ตอนที่ 4 ควบคุม 2

ปีนี้หญิงสาวอายุครบ 21 ปีแล้ว บิดาเลยไม่ได้เคร่งเครียดอะไรกับเธอมากนัก ต่างกับอีกคน กลับยิ่งบังคับกะเกณฑ์ชีวิตของเธอมากขึ้นทุกที ร่างบางพลิกคว่ำ ปล่อยมือเล็กที่ถือโทรศัพท์ห้อยลงกับพื้น พลางคิดอะไรเพลินๆ จนเวลาล่วงผ่านไปหลายชั่วโมงโดยไม่ทันรู้ตัว

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงกดรหัสที่ประตูห้องดังขึ้น ประทานพรไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะคนที่มีรหัสเข้าห้องของเธอได้ มีแค่ครอบครัวของเธอ กับครอบครัวของดาราภัส รวมทั้งตัวเธอเองและครอบครัว ก็มีรหัสเข้าห้องของดาราภัสเช่นกัน

“ทำไมยังไม่นอนอีก” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว พลิกกายกลับขึ้นมานั่ง สีหน้าตกใจ

“พี่ฟ้า!!! เข้ามาทำไมคะ” เสียงหวานหวีดดังขึ้นอย่างลืมตัว มือเล็กดึงชายกระโปรงชุดนอนลงมาปิดต้นขาขาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอก ปกปิดตัวเองจากสายตาคม

“มาเช็ก ว่าได้หนีออกไปหรือเปล่า” สายตาคมตวัดมองกิริยาของหญิงสาวเพียงเล็กน้อย

“เห็นแล้วนี่คะว่าไม่ได้ออกไปไหน กลับออกไปได้แล้วค่ะ”

“เข้าห้องนอนไปซะ”

“คนที่ควรออกไปคือพี่นะ ไม่ใช่เพลง”

“ถ้าคิดว่ายังนั่งอยู่ แล้วตัวเธอจะปลอดภัยก็เชิญ”

“โอ๊ย ให้ตายเถอะ”

คนตัวเล็กอุทานออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้น คว้าโทรศัพท์ที่ตกพื้นตอนเธอตกใจ เดินสะบัดเข้าห้องนอนไป

นภพงศ์มองตามร่างหญิงสาวจนประตูห้องนอนถูกปิดลง ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงที่โซฟา ตัวที่หญิงสาวเพิ่งลุกออกไป กลิ่นแป้งฝุ่นที่เธอใช้ยังหอมอยู่จางๆ เขานั่งสั่งงานลูกน้องผ่านโทรศัพท์อยู่สักพัก ก็เดินสำรวจห้องตามปกติที่เคยทำ ก่อนจะปรายตามองไปยังจุดที่เขาสั่งให้คนมาแอบติดกล้องวงจรปิดไว้ แล้วเดินออกจากห้องไป

เช้าวันต่อมา นภพงศ์ลงมาวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่เช้า ทั้งที่กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ค่อนคืน ร่างสูงใหญ่มาหยุดอยู่ที่ศาลากลางสวน ที่บิดามารดากำลังนั่งรับประทานมื้อเช้าอยู่

“ยัยพลอยล่ะครับ”

“ยังไม่ลงมาเลย ปิดเทอมแล้ว คงตื่นสายหน่อย” ฟางข้าวยิ้มให้บุตรชายน้อยๆกับความเข้มงวดของเขา

“ปิดเทอมหรือเพราะไปเที่ยวมาล่ะครับ”

“เอาน่ะ น้องโตแล้วนะลูก 21 ปีแล้วนะ น้องก็ต้องอยากเที่ยวเล่นบ้าง” ณดลส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ ที่นภพงศ์นิสัยขี้หวงเหมือนเขาไม่มีผิด แถมดูเหมือนจะมากกว่าเขาด้วยซ้ำ

“…ครับ”

“วันนี้บ้านเรามีนัดไปบ้านนู้น พรุ่งนี้เราจะไปทะเลกัน 2-3 วัน ไปด้วยไหม”

“เดี๋ยวผมดูก่อนละกันครับแม่ ว่างานที่บริษัทเสร็จทันไหม”

“จ้ะ ตามใจลูกละกัน”

“งั้นผมขอตัว” ณดลกับฟางข้าวมองตามบุตรชายคนโตที่เดินกลับเข้าบ้าน สีหน้าอ่อนใจ

“อะไรมันจะนิ่งขรึมได้ขนาดนี้”

