บทที่ 4 คำสั่ง

EP: อินทรา

ผมเดินเข้ามายังปาร์ตี้ริมสระน้ำ ที่เพื่อนผมเป็นคนจัดให้ฉลองงานวันเกิดครบ 26 ปี รู้สึกตัวว่าแก่ขึ้นแต่มันก็เป็นเพียงอายุ หน้าตาผมยังหล่อเหมือนเดิม ผมกวาดสายตามองรอบบริเวณจัดปาร์ตี้ มีสาวสวยมากมาย มีเพื่อนเดินเข้ามาทักทายเป็นระยะ แต่คนพวกนี้ผมไม่ค่อยสนิทนัก สุดท้ายผมก็มาหยุดที่โต๊ะกลุ่มเพื่อนสนิท ที่แยกโซนออกมาจากสระน้ำ เป็นโซนส่วนตัว

ผมมองเพื่อนสนิทชายทั้งสามคนซึ่งมันมีหญิงนั่งข้างกันทุกคน ผมต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน ยัยมิว เพื่อนวัยเด็กของผมมันก็มาด้วย แถมมีสาวสวยในบิกินี่สีแดงโชว์หน้าอกใหญ่เกินตัว ข้างล่างเธอสวมกางเกงยีนตัวสั้น คือสั้นจริงๆ นั่งอยู่ข้างเธอ ยัยนี่มันเปลี่ยนแนวมาชอบหญิงหรือไงว่ะ แต่ก็น่าเสียดายไม่ใช่ผมเสียดายยัยเพื่อนวัยเด็กนะ ผมเสียดายผู้หญิงที่นั่งข้างๆ มัน แต่ทำไมเธอดูคุ้นหน้าจังเลยนะ ผู้หญิงก็หน้าคล้ายๆ กันคงไม่แปลกที่ผมจะคุ้นหน้าของเธอ

"วันนี้ฉันมีของขวัญให้ด้วยนะ" ยัยมิวเอ่ยขึ้น เธอส่งสายตามีเลศนัยมาให้ ผมยิ้มมุมปากอยากรู้จริง ๆ ของขวัญวันเกิดปีนี้ของผมจะเป็นอะไร แต่ละปียัยเพื่อนวัยเด็กจะสรรหาของขวัญแปลกๆ มาให้ผมตลอด มันก็พอแก้เบื่อได้ละนะ แล้วปีนี้มันจะเป็นของขวัญแบบไหนละ

พูดแล้วยัยเพื่อนวัยเด็กของผมก็เดินมาหา ที่ตกใจมากกว่าคือ เธอจูงมือสาวสวยที่อยู่ข้างเธอมาให้ผม แล้วบอกว่าเป็นของขวัญวันเกิด เท่านั้นยังไม่พอ เธอผลักสาวสวยคนนั้นมา ผมตกใจเล็กน้อยรับเธอเอาไว้มานั่งบนตัก หน้าอกใหญ่ของเธอเกือบโดนหน้าผม กลิ่นน้ำหอมจากคนบนตักลอยเข้ามาในจมูก กลิ่นนี้มันช่างคุ้นเหลือเกิน เหมือน......ใช่เธอจริงๆ

หญิงสาวสวยคนที่เคยยืนกอดเขาร้องไห้เมื่อหลายเดือนก่อน ผมเธอยาวกว่าครั้งก่อนมาก แต่ผมก็จำเธอได้ดี แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง แต่ก็ช่างมันเถอะ เจอกันอีกครั้งนี้ผมไม่ปล่อยแน่แขนผมเร็วเท่าความคิดตวัดกอดเอวบางไว้ทันที เธอดิ้นขัดขืนเล็กน้อย ผมยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นไปอีก จนคนตัวเล็กหยุดดิ้น เธอช่างว่าง่ายเสียจริง

"ปล่อยก่อนได้ไหมคะ" เสียงหวานของเธอดังขึ้น ผมไม่สนใจ เธอเงียบไปสักพักใหญ่

"คุณ ปล่อยฉันได้ยัง หายใจไม่ออกแล้วนะ" เธอพูดขึ้นมาอีก ผมก็ยังคงไม่ใส่ใจ

"นี่คุณ อะ อื้ม" ผมอดไม่ได้เมื่อเห็นปากเล็กสีชมพูอ่อนขยับไม่หยุด ปากผมก็แนบลงไปหาปากเล็กนั้นทันที ริมฝีปากนุ่มชวนหลงใหล เธอกัดฟันแน่นไม่ยอมให้ผมสอดลิ้นเข้าไปได้ ผมดูดริมฝีปากล่างของเธอ แรงๆ หนึ่งครั้งก่อนจะปล่อยปากของเธอให้เป็นอิสระ

