ตอนที่ 5 : บ้านหลังเก่า

เมื่อเป็นเช่นนั้นหัวหน้าหมู่บ้านจึงจนใจยินยอมให้สองพ่อลูกสกุลเซี่ยแยกออกจากจากบ้านใหญ่ตระกูลเซี่ย เพราะอย่างไรผู้นำตระกูลเซี่ยคนก่อนซึ่งเป็นบิดามารดาของพวกเขาก็ได้จากโลกนี้ไปหมดแล้ว แต่ที่ยังไม่แยกบ้านเพราะเซี่ยต้าไห่กลับมาที่นี่อีกครั้งตอนเซี่ยอันหนิงอายุเพียงห้าหนาวหลังจากไปทำงานอยู่ที่อื่นมาหลายปี

เนื่องจากก่อนท่านปู่จะจากโลกนี้ไปเขาได้แบ่งสมบัติให้ลูก ๆ ที่นี่ไปหมดแล้ว บ้านเล็กอื่น ๆ ก็ถูกแยกออกหมดแล้วแต่พื้นที่ที่ได้รับนั้นก็น้อยแสนน้อยนิดจนแทบไม่เหลือพื้นที่ทำกิน จึงไม่มีส่วนของเซี่ยต้าไห่เพราะบ้านตระกูลเซี่ยนั้นยากจนนัก พวกเขาไม่คิดว่าวันหนึ่งเซี่ยต้าไห่จะกลับมาที่นี่อีก

ยังดีที่ตอนที่เขาพาบุตรสาวกลับมา มารดาของเขาท่านย่าของเซี่ยอันหนิงยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเขาจึงได้อาศัยอยู่ใต้ชายคาบ้านใหญ่มาตลอด จนกระทั่งท่านย่าตายตามท่านปู่ไป ทางบ้านใหญ่ซึ่งเป็นพี่ชายคนโตของท่านพ่อก็หันมารังแกครอบครัวของพวกนางอยู่เป็นประจำ

ชาวบ้านส่วนใหญ่คิดว่าบิดานางยากจน ก็ไม่ชอบเขาจนถึงขั้นไม่ยอมให้ยืมเกวียนไปโรงหมอในตอนนั้น ตอนที่บิดาของนางป่วยหนัก ทำให้นางไม่สามารถพาบิดาไปหาหมอได้ จึงต้องจ้างหมอเท้าเปล่าแถวหมู่บ้านมาดูอาการ การรักษาจึงไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ สายตาของท่านพ่อแม้จะยังพอมองเห็นบ้าง แต่บางครั้งกลับมืดมิดจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลย

ในเมื่อชาตินี้นางสู้อุตส่าห์ได้รับโอกาสกลับมาแก้ไขเรื่องราวได้อีกครั้ง เซี่ยอันหนิงจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องเลวร้ายเช่นนั้นขึ้นอีกเป็นอันขาด นางจะยืนหยัดปกป้องบิดาด้วยตัวนางเอง!

เนื้อเรื่องนิยายในตอนนี้บัณฑิตหานพระเอกของเรื่องจะต้องโผล่มาช่วยนาง แต่...ตอนนี้เขากลับทำได้เพียงยืนมองนางอยู่นอกรั้วบ้านด้วยดวงตาเป็นประกาย เมื่อเห็นจิตใจที่มุ่งมั่นกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวคำพูดคำจาฉะฉานเชื่อมั่นของนางยิ่งทำให้เขาอดชื่นชมนางอย่างเสียไม่ได้

เขาคิดว่านางเป็นเด็กสาวที่ฉลาดปราดเปรื่อง รู้เท่าทันคนไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ทั้งยังมีความมั่นใจในตัวเอง น่าเสียดายที่ไร้มารดาอบรมเลี้ยงดู เพราะเรื่องนี้จึงทำให้ในอนาคตของนางคงหาคู่แต่งงานดี ๆ ได้ยากแล้ว

เซี่ยอันหนิงเหลือบเห็นหานชงอวิ๋นพระเอกของนิยายเรื่องที่นางเคยอ่าน เขายืนอยู่หน้ารั้วบ้าน มุมปากบางยกยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจราวกับได้รับชัยชนะอะไรบางอย่าง

ตอนนี้นางไม่ต้องมาติดหนี้บุญคุณเขา จนเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกับชาติที่ผ่านมาอีกแล้ว ครั้งนี้นางจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวนางเอง จะไม่ยอมเป็นหินรองมือรองเท้าให้เขาอีก

ชาติก่อนหรือภพชาติในหนังสือนิยาย พระเอกของเรื่องอย่างหานชงอวิ๋นได้ยื่นมือเข้ามาช่วยนางและบิดาให้สามารถแยกบ้านได้อย่างราบรื่น ตัวนางเองจึงรู้สึกประทับใจจนเกิดเป็นความรัก และสุดท้ายนางก็ตายไปเพราะเขาอีกนั่นแหละ

หากเป็นไปได้ในชาตินี้ นางอยากจะเหยียบเขาจมลงพื้นพสุธาเสียด้วยซ้ำ เช่นที่เขากับนางเอกในหนังสือนิยายที่เป็นเรื่องเดียวกับชีวิตในชาติก่อนเคยทำไว้กับนาง แต่ตอนนี้คงต้องเอาเท่านี้ไปก่อน การแก้แค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ต่อจากนี้นางจะขอแก้บทนิยายฉากของตัวประกอบร้าย ๆ อย่างตัวของนางเองก่อน และจุดมุ่งหมายของนางตอนนี้คือรักษาบิดาให้หายดี สร้างชีวิตใหม่ให้ดีขึ้น!

