บทที่ 3 เหตุผลที่ต่างกัน

ประตูห้องเปิดออก เจ้าของห้องดันกายเข้าด้านใน เพราะในมือหอบหิ้วของพะรุงพะรัง เธอใช้เท้ายกดันมันปิดลงตามเดิม แล้วสาวเท้ามายังโต๊ะอาหาร วางของโปรดเขาไว้บนนั้นแล้วเท้าเอวระบายยิ้ม คนตัวเล็กเปิดถุงอาหารออก แล้วค่อยๆ พิจารณาดูว่า เธอจะทำเช่นไรกับมันดี เพราะกว่าเขาจะมาถึงมันคงเย็นชืดหมดเสียก่อน

“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” หญิงสาวเปรยกับตนเอง แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป

พอเข้าห้องนอนจัดการเปลืองชุดออกจากร่างกาย แล้วเดินเข้าห้องน้ำ วันนี้อยากทำให้เขาประทับใจมากที่สุด กลิ่นกายต้องหอมกรุ่น ผิวกายต้องเนียนนุ่ม เพียงแค่นึกถึงใบหน้าของคนรักมันทำให้เธอรู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก อาบน้ำเรียบร้อยออกมาแล้วหย่อนกายลงหน้ากระจก

เธอลูบไล้ใบหน้าด้วยครีมบำรุง แล้วตามด้วยโลชั่นตามผิวกาย ก่อนหยิบชุดเดรสสีชมพูมาสวมใส่ แต่งหน้าโทรสีพีช มองดูตนเองอีกครั้ง แล้วเดินออกมา อุ่นอาหารร้านโปรดของเขาเพื่อรอต้อนรับ พรรณเรศมองโต๊ะอาหารที่ตนเองจัดด้วยความพึงพอใจ

ตึ๊ด!

เสียงรูดคีย์การ์ดดัง ติดตามด้วยเสียงเปิดประตู เจ้าของห้องชะงักระบายยิ้มทันทีเพราะรู้ว่าคนที่มาคือใคร เธอถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วเดินไปต้อนรับตรงหน้าประตู ทันทีทีเห็นคนรัก เธอรีบสวมกอด แล้วช่วยเขาถอดสูทมาพาดไว้ตรงโซฟา ธัชพลทรุดกายลงตรงโซฟาแล้วเอนพิงพนักก่อนหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน พรรณเรศเห็นเช่นนั้นเลยเดินมาตรงครัวรินน้ำส้มคั้นแล้วนำมาเสริฟ์

“ดื่มน้ำส้มก่อนนะคะ จะได้สดชื่น” เธอยื่นให้เขา

ชายหนุ่มรับมา แล้วกระดื่มจนหมดแก้ว มันทำให้เขาหายอ่อนเพลียได้ดีทีเดียว

“ขอบคุณมากนะครับ”

ธัชพลเหลือบมอง เห็นสีหน้าคนรักเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คิ้วเข้มขมวดด้วยความสงสัย

“มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูคุณอารมณ์ดีเป็นพิเศษ” เขาถามเสียงแผ่ว แล้วสบตา

คนถูกถามอมยิ้ม “ไปทานข้าวกันไหมคะ เรศหิวแล้ว ช่วงนี้ต้องบำรุงค่ะ”

ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย กับคำพูดของคนรัก แต่กลับไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ยอมเดินตามแรงดึงของอีกฝ่ายมายังโต๊ะอาหาร เขาสบตาเธอด้วยความสับสน เมื่อเห็นบนโต๊ะมีอาหารโปรดมากมาย ดอกกุหลาบสีแดงถูกปลักใส่แจกันวางไว้ตรงกลาง ปกติเรศไม่ทำแบบนี้

“มีเรื่องอะไรต้องฉลองหรือเปล่าครับ” เขาถาม ขณะเลื่อนเก้าอี้นั่งลง

พรรณเรศยิ้มบางๆ แล้วทรุดกายลงตรงข้าม ตักอาหารใส่จานเขาเป็นระยะ ธัชพลยิ่งพิศมองคนรักยิ่งแปลกใจ เพราะท่าทางดูมีความสุขเสียเหลือเกิน ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่

