ตอนที่ 1 ตำแหน่งใหม่ / คุณธันวา

เรื่อง...ดวงใจท่านประธาน

คำโปรย

เมื่อโชคชะตากลั่นแกล้งให้คนที่เธอรักจากไปถึงสี่ปีเต็มโดยที่เขาไม่รู้เลยว่า...ได้ฝากชีวิตน้อยๆไว้ในท้องของเธอ

'เธอจำเขาได้ไม่มีวันลืม'

'เขาจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้เลย'

แนะนำตัวละคร

ธันวา (คุณธัน) อายุ 32 ปี

เขาตกหลุมรักผู้หญิงในฝัน จนลืมไปว่ามีตัวจริงอยู่บนโลก จนกระทั่งเขาเกือบจะเสียดวงใจของเขาไป

เขมิกา (เขม) อายุ 26 ปี

คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอายุน้อย เธอไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีแฟน แต่เธอมีลูก

น้องพลอย อายุ 3 ขวบ

กามเทพตัวน้อย พูดเก่ง น่ารัก แต่โชคไม่เข้าข้างทำให้แกป่วยต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาตัว

@@@@@@

ตอนที่ 1 ตำแหน่งใหม่ / คุณธันวา

@บริษัทจิวเวลรี่

ณ บริษัทออกแบบและผลิตเครื่องประดับชื่อดังรายใหญ่ของประเทศ บรรยากาศภายในออฟฟิศช่วงนี้ค่อนข้างคึกคักเป็นพิเศษ เมื่อลูกชายคนโตของคุณณภัทร เจ้าของบริษัทจิวเวลรี่กลับมาจากต่างประเทศ เพื่อมาบริหารงานต่อจากคุณณภัทรผู้เป็นบิดา เขามีนามว่าธันวา เขาเป็นลูกชายคนโต มีน้องชายหนึ่งคนชื่อปกป้อง

ธันวาหายหน้าหายตาไปจากบริษัทนานหลายปี ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหน รู้แค่ว่าเขาไม่ได้อยู่ในประเทศแน่นอน บ้างก็ว่าไปเรียนต่อ บ้างก็ว่าไปเรียนรู้งานเพิ่มเติม บ้างก็ว่าไปรักษาตัว และแล้ววันนี้เขาก็ได้กลับมา...

โดยได้ดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัท ส่วนคุณณภัทรผู้เป็นบิดาไปอยู่ตำแหน่งที่ปรึกษาค่อยให้คำแนะนำแทน ส่วนคุณปกป้อง ลูกชายคนเล็กได้ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัท ตำแหน่งทั้งหมดนี้ได้ถูกประกาศอย่างเป็นทางการออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในเมื่อผู้บริหารเพิ่มขึ้น ตำแหน่งเลขาก็ต้องเพิ่งขึ้นตามไปด้วย เขาจำเป็นต้องมีผู้ช่วย และอยากได้คนที่เป็นงานอยู่แล้วมาช่วยทำงาน เขาจึงอยากได้คนในบริษัทมาเป็นเลขาให้กับเขา โดยให้แต่ละแผนกส่งรายชื่อเสนอลูกน้องในแผนกของตัวเองเอามาให้เขาเลือก

แน่นอนว่าคนที่จะมาเป็นเลขายืนอยู่ข้างๆท่านประธานอย่างเขาจะต้องสวย หน้าตาดี บุคลิกดี การแต่งกายสะอาดสะอ้านและทำงานเก่ง

“เขม...เขม...หล่อนได้เลื่อนขั้นไปเป็นเลขาน่ะรู้ยัง น่าอิจฉาจังเลย” วิกกี้เพื่อนชายหัวใจสาวเดินเข้ามาบอกข่าวดีให้กับเพื่อนรักได้รู้ก่อนใคร วิกกี้บังเอิญไปแอบได้ยินผู้บริหารคุยกันในห้องน้ำพอดี

