ตอนที่ : 13 หลงกล 3

รอยยิ้มนิด ๆ ผุดขึ้นตรงมุมปากของอีกคน นวินกดจมูกลงบนศีรษะหญิงสาวเบา ๆ สูดกลิ่นความหอมเย้ายวนเข้าเต็มปอด เพลงยังไม่จบเขาก็ยังไม่หยุดเต้น เนื้อตัวของพรธีรานุ่มนิ่มแสนหอมกรุ่น สมกับที่เขาคาดคิดเอาไว้จริง ๆ

“เหนื่อยหรือยังครับน้องเอย” เขาก้มลงถามคนที่ซุกหน้าตรงอกเขาแบบไม่ยอมเงยขึ้นมาเลย

“ค่ะ” คนอายตอบเบา ๆ ปลายคางมนถูกปลายนิ้วของเขาช้อนขึ้นให้มองสบสายตากัน ความหวานฉ่ำหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยแรงแห่งความปรารถนาของนวิน ทำให้เนื้อตัวของพรธีราร้อนผ่าวขึ้นในทันที ไม่อาจทนมองสบสายตากับเขาได้อีกต่อไป

แต่ก่อนที่จะถอนสายตาหนีไปนั้น นวินก็ตรึงท้ายทอยของเธอเอาไว้ แนบริมฝีปากจูบลงมาอย่างเนิบช้า เขาค่อย ๆ แตะจูบตรงปากล่างตวัดดูดดึงไปรอบ ๆ ก่อนเคลื่อนไปยังริมฝีปากบน ก่อนดันปลายลิ้นแสนนุ่มลื่นแทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่มของหญิงสาวอย่างช้า ๆ ความรู้สึกนุ่มลื่นพลิ้วแล่นไหวไปมาภายในปากของพรธีรา เป็นจูบแรกในชีวิตของหญิงสาว ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในวันนี้และไม่ได้รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด

นวินตวัดปลายลิ้นรัดเกี่ยวกับลิ้นเล็ก ๆ ของอีกฝ่าย จูบของพรธีราหอมหวานจนเขาแทบไม่อยากถอดถอนออก ชายหนุ่มเพิ่มความดูดดื่มของรสจูบด้วยการลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของหญิงสาว มีแรงสะดุ้งเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นอ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอดของเขา นวินออกแรงบีบเคล้นหน้าอกนุ่มหยุ่น ตวัดปลายลิ้นหยอกเย้าอยู่ภายในโพรงปากหอมหวาน

“พี่กันต์” พรธีราตกใจเมื่อถูกเขาช้อนอุ้มขึ้น หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอหนืด ๆ มองปากที่เพิ่งจูบเธอแบบคนตื่นกลัว แววตาหยาดเยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า เธอไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป คงได้เรียนรู้เรื่องลึกซึ้งเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป ดวงตาคู่กลมโตปิดลงแน่น ซุกหน้ากับอกเขาอย่างจำยอม

‘ฮึ ทำถูกแล้วครับน้องเอย พี่เองก็ไม่อยากใช้กำลัง’

นวินใช้เท้าดันประตูให้เปิดออก ก่อนจะเตะเบา ๆ ให้ปิดไว้ตามเดิม เขาวางเจ้าของร่างนุ่มนิ่มไปทั้งตัวลงบนเตียงนอน แนบฝ่ามือบนพวงแก้มเนียนนุ่มของหญิงสาว เจ้าตัวถึงกับลืมตาขึ้นมามอง

“เป็นของพี่นะครับน้องเอย” เขาเขี่ยพวงแก้มสีชมพูระเรื่อเบา ๆ พรธีราไม่ตอบแต่หลับตาลงแน่น เหมือนเจ้าตัวยอมรับในเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้

ชายหนุ่มจูบปากที่เม้มเข้าหากันแน่น สอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวานภายในอย่างช่ำชอง ไม่ช้าสาวน้อยคนสวยก็อ่อนระทวยลง ซอกคอหอมกรุ่นถูกซุกไซ้ ลมหายใจของบุรุษเพศเป่ารดทุกผิวเนื้อของหญิงสาว

พรธีราหลับตาลงพริ้มยอมปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับสัมผัสแสนเร่าร้อนของเขา ลืมหมดสิ้นความถูกต้องของเรื่องนี้ ลืมว่าเธอนั้นรู้จักเขาแค่สามเดือนเท่านั้น หญิงสาวรู้เพียงว่าเนื้อตัวร้อนรุ่มและปรารถนาจะปลดปล่อยความเร่าร้อนนี้ให้หายไป ปรือตาขึ้นมาเห็นเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำถอดโยนลงข้างเตียง ตามด้วยปลดหัวเข็มขัดออกแล้วรูดทิ้งตามไปติด ๆ

“น้องเอยของพี่” นวินก้มลงมาจูบคนด้านล่างต่อ มือก็ปลดเปลื้องชุดเดรสสีแหวนออกจากตัวของหญิงสาวไปด้วย

ไม่ช้าพรธีราก็เหลือเพียงชุดชั้นในตัวน้อยห่อหุ้มเนื้อตัวอยู่ ชายหนุ่มกวาดสายตามองตั้งแต่ด้านบนจรดล่าง ความอวบอิ่มทุกสัดส่วนทำเขาร้อนระอุอยู่ด้านใน ลมหายใจลุกฮือขึ้นมาตามความปรารถนาที่แล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว

