ตอนที่4 สวย

นาวิน

“ว่าไงครับ เจ้าพ่อข่าวคาว” หลังจากผมเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาประจำ เสียงไอ้เพื่อนแสนดีของผมก็ทักขึ้นทันที

“ปากว่าง?” ผมเลิกคิ้วถามมันทันที

“ตอนแรกก็ไม่ว่างครับ แต่พอเห็นมึงกูยอมทิ้งทุกอย่าง” มันตอบกลับอย่างไม่รู้สึกสำนึกเลยสักนิด

“เรียกกวางน้อยให้กูหน่อยสิ” ผมเลิกสนใจที่มันหาเรื่อง ก่อนจะสั่งให้มันเรียกเด็กให้ผม ซึ่งมันก็ทำตามอย่างที่ผมบอกอย่างรู้ทัน

“แม่กวางน้อยของมึงน้อยใจมากที่เห็นข่าวมึงกับหญิงอื่นไม่ซ้ำหน้า” มันพูดขึ้นหลังจากสั่งคนไปเรียกเด็กให้ผม

“เป็นเด็กกูต้องมีความอดทนว่ะ” ผมตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ แต่สิ่งที่พูดออกไปก็เรื่องจริงทั้งนั้น เพราะถ้าทำให้ผมเบื่อ ผมสามารถทิ้งได้กลางทางอย่างที่เป็นข่าวไปล่าสุดไง

“ครับ พ่อคนหล่อ” ไอ้โอบลากเสียงประชดผมขึ้นทันที

“ก็เห็น ๆ อยู่” ผมตอบกลับอย่างไม่ปฏิเสธ จะให้ผมปฏิเสธอะไรล่ะ ก็ความจริงปรากฏอยู่บนหน้าผมชัดเจนขนาดนี้

“ไอ้ห่า” แล้วมันก็ด่าผมออกมาทันทีหลังผมตอบกลับ

“คุณวิน” แล้วเสียงกวางผู้หญิงอีกคนที่ผมถูกใจและมักใช้บริการเวลามาคลับไอ้โอบก็เรียกผมขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหาผมทันที

“หึ ได้ข่าวว่างอนหรอ” ผมถามเธอขึ้นอย่างไม่จริงจัง

“ก็คุณลืมกวางแล้วนี่คะ ไม่มาหากวางตั้งหลายวัน แล้วยังไปเป็นข่าวกับผู้หญิงคนอื่นอีก!” เธอพูดขึ้นด้วยท่าทางงอน ๆ แต่กลับเอนตัวซบอกผมทันที

“ถ้าวันนี้ฉันง้อล่ะ” ผมถามเธอขึ้นอีกครั้ง

“ต้องง้อถึงเช้าเลยนะคะ” แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตายั่วยวนพร้อมกับมือเล็กที่ยกลูบไล้แผงอกของผม

“ได้สิ” เพราะปกติผมก็เป็นพวกยันเช้าอยู่แล้ว

“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” ฟอด เธอพูดก่อนจะขยับมาหอมแก้ม ผมก็ปล่อยให้เธอทำไป เพราะเรื่องแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก่อนเธอจะเอนเตอร์เทนผมไปด้วย ชงเหล้าให้ผมไปด้วย

“เชี้ย!” ผมสบทขึ้นหลังจากนั่งดื่มไปสักพัก

“เป็นเหี้ยอะไรของมึง” ไอ้โอบถามผมขึ้นก่อนมันจะมองผมแล้วมองไปตามสายตาของผม

หญิงสาวหุ่นดีคนหนึ่ง ที่สวมชุดเกาะอกสีดำยาวถึงเข่า แต่กลับผ่าขึ้นสูงมาก เอวเล็กคอดกิ่วหน้าบีบ หน้าอกที่ดูใหญ่พอดีมือนูนขึ้น สะโพกผายกลมกลึงงอนงาม ผิวขาวที่ตัดกับชุดดำยิ่งทำให้เธอเด่น ใบหน้านิ่งติดไปทางหยิ่งผยองนั่น มันดึงดูดผมจนไม่สามารถละสายตากลับมาได้จนมองตามเธอไปถึงโต๊ะ

“นั่นมันนายปกป้องนี่หว่า” ผมพูดขึ้นหลังจากเห็นผู้ชายร่วมโต๊ะกับเธอ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แฟนมันหรอ แต่ผมได้ข่าวว่ามันไม่มีแฟนไม่ใช่หรอวะ

