ทวงรักนายหัว LoveSick

บทนำ รักแรก

บนดอยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือของประเทศไทย กลุ่มนักศึกษาของมหาวิทยาลัยได้รวมตัวกันจัดตั้งค่ายอาสาเพื่อน้อง ตระเวนไปยังดอยต่าง ๆ ที่ขาดแคลนสิ่งของ เพื่อสร้างห้องสมุด และบริจาคอุปกรณ์การเรียนที่จำเป็นทุกอย่าง

หลังจากเปิดรับบริจาค ในทุก ๆ หกเดือน อย่างเช่นวันนี้...

‘พิมพ์พธู’ วัยสิบเก้า เธอกำลังช่วยทาสีชั้นวางของ เธอเพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่งได้ไม่นานก็เลือกเข้าชมรมอาสา จนมีโอกาสได้มาออกค่ายหลังจากเปิดเทอมได้เพียงเดือนเดียว

ตุ้บ!

“โอ๊ย! ฮึก...ฮือ” เด็กชายวัยประถมต้นคนหนึ่ง วิ่งหกล้มต่อหน้าต่อตา เสียงร้องของเขาทำให้หญิงสาวรีบวางแปรงทาสีลง แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง

“เป็นอะไรมากมั้ยจ๊ะ”

“เป็นอะไรมั้ยครับ?”

รุ่นพี่คนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์เหมือนกัน ก็รีบปรี่เข้ามาดูด้วย ทั้งคู่ย่อตัวลงช่วยกันประคองเด็กชายขึ้นพร้อมกัน ทำให้มือของเขาแตะทับบนมือของหญิงสาว

กลายเป็นว่าทั้งสองคนจับมือกันโดยไม่ได้ตั้งใจ

“โอมเพี้ยง ความเจ็บปวดจงหายไป”

พิมพ์พธู ห่อปากเป่าลมลงบนแผลถลอก ตรงหัวเข่าให้เด็กชายที่ยังสะอึกสะอื้นไม่หยุด การกระทำแสนอ่อนหวานของเธอเรียกรอยยิ้มและสายตาเอ็นดูจากรุ่นพี่คนนั้นได้ในทันที

‘สหรัฐ’ วัยยี่สิบเอ็ด มองหญิงสาวตรงหน้าไม่ละสายตา ขณะที่เธอพยายามพูดคุยจนกระทั่งเด็กหยุดร้อง ก่อนที่แม่ของเด็กชายจะมาอุ้มออกไป

เมื่อเหลือกันเพียงสองคน...

“สวัสดีครับ พี่ชื่อสหรัฐนะ เรียกพี่รัฐก็ได้ พี่อยู่ปีสาม แล้วน้องล่ะ?”

“พิมพ์ชื่อพิมพ์ค่ะ พิมพ์พธู อยู่ปีหนึ่งค่ะ”

เธอแนะนำตัว เมื่อครู่มัวแต่สนใจเด็กชาย จนไม่ทันได้สังเกตใบหน้าของสหรัฐให้ดี พอได้มาเห็นจังๆ แบบนี้แล้ว..เขาก็หน้าตาดีไม่น้อยเลย

“ชื่อแปลกจัง แปลว่าอะไรเหรอ”

“พิมพ์ก็คือพิมพ์ค่ะ ไม่มีความหมายอะไร พ่อบอกว่าแม่ชื่อพิมพิลาไลย ก็เลยอยากให้พิมพ์มีชื่อตัวหน้าเหมือนแม่เลยเอามาตั้งให้ ส่วนพธู...แปลว่าเจ้าสาวหรือภรรยาค่ะ”

พิมพ์พธูอธิบายให้ชายหนุ่มรุ่นพี่ฟัง ความหมายของชื่อคงเป็น... ‘พิมพ์ เจ้าสาวหรือภรรยาของใครสักคน’ ล่ะมั้ง

