บทที่ 4 เจอกันอีกครั้ง

เมื่อออกมาจากห้องพักส่วนตัวที่ชั้น 3 ของตน ไฟกลับไม่เห็นเพื่อน ๆ ที่นั่งดื่มอยู่ในห้องรับรองที่ด้านหลังเป็นห้องทำงาน ชายหนุ่มจึงเดินไปเปิดจอดูกล้องวงจรปิดที่โต๊ะทำงาน ซึ่งก็เป็นไปตามคาด เพื่อนตัวดีทั้ง 3 ของเขา ตอนนี้ไปรวมตัวอยู่ที่ห้อง V1 ข้างล่าง และตอนนี้ภาพที่เห็นคือเด็กดื้อบางคนเริ่มจะลุกขึ้นมาเต้นมาจังหวะเพลงข้างล่างที่ดังขึ้นมาบนชั้น 2 เริ่มเลื้อยในท่าเซ็กซี่โดยมีเพื่อนของเขาอาสายืนเป็นเสาให้เธอกับเพื่อนเธอเกาะ

"หึ! เด็กดื้อเอ๊ย!" ว่าพรางปิดหน้าจอลงก่อนลงเดินลงบันไดไปห้องชั้นล่างที่มีเพื่อน ๆ และเด็กสาวทั้ง 3 กำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน

"นายน้อยครับ คุณหนูฟาติมา เธอ.... " คินรีบเรียกผู้เป็นนายด้วยกลัวว่าจะเห็นภาพที่ไม่ควรเห็น

"อือ.... กูเห็นแล้ว ให้คนมาเปลี่ยนชุดที่นอนด้วย" ไฟพยักหน้าพร้อมออกคำสั่ง ส่วนขาก็ก้าวลงข้างล่างอย่างไว

เมื่อถึงประตูที่มีเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมา ก่อนเปิดประตูเข้าไปชายหนุ่มจำต้องยืนเพื่อระงับอารมณ์และปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนเปิดประตูเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"มาซะทีนะมึง กูรอมึงเนี่ย ยืนเป็นเสาจนแข็งทั้งตัวแล้วเนี่ย... มาเปลี่ยนกูครับ" กัสเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นหน้าไฟ

"โอ๊ะ! โน... ไม่เอาค่ะ เสาสูงขนาดนั้นน้องเกาะไม่ได้ เสาพี่กัสนี่แหละเหมาะ ฮ่า ๆๆ" ฟาติมารีบส่ายหน้าทันทีที่เห็นไฟพร้อมกับหัวเราะร่าด้วยความมึนเมาไฟเหลือบตามองหน้าฟาติมาพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากก่อนเดินมานั่งข้าง ๆ แบตที่มีเก้าอี้ว่างอยู่ 2 ตัว

"ไง.... สบายตัวสิมึง หายไปนาน" แบตเอ่ยพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าชงใหม่ให้ไฟ

"ไม่เสือกครับ" ว่าพรางยักไหล่แล้วยกแก้วขึ้นกระดกเกือบหมดแก้ว

"เอ๊า! เด็ก ๆ จ๋า มานี่ก่อนลูก... พี่จะแนะนำให้รู้จัก นี่พี่ไฟ [ชี้ไปทางไฟ] เป็นเฮดว้ากของคณะเราปีนี้ค่ะลูก หยุดดิ้นแล้วมาไหว้ฝากเนื้อฝากตัวกับพ่อมึงก่อน...." เจสซี่ตะโกนเรียก 2 สาว มิ้นกับฟาติมาที่กำลังยืนเกาะบ่ากัสเต้นคนละข้าง ส่วนกีกี้ที่นั่งจิบเบา ๆ ไม่กล้าเมาเพราะวันนี้เธอต้องเป็นคนขับรถและแบกเพื่อนกลับ จึงยิ้มหวานและยกมือไหว้ไฟแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ส่วน 2 สาว มิ้นกับฟาติมาเมื่อได้ยินดังนั้นก็ถลามาหาไฟอย่างไว