"ไม่เงียบจะโดนอีก" เธอก้มหน้าเขินอาย ตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักอย่างเด็กว่าง่าย หน้าอกคัพC เบียดไปมาบนหน้าอกของผม เห้ยยยจะอดทนได้นานแค่ไหนนะ

"ฉันอยากเข้าห้องน้ำ"

ผมเดินจูงมือเธอมายังห้องนอนห้องหนึ่ง เมื่อเข้ามาเธอไม่รอช้ารีบเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที ผมหย่อนสะโพกหนานั่งลงบนที่นอน แกร๊ก!! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก เธอจ้องมองมาที่ผม ปากเล็กเม้มเขาหากัน

"คุุณจะเข้าห้องน้ำไหม ฉันออกไปรอข้างนอกนะ" เท้าเล็กเดินไปที่ประตูห้อง มือใหญ่ดึงแขนเธอไว้ "ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร"

ผมตวัดแขนอุ้มคนตัวเล็กเดินมาที่เตียง เธอดิ้นขัดขืนไม่ยอมอยู่นิ่ง "ปล่อยนะ ถ้าคุณทำอะไรฉัน จะตะโกนให้คนอื่น อะอื้ม" คำพูดของเธอถูกผมกลืนลงคอไป ลิ้นสากพยายามสอดเข้ามาในปากเล็ก เธอกัดฟันแน่นเหมือนครั้งแรก แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันหรอกนะแม่สาวน้อย ผมใช้มือเคล้นคลึงเต้าอวบด้วยความหยาบโลน เธอตกใจจนเผลอเปิดปากให้ผมได้สอดลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานนั้น

ก๊อก ก๊อก

"ไอ้เบสมึงออกมาได้แล้ว มีงานด่วนตอนนี้"

ผมด่าไอ้เพื่อนเลวนี้อยู่ในใจ มึงจะมีงานด่วนอะไรตอนนี้!!! คนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มเสือกมาขัดจังหวะ ผมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ร่างเล็กถอยหลังไปนั่งที่หัวเตียงอีกฟากอย่างระวังตัว

"เอามือถือมา"

"ทำไมค่ะ"

"เอามา"

เธอยื่นมือถือให้เขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ "ปลดล็อกหน้าจอ" เสียงของเขาเต็มมันคือการออกคำสั่งกับเธอ มีหรือที่เธอจะกล้าขัด ในใจของมัลลิกาเต็มไปด้วยความกลัว กลัวว่าเขาจะทำกับเธอเหมือนเมื่อครู่นี้ มือเล็กหยิบโทรศัพท์จากเขามาปลดล็อกหน้าจอแล้วส่งคืนให้เขา มือใหญ่ หยิบโทรศัพท์ในถุงกางเกงตัวเองออกมา เขากดอะไรสักอย่างอยู่ครู่หนึ่งแล้วคืนโทรศัพท์ให้เธอ

"รีบกลับบ้าน เอาเลขบัญชีมา ฉันจะโอนเงินค่าจ้างให้เธอ วันนี้ไม่ต้องทำงานแล้ว อ้อ อีกอย่าง ก่อนกลับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนค่อยกลับ ถึงบ้านแล้วไลน์บอกด้วย" เขาพูดจบแล้วก็เดินออกจากห้องทันที

อะไรวะ!!!! สมองน้อยๆ ของฉันเริ่มประมวลผลคำพูดของเขาอีกครั้ง นี้เธอกับเขา เราเป็นอะไรกันสั่งอย่างกับอาหารตามสั่ง รู้จักไหมก็ไม่ใช่ ขนาดชื่อยังไม่รู้เลย แล้วอะไรของไอ้หมอนั้น ตอนอยู่กับเพื่อนไม่เห็นพูด แล้วตอนพูดก็มาเป็นชุดจนฉันตามแทบไม่ทัน เฮ้ยยย ชีวิตฉันทำไม่ต้องมาเจอคนประหลาดๆ แบบนี้ด้วยนะ