ตรวจลับกับหมอพอร์ช

ช่วงเวลาที่ความเย็นเฉียบจากเครื่องมือบางอย่างแตะลงผิว ร่างกายบอบบางก็สะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนทุกครั้ง เสียงเพลงแจ๊สแผ่วเบากับกลิ่นหอมอ่อนๆในห้องสร้างบรรยากาศผ่อนคลาย แต่ดันสวนทางกับร่างกายที่กำลังเกร็งทั้งตัวด้วยความตื่นเต้น

ใครบางคนกำลังสนุกกับการหยอกล้อร่างกายขาวเนียนตรงหน้า ขณะที่ใครบางคน กำลังใจเต้นรัวและสะดุ้งเป็นระยะเมื่อถูกสัมผัสในทุกครั้ง

“อื้อ”

เสียงหวานที่ครางแผ่ว ยามนิ้วยาวลากไล้เข้าใกล้จุดที่ไวต่อความรู้สึกและเปลี่ยนเป็นเสียงหวีดครางดังขึ้นเมื่อเครื่องมือเย็นเฉียบชิ้นนั้นแตะลงบนเนินเนื้อกลางกาย และกรีดลงมาตามร่องจนพาให้บิดเร่าไปทั้งตัว

“อ๊าา”

“ชู่วว คนไข้อย่าเกร็งสิครับ แล้วก็เลิกส่งเสียงแปลกๆแบบนั้นด้วยหมอไม่มีสมาธิเลย”

“อึก อื้อ”

ร่างบางจิกมือกับขอบเตียงแคบๆก่อนจะกัดปากกลั้นเสียงครางน่าอายสุดชีวิต ขณะที่ต่อสู้กับความเสียดเสียวที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาไม่สมควรแบบนี้

“อย่าคิดเรื่องลามกสิครับ หมอกำลังตั้งใจตรวจอยู่นะ”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเย้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนไข้ที่นอนหน้าแดงก่ำบนเตียงอย่างชอบใจ แล้ววกกลับไปใช้เครื่องมือชิ้นนั้นเขี่ยเข้าที่น้ำคาวสีขาวขุ่นที่ไหลเยิ้มออกมาจากร่องรัก นั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่ร่างกายของคนไข้ควบคุมไม่ได้

“อึก อือ”

เสียงครางอึกอักในลำคอยังคงเล็ดลอดออกมาแม้จะเก็บกลั้นขนาดไหน เท้าเล็กทั้งสองข้างหงิกงอตลอดเวลาที่ถูกเขี่ยตรงร่องรัก ได้แต่ภาวนาให้หมอช่วยตรวจภายในให้เสร็จๆซะที ก่อนที่เธอจะได้เสร็จจนแตกออกมาเพราะเครื่องมือนั่นซะก่อน แค่นี้ก็อายจนแทบมุดดินหนีแล้ว เดี๋ยวหลังจากนี้ต้องโดนล้อเลียนไปอีกนานแน่ๆ เพราะคนอย่างหมอพอร์ชน่ะ มันร้ายตัวพ่อเลยน่ะสิ

“ถ้าคนไข้ไม่เลิกครางแบบนั้น หมอจะไม่ทนแล้วนะครับ”

“หมอพอร์ช อึก”

ชื่อที่คุ้นเคยหลุดออกมาจากปากคนไข้จำเป็นในที่สุด ส่วนหมอที่ถูกเรียกก็รีบยืดตัวขึ้นไปหาคนไข้บนขาหยั่งทันทีราวกับรอจังหวะนี้อยู่

“ว่าไงครับพี่พายของพอร์ช”

“อื้อ ช่วย อึก ช่วยตรวจให้มันเสร็จๆสักทีเถอะ อ๊ะ”

พาย หรือพริมา คนไข้ที่กำลังเผชิญกับความอับอายขั้นสุดข่มกลั้นเสียงครางแม้จะยากเย็นก็ตาม แต่เหมือนคนขี้แกล้งอย่างหมอพอร์ชจะไม่ได้อยากทำหน้าที่มากไปกว่าความต้องการส่วนตัวในตอนนี้

