บทที่ 6 คุณหนูของบ่าว

ชุ่ยหลินที่ตามหาหลิวซือซืออยู่นานจวบจนได้ยินเสียงต่อสู้กันดังขึ้น ฝั่งนั้นเป็นฝั่งที่หลงจู๊ห้ามพวกนางโผล่มาเป็นอันขาดคุณหนูอาจเผลอเดินมาที่นี่ก็เป็นได้

ชุ่ยหลินมาพร้อมองครักษ์หลงจึงตกใจเป็นอย่างยิ่งที่เห็นสตรีผู้หนึ่งท่าทางคล้ายคุณหนูอยู่ในอ้อมแขนของบุรุษร่างสูงผู้หนึ่ง

และยิ่งเดินเข้ามาใกล้นางก็ยิ่งแน่ใจว่าคือคุณหนูเป็นแน่

“บังอาจ”

ชุ่ยหลินและองครักษ์ของหลิวซือซือชะงักอยู่ตรงนั้นเมื่อถูกคนของโจวเจ๋อฮั่นขวางทางเอาไว้

ยิ่งเห็นศพที่นอนตายเกลื่อนอยู่เบื้องหน้าชุ่ยหลินแทบจะล้มลงจนต้องจับมือขององครักษ์หลงเอาไว้

นางหายไปเพียงชั่วครู่อีกทั้งองครักษ์หลงก็ฝากฝังนางไว้เป็นอย่างดีในขณะที่เขาไปทำธุระส่วนตัวคุณหนูกลับหายตัวไปแล้วในขณะที่องครักษ์ที่ดูแลคุณหนูต่างก็สลบอยู่ไม่ไกลนัก

โจวเจ๋อฮั่นปรายตามองชุ่ยหลิน ในขณะที่สาวใช้ผู้นั้นพยักหน้าหงึกหงักอีกทั้งยังน้ำตาร่วงออกมาราวกับสายน้ำ ปากก็ละล่ำละลักอธิบาย

"นายท่านเจ้าขา นั่นคือคุณหนูของข้าเจ้าค่ะ นางหายตัวไปข้าตามหาเสียนาน เหตุไฉนนางถึงมาอยู่กับนายท่านในสภาพเยี่ยงนี้ ได้โปรดปล่อยคุณหนูด้วยเจ้าค่ะนายท่าน เป็นความผิดของบ่าวเองที่ดูแลคุณหนูไม่ดี แล้วเกิดเรื่องอันใดขึ้นเจ้าคะเหตุใดคุณหนูไม่ได้สติเช่นนั้น"

โจวเจ๋อฮั่นมองหน้าสาวใช้ผู้อ้างตนว่าสตรีผู้นี้คือนายหญิงของนางพร้อมขมวดคิ้วรูปกระบี่เข้าด้วยกัน สายตาแข็งกร้าว ไอสังหารแผ่ออกจากตัว

สตรีร่างเล็กเช่นชุ่ยหลินเมื่อเห็นเขามองตนเองด้วยสายตาเช่นนั้นพลันรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมา

นางไม่กล้าแม้จะสบตาของเขา รัศมีสูงส่งรอบกายทำให้นางรู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงฝุ่นผงที่ไม่มีสิทธิ์จะสนทนากับเขาด้วยซ้ำ

“เหตุใดข้าต้องเชื่อเจ้า สตรีผู้นี้ที่อยู่ในอ้อมกอดข้าเช่นนี้เห็นได้ชัดว่านางเต็มใจ”

เต็มใจหรือไม่โจวเจ๋อฮั่นเองบัดนี้ย่อมไม่แน่ใจ แต่เขาจะไม่มีวันปล่อยนางไปหากไม่กระจ่างแจ้งแก่ใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเสียก่อน

“นายท่านได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ คุณหนูเป็นคุณหนูของบ่าวจริงๆ อาจเกิดเรื่องผิดพลาดบางอย่างคุณหนูจึงได้อยู่กับท่าน เมื่อสักครู่บ่าวเพียงไปนำน้ำมาให้คุณหนูกลับมาก็ไม่พบคุณหนูแล้วตามหาจนทั่วจนมาพบว่าอยู่กับนายท่าน”

“หุบปาก สตรีผู้นี้นางเป็นสตรีที่ถูกส่งมาให้นายท่านของข้า เหตุใดเจ้าจึงเอ่ยเหลวไหล”

องครักษ์ผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น เขาเห็นว่าสตรีผู้นี้ท่าทางร้อนรนมาหาท่านอ๋อง เขาเข้าใจว่านางเป็นนางโลมที่ท่านรองแม่ทัพเจ้าอี้เหวินส่งมาให้ท่านอ๋องจึงเปิดประตูให้นางโดยดี

เหตุใดบ่าวผู้นี้จึงมากล่าววาจาเหลวไหลเช่นนี้ หากไม่ใช่นางโลมเมื่อสักครู่ที่นางมาถึงหน้าประตูนางจะเปลื้องผ้าต่อหน้าพวกเขาจนท่านอ๋องต้องรีบดึงนางเข้าห้องไปหรอกหรือ

ช่างเป็นสตรีที่ใจกล้าเป็นอย่างยิ่ง ทั้งที่ในใจอยากเอ่ยออกไปเช่นนั้นแต่ทหารสองนายล้วนไม่กล้า

ดูจากที่ท่านอ๋องอุ้มนางแนบอกดูหวงแหนเช่นนั้น นางคงได้กลายเป็นคนสำคัญของท่านอ๋องไปแล้ว

จะกล่าววาจาใดทหารที่รับใช้ใกล้ชิดเช่นเขาย่อมรู้กาละเทศะเป็นอย่างดี

"คุณชาย ข้าคิดว่าคงมีเรื่องเข้าใจผิดกัน สตรีผู้นี้เป็นคุณหนูของจวนข้าน้อย ท่านได้โปรดส่งคุณหนูให้ข้าด้วยเถิด"

องครักษ์หลงผู้ที่ติดตามหลิวซือซือมาเอ่ยขึ้น คำขอร้องของเขาดูแข็งกร้าวอีกทั้งยังส่งสายตาที่ส่งออกไปดูไม่เป็นมิตรนัก

หากคนผู้นั้นไม่ยอมปล่อยนางเขาก็จำเป็นที่ต้องลงมือ ชื่อเสียงของสตรีเป็นสิ่งที่เปราะบางเขาไม่อาจให้เรื่องนี้แพร่กระจายออกไปได้

“เจ้าหากไม่สนใจชีวิตอีกทั้งอยากได้คนก็เข้ามา”

โจวเจ๋อฮั่นแสยะยิ้ม อีกทั้งส่งสายตาแข็งกร้าวไปยังบุรุษผู้นั้นทันใด