“ต้องเป็นเลขามันแน่ ๆ ” ไอ้โอบพูดขึ้น

“มึงรู้จัก?” ผมรีบหันไปถามมันทันที ถ้าเป็นเลขาจริงก็ดีสิ เพราะนั่นหมายความว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของมัน

“ไม่รู้จัก แต่คนเขาพูดกันว่าเลขามันทั้งสวยทั้งเก่ง” ไอ้โอบพูดขึ้น ซึ่งผมก็ได้ยินผ่าน ๆ มาเหมือนกัน แต่ไม่ได้มีเวลาสนใจไง งานผมก็เยอะแล้ว แล้วไหนจะหญิงผมอีก

แต่พอมาเจอแบบนี้ ผมคิดว่าไม่ว่างยังไงก็ต้องว่างแล้วว่ะ

“กูไปทักทายหน่อยดีกว่า” ผมพูดจบก็ลุกทันที เพราะบริษัทพ่อผมก็เป็นลูกค้าบริษัทเฟอร์นิเจอร์ของมันเหมือนกัน แต่คนที่ดำเนินการไม่ใช่หน้าที่ของผมหรอก มันเป็นความรับผิดชอบของพี่ชายผม

แต่ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะหลังจากนี้ คนที่จะรับผิดชอบหน้าที่นี้ จะเป็นผมคนนี้

“สวัสดีครับ คุณปกป้อง” ผมทักทายขึ้นหลังจากเดินมาถึงโต๊ะ แล้วต้องยอมรับเลย ว่ายิ่งดูใกล้ ๆ ยิ่งสวย สวยแบบที่ว่าสวยมากจริง ๆ

“สวัสดีครับ คุณเนวิน” มันทักผมกลับก่อนจะพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“ผมนาวิน น้องชายพี่เนครับ” ไม่แปลกถ้าคนจะรู้จักพี่ชายผมมากกว่า เพราะผมไม่ค่อยออกงานอะไร แล้วบังเอิญผมกับพี่หน้าตาคล้ายกันมาก ๆ ด้วย

“อ๋อ สวัสดีครับ” มันทำท่านึกออกก่อนจะทักออกมาอีกครั้ง

“ผมขอร่วมโต๊ะได้ไหมครับ” ผมเอ่ยออกไปอย่างไม่เกรงใจ

“อ๋อ เชิญครับ” ถ้าผมพูดขนาดนี้แล้วมันกล้าปฏิเสธก็ให้รู้ไปสิ

ผมเลือกจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเธอคนนั้นเพื่อไม่ให้เปิดเผยเกินไป เพราะผมทำอะไรมันต้องมีชั้นเชิง และไม่ให้เหยื่อรู้ตัว

“อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าบริษัทผมกำลังจะเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ใหม่ ถ้าจำไม่ผิด บริษัทผมเป็นลูกค้าของบริษัทคุณใช่ไหมครับ” ผมถามขึ้นเหมือนไม่แน่ใจ

“ใช่ครับ เป็นมาตั้งแต่รุ่นพ่อแล้วครับ” มันตอบกลับออกมา

“ดีเลยครับ พอดีครั้งนี้ผมต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้พอดี ยังไงขอนามบัตรคุณกับเลขาหน่อยได้ไหมครับ” ผมเอ่ยออกไป

“ได้สิครับ” นายปกป้องพูดขึ้นก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบนามบัตรมาให้ผม

“นี่ครับ”

“นี่ของดิฉันค่ะ” แล้วตามด้วยเป้าหมายของผมที่ยื่นต่อจากเจ้านายตัวเอง

“ขอบคุณครับ ถ้ายังไงผมจะติดต่อไปนะครับ” ผมรับมาด้วยความพอใจก่อนจะพูดขึ้น

“ครับ”

“ยังไงวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ” เพื่อไม่ให้มันเสียมารยามและดูโจ่งแจ้งเกินไป ผมเลยลุกออกมา เพราะยังไงวันนี้ก็ได้สิ่งที่ผมต้องการแล้วหนึ่งอย่าง

“เร็วนะมึง” ไอ้โอบพูดขึ้นหลังจากผมเดินมานั่งที่ตัวเองคืน

“ของมันแน่อยู่แล้ว” ผมพูดขึ้นพร้อมกับมองนามบัตรที่ได้มาอย่างพอใจ

หึ นอกจากจะสวยแล้ว ชื่อยังเพราะซะด้วยสิ เทียนษา