“มันจะเสร็จได้ไงครับ พอร์ชยังไม่ได้ใส่เข้าไปเลยนะ”

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปสบตาของคนไข้คนพิเศษแล้วยิ้มร้ายออกมา ขณะที่มือก็ปลดเข็มขัดแล้วงัดเอาแกนกายที่แข็งขืนมาถูไถร่องรักฉ่ำน้ำแทนเครื่องมือตรวจ พายที่กลัวว่ามันจะเกินเลยไปจริงๆเลยรีบดุออกมาทันที

“พอร์ช! ถ้าไม่เลิกแกล้งพี่จะไปตรวจที่อื่น”

“พูดอีกทีสิครับ”

หมอพอร์ช หรือพชร ยิ้มเย็นจนพายเสียวสันหลังวาบ ก่อนจะครางออกมาดังลั่นเมื่อถูกแกนกายร้อนๆแทงพรวดเข้ามาในทีเดียวจนมิดลำ

“อ๊าาา”

“พูดให้น่าฟังกว่านี้หน่อย พี่พายของพอร์ชจะไปตรวจกับคนอื่นงั้นเหรอครับ”

หมอพอร์ชถามด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ สองมือจับมือเล็กสอดประสานเอาไว้เหนือหัวของพายแล้วเริ่มกระแทกเข้าหาช้าๆ แต่เน้นหนักจนเธอแอ่นเอวลอย

“มะ ไม่ อ๊ะ พี่ขอโทษ”

“แย่จัง พอร์ชถนัดแต่ลงโทษซะด้วยสิ ทนหน่อยนะครับเดี๋ยวก็เสร็จ”

หมอที่กำลังทำนอกเหนือจากหน้าที่ ก้มลงมองใบหน้าสวยที่กำลังน้ำตาคลอกัดปากแน่นก็ยิ่งยิ้มพอใจออกมา ดวงตาคมวาววับจับจ้องอยู่แบบนั้นทั้งที่ช่วงล่างกำลังกระแทกเน้นๆจนเตียงตรวจสั่นคลอน เสียงเครื่องมือกระทบกันดังขึ้นมาจนพายหวั่นใจต้องเตือนไม่ให้อีกคนลืมว่านี่คือที่ไหน

“พอร์ช หมอพอร์ช ไม่เอานะ นี่มันห้องตรวจ อ๊ะ”

“วันนี้พี่พายเป็นคนสุดท้ายแล้วครับ ไม่รู้เหรอ”

แทนที่จะกลัว หมอพอร์ชกลับยิ้มชอบใจที่เห็นว่าพายกำลังหวาดหวั่น ร่างสูงรวบมือบางไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะใช้อีกมือเลิกเสื้อคนไข้ขึ้นจนสองเต้าเต่งตึงออกมาอวดสายตา ปากร้อนฉกลงไปครอบครองดูดกลืนสลับข้างอยางเมามัน ขณะที่เอวสอบก็สวนกระแทกหนักขึ้น และเร็วขึ้นจนพายตาพร่า

“พอร์ช ไม่ อ๊ะ อ๊ะ”

ปึก ปึก ปึก

“อืม ถ้าจะโกรธ ก็โกรธตัวเองที่ไม่มาหาพอร์ชแต่แรกนะครับพี่พาย อ่า”

หมอพอร์ชบอกพลางส่งสายตาวาววับให้พายที่แทบไม่มีแรงต่อต้านเพราะถูกกระแทกจนเสียวซ่านไปทั้งตัว ขาเรียวถูกจับออกมาจากขาหยั่งแล้วรวบมาไว้ที่บ่าข้างซ้ายของหมอพอร์ช จากนั้นร่างสูงที่ยังอยู่ในเสื้อกาวน์สีขาวสะอาด ก็บดขยี้คนไข้บนเตียงด้วยท่อนเอ็นร้อนถี่ยิบจนพายอ้าปากครวญคราง หลงลืมสิ้นว่าตัวเองอยู่ที่ไหนและมาทำอะไร เหลือแค่ความเสียดเสียวที่แล่นไปทั่วร่างกายจนครวญครางออกมาไม่หยุด

“พอร์ช ฮึก อ๊าา พอร์ช”