ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้น 2

ดาราภัส หรือ พลอย บุตรสาวคนเล็กของณดลกับฟางข้าว ด้วยความที่บิดามารดาของทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน พวกเธอจึงสนิทกันราวกับพี่น้อง อีกทั้งพวกเธอทั้งคู่อายุเท่ากัน เรียนปีเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน เอกเดียวกัน จึงไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คนที่มหาวิทยาลัยจึงขนานนามทั้งคู่ว่าแฝดกันเลยทีเดียว

ความสวยที่ไม่แพ้กันของทั้งคู่ ทำให้เป็นที่หมายตาของผู้ชายทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย เป็นเหตุให้กันชนก ต้องไปนั่งบ่นอยู่กับนภพงศ์ในเวลานี้นั่นเอง

“แก พร้อมยัง” ดาราภัสกดรหัสเข้าห้องเพื่อนรัก เดินตรงเข้ามาในห้องนอนของเจ้าของห้อง ที่ไม่ได้ปิดประตูไว้ตามความเคยชิน

“แป๊บ ขอหาเสื้อคลุมก่อน”

“ไม่ต้องแล้ว ไปเถอะ”

ร่างบอบบางของประทานพร อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้ากำมะหยี่รัดรูปสีดำ โชว์แผ่นหลังลงมาจนถึงบั้นเอว ความยาวเลยต้นขาลงมาแค่คืบ ถึงแม้ด้านหน้าของชุดจะไม่ลึก แต่ความอวบอิ่มของเนินอกคู่สวยที่ดันล้นออกมาจากขอบชุด ก็ส่งผลให้หญิงสาวดูเซ็กซี่จนเป็นที่ชื่นชมแม้แต่กับผู้หญิงด้วยกันก็ตาม

“หน้าอกแกนี่ใหญ่ดีจริงๆให้ตาย”

“แกน้อยกว่าฉันมากมั้ง”

“ก็น้อยกว่าแกอะ”

“คุณแม่ให้มาเยอะไปหน่อย ไม่ได้อยากได้เลย” ร่างบางบ่นพึมพำในท้ายประโยค

ปกติประทานพรชอบใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่เพื่ออำพรางรูปร่าง เธอเป็นคนรูปร่างเย้ายวนจนแม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากให้ใครเห็น หน้าอกใหญ่ตามกรรมพันธุ์ เอวคอดเล็ก สะโพกผายกลมมน รูปร่างผอมบางทั้งที่สูงมากกว่าผู้หญิงหลายคน แต่มันส่งผลให้เธอดูหุ่นดีจนแม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่ต้องการ

“เอาน่า อย่าบ่น มีแต่คนอยากได้หุ่นแก แต่ตัวแกกลับไม่อยากได้”

“ก็มันหาเสื้อผ้าใส่ยาก ต่อให้ปิดถึงคอ มันก็ดูโป๊”

“พอๆ ไปเถอะ” ดาราภัสรีบห้าม ก่อนที่ประทานพรจะบ่นยาว

ประทานพรมีสีหน้าเซ็งเล็กน้อย คว้ากระเป๋าสะพายเดินออกจากห้องนอนไปคว้ากุญแจรถคันโปรด เดินออกจากห้องไป โดยมีดาราภัสเดินตามหลัง

“แกขับไปเองหรือไปกับฉัน”

“เดี๋ยวฉันขับไปเอง”

ประทานพรพยักหน้ารับ ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นรถของตัวเอง ขับมุ่งหน้าตรงไปยังผับของโรงแรม ที่ตอนนี้ถูกส่งต่อมาให้พี่ชายของดาราภัสดูแลต่อ นั่นก็คือนภพงศ์นั่นเอง

หลังจากเดินทางมาถึง ประทานพรกับดาราภัสตรงไปที่บาร์ โดยมีบาเทนเดอร์นำเครื่องดื่มมาบริการอย่างรู้ใจ

“วันนี้มาดึกจังเลยครับ คุณพลอย คุณเพลง”