“น้องเอยสวยมากครับ” เขาเผลอชมออกมาอย่างไม่รู้ตัว

คนถูกชมปิดเปลือกตาลงแน่นอีกครั้งหนึ่ง ไม่อยากลืมขึ้นมาเห็นเจ้าของดวงตา ที่เต็มไปด้วยความต้องการในตอนนี้ ยกฝ่ามือคู่น้อยขึ้นปิดด้านบนของตัวเองเอาไว้ ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาจากเขา

“ไม่ต้องปิดหรอกครับน้องเอย” เสียงนวินกระซิบอยู่ตรงซอกใบหู เขาขบติ่งหูของหญิงสาวเบา ๆ ตามด้วยจูบหลังหูลงมาตรงต้นคอ ซึ่งเป็นจุดอ่อนไหวของผู้หญิงแทบทุกคน ทำให้เจ้าตัวต้องบิดตัวเป็นเกลียวด้วยความสยิว

“อื้อ”

ใบหน้าหล่อเหลาของนวิน เลื่อนต่ำลงมาตรงหน้าทรวงอกอิ่มของหญิงสาว เขาเอื้อมมือไปด้านหลังปลดตะขอเสื้อชั้นในออก แล้วดึงเจ้าผ้าชิ้นน้อยโยนทิ้งลงข้างเตียงไป

“อา” ความงดงามทั้งสองข้างเด้งกระเพื่อมชูเด่นเต่งตึง ทว่าถูกเจ้าตัวยกมือขึ้นปิดเอาไว้อย่างหวงแหน นวินจิ๊ปากอย่างขัดใจรีบดันข้อมือน้อย ๆ ของพรธีราออกจากสองเต้างามอย่างช้า ๆ ชายหนุ่มตวัดปลายลิ้นลงบนส่วนยอดเบา ๆ ดูดดุนปาดป้ายไปมาอย่างเมามัน

“อ๊ะ !” พรธีราสะดุ้งแอ่นอกขึ้น ทำให้ใบหน้าคมของนวินจมมิดไปกับอกอวบหยุ่นของหญิงสาว เขาจูบเนื้อสาวนุ่ม ๆ ทั้งสองข้างอย่างหนักหน่วง เกิดรอยสีแดงแต้มจุดไว้เป็นหย่อม ๆ

ฝ่ามือใหญ่จับฐานเต้าเอาไว้มั่น บีบให้ยอดถันสูงเต่งพร้อมเข้าสูงอุ้งปากร้อนอุ่นของเขา แลบลิ้นเลียไปรอบ ๆ ป้านสีชมพูอ่อน ก่อนจะดูดดุนยอดถันจนบวมเป่งแข็งขืนเป็นไตขึ้นมา ใช้ฟันขบเม้มตรงปลายยอดเบา ๆ

“อ๊ะ ! พี่กันต์” หญิงสาวผวาเฮือกด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ มีเจ็บปนซ่านครั่นเนื้อครั่นตัวราวกับจะเป็นไข้

“เจ็บเหรอครับน้องเอย” นวินเงยหน้าขึ้นมาถามคนที่ผิวเนื้อแดงเถือกไปหมดทั้งตัว พรธีราไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้าไปมา ดวงตาปรือเยิ้มด้วยความปรารถนา ไม่ได้ต่างไปจากนวินที่ด้านล่างเต้นตุบ ๆ พร้อมออกมาโลดแล่นท่องแดนหฤหรรษ์แล้ว

นวินยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ก้มลงดูดกลืนยอดถันสีชมพูสดอีกรอบ ปลายนิ้วทั้งสิบของพรธีราจิกลงบนเส้นผมของเขา ดึงกระชากเข้าออกเป็นจังหวะ ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด กลับซาบซ่านไปตามแรงพิศวาสที่ลุกโหมกระหน่ำในตอนนี้ ยอดถันสีหวานผลุบเข้าผลุบออกในอุ้งปากของเขาไม่ยอมหยุด ก่อนจะผละจากเต้าหนึ่งไปอีกเต้า

เจ้าของความงามนี้ถึงกับบิดตัวเป็นเกลียวด้วยความเสียวซ่าน แอ่นอกขึ้นสูงตามรสสวาทจากปลายลิ้นของเขา ก่อนจะทิ้งดิ่งลงมาอย่างกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว

“อ๊ะ อ๊า !” พรธีรากรีดเสียงออกมาอย่างตกใจ เมื่อปลายนิ้วแข็ง ๆ ของเขามุดหายเข้าไปผ้าชิ้นน้อยของเธอ กรีดกรายปลายนิ้วขึ้นลงตามซอกกลีบฉ่ำเยิ้มของเธอ จะถอยหนีก็ไม่ได้เพราะเขาทิ้งน้ำหนักทับเอาไว้ทั้งตัว อีกทั้งปากของเขาก็ยังทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด

“พะพี่กันต์ เอย อะเอย อ๊า !” หนนี้เขาแทรกสองนิ้วเข้าสู่ใจกลางดอกไม้ช่องาม ความเจ็บแล่นแปล๊บขึ้นมาในทันที

“พี่กันต์เอยเจ็บค่ะ เอยเจ็บ !” หญิงสาวรีบจับข้อมือของเขาเอาไว้แน่น ทำให้นวินนิ่วหน้าอย่างสงสัยถอนปลายนิ้วที่ฉ่ำไปด้วยน้ำหวานออกมาก่อน