เด็กสาวในอาภรณ์สีฟ้าหม่นตัวเก่ากำลังเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านหลังใหม่อย่างอารมณ์ดี บ้านหลังใหม่ในที่นี้ไม่ใช่บ้านที่สร้างใหม่จนน่าอยู่ แต่คือบ้านอีกหลังซึ่งไม่ใช่บ้านที่เคยอยู่ในทุก ๆ วัน กลับเป็นบ้านเก่าของตระกูลเซี่ยซึ่งอยู่ท้ายหมู่บ้านติดกับเชิงเขาพอดี เพราะการแยกบ้านอย่างกะทันหันทำให้ต้องมาอยู่บ้านหลังนี้ซึ่งทั้งแคบและทรุดโทรมมาก เนื่องจากไม่มีคนอยู่อาศัยและไร้คนดูแลมานานหลายปี

อย่างไรแล้วเซี่ยต้าไห่ก็ถือเป็นบุตรชายคนหนึ่งของผู้นำตระกูลคนก่อน และเป็นพี่น้องกับเซี่ยกงสวีเจ้าของบ้านใหญ่คนปัจจุบัน เช่นนั้นแล้วทางบ้านพี่น้องคนอื่น ๆ จึงเห็นชอบว่าให้เซี่ยกงสวีแบ่งพื้นที่ให้พวกเขาสักเล็กน้อย ซึ่งก็คือบ้านเก่าของคนตระกูลเซี่ยหลังเล็กท้ายสวนและพื้นที่โดยรอบรวมแปดหมู่แห่งนี้

ที่ดินแปดหมู่เป็นเพียงพื้นที่เล็ก ๆ ที่ไม่สามารถเพราะปลูกหรือใช้ทำอะไรได้ มีเพียงตัวบ้านผุพังตามกาลเวลา แม้จะได้รับการซ่อมแซมมาบ้างแล้ว และลานบ้านเล็ก ๆ เท่านั้น ภายในเป็นโถงโล่งด้านหน้า และมีสองห้องเล็ก ๆ อยู่ด้านใน เซี่ยอันหนิงจึงแบ่งกันคนละห้องกับผู้เป็นบิดา ด้านนอกมีเพิงเล็ก ๆ หลังคาผุพังไม่สามารถบังแดดฝนอะไรได้ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ตั้งเตาสำหรับหุงหาอาหาร ต่อไปคงต้องซ่อมหลังคาก่อน ไม่อย่างนั้นหากหิมะตกลงมาในส่วนนี้คงไม่สามารถใช้งานได้

ทุกคนลงความเห็นเช่นนี้ เซี่ยกงสวีและนางซูเหลียนก็ยังมิค่อยพอใจนัก แต่ก็จำใจยินยอมไปก่อน หากไม่แบ่งอะไรให้สองพ่อลูกเลย เกรงว่าพวกเขาคงถูกประณามจากพวกชาวบ้านว่าไร้น้ำใจจนเกินไป สองสามีภรรยาคาดว่าเซี่ยต้าไห่และบุตรสาวคงอยู่ไม่พ้นฤดูหนาวที่จะถึงนี้เป็นแน่ เพราะหนึ่งคนก็บาดเจ็บทั่วร่าง อีกคนก็ผอมแห้งจนแทบเหลือแต่กระดูก อดข้าวอดน้ำสักไม่กี่วันคงลาโลกนี้ไปแน่ ๆ หลังจากนั้นพวกเขาก็จะได้ที่ดินกลับคืนมาโดยไม่ถูกผู้อื่นประณามแล้ว 

เซี่ยอันหนิงไม่รับรู้ความคิดของพวกเขา เมื่อได้บ้านมาแล้ว นางก็จัดการทำความสะอาดบ้านก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อให้บิดาได้มีพื้นที่สะอาดเข้าไปนอนพักผ่อน จากนั้นก็มาทำแนวรั้วด้านนอกลานแบ่งพื้นที่ให้ชัดเจน เสร็จแล้วก็กลับมากวาดลานบ้านให้สะอาดเรียบร้อยน่าอยู่ ลานบ้านส่วนนี้หากจัดเป็นสวนหย่อมเล็ก ๆ หาดอกไม้พุ่มไม้เตี้ย ๆ มาปลูกคงร่มรื่นดีไม่น้อย

ภายในเรือนนอนของบิดา ตอนนี้มีเพียงเตียงไม้เก่า ๆ นางจึงหามองหาฟูกขาด ๆ ที่พับอยู่ในตู้เท่าที่จะหาได้มาให้บิดานอนพักผ่อนไปก่อน หากมีอันที่ดีกว่านี้ค่อยเปลี่ยนอันใหม่