“ตกลงไม่บอกผมเหรอครับว่ามีเรื่องอะไร” ชายหนุ่มถามย้ำ

ริมฝีปากบางเม้มสนิท แล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า

“เรศท้องค่ะธัช”

คนฟังนิ่งงันราวกับถูกสาป ร่างกายเย็นเฉียบฉับพลันกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ ไม่นานนักหัวใจกลับเต้นแรงขึ้นทุกขณะ จ้องมองคนรักราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน

“คะ...คุณว่าอะไรนะเรศ!” น้ำเสียงเขาดูตื่นเต้น

“ประจำเดือนเรศไม่มา พักหลังเรศอ่อนเพลียแล้วก็ง่วงนอนบ่อย เรศเลยไปตรวจมาค่ะ”

“ตรวจ...”

“ค่ะ ผลออกมาว่าเรศท้อง”

ว่าที่คุณพ่อกลับทำอะไรไม่ถูก เขากำลังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแบบปัจจุบันทันด่วนเช่นนี้ แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นระคนดีใจ

“ผะ... ผมไม่รู้ว่าควรเริ่มยังไงดี ผมควรทำยังไงดีเรศ ผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว!” เขาละล่ำละลัก

หญิงสาวน้ำตาเอ่อคลอ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของคนรัก

“คุณไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะธัช นอกจาก... พาเรศไปฝากครรภ์”

เขาลุกจากเก้าอี้ ตรงเข้ารั้งร่างบางมากอดไว้แนบแน่น

“ผมดีใจมากเลยรู้ไหม ที่คุณกำลังจะมีลูกกับผม!”

“เรศก็ดีใจค่ะ”

สองร่างกอดกันด้วยความรัก พรรณเรศยิ้มกว้าง อย่างน้อยเขาก็ยอมรับ และไม่ทอดทิ้งเธอไปไหน แล้วแบบนี้มีหรือที่พ่อสามีจะไม่ยอมรับเธอ

“คืนนี้ผมจะค้างที่นี่นะ”

คนฟังดวงตาเบิกกว้างด้วยความยินดี

“จริงเหรอคะ!” เธอร้องถามน้ำเสียงตื่นเต้น

“จริงสิ ผมอยากนอนกอดคุณ แล้วพรุ่งนี้เราจะไปที่บ้านผมกัน ผมอยากให้คุณไปเจอกับพ่อ!”

สีหน้าหญิงสาวหม่นลงเมื่อเขาเอ่ยถึงบิดา เธอหวาดหวั่นภายในไม่น้อย กระนั้นก็ยังอยากให้ตนเองถูกยอมรับ

“เป็นอะไรหรือเปล่า” ธัชพลถาม ขณะเชยคางมนขึ้นมาสบตา

“เรศกังวลค่ะ กลัวพ่อคุณไม่ยอมรับเรศ” เธอบอกเสียงสั่น

เขาดึงมือบางมากุมไว้ แล้วยิ้มเพื่อปลอบประโลม

“พ่อต้องดีใจแน่ที่คุณกำลังจะมีหลานให้ ผมเชื่อว่าพ่อจะต้องยอมรับคุณแน่นอนเรศ!” ชายหนุ่มยืนยันหนักแน่น นั่นทำให้เธอใจชื้น

“จริงๆ นะคะ”

“จริงสิครับ”

“ถ้าคุณยืนยันแบบนี้ เรศก็เบาใจค่ะ”

หญิงสาวยิ้มบางๆ แล้วซบใบหน้ากับอกกว้าง ธัชพลช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขนแล้ววางบนเตียงกว้าง

“นอนรอผมที่นี่นะ คืนนี้ผมจะกอดคุณทั้งคืนแล้ว เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน” เขาบอกแล้วผละห่างออกไป

เห็นเขาหายเข้าห้องน้ำ คนตัวเล็กลุกนั่งแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ร่างกายร้อนผ่าว เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เธอรู้ดีว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น ธัชหลงเธอขนาดนี้ มีหรือจะปล่อยให้เธอถูกพ่อตัวเองดูแคลน