บทที่ 9 ได้รับบาดเจ็บไหม

ภวินท์

ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน นั้นคือเป็นภวินท์

ญาธิดาคิดว่าตัวเองคงจะโดนฝ่ามือของจิณณ์ตบเข้าจัง ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าภวินท์กลับปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน และสามารถช่วยเธอได้ทันเวลา

เห็นเพียงภวินท์จับข้อมือของจิณณ์อย่างเบา ๆ แต่จิณณ์กลับดูเหมือนเจ็บปวดสุดขีด ในปากโพล่งเสียงคำพูดขอร้องให้ปล่อยอย่างต่อเนื่อง

“คุณเป็นใคร รีบปล่อยสามีของฉันนะ” ธมนเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดี จึงรีบเข้ามาทันที

ภวินท์เห็นธมนเข้ามา จึงหลบราวกับเป็นเชื้อไวรัสก็ไม่ปาน และรีบปล่อยมือของจิณณ์ทันที จากนั้นดึงญาธิดามาข้าง ๆ ตัวเอง

การเคลื่อนไหวพึ่บพับในทีเดียว

เขาเอียงหน้ามาเล็กน้อย หันไปมองทางญาธิดาแล้วกล่าว “ได้รับบาดเจ็บไหม”

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะค่อนข้างราบเรียบ แต่ทำให้ญาธิดารู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยอย่างไม่มีเหตุผล

สบตากับสายตาที่เย็นชาของภวินท์ ญาธิดาส่ายหน้าอย่างเชื่อฟัง

เห็นมีคนโผล่มาปกป้องกะทันหัน อีกทั้งคนคนนี้ยังสง่างาม 

ความขุ่นเคืองในหัวใจของธมนก็ยิ่งทวีคูณ เธอตวาดใส่ภวินท์ “คุณเป็นใคร นี่คุณอยากแส่หาเรื่องเหรอ”

แต่เมื่อคำพูดของธมนเพิ่งจะสิ้นสุด จิณณ์ที่อยู่ข้าง ๆ เห็นใบหน้าของภวินท์ สีหน้าจึงเปลี่ยน แล้วกล่าวด้วยความลนลานและหวาดกลัว “ประ คุณภวินท์!”

คุณภวินท์?

ธมนหันไปมองจิณณ์แวบหนึ่ง

ถึงแม้เธอจะไม่เคยเห็นคุณภวินท์ แต่ว่าที่เมือง J คนที่ถูดขนานนามว่าคุณภวินท์นั้นมีไม่มาก อีกอย่างชายหนุ่มที่มีรูปลักษณ์หน้าตาโดดเด่นเช่นนี้ ก็มีเพียงเขาเท่านั้น

“คุณคือภวินท์” ธมนไม่อยากจะในเชื่อสิ่งที่เธอเห็น 

ชายหนุ่มที่ปกป้องญาธิดาคือภวินท์ที่บึ้งตึงแห่งเมือง J

“ไสหัวไป” ภวินท์เหลือบตาใส่ธมน ริมฝีปากบางเบา สบถคำนี้ออกมา

น้ำเสียงไม่สูงไม่ต่ำ กลับทำให้จิณณ์เหงื่อซึมไปทั้งตัว

ใครจะไปรู้ว่า ธมนกลับกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว “คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกเรา ที่นี่เป็นห้างสรรพสินค้าของตระกูลฉัน”

คำพูดมีนัยแฝงที่ต้องการให้ภวินท์ไสหัวไป

แต่น้ำเสียงของเธอยังไม่ทันสิ้นสุด รอบ ๆ ของภวินท์ได้แผ่กระจายความเย็นยะเยือกไปทั่ว ถูกแทนที่ด้วยความกดดัน ทำให้หายใจไม่คล่อง

เห็นสายตาที่เย็นชาของเขากวาดมองมา โดยที่ไม่ต้องบอกก็ดูออกว่ากำลังโกรธ

“นับตั้งแต่ตอนนี้ ห้างสรรพสินค้านี้อยู่ภายใต้กิจการของSTN Group” น้ำเสียงของภวินท์ราบเรียบ แต่ว่าแววตาเขากลับน่าสะพรึงกลัว

ธมนตกใจกลัวกับแววตาของเขา จนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ แต่เธอยังคงพูดอย่างไม่ยอม

“คุณ…...”

“ขอโทษครับคุณภวินท์ พวกเราจะไป จะไปเดี๋ยวนี้”

จิณณ์ตระหนักได้ถึงเหตุการณ์ไม่สู้ดี จึงรีบขัดจังหวะคำพูดของธมนทันที และทำการโค้งคำนับขอโทษขอโพยภวินท์ จากนั้นก็รีบพาธมนจากไป

เห็นได้ชัดว่าธมนไม่ค่อยเต็มใจ แต่ด้วยแรงที่สู้จิณณ์ไม่ได้ จึงได้ตามจิณณ์จากไปอย่างโซซัดโซเซ

เรื่องวุ่น ๆ จึงถูกปิดฉากลงเช่นนี้

แต่ฝูงชนจำนวนมากที่มุงดู เมื่อเห็นภวินท์ ก็อดใจไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป เวลานี้พายุก็ได้เดินเข้ามา

“จัดการให้เรียบร้อย” ภวินท์ออกคำสั่ง

“ครับ”

ญาธิดาที่อยู่ข้าง ๆ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนมีอำนาจมีพลังมากเช่นนี้ แค่ปริปากก็ชนะแล้ว

“คุณผู้หญิง คุณผู้หญิงไปกันเถอะครับ”

พายุที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวเตือนเบา ๆ

ญาธิดาได้สติคืนเงยหน้าขึ้นมอง ฝูงชนที่มุงดูได้แยกย้ายกันไปแล้ว

และภวินท์ได้สาวเท้าก้าวจากไป เธอจึงไม่ทันได้คิดอะไร วิ่งตามไปทันที