ตอนที่ 5

“คะ... ”

ป้าชื่นมองหน้าคนางค์ ตอนนั้นจึงเห็นว่าสายตาของหล่อนให้ความสนใจอยู่กับเรือนไม้สักหลังใหญ่อีกหลัง ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางสวนบริเวณด้านหลังคฤหาสน์

“แล้วเรือนไม้ที่มีซุ้มกระดังงาปลูกล้อมอยู่ทางด้านหลังโน่น... มีคนอยู่ไหมคะ?”

“อ๋อ... หลังนั้นเป็นเรือนของนายใหญ่”

ป้าชื่นตอบ

“นายใหญ่คือใครคะ?”

หัวคิ้วของคนางค์ชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“นายใหญ่ก็คือคุณพจน์ ท่านเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของท่านเจ้าสัวธนา... ตอนนี้ท่านชรามากแล้ว... อายุเกือบเจ็ดสิบ... เดินไม่ค่อยไหวแล้ว”

ป้าชื่นกล่าว

“แล้วใครดูแลท่านคะ”

ดูเหมือนว่าคนางค์ยังไม่หายสงสัย

“มีพยาบาลพิเศษมาคอยดูแลค่ะ”

ป้าชื่นตอบ

ที่บ้านเช่าของคนางค์

คนางค์กลับมาที่บ้านของตัวเองในตอนใกล้ค่ำเพื่อเตรียมเก็บข้าวของที่จำเป็นบางส่วน เพราะว่านับจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป หล่อนจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของเจ้าสัวธนา ตอนนี้จึงต้องบอกคืนห้องเช่า ข้าวของบางส่วนหล่อนตั้งใจว่าจะกลับมาเก็บอีกทีตอนสิ้นเดือน

“อะไรนะ... เอ็งกับลูกจะไม่อยู่ที่นี่แล้วรึ”

ไอ้เดชผู้เป็นเจ้าของบ้านเช่าถามด้วยสีหน้าตกใจ

“จ้ะพี่เดช”

คนางค์ตอบ

“แล้วเอ็งจะไปอยู่ไหน”

ไอ้เดชอยากรู้

“ฉันจะไปทำงานที่บ้านเจ้าสัวธนาจ้ะ”

คนางค์ตอบตามตรง

“เสียดาย... ”

เจ้าของบ้านเช่าทำหน้าผิดหวัง สายตายังจับจ้องเรือนร่างเอิบอิ่มของคนางค์ไม่วางตา

“วันนี้ป้าแดงไม่อยู่หรือจ๊ะ”

คนางค์รู้สึกแปลกใจที่เห็นห้องเช่าดูเงียบเชียบ ที่เรียกเมียไอ้เดชว่าป้าแดงก็เพราะว่าไอ้เดชได้เมียแก่กว่า ป้าแดงมีอายุมากกว่าไอ้เดชหลายปี

“วันนี้มีงานงิ้วประจำปีที่หน้าปากซอยโน่น... ป้าแดงคงกำลังนั่งดูงิ้วเพลิน”

“อ๋อ... ที่แท้ก็พากันออกไปเที่ยวงานนี่เอง ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมวันนี้เงียบนัก”

“ใช่... เงียบมาก”

ไอ้เดชนึกในใจว่าวันนี้เหมาะนักหนา... หลังจากพยายามหาโอกาสเรื่อยมา แต่ก็ยังไม่สบโอกาสสักที... กระทั่งวันนี้... วันที่คนางค์อยู่คนเดียว

“ลูกสาวเอ็งไปไหน”

ไอ้เดชสอบถามเพื่อให้แน่ใจว่าทางสะดวก

“ยัยขวัญไปหาเพื่อนในตลาดจ้ะ... เอ่อ... ฉันขอตัวก่อนนะจ๊ะพี่เดช... ”

“เอ็งจะรีบไปไหน”

เดชยังอยากพูดคุยกับหล่อน ยืนยันด้วยแววตาเหนี่ยวรั้งอาลัยอาวรณ์

“ฉันว่าจะอาบน้ำสักหน่อย วันนี้อากาศร้อน... รู้สึกเหนอะหนะเนื้อตัวเหลือเกิน”

“ตามสบาย”

ไอ้เดชกระตุกยิ้มเยือกเย็น จ้องมองสะโพกกลมกลึงของคนางค์ที่กำลังเดินกลับเข้าห้องโดยหารู้ไม่ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของมัน

ครู่สั้นๆ ต่อมา

ที่หน้าห้องน้ำซึ่งคนางค์กำลังจะอาบน้ำ

ก็อกๆ

เสียงเคาะประตู ดังขึ้นที่หน้าห้องน้ำซึ่งมีร่างเอิบอิ่มของคนางค์กำลังนุ่งผ้าถุงกระโจมอก เตรียมจะอาบน้ำอยู่ข้างใน

เพราะว่าคนในบ้านเช่าแห่งนี้ต้องใช้ห้องน้ำร่วมกัน จึงมีห้องน้ำที่สร้างรวมเอาไว้ภายในบริเวณเดียวกันหลายห้อง เอาไว้รองรับผู้เช่าหลายหลังที่เช่าห้องพักรวมอยู่ภายในอาณาบริเวณรั้วเดียวกันกับบ้านของไอ้เดชและป้าแดงซึ่งเป็นเจ้าของบ้านเช่า

“ใครน่ะ”

เสียงเคาะประตูที่ด้านนอก ทำเอาคนข้างในตกใจ คนางค์จึงร้องถาม ทว่าไม่มีเสียงตอบกลับมา หล่อนคิดไปในทางดี ว่าอาจจะมีคนมาเคาะผิดห้อง... ช่างเถอะ

ทว่าไม่ทันจะเปลื้องผ้าถุงที่นุ่งกระโจมอก เสียงเคาะก็ดังขึ้นมาอีก คราวนี้คนางค์จำต้องเปิดประตูออกมาดูด้วยความสงสัย ก่อนจะพบกับเหตุการณ์เลวร้ายไม่คาดฝัน

“ว้าย... ”

ขณะเปิดประตูออกมา จู่ๆ ก็มีร่างกำยำใหญ่ของชายคนหนึ่งปรี่เข้ามาหาหล่อน จากนั้นคนางค์ก็โดนผลักเข้ามาในห้องน้ำ

“อย่าร้องนะ... ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

มันขู่เสียงเข้ม มือข้างหนึ่งค้ำอยู่ที่ลำคอของคนางค์ ใบหน้าหื่นยื่นเข้ามาใกล้ ลมหายใจเจือกลิ่นบุหรี่

“แกจะทำอะไร... อื๊อ... ยะ... อย่า... อย่าทำฉันนะ... ได้โปรด”