ตอนที่ 1

เสียงฝีเท้าดังแว่ว เจ้าของห้องชะงักเหลือบมองตรงประตู ไม่นานนักมันถูกเปิดออก ร่างสูงใหญ่ ดวงตาคม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ผิวกายน้ำผึ้ง ก้าวเข้ามา ท่าทางเครียดขรึม ราวกับว่าการมาในห้องนี้สร้างความอึดอัดให้เขามากมาย เจ้าของห้องลุกจากเก้าอี้บุนวมสีครีม แล้วเดินมาหย่อนกายตรงโซฟา ช้อนสายตามองบุตรชายเพียงคนเดียว

“นั่งก่อนสิธัช” คนเป็นพ่อเอ่ยปาก

ธัชพลทรุดกายลงตรงข้าม แล้วระบายลมหายใจออกมา เขากับพ่อพูดคุยกันน้อย แม้อยู่บ้านเดียวกัน มันเป็นเพราะเหตุการณ์ในอดีต สร้างรอยร้าวให้ความสัมพันธ์

“พ่อมีอะไรครับถึงเรียกผมมา”

สีหน้าคนเป็นพ่อเครียดลง ช้อนสายตามองบุตรชาย

“พ่อต้องการให้แกหมั้นหมายกับหนูพิมพ์จันทร์”

คนฟังชะงักดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าไม่พอใจ

“แต่พ่อก็รู้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าผมกับพรรณเรศคบหากันอยู่!”

“แล้วยังไง คบกับพรรณเรศแล้วแต่งกับคนอื่นไม่ได้หรือไง”

“แต่คนที่พ่อให้ผมแต่งเป็นน้องของเรศนะครับพ่อ!” เขาบอกเสียงเครียด

ธเนศกระตุกยิ้มมุมปากทอดสายตามองบุตรชาย ผู้หญิงอย่างพรรณเรศหาได้ทั่วไป คิดสวมเขาให้ลูกชายเขาไม่มีทางเสียหรอก เขาไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงแบบนั้นมาเป็นสะใภ้เด็ดขาด ต่อให้ชาติตระกูลดีแค่ไหน แต่หากทำตัวส่ำส่อนไร้ยางอาย เขาก็ไม่อาจยอมรับได้

“ฉันอยากจะรู้นักว่า แกจะรักกับผู้หญิงอย่างพรรณเรศไปได้สักกี่น้ำ ถ้าหากแกรู้ความจริงของพรรณเรศได้สักครึ่งที่ฉันรู้”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจกับสิ่งที่บิดาเปรยออกมา

“พ่อหมายความว่ายังไง!”

“ฉันพูดขนาดนี้ แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ความรักมันทำให้แกหน้ามืดตามัว จนมองไม่เห็นความเป็นจริงเลยหรือไง แฟนแกเป็นดาราดัง มีหรือจะไม่มีคนหมายปอง วงการนั้นมีแต่คนหน้าตาดีๆ แกคิดว่าพรรณเรศจะไม่ไขว้เขวเลยหรือไง”

เขาลุกยืนเต็มความสูง มองบิดาแววตาปวดร้าว

“ผมไม่เชื่อสิ่งที่พ่อบอก ถ้าหากไม่มีหลักฐาน ผมไม่มีวันแต่งงานกับพิมพ์จันทร์แน่นอน ขอตัวก่อนครับ” เขาบอกเสียงหนัก แล้วเดินออกจากห้อง

คนเป็นพ่อมองตามแผ่นหลัง คนอย่างธเนศไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าหากตกลงปลงใจไม่รับพรรณเรศเป็นสะใภ้มันก็จะเป็นไปตามนั้น