร๊อดดดด..... เจ้าAI บ้า เจ้าหลอกด่าข้าอีกแล้ว)​

 %%%%%%%%%%%%%%%

   ใกล้ถึงเวลา พี่นัทและเหล่าผองเพื่อนจะได้ออกตัวกันซ่ะทีนะครับ เสียเวลากับการเกริ่นนำมากไปหน่อยจะพยายามย่นให้ไวๆแล้วนะครับพ้ม แต่ย่นมากกลัวจะขาดอรรถรส.... 

ติดตามตอนหน้านะครับ จะรีบปั่นต้นฉบับมาให้เพื่อนๆได้อ่านอย่างไม่ขาดตอน 

 //ขอบคุณที่ติดตามครับ