7. คนสำคัญของหนานอิง

หลานหลิงตื่นมาก็ไม่เห็นฮูหยินตนอยู่ในห้อง #

"2 รอบเมื่อคืนเจ้ายังลุกออกไปได้ รู้อย่างนี้พี่คงไม่ปล่อยเจ้าแค่ 2 น้ำหรอก "

 หลานหลิงนึกเสียดาย จึงลุกไปล้างหน้าแต่งตัวออกไปตามหาฮูหยิน 

"พวกเจ้าเห็นฮูหยินข้าหรือไม่ "

"ฮูหยินอยู่ที่สวนด้านหลังกับสหายขอรับ "

 หลานหลิงรู้สึกแปลกใจที่ทำไมจู่ๆมีสหายมาหาฮูหยินตน  จึงเดินไปที่สวนหลังบ้าน 

" พี่พิงถิง ข้าดีใจที่ท่านมา "

หนานอิงกอดคนที่มาใหม่ 

" คุณหนูพิงถิงมาช้านะเจ้าค่ะ งานแต่งสร็จไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะเจ้าค่ะ "

 เหมยหลิงเอ่ยกับพิงถิง 

" กว่าข้าจะขอท่านพ่อลงเขามาได้ ข้าต้องเสียแรงเกลี่ยกล่อมอยู่ตั้งนาน แถมตอนที่เดินทางมาก็เจอกับพวกโจรอีก กว่าจะมาถึงเมืองหลวง พี่ก็เลยมาช้าพี่ขอโทษนะน้องสาวของพี่ "

พิงถิงเอ่ยตอบ เหมยหลิง ตอนท้ายหันมาขอโทษน้องสาวที่มาช้า และกอดหนานอิง 

"หยุดนะเจ้าเป็นใครถึงมากอดเมียข้า "

หลานหลิงที่เห็นมีบุรุษกอดอยู่กับฮูหยินตนก็โมโห จึงดึงกระชากไหล่ พิงถิงออกหมายจะต่อยหน้า แต่พอพิงถิงหันมาก็ซัดหมัดใส่หลานหลิง ก่อนที่หลานหลิงจะทันได้ตั้งตัวเฟ่ยหยางเมื่อเห็นแม่ทัพตนถูกทำร้ายก็จะเข้ามาช่วยจึงถูกเหมยหลิงถีบกระเด็น 

" ใครกล้าแตะคุณหนูพิงถิงก็ลองดู "

 หนานอิงเข้าไปดูแม่ทัพที่โดยต่อยแล้วก็นึกขำ 

" เจ้าขำอะไร ไม่เห็นเหรอว่ามันต่อยพี่ แล้วเจ้าเป็นเมียพี่ทำไมถึงยืนให้มันกอดอยู่ได้ #"

หลานหลิงที่ไม่ได้ฟังคำพูดของเหมยหลิงให้ดี ก็พูดขึ้นอย่างเหลืออดที่ฮูหยินตนไม่เข้าข้างตน ซ้ำยังหัวเราะเยาะอีก  

" ที่ข้าขำก็เพราะท่านพี่ไม่ดูให้ดีก่อนะสิคะ "

"ดู ดูอะไรก็เห็นอยู่ว่าเจ้ายืนกอดกับผู้ชาย พึ่งแต่งงานแค่วันเดียวเจ้าก็จะสวมเขาให้พี่แล้ว "

 หลานหลิงเอ่ยออกมาอย่างฉุนเฉียว 

" ปัง "

เสียงทุบโต๊ะ

" มันจะมากไปแล้วนะถึงท่านจะเป็นแม่ทัพก็ไม่มีสิทธิ์มาดูหมิ่นน้องสาวข้า ถ้าไม่พอใจก็หย่า ข้าจะพาน้องข้ากลับเขาจิงโจว" 

 หลานหลิงเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจที่พิงถิงบอกว่าจะให้หนานอิงหย่ากับตน 

" ไปกันใหญ่แล้ว ท่านแม่ทัพคนผู้นี้คือบุตรสาวของท่านลุงลี่ซื่อไห่ ท่านลุงของคุณหนู นั้นก็หมายถึงเป็นพี่สาวของคุณหนูนะเจ้าค่ะ "

 หลานหลิงตกใจอีกรอบ

"นางเป็นหญิงแล้วทำไมแต่งตัวเป็นชายละ "

หลานหลิงเอ่ยถาม

" ก็ข้าลงเขามาคนเดียว ข้าก็ต้องแต่งให้ดูเป็นชายสิ ข้าถึงจะปลอดภัยที่สุด "

 พูดจบพิงถิง ก็ถอดหนวดออก หลานหลิงเห็นดังนั้นจึงได้หันไปขอโทษหนานอิงที่พูดจาไม่ดีไป 

" พี่ขอโทษนะ ที่พูดจาไม่ดีกับเจ้า ปากพี่ไม่ดี ปากพี่ไม่ดี   เพียะ เพียะ "

 หลานหลิงตีปากตัวเอง 

" ข้าว่า ข้าช่วยดีกว่านะ ถ้าตีแบบนั้นมันไม่เจ็บหรอก ????" 