“รอยัยสวยแต่งตัวอยู่ค่ะ เลยมาช้า” ดาราภัสพยักหน้าไปทางประทานพร

พนักงานที่นี่รู้จักพวกเธอทั้งคู่ดี ว่าเป็นบุตรของเจ้าของผับและโรงแรมแห่งนี้ รวมถึงประทานพรที่เป็นบุตรของเพื่อนรักของเจ้าของ ที่ทั้งสองครอบครัว สนิทกันราวกับครอบครัวเดียวกันเลยทีเดียว

“คุณฟ้าเพิ่งขึ้นไปข้างบนสักครู่เองครับ คุณกันย์ก็เพิ่งกลับไป”

“หืม พี่กันย์มาเหรอคะ” ประทานพรสะดุ้งเล็กน้อย

“ครับ เพิ่งกลับไปก่อนพวกคุณมาถึงประมาน 10 นาทีเอง”

สองสาวมองหน้ากันอย่างโล่งอกที่วันนี้พวกเธอมาถึงช้ากว่าปกติ ไม่เช่นนั้นพวกเธอคงจะไม่ได้ดื่มอย่างสบายใจแน่ เพราะพี่ชายทั้งสองของพวกเธอคงมานั่งเฝ้าไม่ห่าง

ระหว่างที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ ได้มีสายตาคมคู่หนึ่ง กำลังมองพวกเธอผ่านกล้องวงจรปิด มือใหญ่บีบแก้วแน่นจนแตกคามือ แต่ก็ยังกำมันไว้ราวกับไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่เลือดไหลจนหยดลงบนโต๊ะทำงาน เขาทำเพียงปรายตามองรอยเลือดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“ไปเต้นกัน”

หลังจากดื่มไปเยอะจนเริ่มเมาได้ที่ ดาราภัสดึงแขนเรียวของเพื่อนรักออกไปเต้นกลางฟลออย่างสนุกสนาน โดยไม่ทันได้ระวังตัว ผู้ชายหลายคนที่มองพวกเธออยู่ พยายามขยับเข้ามาใกล้ร่างของทั้งสองคน โดยเฉพาะประทานพร ที่มีคนคว้าเอวเธออย่างไร้มารยาท หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว แต่เพียงเสี้ยววินาที ผู้ชายคนนั้นก็ร้องเสียงหลง พร้อมกับมือใหญ่ ที่บีบไหล่ของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง

“พี่ฟ้า!!” ดาราภัสอุทานเสียงดังอย่างตกใจ ที่เห็นพี่ชายของเธออยู่ตรงหน้า ยืนจ้องหน้าประทานพรอยู่

“กลับบ้านซะ พี่จะให้คนไปส่ง”

“แต่พลอยเพิ่งมาเองนะคะ”

“ทำตามที่พี่สั่ง ถ้าไม่อยากโดนกักบริเวณ”

“ก็ได้ค่ะ”

ประทานพรยืนฟังเงียบๆ เธอไม่ได้พูดอะไร เพราะสายตาคมที่กำลังจ้องเธออยู่ ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก สายตาคมดุจ้องเธอราวกับจะจับเธอกิน

“เธอต้องกลับบ้าน พี่จะให้คนไปส่งที่บ้าน”

ดาราภัสคว้าข้อมือของประทานพร เตรียมดึงเพื่อนรักกลับ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย

“แล้วเพลงล่ะคะ”

“…...”

ร่างของดาราภัสโดนคนของนภพงศ์เชิญให้เดินตามออกไป เธอมองพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะยอมเดินออกไปเมื่อประทานพรพยักหน้าให้เธอเบาๆ

พ้นหลังเพื่อนรักไปแล้ว ประทานพรปรายตามองมือใหญ่ที่จับข้อมือเธอไว้แน่น นั่นเป็นสาเหตุที่เธอไม่ได้โวยวายหรือเดินตามดาราภัสไป และที่ดาราภัสมองไม่เห็น เพราะร่างสูงจับมันอีกข้างเพื่อให้ตัวของหญิงสาวบังมันไว้นั่นเอง

นภพงศ์กระตุกข้อมือเล็กให้หญิงสาวเดินตามเขา โดยที่ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง เพราะรู้ดีว่าเขาเป็นใคร และผู้หญิงสวยจัดคนนี้เป็นใคร