3/1 วิวาห์จำยอม

3

วิวาห์จำยอม

“เอ้า...ทำไมย้อนกลับมาเร็วจังล่ะเจ้าภณ อย่าบอกนะว่านางณิศามันยอมให้เอ็งแต่งงาน”

การเป็นผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนของกำนัน มองเหตุการณ์ทุกอย่างได้ชัดเจน ในเมื่อผู้หญิงเขามีคนอื่นไปแล้ว มันไม่มีความรักหลงเหลือมันคงมีก็แต่ผลประโยชน์

“ผมต้องการแต่งงานกับดิวให้เร็วที่สุดครับ”

ชายหนุ่มไม่ยอมพูดถึงคนรัก เพราะเขารู้ ยิ่งพูดถึงยิ่งทำให้กำนันมองณิศาไปในทางที่ไม่ดี

“ใจร้อนเสียด้วย เดี๋ยวฉันจะไปดูฤกษ์ดี ที่เร็วที่สุดกับหลวงตาที่วัดแล้วจะไปบอกเอ็งที่บ้าน”

ฤกษ์ที่เหมาะที่สุด เร็วสมใจจริงๆ ทั้งสองฝ่ายมีเวลาเตรียมตัวแค่สามวัน แต่ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างมาช่วยกัน ไม่นานงานทุกอย่างก็พร้อมสำหรับงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้

พิธีในช่วงเช้าเป็นในส่วนของพิธีสงฆ์ ชายหนุ่มพยายามมองหาคนรักแต่ก็ไม่พบว่าหญิงสาวมาร่วมงาน

ปาลิดาเธอเห็นสีหน้าของเจ้าบ่าว จิตใจที่คิดว่าจะหนักแน่น ก็ยังอดน้อยใจไม่ได้

พิธีเช้าและบ่ายผ่านไปได้ด้วยดี ถึงพิธีส่งตัวเข้าหอ บ้านหลังเล็กที่อยู่ติดกับบ้านของกำนัน ถูกตกแต่งให้เป็นเรือนหอของบ่าวสาว

หลังจากพิธีการส่งตัวเสร็จ ทุกคนออกจากห้อง เหลือทิ้งไว้แค่ ปาลิดากับกันตภณ บรรยากาศในห้องก็เงียบลงทันที

“ภณนายไม่จำเป็นต้องนอนกับฉันก็ได้นะ ถ้านายจะทำท่าทางรังเกลียดฉันแบบนี้”

ปาลิดาเห็นสายตาที่เจ้าบ่าวของเธอ มองเธอเหมือนเธอเป็นตัวที่น่ารังเกลียด หญิงสาวจึงอดพูดไม่ได้

“อย่าพูดอะไรที่ไม่ตรงกับใจเลย ถ้าเธอไม่อยากได้เราเป็นผัว คงไม่ให้กำนันยื่นข้อเสนอนี้หรอก เตรียมตัวขึ้นสวรรค์หรืออาจจะลงนรกได้เลย”

กันตภณคว้าผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป เสียงปิดประตูห้องน้ำดังจนปาลิดาสะดุ้งสุดตัว

“นี่เราคิดผิดหรือเปล่านะ ปกป้องเขาแต่กลับต้องมาเจออะไรแบบนี้”

หญิงสาวก้มหน้าฟุบลงกับฝ่ามือ เธอเริ่มกลัว เริ่มไม่แน่ใจ ว่าที่เธอตัดสินใจทำแบบนี้ เธอจะไม่ทุกข์จนเกินทนใช่ไหม

เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบลง ปาลิดาซ่อนตัวอยู่ในผ้าห่ม เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ถึงเธอจะรักชายหนุ่มมานานแค่ไหน แต่ถ้าคืนนี้เธอต้องเสียตัวให้เขา ทั้งที่เขามีแต่ความเกลียดชังให้เธอ เธอคงไม่รู้จักคำว่าความสุขแน่ๆ

“หลับแล้วเหรอ ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องใช้แรงเยอะ”

ชายหนุ่มในชุดนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ปิดไฟทุกดวงในห้อง เมื่อห้อนนอนมืดสนิท ผ้าขนหนูก็ถูกปลดลงไปกองอยู่กับผืน เหลือทิ้งไว้แค่ร่างบึกบึนเปลือยเปล่า ปาลิดาแอบหลี่ตามอง แต่ต้องรีบหลับต่อทันที เมื่อสายตาของเธอ หันไปเจอกับมังกรที่ยังไม่ทันจะตั้งตระหง่านก็ใหญ่จนน่าสะพรึงแล้ว

กันตภณคร่อมร่างเล็กที่นอนหลับตา อยู่ภายใต้ผ้าห่ม ให้เปลี่ยนจากนอนตะแคง มาเป็นท่าที่นอนหงายแทน

ปาลิดาทำตัวแข็งทื่อ เหมือนท่อนไม้ หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

ผ้าห่มถูกกระชากออกอย่างแรง จนหญิงสาวเผลอลืมตาด้วยความตกใจ

“หลับไม่ใช่เหรอ หรืออยากจะลืมตา มาดูหน้าอนาคตผัวของเธอให้ชัดกว่านี้”

“ภณถ้าเธอไม่เต็มใจ เราแค่เล่นแสดงให้พ่อเชื่อก็ได้” หญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมา