บทที่ 5 เทพบุตร

"พรีม"

"อ้าวเจ้ ว่าไงคะ"

"กลับได้เลยนะ เดี๋ยวเจ้โอนเงินค่าจ้างวันนี้ให้"

"โอเคค่ะ"

"ขอบใจมาจ๊ะ แล้วเจอกัน"

ฉันยกมือไว้เจ้เล็กแล้วเดินมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องลองชุด ติ๊ง เสียงข้อความดังขึ้น

**คุณมียอดเงินเข้า 100,000.00 บาท ยอดเงินที่ถอนได้ XXXXXXXX บาท**

อุต๊ะ ใครมันโอนเงินมาให้ฉันตั้งแสนหนึ่งนะ ติ๊ง เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง

(กลับบ้านยัง)

"คุณเป็นใคร"

(พึ่งห่างกันไม่ถึง 10 นาที ลืมง่ายขนาดนั้นเลย)

"โรคจิตใช่ไหม"

(โรคจิตที่ไหนจะโอนเงินให้เธอ เป็นแสน)

"คุณเป็นใคร"

(เป็นสามีในอนาคตของเธอมั้ง)

"โรคจิต"

(รีบกลับบ้าน)

".........." ฉันอ่านข้อความไลน์ แต่ไม่ตอบ พร้อมกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของบุคคลปริศนานี้ นี่มันรูปบ้าอะไรวะ รูปผู้ชายเปลือยท่อนบนสวมกางเกงยีนถ่ายแค่ช่วงลำคอมาถึงเอวโชว์ซิคแพคแน่นๆ พร้อมลายสักสวยงาม เขาคือใคร??? ก่อนที่จะคิดหาคำตอบ ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าดูเวลาตอนนี้สี่ทุ่มกว่าๆ เอง อิเพื่อนก็ไลน์ตามยิกๆ รู้ก็รู้ว่าฉันทำงาน ฉันส่งข้อความไปบอกว่าฉันกำลังไป

เวลา 22:45 น. ณ. ผับ 999

ร่างเล็กเดินลงจากรถยนต์คู่ใจ เธอสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูหวานรัดรูปอวดหน้าอกที่อวบอั๋นเกินตัว ผมยาวเลยบ่าถูกม้วนเป็นลอน รองเท้าส้นสูง 6 นิ้ว สีครีม ก้าวยาวเข้าไปในผับหรู

"มาได้สักทีนะ พวกกูรอตั้งนาน" (เมษา)

"วันนี้ผู้หล่อๆ ทั้งนั้นเลย" (มีนา)

"จ๊ะ นี่ก็บ้าผู้ชายอยู่นั่นแหละ" (พรีม)

"วันนี้ทำงานเสร็จเร็วนะ" (มีนา)

"อืม" ฉันยกแก้วเหล้าดื่มรวดเดียวหมด ใบหน้าหล่อของใครบางคนก็ลอยเข้ามาในสมอง แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ คิดถึงไอ้บ้าโรคจิตนั้นทำไม

"นี่มึงเป็นไร เรียกตั้งนานแล้ว" (เมษา)

"เสียงดังไม่ได้ยิน" (พรีม)

"ออกไปเต้นกัน" (มีนา)

"ไม่อ่ะ พวกมึงไปเลย คืนนี้ไม่อยากเต้น" (พรีม)

"โอเค" (มีนา)

สองสาวแฝดออกไปเต้น วันนี้คนมาเที่ยวมากกว่าวันปกติเพราะเป็นคืนวันศุกร์ ฉันนั่งมองอิเพื่อนสองคน พลางดื่มเหล้าไปด้วย ฉันรู้สึกรำคาญเมื่อมีมือใครบางคนมาสะกิดที่ต้นแขน

"ว่าไงครับน้องพรีม"

"อ้าวพี่ต้น มาเที่ยวเหมือนกันหรอค่ะ"

"ครับ น้องพรีมมากับใครครับ"

"มากับสองแฝดค่ะ" เธอส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม รุ่นพี่คณะเดียวกัน แต่เขาจบก่อนไปแล้ว

"อ้อพี่ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ"

"ได้สิคะ" หล่อขนาดนี้จะปฏิเสธได้ไงคะ พี่ต้นเป็นอดีตเดือนคณะที่ฉันเรียนอยู่ สาวน้อยสาวใหญ่ต่างใฝ่ฝันอยากได้เขามาครอง ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นมีใครบ้างไม่ชอบคนหล่อตอบ!!