มิ้นนั้นยังพอมีสติอยู่บ้างยกมือไหว้พร้อมกับแนะนำตัวเอง "สวัสดีค่ะ หนูชื่อมิ้นค่ะ ส่วนอินี่ [ชี้ไปที่ฟาติมา] ชื่อฟาตี้ หรือเรียกมันว่าฟาเฉย ๆ ก็ได้ ตอนนี้เมมมันเต็มแนะนำตัวกับมันไป มันก็จำอะไรพี่ไม่ได้หรอก แล้วนี่ก็กีกี้ค่ะ" มิ้นเอ่ยแนะนำเพื่อน พร้อมกับเอื้อมมือไปกอดคอกีกี้เหมือนหวงแหนนักหนา กีกี้ยิ้มน้อย ๆ ด้วยว่าคนที่ถูกแนะนำว่าเป็นเฮดว้ากนั่นหน้านิ่งจนดูไม่รู้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน ไฟได้แต่พยักหน้าตอบกลับไปพร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบโดยที่ยังไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา

"ธุจ้า! พี่เฮดว้าก ชื่ออะไรนะเราอ่ะ?" ฟาติมายกมือไหว้ยิ้มตาเป็นสระอิโชว์ลักยิ้มบุ๋มน่ารักพร้อมกับเอ่ยถามชื่อผู้มาใหม่ด้วยความมึนเมา [เมมเต็ม ณ จุดนี้ ^_^]

"น้องชื่อฟาตี้นะ เรียกฟาเฉย ๆ ก็ได้ พี่ชายชื่ออะไร?" ฟาติมาถามขึ้นอีกรอบด้วยใบหน้าขัดใจเล็กน้อยเพราะไฟยังเงียบไม่ตอบคำถามของเธอ

"ชื่อ ไฟ ครับ" ไฟเอ่ยตอบคนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างเขา พร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบอีกรอบแล้วมองหน้าฟาติมาด้วยสายตา นิ่ง ลึก

"เชรด...! ไอ้ไฟ โหมดละมุนก็มี" กัสเอ่ยขึ้นเบา ๆ อย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แบตที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ยินก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อน

"อ่อ.... ชื่อไฟ เป็นเฮดว้าก อือ" ฟาติมาทวนชื่อพร้อมกับดีดนิ้วเหมือนคิดอะไรออก...

"เฮ้ย! คนนี้ใช่ป่ะที่พวกมึงบอกว่าน่ากินอ่ะ" หันไปถามเพื่อนอย่างตื่นเต้น

"อิฟา!" กีกี้กับมิ้นเรียกชื่อเพื่อนเสียงดังพร้อมกันเพื่อเตือนสติคนตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ ไฟ แต่ดูเหมือนคนไร้สติจะไม่ตอบรับเพื่อน ๆ เอาซะเลย...

"ไหน.... ดูหน้าซิ น่ากินตรงไหน?" ฟาติมาว่าพรางเอื้อมมือไปจับปลายคางของไฟ หันซ้ายหันขวาอย่างพิจารณา ซึ่งไฟก็ยังหน้านิ่งปล่อยให้มือบาง ๆ นั่นจับพลิกซ้ายพลิกขวาจนพอใจ ซึ่งตอนนี้ทั้งห้องเงียบกริบอย่างเดาอารมณ์ไฟไม่ถูก

เจสซี่ได้สติก่อนเพื่อน รีบสะกิดรุ่นน้องจอมดื้อพร้อมทั้งเอ่ยเตือนเสียงเบา "ฟาตี้พอแล้วลูก ไฟมันไม่ชอบให้ใครโดนหน้า เดี๋ยวมันโมโหจะเป็นเรื่องเอา"

ฟาติมาได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามามองเจสซี่พร้อมกับเลิกคิ้วเป็นคำถาม "อ๋อ.... เหรอ! อือ ไม่ชอบให้ใครจับหน้าเหรอ?" ขมวดคิ้วมองหน้าเจสซี่ พรางหันไปมองหน้าไฟในขณะที่มือบาง ๆ ของเธอยังลูบที่แก้มของไฟอยู่ ก่อนยื่นหน้าเข้าไปดูหน้าไฟใกล้ ๆ ห่างเพียงไม่กี่เซน ที่หน้าผากของคนทั้ง 2 จะชนกัน