 พิงถิงเอ่ยบอกกับหลานหลิงเพราะนึกหมั่นไส้  

"เอาล่ะ พี่จะมาอยู่ที่นี่กี่วัน "

 หนานอิงเอ่ยถามพิงถิงเมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว 

" ก็ยังไม่รู้ ถ้าที่นี่ไม่น่าเบื่อจนเกินไปก็จะอยู่ไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่น่าอยู่ก็จะกลับขึ้นเขา "

 หนานอิงหันไปหาหลานหลิงทันที 

" ท่านพี่ให้พี่พิงถิงพักอยู่ที่นี่ก่อนได้ไหมเจ้าค่ะ"

หลานหลิงมองหน้าพี่สาวฮูหยินก็จำต้องเอ่ยอนุญาต

"ได้สิ จะอยู่กี่วันก็ได้  เฟ่ยหยางสั่งพ่อบ้านให้เตรียมห้องให้คุณหนูพิงถิง ด้วย #ขอบคุณท่านพี่เจ้าค่ะ"

หนานอิงได้ขออนุญาตแม่ทัพออกไปตลาดเพื่อซื้อชุดใหม่ให้พิงถิง

" ให้บ่าวรับใช้ติดตามไปด้วย อย่ากลับมืดค่ำนักละ "

"ค่ะท่านพี่ "

   พิงถิงและหนานอิงเลือกซื้อชุดหลายชุดเพราะไม่อยากออกมาบ่อยครั้ง เมื่อเปลี่ยนชุดใหม่เป็นชุดผู้หญิง พิงถิงก็ดูสวยงามไม่แพ้หนานอิง คงเป็นเพราะพ่อของหนานอิงแต่งงานกับน้องสาวแม่ของพิงถิงนั้นเองทั้ง 2 จึงมีความงามที่เหมือนกันเปรียบดังสายเลือดเดียวกันที่เกิดจากท้องเดียวกันแต่อันที่จริงไม่ใช้ หนานอิงและพิงถิงต่างก็งดงามกันคนละแบบ 

" สวยจังเลยพี่พิงถิง "

"งามราวกับนางฟ้าเลยค่ะคุณหนู"

 เหมยหลิงเอ่ยชมคุณหนูตน 

"เจ้านี่ปากหวานจริงๆนะเหมยหลิง "

 พิงถิงและเหมยหลิงเลือกซื้อของได้ไม่นานก็พากันกลับจวน

เมื่อมาถึงก็พบว่ามีเหล่าองครักษ์อยู่เต็มไปหมด 

" ทำไมคนเยอะแยะ ตอนเราออกไปไม่เห็นมีเยอะขนาดนี้"

 พิงถิงเอ่ยถามกับหนานอิง

" สงสัยองค์ชายจะเสด็จมาค่ะพี่พิงถิง "

"องค์ชายเหรอ "

 เมื่อได้ยินดังนั้นพิงถิงก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก จึงพากันเดินเข้าจวนไป จึงได้พบกับแม่ทัพและองค์ชายที่นั่งพูดคุยกันอยู่ 

"ฮูหยินเข้ามาหาพี่หน่อย"

 หลานหลิงเอ่ยเรียกฮูหยินตน 

"ถวายพระพรองค์ชายเพคะ "

 ทั้ง3 เอ่ยขึ้นพร้อมกัน องค์ชายหลงจื่อเมื่อเห็นใบหน้าของพิงถิงก็เกิดนึกแปลกใจ 

" นี่หรือหญิงสาวที่เจ้าบอกว่าทำเจ้าปากแตก "

 องค์ชายกระซิบถามหลานหลิง ด้วยความแปลกใจ 

"ใช่นางนี่แหละ "

พิงถิงเมื่อเห็นหลานหลิงและองค์ชายกระซิบกระซาบก็พอจะเดาออกว่าต้องเป็นเรื่องเมื่อเช้าแน่ 

" พี่กลับห้องก่อนนะ อยู่นานกลัวกำปั้นจะลอยเหมือนเมื่อเช้า ???? "

 พูดพลางหันไปมองทั้ง 2 หนุ่ม หนานอิงที่พอจะเดาเรื่องราวออกก็ได้แต่อดขำไม่ได้ 

"อย่าถือสาพี่พิงถิงเลยนะเพคะองค์ชายบนเขาก็มีแต่ผู้ชายซะส่วนมาก พี่พิงถิง ก็เลยมีนิสัยห้าวๆเหมือนผู้ชาย แต่เห็นแบบนี้ทำอาหารอร่อยมากนะเพคะ แล้วก็เป็นคนที่มีจิตใจดีมากๆ "

 หนานอิงเอ่ยชมพี่สาวตนไม่ขาดปาก 

" เจ้าเองก็เป็นคนดีมากๆเช่นกัน "

 หลานหลิงเอ่ยชมฮูหยินตน

" น้อยๆหน่อยพวกเจ้า ข้ายังอยู่ตรงนี้ทั้งคน "

 องค์ชายเอ่ยขัด

"หนานอิงพี่จะทำอาหารครัวอยู่ไหน "

 พิงถิงเอ่ยถามหนานอิง

"ทำเผื่อข้ากับองค์ชายด้วยนะ ได้ยินว่าเจ้าทำอาหารอร่อย"

พิงถิงหันมามองแล้วตอบออกไป   

"น้องเขย ถ้าเจ้าไม่กลัวข้าใส่ยาถ่ายให้เจ้ากิน ข้าก็จะทำเผื่อเจ้าละกัน????"

พิงถิงเอ่ยออกไปจนคนฟังรู้สึกขนลุก  พิงถิงทำอาหารเสร็จก็ไปอาบน้ำ แต่งตัวออกมาอีกครั้งพร้อมกับบ่าวรับใช้ที่ยกอาหารออกมา