ตอนที่3 เลขา

เทียนษา

“วันนี้ฉันมีงานที่อื่นต่อไหม” เสียงของบอสดังขึ้น

“วันนี้ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันตอบกลับทันที เพราะวันนี้ไม่มีนัดหรือประชุมอะไร

“งั้นวันนี้ไปดื่มกันหน่อยไหม” แล้วคุณปกป้องก็พูดขึ้น ทำให้ฉันมองเขาอีกครั้ง

“อารมณ์ไหนคะ” ฉันถามกลับ เพราะปกติเขาไม่ค่อยได้ไปสถานที่แบบนี้หรอก ก็ไม่ว่างนี่

“ก็เบื่อ ๆ น่ะ ไม่ได้ไปนานแล้วด้วย เธอไม่ว่างหรอ” เขาถามกลับ

“ว่างค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามตรง อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันหยุดด้วย เลยไม่มีปัญหากับการไปดื่มพักผ่อนแบบนี้ แล้วก็อย่างที่คุณปกป้องว่านั่นแหละ ว่าไม่ได้ไปนานแล้ว

“ดี งั้นเดี๋ยวสองทุ่มครึ่งฉันไปรับ”

“รับทราบค่ะ”

@คลับหรู

ตอนนี้ฉันกับคุณปกป้องอยู่ที่คลับหรูแห่งหนึ่ง เป็นคลับที่บรรยากาศดีมาก และส่วนใหญ่คนที่เข้ามาใช้บริการที่นี่ก็จะเป็นกลุ่มพวกนักธุรกิจมากกว่าวัยรุ่นทั่ว ๆ ไป

“ก็บอกแล้วว่าให้แต่งตัวมิดชิดกว่านี้” คุณปกป้องพูดขึ้นหลังจากนั่งลงที่โซฟามุมหนึ่งของคลับ

“มาเที่ยวแบบนี้จะมิดชิดไปทำไมคะ” ฉันตอบกลับไปตามตรง ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรมากมายอยู่แล้ว ติดจะชอบแต่งตัวด้วยซ้ำ

“.....” คุณปกป้องไม่ได้พูดอะไร นอกจากทำหน้าตาเบื่อหน่ายก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นแทน ฉันจึงรับหน้าที่สั่งเครื่องดื่มแทนเขาทั้งหมด

ไม่นานเครื่องดื่มที่ถูกสั่งก็นำมาวางบนโต๊ะ ก่อนคนทำหน้าบอกบุญไม่รับจะกระดกเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างเดียว

“ชวนมาดื่มก็ดื่มจริง ๆ เลยนะคะ” ฉันอดเหน็บแหนมเขาไม่ได้ ก็เล่นกระดกไม่เกรงใจคนมาด้วยเลยนี่

“.....” เขาไม่ตอบ แต่กลับไหวไหล่ให้ฉันอย่างไม่สนใจ

“ถ้าเมาจนเดินไม่ไหว ฉันทิ้งไว้นี่จริง ๆ นะ” ฉันว่าออกไปอย่างไม่จริงจัง

“กล้า?” เขาเลิกคิ้วถามฉันออกมาอย่างท้าทาย

“เหอะ สัญญาสิว่าจะไม่ไล่ฉันออก” ฉันต่อรองทันที

“ฉันไม่โง่นะ” คุณปกป้องตอบกลับทันที จนฉันอดเบะปากใส่เขาไม่ได้

แล้วไม่ต้องตกใจนะที่ฉันกับเขาดูจะสนิทสนมกันแบบนี้ เอาตรง ๆ เลยนะ ตอนแรกที่ฉันสมัครงานที่นี่ ฉันก็ลงตำแหน่งเลขากับฝ่ายบุคคลไปนั่นแหละ ฉันอยากทำงานเป็นเลขานี่ แต่ตอนนั้นก็ไม่หวังว่าจะได้ เพราะมันเป็นบริษัทใหญ่อันดับต้น ๆ แน่นอนว่าเขาไม่รับเด็กจบใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างฉันทำตำแหน่งนี้

แต่ไม่รู้ว่าด้วยโชคชะตานำพาหรืออะไร ฉันดันได้เจอกับคุณปกป้องที่กำลังเรียนรู้งาน แล้วตอนนั้นเขาก็ใส่เชิ๊ตขาวตัวเดียวไม่เคยใส่สูททับ ฉันก็คิดว่าเขามาสมัครงานใหม่เหมือนกัน ฉันเลยทักทายและได้พูดคุยกันกับเขา ซึ่งพอเขารู้ว่าฉันคิดว่าเขามาสมัครงาน เขาก็ตามน้ำทำตัวตื่นเต้นและกังวลกลัวไม่ได้งาน ก่อนเขาจะขอแลกช่องทางการติดต่อกับฉันไว้อัพเดตว่าผ่านหรือไม่ผ่าน

และที่ทำให้ฉันตกใจมากก็คงจะเป็นวันที่ฉันได้รับข่าวจากทางบริษัทว่าเขารับฉันเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาของรองประธาน ฉันแทบช็อก ฉันรีบแจ้งข่าวนี้กับคุณปกป้องทันที และไม่ลืมถามเขาว่าได้งานไหม ซึ่งคำพูดของเขาที่บอกฉันในวันนั้นฉันจำได้ขึ้นใจ

“ฉันก็ทำงานที่นี่เหมือนกัน แล้วไว้เจอกันวันเริ่มงานนะ”

ค่ะ หลังจากฉันไปเริ่มงานวันแรก และได้เจอกับรองประธานที่ฉันต้องเป็นเลขาให้เขา ตอนนั้นฉันบอกเลย ว่าฉันช็อกกว่าตอนที่ได้รับโทรศัพท์อีก ตอนนั้นฉันไม่รู้จะด่าหรือจะเคารพเขาดี แต่สิ่งที่ฉันได้รับจากเขา คงจะเป็นรอยยิ้มที่ดูจะขำฉันมาก

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของฉันกับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นรองประธานฉันเป็นเลขา แต่เรียกได้ว่าฉันกับเขาเราเข้ามารับตำแหน่งในเวลาใกล้ ๆ กันนั่นเอง (แต่เขาก็เรียนรู้งานมาตั้งแต่เรียนจนเรียนจบยังต้องพิสูจน์ตัวเอง และพึ่งได้ขึ้นรับตำแหน่งรองประธานก่อนฉันไม่กี่เดือน นั่นแหละ ทำให้เขามีสิทธิ์เลือกฉันเป็นเลขาเขา)

แล้วหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้ฉันก็กลายเป็นเลขาที่อายุน้อยที่สุดในบริษัท และก็ทำงานร่วมกับคุณปกป้องมาหลายปีอย่างราบรื่น จนนอกเวลางานเราแทบจะเป็นเพื่อนกันเลย แต่เขาก็อายุมากกว่าฉันอยู่ดี ฉันก็เลยหยาบคายกับเขาไม่ได้