1/2 หวังดี

“พ่อดิวไปพูดกับภณแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์เลย” ปาลิดากลับบ้านมาบ่นให้พ่อฟัง

“อยู่ดี ๆ ลูกจะให้เขาเชื่อคนที่มาพูดถึงแฟนเขาในทางที่ไม่ดีเหรอ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา” กำนันสอนลูกสาว

“ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อนะพ่อ กลับมาว่า ว่าหนูเป็นคนขี้อิจฉา แอบชอบเขาตั้งแต่เด็ก ๆ พอเขาไปชอบกับณิศาหนูก็เลยมาใส่ความ”

คนเล่ายืนกอดอกด้วยความโมโห และน้อยใจ ที่คำพูดและความหวังดีไม่มีค่าเลย

“ไม่ต้องกลัวหรอกลูก ถ้าวิมลมาซื้อที่คืนตอนนี้ พ่อจะยังไม่ยอมขายให้ พ่อก็อยากจะรู้จัง ว่าไอ้คนสนิทนายอำเภอ มันชื่ออะไรนะ”

“นิรัชจ๊ะพ่อ”

“เออ..นิรัช มันจะอยากได้ที่ดินเพียงแค่บางแปลงทำไม พอมันได้ไป พ่อก็เห็นมันจ้างรถมาขุด แล้วก็ทิ้งที่ไว้แบบนั้น”

นิรัชเคยมาติดต่อขอซื้อที่ของวิมลพ่อของกันตภณกับกำนันไปแล้วรอบหนึ่ง แต่กำนันปฎิเสธ เพราะเขาจะขายที่คืนให้กับเจ้าของเท่านั้น ด้วยความที่กำนันสมยศก็มีบารมีและลูกน้องมากกว่านายอำเภอเสียอีก นิรัชจึงไม่กล้ามาอีก

“แล้วลูกล่ะ ยังชอบเจ้าภณอยู่ไหม พ่อก็อยากได้มาเป็นเขยเหมือนกัน การศึกษา นิสัยใจคอ หาไม่ได้ง่ายๆนะผู้ชายแบบนี้”

ผู้เป็นพ่อถามแทงใจดำลูกสาว ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลย ที่ปาลิดาจะหยุดรักกันตภณ ต่อให้มีหนุ่มๆ มาตามจีบเธอมากมาย เพราะทั้งตำบลไม่มีใครสวยมากไปกว่าเธออีกแล้ว

“ยังชอบอยู่ แต่คงไม่มีประโยชน์อะไร ภณเขายังมั่นคงในรักที่มีให้กับณิศา ถึงแม้ตอนนี้เขายังไม่รู้ความจริง ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ระหว่างที่เขาไปเรียนต่อ แต่ถึงแม้เขาจะรู้ดิวว่าเขาก็ไม่เลิกกับณิศาหรอก”

ความจริงที่หญิงสาวเห็นมันกับตา ได้ยินกับหู แต่เธอไม่มีหลักฐาน เพราะดันลืมเอาโทรศัพท์ไป เธอจึงทำได้แค่เพียงบอกให้ชายหนุ่มที่เธอรักสังเกตและอย่าไว้ใจณิศา แต่เขาก็ไม่ฟังเธอ

“ไม่มีผู้ชายคนไหนรับเรื่องแบบนี้ได้หรอกลูก โดยเฉพาะทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงานและมีลูกด้วยกัน พ่อเชื่อว่าสักวันเจ้าภณมันจะรู้ความจริงเอง”

“กว่าวันนั้นจะมาถึง ไม่ต้องโดนหลอกจนหมดตัวก่อนหรือพ่อ”

ปาลิดากลัวใจในความหลงของชายหนุ่ม ว่าอาจจะหลงไม่ลืมหูลืมตาจนหมดเนื้อหมดตัว

“ที่ดินทุกแปลง สมบัติทุกชิ้น ยังเป็นชื่อของวิมล ภณมันไม่มีสิทธิ์ทำอะไรหรอก และวิมลก็ไว้ใจและเชื่อใจพ่อมาก เพราะคบกันมานาน ไม่มีทางที่มันจะทำอะไรโดยไม่ปรึกษากำนันสมยศแน่นอน”

คนเป็นพ่อพยายามพูดให้ลูกสาว คลายความกังวลลง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาสมยศรู้ว่าลูกสาวของเขารักและหวังดีกับกันตภณแค่ไหน