บทที่ 1

“เบญ คุณคีย์เรียกแนะ”

เสียงตะโกนเรียกจากชายหนุ่มร่างท้วม ที่เดินออกมาจากห้องของบรรณาธิการบริหาร สำนักพิมพ์ the star ทำให้หญิงสาวร่างเพรียว ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงยีนสั้นเหนือเข่าสีซีด ที่กำลังขะมักเขม้นกับงานในมือเงยหน้าขึ้นมา พลางย่นคิ้ว ก่อนจะโต้ตอบเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ไปเสียงแผ่ว

“เรียกไปทำไมน่ะพี่ไท เห็นว่ามีแขกไม่ใช่เหรอ คุณคีย์น่ะ”

ผไทยักไหล่ มองหญิงสาวใบหน้ารูปไข่ ผมซอยสั้นที่เริ่มยาวของเจ้าตัว รวบไว้ด้านหลังด้วยหนังยางพลาสติก ใบหน้าของเธอจิ้มลิ้ม นัยน์ตายาวรีเป็นประกาย จมูกโด่งเล็ก ริมฝีปากอิ่มเรื่อ ดูเป็นสาวหมวยที่หน้าตาน่ารักทันสมัยมาก และชวนมองไม่เบื่อ เขาย่นจมูกใส่เธอพลางบ่น

“ข้อแม้เยอะจังนะแก เขาเรียกแก ก็เข้าไปสิ”

เบญ หรือเบญญาภาจึงละจากงานในมือแล้วถอนใจ เมื่อนึกถึงคนที่อยู่ข้างในห้อง ใบหน้าเธอเริ่มเป็นสีเรื่อขึ้นทีละนิด หญิงสาวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตรของตัวเอง พลางตั้งท่าจะเดินไปยังห้องของเจ้านาย มือกำสมุดโน้ตไปด้วย แต่ก่อนจะก้าวไป ผไทก็ตะโกนสั่งตามหลัง ทำเอาเจ้าตัวชะงักเท้าแทบไม่ทัน

“พี่พึ่งนึกได้ เบญ วันนี้ป้าพรไม่อยู่ ยังไม่มีใครเอากาแฟไปเสิร์ฟแขกเลย คุณคีย์บอกมาว่าเอาไปให้หน่อย แกเอาไปหน่อยสิ”

“แหม...ถือโอกาสใช้น้องเลยนะ”

เบญญาภาหันมาค้อน ก่อนจะยัดสมุดโน้ตลงในกระเป๋าหลังของกระโปรงยีนตัวที่เธอสวมอยู่ ผไทหัวเราะหึ หึ แล้วทรุดนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตัวเอง พร้อมกับชูภาพถ่าย ที่กำลังพิมพ์ออกมาจากเครื่องปริ้นท์เตอร์ให้เธอดู

“ทำงานเห็นไหม ว่าพี่น่ะทำงาน ห้องนั้นใครจะอยากเข้าไปบ่อยๆ บรื๋อ... แกเข้าไปแหละดีแล้วเจ้าเบญ ตอนนี้แกเข้านอกออกในห้องนั้นสบายจะตาย”

ประโยคหลังเหมือนจะล้อเลียนเธอ ทำเอาเบญญาภาอดค้อนอีกรอบไม่ได้ เธอเดินเข้าไปในห้องผักผ่อนเล็กๆ ที่จัดไว้ให้พนักงานเพื่อพักผ่อน มีพวกตู้เย็นและเครื่องดื่มเล็กๆ น้อยๆ ไว้บริการ จัดการชงกาแฟสองแก้ว และเอาน้ำเย็นใส่ถาด

‘ทำหน้าที่แม่บ้านสักวันก็แล้วกันเรา’

หญิงสาวคิดในใจ พลางเดินตรงไปยังห้องของผู้จัดการบรรณาธิการ เธออดอมยิ้มไม่ได้ เมื่อนึกถึงเจ้านายที่อยู่หลังประตูห้องนั้น…

“เชิญครับ”

เสียงห้าวทุ้มเอ่ยอนุญาต ร่างสูงเพรียวของเบญญาภาเดินเข้าไป หลังจากเปิดประตูอย่างทุกลักทุเลอยู่สักหน่อย เจ้าของห้องหันมายิ้มให้เธอแวบหนึ่ง ใบหน้าคมสันของเขาแม้จะดูเคร่งขรึม หากแต่นัยน์ตายาวรีเป็นประกายอ่อนโยนของเขามองเธอชั่วครู่ ก่อนจะหันไปคุยกับคนตรงหน้าต่อ เบญญาภาค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้คนทั้งคู่ ก่อนจะเริ่มวางแก้วกาแฟและแก้วน้ำลง เธอก็ได้ยินทุกอย่างโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ตกลงขอบคุณมากนะครับ คราวก่อนเรตติ้งดีมาก หนังสือของผมก็ขายดีเลยมากครับพี่ต่าย ถือว่าเป็นความร่วมมือที่ดี”