"เรียนเป็นไงบ้าง"

"ก็ดีค่ะ ตอนนี้กำลังทำโปรเจคจบกันอยู่ค่ะ"

"มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ"

"ขอบคุณมากเลยค่ะ" ฉันไม่กล้ามองสบตาเขา เห้ยยใจนี้ก็เต้นแรงไม่หยุด

"น้องพรีมมีแฟนยังครับ"

"เอ่อ คือ ถามทำไมคะ"

"อยากรู้ครับ"

"อย่าบอกนะ....." พี่เขาจะจีบเรา โอ้ยยยยความฝันจะเป็นจริงแล้ว

"ครับ พูดอะไรนะพี่ไม่ได้ยิน"

"เปล่าค่ะ พรีมโสดค่ะ"

"ถ้างั้นพี่ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ"

โอ้แม้เจ้า ผู้หล่อขอเบอร์ จะรออะไรล่ะคะ ก็ให้ไปซิโอกาสมารออยู่ข้างหน้าแล้วคว้าเอาไว้สิค่ะ ฉันยิ้มให้พี่ต้นพร้อมหยิบโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นล่าสุดออกมา อย่าสิ มืออย่าสั่น พี่ต้นรีบสแกนคิวอาร์โค้ดไลน์ของฉันทันที พร้อมส่งสติกเกอร์ไลน์น่ารักรูปหัวใจมาให้ อุต๊ะ!! แม่ก็เขินไปซิคะ

"พี่ขอจีบพรีมได้ไหม พี่สนใจพรีมตั้งแต่เห็นพรีมครั้งแรกแล้ว"

"พี่ต้นไม่มีแฟนหรอค่ะ"

"ไม่ครับ พี่โสดมาได้สักพักแล้ว"

ห๊ะ!! โสดมาได้สักพัก นี้ฉันควรดีใจใช่ไหม ก็นะเขาหล่อขนาดนี้จะให้โสดนานได้ไง ฉันส่งยิ้มให้พี่เขาแทนคำตอบ ในใจลึกๆ ของฉันมันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้สิ พ่อเทพบุตรรูปหล่อที่ฉันแอบชอบ มาจีบตัวเอง ไม่ต้องบอกว่าดีใจมากแค่ไหน แต่มันกลับมีเส้นบางๆ อะไรสักอย่างกลั้นเอาไว้ มันคืออะไรนะ

"พรีมไปนั่งกับพี่ไหม พี่มากับเพื่อน"

"ไม่ค่ะ พี่กลับไปหาเพื่อนเถอะค่ะ พรีมก็มากับเพื่อนเหมือนกัน เที่ยวให้สนุกนะคะ"

"จะกลับตอนไหนครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ พรีมเอารถมา"

"ดื่มขนาดนี้จะกลับไงไหวครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ พรีมมากับเพื่อนปลอดภัยแน่นอนค่ะ" ฉันส่งยิ้มหวานให้พี่เขา พี่ต้นจึงกลับไปนั่งโต๊ะกับเพื่อนตามเดิม

ติ้ง ติ้ง เสียงข้อความไลน์

(ถึงบ้านหรือยัง)

ฉันมองข้อความจากบุคคลปริศนานั้นแล้วถอนหายใจ ไอ้โรคจิตอีกแล้ว "บล็อก" มันไปซะเลย ว่าแต่เงิน หนึ่งแสนมันของใครวะ ลืมไปเลย ช่างเถอะอาจมีคนโอนเงินผิดมา เดี๋ยวธนาคารก็จัดการเองแหละเงินเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก สิ่งที่ฉันใส่ใจตอนนี้คือ นั่งมองหนุ่มหล่อที่มาขอจีบฉัน โต๊ะของเขาอยู่ไม่ใกล้จากตรงบาร์ที่ฉันนั่งสักเท่าไหร่ เฮ้ยยย พ่อเทพบุตรสุดหล่อของฉัน คืนนี้ฉันนอนหลับฝันดีแน่ๆ เลย