บางทีบิดามารดาอาจอยากให้เธอได้เป็นเจ้าสาวของผู้ชายแสนดีสักคนบนโลกก็ได้

“ลึกซึ้งดีนะ ชื่อพี่สิ เป็นคนไทยแท้ๆ พ่อตั้งสหรัฐซะงั้น ความหมายคงเป็นเรื่องทางเศรษฐกิจแน่ๆ”

“รุ่นพี่ล่ะก็...” คนตัวเล็กหัวเราะออกมาอย่างขำขัน ในมุกตลกของชายหนุ่ม รอยยิ้มหวานแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าสวย สะกดสายตาคนมองให้ตกอยู่ในภวังค์

“แล้วพิมพ์กำลังทำอะไรอยู่เหรอ”

“อ๋อ พิมพ์กำลังทาสีชั้นวางของค่ะ”

เธอชี้ไปยังชั้นที่ทาสีค้างเอาไว้ ร่างสูงตรงไปทางนั้นแล้วหยิบแปรงมาจุ่มสีช่วยอีกฝ่าย พิมพ์พธูตามมานั่งลงข้างๆ เขา

“จุ่มสีแบบนั้นเดือนหน้าก็ไม่เสร็จหรอก ทำแบบนี้ไปเลยจะได้ไวขึ้น ปาดขึ้นปาดลงอย่างนี้”

“รุ่นพี่ทำแล้วดูง่ายจังเลยนะคะ”

ทำไมตอนเธอทำมันถึงยากนักนะ ฝึกระบายสีไม่ให้ออกนอกกรอบตอนอนุบาลยังง่ายกว่าเยอะเลย

“ลองดูมั้ย?”

“ค่ะ”

หญิงสาวพยักหน้าพร้อมรับแปรงทาสีต่อจากเขา คนตัวสูงกว่าเขยิบเข้ามาใกล้ก่อนจะจับมือหญิงสาวข้างที่ถือแปรงเอาไว้อีกทอดแล้วพาไปจุ่มสี ต่อด้วยบรรจงปาดลงไปตรงที่ว่างของชั้นวางของ

พิมพ์พธูแอบยิ้มกับตนเอง มองมือที่ถูกเขาจับเอาไว้ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าในชมรมของเรา จะมีรุ่นพี่แสนอบอุ่นอย่างสหรัฐอยู่ด้วย

ใจเจ้ากรรม..ทำไมเต้นโครมครามแบบนี้..

“เก่งมาก หัวไวเหมือนกันนะ”

ไม่พูดเปล่า เขายังยกมือขึ้นลูบหัวหญิงสาวประกอบคำชมอีกด้วย นอกจากบิดาแล้ว ก็เพิ่งจะมีเขาคนนี้นี่แหละที่อ่อนโยนต่อเธอ...

“งั้นพิมพ์ทาต่อเลยนะคะ”

“เอาสิ พี่จะคอยดูเอง”

สหรัฐทำตามที่พูด เขานั่งมองเธอทาสีไปด้วย ชวนคุยเพื่อทำความรู้จักไปด้วย จนทั้งสองคนเริ่มรู้จักกันและกันมากขึ้น เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นของพิมพ์พธู บ่งบอกได้ว่าเขาทำให้หญิงสาวมีความสุขได้มากกว่าปกติจริงๆ

และสำหรับเขาเธอเหมือนแรงดึงดูดที่มองไม่เห็น

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เริ่มต้นจากความประทับใจตั้งแต่แรกพบ ไปสู่การตกหลุมรักเมื่อได้เรียนรู้ว่าอีกฝ่ายมีเสน่ห์ตรงใจแค่ไหน การเปิดโอกาสให้หัวใจถูกเติมเต็มจึงเป็นสิ่งที่ควรทำ และเขา...ก็ไม่ลังเลที่จะสานต่อ

‘เป็นแฟนกับพี่นะครับ’

ไม่กี่เดือนหลังจากนั้น... คู่รักคู่ใหม่ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น