“เลขาใคร...” เขมิกาเอ่ยถามเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ด้วยกัน เมื่อก่อนทั้งสองคนเคยฝึกงานอยู่ที่นี่ด้วยกัน ส่วนช่วงตอนเข้ามาทำงานวิกกี้เข้ามาก่อนหลายเดือน หลังจากที่เขมิกาคลอดน้องพลอยออกมาแล้วได้หกเดือน ช่วงนั้นมีตำแหน่งงานว่างพอดี จึงชักชวนกันเข้ามาทำ ซึ่งตอนนี้น้องพลอยอายุได้สามขวบเข้าโรงเรียนแล้ว

“เอ้าหล่อนไม่รู้เหรอ หัวหน้าเขาส่งชื่อหล่อนไปให้ท่านประธานเลือกไง ซึ่งในหลายสิบคน ท่านประธานเลือกแกเว้ย”

“ท่านประธานคนไหน”

“คนใหม่สิยะหล่อน” วิกกี้ตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงดีใจ ผิดกลับเจ้าตัว เธอไม่อยากไปเลย เธออยากทำอยู่ที่เดิมมากกว่า

“ฉันไม่ไป...” เธอไม่อยากทำงานใกล้ชิดเขา เธอเคยเผลอใจไปแล้วครั้งหนึ่ง เธอไม่อยากเผลอใจเป็นครั้งที่สองอีก

“เอ้า! อินี่ ผีตัวไหนเข้าสิงยะ คนในบริษัทอยากจะได้ตำแหน่งนี้ใจจะขาด แต่ไม่มีใครได้ ส่วนหล่อนเกิดได้แต่ไม่อยากไปซะงั้น” วิกกี้เบะปากใส่เพื่อนรักอย่างเซ็งๆ...เรื่องมาก!

“เอาเป็นว่าฉันขอถอนตัวก็แล้วกัน” คำพูดและน้ำเสียงของเขมิกาทำให้วิกกี้เบะปากใส่อีกครั้ง ตอนแรกก็คิดว่ามันเล่นตัว ที่ไหนได้มันพูดจริงนี่หว่า...วิกกี้แค่เสียดายแทนเพื่อน เพราะนอกจากตำแหน่งเลขาที่หลายๆคนอยากได้แล้ว เงินก็เพิ่มขึ้นให้อีกต้องหลายพันแน่

“โนๆๆ แกไปพูดกับหัวหน้าเอาเองเถอะ ฉันก็แค่คาบข่าวมาบอกแกเฉยๆ บังเอิญไปได้ยินมา”

“เขม...มาหาพี่หน่อย” พูดยังไม่ทันขาดคำ พี่รุ่งหัวหน้าแผนกที่ทั้งสองคนทำงานอยู่ก็เดินเข้ามาแล้วเอ่ยเรียกให้เขมิกาเดินไปหาที่โต๊ะทำงานตัวที่ตั้งอยู่ด้านหลังสุด

“นั่นไง...ไปสิ” วิกกี้พยักพเยิดหน้าไปทางโต๊ะของหัวหน้า เขมิกาเดินไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าโต๊ะก่อนที่จะหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ในแบบไม่ต้องเชิญ

“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป พี่จะส่งเขมไปเป็นเลขาให้กับท่านประธานคนใหม่นะ"

"หัวหน้าคะ..."

"พี่ส่งชื่อเธอไปตอนแรก ไม่คิดว่าคุณธันวาจะเลือก ส่งไปงั้นๆ ดันเกิดได้ขึ้นมาเฉยเลย”

“หัวหน้าคะ เขมขอสละสิทธิ์ได้มั้ยคะ” สีหน้าของหัวหน้าเปลี่ยนไปทันที จากที่ยิ้มแย้มดีใจแทนลูกน้อง

“อ้าว...ทำไมล่ะ”

“คือเขมมีลูกเล็กค่ะ เขมเกรงว่าจะทำงานตรงส่วนนั้นได้ไม่เต็มที่ค่ะ ขอเขมอยู่ตรงนี้ต่อเถอะนะคะ” ประโยคสวยหรูเมื่อสักครู่ก็แค่ข้ออ้าง เพราะในใจของเธอไม่อยากไปอยู่ใกล้ชิดผู้ชายคนนั้นเลยสักนิด

“ลูกเล็กอะไรกัน ลูกเธอสามขวบเข้าโรงเรียนแล้วไม่ใช่เหรอ”

