2

ปลายฟ้า...

ระหว่างเดินกลับตึกเรียน

"พรุ่งนี้วันเกิดฉันนะ"

"อื้มมจำได้"

"เธอจะไปได้หรือเปล่า"

"เอ่อออ คือ..."

"ไม่ได้อีกอะดิ"

เขาดูหัวเสียมากเมื่อรู้ว่าเธอจะไม่ได้ไปเพราะนี่ไม่ใช่ปีแรกที่เธอไม่ได้ไปปีที่แล้วเธอก็ไม่ได้ไปเหมือนกัน

"ขอโทษนะสกายคือฟ้าต้องทำงานบ้านน่ะ"

"งานบ้านมันสำคัญกว่างานวันเกิดฉันว่างั้น"

"ไม่ใช่นะสกายอย่าคิดแบบนั้น"

"ถ้าคืนพรุ่งนี้เธอไม่ไปงานวันเกิดฉันเราก็เลิกกันเลยเถอะ แม่งเป็นแฟนกันภาษาอะไรวะไม่เคยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเลยสักครั้ง"

"ก็สกายกลัวคนอื่นเห็นด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ก็ใช่ไงแต่งานวันเกิดฉันก็มีแต่เพื่อนสนิทฉันทั้งนั้นมั้ยล่ะ เราเป็นแฟนกันมาสองปีแล้วนะ งานวันเกิดตัวเองแต่แฟนไม่เคยมา"

ใช่แล้วล่ะเธอกับสกายเราคบกันมาสองปีแล้ว เขามาจีบเธอตอนงานกีฬาสีเธอจำได้ดีตอนนั้นเธออยู่มอสี่ส่วนเขาอยู่มอสามเราอยู่สีเดียวกันเธอได้รับเลือกให้เป็นประธานสีส่วนเขาก็เป็นรองประธานสีเราเลยได้พูดคุยกันเป็นครั้งแรกและเขาก็บอกว่าจะจีบเธอ ซึ่งตอนแรกเธอไม่ได้สนใจเขาหรอกเพราะไม่เคยคิดที่จะมีแฟนและที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีใครมาจีบด้วยเพราะเธอจะออกแนวเด็กเรียนแต่งตัวเรียบร้อยใส่แว่นตาหนาเตอะจนเพื่อนๆ เรียกเธอว่ายัยเฉิ่มซึ่งเธอก็ไม่เคยว่าอะไรก็ยิ้มรับกับฉายาที่เพื่อนเรียก แต่สกายเป็นคนแรกที่เข้ามาพูดคุยแล้วก็บอกว่าขอจีบเธอซึ่งตอนนั้นเธอปฎิเสธเขาเลยทันทีแต่เขาก็พยายามที่จะเข้ามาคุยกับเธอบ่อยๆ ซึ่งคนอื่นไม่รู้หรอกว่าเขากำลังจีบเธออยู่เพราะคิดว่ารุ่นพี่รุ่นน้องปรึกษากันเรื่องงานโรงเรียน จนมาถึงวันวาเลนไทน์เขาสั่งช่อดอกไม้มาให้เธอถึงห้อง เพื่อนๆ ก็แซวเธอกันยกใหญ่เพราะเธอเรียนที่นี่มาสี่ห้าปีไม่เคยได้รับช่อดอกไม้เลยสักครั้ง บางคนก็บอกสงสัยมีคนส่งผิดซึ่งเธอรู้ว่าไม่มีใครส่งมาผิดหรอกเพราะการ์ดที่เสียบมากับช่อดอกไม่มันเขียนชื่อเธอเอาไว้อย่างชัดเจนและลงท้ายด้วยชื่อย่อของสกาย S.K มันเป็นช่อดอกไม้ช่อแรกที่เธอได้รับและดอกไม้ที่เขาให้คือดอกคาเนชั่นสีขาวที่เธอชอบมากเธอไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าเธอชอบดอกไม้ชนิดนี้ซึ่งมันทำให้เธอประทับใจมากจนในที่สุดเธอก็ใจอ่อนยอมเป็นแฟนเขาแต่เขาก็มีข้อแม้ว่าห้ามบอกใครเรื่องที่เราคบกันซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เธอก็ทำตามที่เขาขอร้องซึ่งมันก็เป็นผลดีกับเธอด้วยเพราะเธอไม่อยากให้ใครรู้เหมือนกัน เพราะเธออาย..หมายถึงอายตัวเองน่ะ สกายน่ะหล่อมากสาวๆ ในมหาลัยกรี๊ดเขาเยอะมากแต่เขาไม่เคยสนใจใครหรือคบใครเลยนะ ส่วนเธอน่ะเหรอก็เป็นแค่ยัยเฉิ่มแว่นหนาเป็นป้าแว่นที่เพื่อนๆ ล้อ ไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยสักอย่าง ทั้งหน้าตา ฐานะ คือทุกอย่างเลยจริงๆ คือคนแบบเขาสามารถหาผู้หญิงสาวๆ สวยๆ ได้แต่เขากลับมาขอเธอเป็นแฟน ครอบครัวของสกายน่ะทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมที่มีสาขาทั่วโลก พ่อแม่เขาส่วนมากจะเดินทางไปมาต่างประเทศตลอด เขาเคยบอกว่าเขาเหงาเขาเลยซื้อบ้านหลังเล็กๆ เอาไว้ใกล้ๆ กับโรงเรียนแล้วให้เพื่อนสนิทมาอยู่ด้วย จะว่าไปสกายก็เหมือนเด็กขาดความอบอุ่นเหมือนกันนะเธอดูออกแต่เขาจะทำเหมือนตัวเองเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา ส่วนเธอน่ะพ่อก็ไม่ค่อยกลับบ้านเหมือนกันเพราะต้องออกไปทำงานรับเหมาบางทีก็ไปเป็นอาทิตย์บางครั้งก็เป็นเดือนๆ เหมือนอย่างครั้งนี้พ่อได้ไปรับงานที่เชียงรายซึ่งมันเป็นงานใหญ๋และได้เงินเยอะแต่ต้องใช้เวลานานมากพ่อจึงไม่สามารถทิ้งงานแล้วกลับมาบ้านได้แต่พ่อก็จะส่งเงินมาให้ตลอดแต่ก็ไม่ค่อยถึงมือเธอเท่าไหร่ถ้าพ่อไม่โอนมาให้เธอโดยตรง