"อือ... หน้าใสดีจัง! ปากเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ [ว่าพรางเอานิ้วชี้แตะไล้ที่ริมฝีปากของไฟ] นุ่มด้วย หือ? ตาสีเหมือนพี่ชายฟาเลย 0_0" ฟาติมาพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นคราแรกแล้วหน้าก็เริ่มหงอยลง "แต่ไม่ใช่พี่ชายฟาหรอก พี่ชายฟาหล่อกว่านี้... ฟาจำได้" ว่าพรางยกยิ้มแล้วตบแปะ ๆ ไปที่แก้มของไฟเบา ๆ แล้วหันมาคว้าแก้วของเจสซี่ที่วางอยู่ใกล้มือขึ้นดื่มที่เดียวหมดแก้ว พร้อมนัยน์ตาที่เศร้าลงจนไฟสังเกตได้

"อิหนูฟา! แก้วกู" เจสซี่โวยวายด้วยรู้ว่ารุ่นน้องเมามากแล้ว

"อือ.... รู้" ฟาติมาครางตอบในคอ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าไฟอีกรอบ ซึ่งไฟมองหน้าเธออยู่ก่อนแล้ว ด้วยแววตาที่ใครก็เดาความรู้สึกไม่ได้

"ทำไม? ทำตาดุเหมือน เมาท์เท่นเลยล่ะ ตาสีสวย ๆ ต้องทำสวย ๆ สิ.... ชิ! ไม่ชอบเลย" ว่าแล้วหันหน้าหนีอย่างเง้างอน และตอนนี้ทั้งห้องก็เงียบกริบอีกครั้งเพราะเดาอารมณ์ของคนที่โดนหาว่าตาดุไม่ได้

จนกัสอดอยากรู้ไม่ได้เลยถามขึ้น "เมาท์เท่น นี่ใครครับน้องฟา"

"อ๋อ... หมาบ้านลุงจ๋าป้าจ๋าของฟาเอง ป้าบอกว่าเป็นหมาที่พี่ชายเก็บมาจากบนเขา ตาดุแบบคนนี้เลย .... ชื่ออะไรนะเธอน่ะ?" ปากบอกกัสไปทีแรกแล้วหันมาจิ้มบ่าถามชื่อคนข้าง ๆ

"ชื่อ ไฟ ครับ" ไฟแนะนำตัวอีกรอบ

"อ่อ... ชื่อ ไฟ เป็นเฮดว้ากที่อิพวกนี้มันว่าน่ากินน่ะนะ อือ ๆ จำได้ จำได้" ว่าพรางพยักหน้าหงึกหงักพร้อมกับยกแก้วขึ้นกระดก กีกี้เห็นท่าไม่ดีเพราะรู้กิตติศัพท์ของไฟดีจึงเอ่ยขอโทษไฟแทนเพื่อนของเธอพร้อมกับทำหน้าเจื่อน ๆ กับไฟ แล้วขอตัวเตรียมพากันกลับ

ด้านเจสซี่เห็นว่าน้อง ๆ เตรียมจะกลับกันแล้วเลยจะกลับพร้อมกันโดยตั้งใจว่าจะขับรถตามไปส่งน้อง ๆ ถึงคอนโด

"ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ?" จู่ ๆ ไฟก็เอ่ยขึ้นกับฟาติมาทำให้ทุกคนหันมามองคนตัวเล็กอย่างเสียวสันหลัง

"เอ่อ... กี้พากลับเองดีกว่าค่ะ ไม่รบกวนพี่ไฟดีกว่า" กีกี้ผู้ไม่เมาทำหน้าที่คนขับรถและคนแบกเพื่อนในคืนนี้รีบเอ่ยขึ้น