“คือ...เขมต้องกลับบ้านเร็ว ไปดูแลน้องพลอยค่ะ”

“อ่ะๆก็ได้ พี่ก็ไม่ได้ถามเธอก่อนตอนส่งชื่อ เดี๋ยวพี่จะไปถามฝ่ายบุคคลให้แล้วกันนะ” พูดจบพี่รุ่งหัวหน้าของแผนกที่เขมิกาทำงานอยู่ก็เดินออกจากแผนกไป

“นี่หล่อน ไม่อยากเป็นจริงๆเหรอ เลขาน่ะ" เมื่อหัวหน้าแผนกเดินออกจากแผนกไปแล้ว วิกกี้รีบปรี่เข้ามาถามเขมิกาด้วยความอยากรู้ทันที...ตำแหน่งดีๆแบบนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้เจอง่ายๆ

“ไม่อยาก...ฉันต้องกลับบ้านเร็วไปดูแลน้องพลอย”

“แต่เขาขึ้นเงินเดือนให้ตั้งหลายพันเลยนะ”

“ถ้าเป็นคนอื่นฉันอาจจะไป” เธอเผลอหลุดปาก ซึ่งสิ่งที่เขมิกาพูดออกมาทำเอาวิกกี้มองมาด้วยแววตาสงสัย

“ทำไม...”

“ไม่ทำไม!” เธอรีบปฏิเสธ ไม่มีใครรู้ว่าพ่อของน้องพลอยเป็นใคร แม่ของเธอเองก็ไม่รู้ เธอไม่เคยบอกใคร คนที่รู้มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

“แปลก...ฉันเป็นเพื่อนแกมาตั้งนาน ฉันว่าแกแปลก บอกมา!”

“ไม่มีอะไร ถอยไป” เขมิกาเดินผ่านเพื่อนไป แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของตัวเอง แต่วิกกี้ก็เดินตามมาอยู่ดี

“เฮ้ย...ยัยเขม แต่ท่านประธานคนนี้เขาหล่อมากเลยนะ” วิกกี้แอบเสียดายแทนเพื่อน

“สำหรับแก มีใครบ้างที่ไม่หล่อ” ผู้ชายสำหรับวิกกี้เห็นหล่อหมดทุกคน!

“แล้วแต่หล่อนเลยแล้วกัน”

นั่งทำงานของตัวเองได้สักครู่ พี่รุ่งหัวหน้าแผนกก็เดินเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขามาหยุดคุยอยู่ที่ด้านหน้าโต๊ะทำงานของเธอ

“เขม...พี่เสียใจด้วยนะ ฝ่ายบุคคลบอกว่าคีย์รายชื่อเข้าระบบไปแล้ว”

“เปลี่ยนไม่ได้เหรอคะ”

“ได้น่ะคงได้ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ว่า แผนกนั้นยอมใครง่ายๆซะที่ไหนกัน ที่พี่ส่งชื่อของเธอไปก็ไม่คิดว่าจะได้ แต่ไหนๆก็ได้แล้วไปเถอะนะ เพื่ออนาคตของตัวเอง อยู่กับเจ้านายเงินขึ้นดีจะตายใครๆก็อยากไปอยู่”

“นั่นสิ! ไปเถอะ แต่ถ้าจะเปลี่ยนตัว วิกกี้ไม่ติดเลยค่ะหัวหน้า” เป็นเสียงของวิกกี้ที่เอ่ยแทรกเข้ามาเสนอตัวไปแทนเพื่อน

"อย่าพูดเล่นน่า ว่าไงเขม ถ้าเธอไม่ไป เธอคงต้องไปคุยกับฝ่ายบุคคลเอาเองนะ พี่ขี้เกียจทะเลาะกับพวกมัน ประสาทจะเสีย"

“ถ้าเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ เขมไปให้ก็ได้ค่ะ” เหมือนโชคชะตากำลังจะเล่นตลกกับเธออีกครั้ง เมื่อก่อนเธอยังเด็กประสบการณ์น้อย ตอนนี้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอจะไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบเธอง่ายๆแบบครั้งนั้นอีกเด็ดขาด เพราะเธอจะเป็นคนเอาเปรียบเขาบ้าง ไม่เชื่อก็คอยดู