“เหมือนดลไง นิ่งๆ เงียบๆ แต่ปากว่ามือถึง”

“โถ่ข้าว ถ้ามันเป็นแบบนี้ อีกไม่นาน คงได้ยกสินสอดไปให้บ้านนู้นน่ะสิ”

“ก็แล้วยังไงคะ ทั้งข้าวทั้งลัลก็ตั้งใจกันแบบนั้นแต่แรกแล้วนี่คะ”

“แต่เด็กๆเพิ่งอายุ 21 เองนะ”

“ตอนข้าวท้อง ข้าวอายุมากกว่านี้แค่ปีเดียวค่ะ”

คนเป็นพ่ออย่างณดลก็ได้แต่กลอกตาไปมาอย่างขัดใจที่เถียงภรรยาไม่ได้ เพราะตัวเขาเองก็ทำภรรยาอย่างฟางข้าวท้องก่อนแต่งเช่นกัน เพียงแต่ตอนนั้นฟางข้าวเรียนจบแล้วเท่านั้นเอง

วันนี้ประทานพรไม่ออกไปไหน เพราะมารดาเรียกให้เธอกลับไปนอนที่บ้าน บอกว่าบ้านของนภพงศ์จะพากันมานอนที่บ้านของเธอ และเช้าพรุ่งนี้จะไปทะเลกัน ให้เธอเตรียมตัวจัดของให้เรียบร้อย

ร่างผอมบางที่สัดส่วนเต็มตึงพาตัวเองมานั่งจัดการมื้อเที่ยงอย่างเหม่อลอย ทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน หญิงสาวชอบแต่งตัวหลวมๆสบายๆ อำพรางรูปร่างของตัวเอง เธอจึงมักจะใส่ชุดนอน หรือเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น เวลาอยู่ที่คอนโด

ประทานพรนั่งละเลียดละเล็มมื้อเที่ยงไปเรื่อยๆ ก่อนจะเก็บล้างให้เรียบร้อย แล้วกลับเข้าห้องนอนไปจัดกระเป๋า เธอทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งบนเตียงรอเวลาอาบน้ำแต่งตัวก่อนออกไป

หญิงสาวปล่อยใจลอยไปเรื่อยๆ จนดวงตากลมโตเริ่มปิดลงจากความเย็นสบายของเครื่องปรับอากาศ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อเตียงนอนยุบลง พร้อมกับเสียงทุ้มที่ดังขึ้น

“ไม่เคยระวังตัวเลยนะ” ร่างสูงใหญ่ของนภพงศ์ท้าวมือลงกับที่นอน คร่อมร่างบางเอาไว้โดยไม่ได้คุกคามให้เธอตกใจ

“พี่ฟ้า!!!...เข้ามาในห้องเพลงอีกแล้ว นี่มันห้องส่วนตัวของเพลงนะ”

“แล้วไง ก็มีรหัส”

“โอ๊ย เพลงอยากจะบ้า คงต้องเปลี่ยนรหัสแล้วมั้ง”

“ถ้าคิดว่าทำแล้วฉันจะเข้ามาไม่ได้ก็ลองดู”

“พี่จะตามวุ่นวายอะไรกับเพลงนักหนาเนี่ย”

มือเล็กยกขึ้นผลักหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสะเทือนเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับจับข้อมือเล็กกดลงกับที่นอนแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหวาน จนประทานพรหน้าเหวอกับสิ่งที่เขาทำ

“เดี๋ยวนี้กล้าเถียงจังนะ”

“…..พี่ฟ้า ปล่อยเพลง”

“หึ”

ประทานพรนอนนิ่ง เธอรู้นิสัยเขาดี ว่าเขาไม่ชอบให้ใครขัดใจ เธอมองสบตาคมดุอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะขยับตัวผละออก แล้วปล่อยข้อมือเธอให้เป็นอิสระ

“ลุกไปเตรียมตัวซะ อ้อ ฉันลืมบอก กระโปรงเปิดถึงสะโพกแล้ว”

“ว้าย!!” มือเล็กรีบปัดชายกระโปรงลงปิดต้นขาหลังสิ้นเสียงทุ้ม แล้วรีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยมีเสียงหัวเราะเบาๆไล่ตามหลัง