ตฤณมองชายหนุ่มผิวขาว ใบหน้ารูปยาว คิ้วเข้ม นัยน์ตายาวรี บอกเชื้อชาติได้ดี จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากบาง มีไรหนวดเขียวๆ ไว้ให้พอใบหน้าเข้มคมมากขึ้น ตัดผมทรงทันสมัย สวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนสีซีดง่ายๆ หน้าตาของคนตรงหน้าจัดว่าดีมากเลยทีเดียว เสียแต่ตาดุไปสักหน่อย ถ้าวันไหนเกิดขาดแคลนพระเอกละครล่ะก็ เขาอยากจะมาง้อให้คีตภัทร เจ้าของหนังสือบันเทิง the star ให้ไปเป็นพระเอกให้ สาวๆ คงจะกรี๊ดกันสลบ เพราะตอนนี้เทรนเกาหลีกำลังมาแรง หน้าตาของคีตภัทรก็จัดไปทางแนวนั้นได้เลยทีเดียว

ตฤณเองรู้จักชายหนุ่มผู้นี้มานาน ตั้งแต่หนังสือบันเทิงของเขาเริ่มก่อตั้ง ควบตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ และตำแหน่งบรรณาธิการบริหารไปด้วยทั้งสองอย่าง คีตภัทรเป็นคนเอาจริงเอาจัง และรักในงานทำหนังสือมาก นอกจากหนังสือบันเทิงแล้ว ตอนนี้ตัวเขาเองก็เริ่มอยากจะทำแม็กกาซีนแนวอื่น ที่นอกเหนือจากหนังสือบันเทิง การที่ต้องทำงานเกี่ยวข้องกัน ทำให้ตฤณสนิทกับคีตภัทรมากในระดับหนึ่งเลยทีเดียว และนับถือกันแบบพี่น้อง เวลามีงานจึงมักจะคิดถึงคีตภัทรก่อนคนอื่น เพราะร่วมงานด้วยแล้วสบายใจ ผลงานของเขาเป็นที่เชื่อถือได้ ว่าทำแล้วไม่ผิดหวังแน่นอน

“แน่นอนคีย์ เราต้องทำอีกรอบล่ะ โฟโต้อัลบั้มนี่ แฟนคลับแมทธิวกับเจเจ กรี๊ดกันมาก โดยเฉพาะของแมทธิว เรตติ้งละครก็ดีนะครับ แม้กระทั่งเรตติ้งหนังสือนิยายเรื่องนี้ ก็ถึงกับเอามาตีพิมพ์ซ้ำ ตอนนี้คนเห่อแมทธิวมาก เป็นเรื่องดีของพี่และคีย์เลยทีเดียว” คีตภัทร เหลือบมองดูรูปภาพที่วางอยู่ตรงหน้าเขา

ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาผสมระหว่างสองเชื้อชาติ กลายเป็นส่วนผสมที่งดงามราวกับเทพเจ้าแห่งศิลป์สรรค์สร้างมา คิ้วเข้ม จมูกโด่งสวย นัยน์ตาคมกริบเปล่งประกายระยับ และรอยยิ้มประทับใจ ทำให้ตอนนี้ ไม่มีใครไม่รู้จัก แมทธิว เกียรติอมรไกร ลูกชายคนเดียวของ อลิน เกียรติอมรไกร หญิงม่ายไฮโซเสน่ห์แรง เจ้าของร้านเพชร เค เอ็ม เค จิลเวอร์รี่ ที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ ชายหนุ่มมองภาพของแมทธิวแล้ว นัยน์ตาคมก็เป็นประกายวับ เขาไม่เคยชอบหน้าหมอนี่เลย ชายหนุ่มบอกกับตัวเอง สาเหตุก็มาจาก...

“ละครเรื่องหน้า ผมก็คงให้ทีมงานเดิมไปถ่ายแหละครับ ขอบคุณนะครับเบญ”

เขาหันมายิ้มให้กับแม่บ้านชั่วคราว ทำเอาเจ้าตัวตาพร่า กับรอยยิ้มสดใสของเขา หญิงสาวยิ้มเขินๆ ตอบ ก่อนที่จะสะดุดขาตัวเอง แก้วกาแฟในมือที่เหลือ หกรดใส่คีตภัทรทันที

เพล๊ง ! เสียงแก้วกาแฟหล่นแตก เพราะเบญญาภาตะครุบแก้วน้ำไว้ทัน กาแฟราดรดไปบนเสื้อยืดสีขาวของคีตภัทร ที่กำลังถอนใจอย่างเพลียๆ ส่วนตฤณผู้จัดละครวัยกลางคน ถึงกับอดหัวเราะไม่ได้ เขาต้องปิดปากไว้กลั้นขำแทบแย่ เขาอดขำหน้าตาของแม่สาวหน้าตาจิ้มลิ้ม หุ่นเพรียวบาง ที่กำลังอ้าปากหวอมองหน้าคีตภัทรอยู่ หน้าตาเธอตลกจริงๆ

“เอาอีกแล้ว เบญญาภา!”

“ขอโทษค่ะคุณคีย์”