"ฮึ้ย! ไม่เป็นไรให้พี่ชายไปส่งฟาได้ นี่ปกติไม่ให้ใครไปส่งนะ แต่เห็นว่าตาสีเดียวกับพี่ชายฟา ฟาอนุญาต" ฟาติมารีบขัดขึ้นพร้อมให้เหตุผลที่คนได้ยินอ้าปากค้าง

"งั้นไปกันครับ พี่ไปส่ง" ไฟว่าพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและยื่นมือซ้ายไปให้ฟาติมาจับ ฟาติมารีบจับมือไฟแล้วดึงตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับหันมาลาเพื่อน ๆ

"ไปนะ ทุกคน เจอกันพรุ่งนี้นะคะที่รัก" ว่าพร้อมกับก้มลงไปจุ๊บแก้มของกีกี้ 1 ที และยกมือ บ๊าย... บาย เพื่อน ก่อนเดินจับมือกับไฟเดินออกประตูไป

"เชี้ย! น้องมึงจะรอดครบ 32 มั้ยวะ ไอ้เจษ เล่นตบหน้าไอ้ไฟเล่นขนาดนั้น?" กัสเอ่ยคล้อยหลังของคนทั้ง 2

"อย่าพูดงั้นดิ กูกลัว แล้วแม่ง! อิฟา กูไม่เคยเห็นมันเมาจนรั่วแบบนี้ซักที" เจสซี่กล่าวแบบกังวลใจ ด้วยความห่วงรุ่นน้อง

ขณะนั้น คิน เปิดประตูเดินเข้ามายืนตรงหน้าโต๊ะที่ทุกคนกำลังนั่งเครียดอยู่แล้วเอ่ยขึ้น "พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ คุณหนูฟาติมาเธอจะปลอดภัยดีแน่นอน และเหตุการณ์วันนี้ถ้าคุณหนูไม่ถามอย่าได้เอ่ยขึ้นมาและขอให้รู้ว่า วันนี้คุณหนูฟาติมากลับพร้อมกับคุณหนูกีกี้และคุณหนูมิ้น นะครับ" ว่าจบคินก็ก้มคำนับแล้วหมุนตัวเดินออกประตูลงไปที่ลานจอดรถพร้อมกับใส่หมวกและถอดเสื้อสูทออก และไม่หันไปมองด้านหลังเพราะเกรงว่าฟาติมาจะจำตัวเองได้

"ไปคอนโด" ไฟสั่งทันทีที่คินขึ้นประจำที่คนขับ

"รู้จักคอนโดฟาเหรอ? [ฟาติมาถามขึ้นเสียงงัวเงีย] .... อือ ดี" ว่าพรางหลับตาลง

"น้องเมามั้ยครับ?" ไฟถามขณะที่คนข้าง ๆ เริ่มเอนตัวมาซบที่อกแกร่งของตัวเอง

"ปกติดื้อแบบนี้บ่อยหรือครับ?" ถามไปอีกคำถาม คนงัวเงียทีแรก ตาโตจ้องหน้าทันที

"ใครเมา! ใครดื้อ! น้องแค่เครียดเอง อย่ามาว่าน้องดื้อนะ" คนเมาเงยหน้าเถียงเสียงดุ ทำหน้าขึงขัง [แต่ในสายตาคนมองก็แบ๊วน่ารักอยู่ดี] แล้วก็ซบลงที่อกแกร่งของชายหนุ่มเหมือนเดิม

"แล้วมากับผู้ชายไม่กลัวหรือไง" ว่าพรางก้มลงหอมที่กลางศีรษะของคนตัวเล็กฟอดใหญ่

"กลัวทำไมล่ะ? นี่พี่เฮดว้ากของคณะเลยนะ" คนหลับตาบนอกแกร่งตอบกลับเสียงงัวเงีย

"แล้วจำชื่อพี่ได้หรือยังครับ" ไฟถามอย่างชวนคุย แล้วก้มลงไปหอมที่ศีรษะอีกครั้งอย่างแสนคิดถึง....

"อือ... ชื่อ เมาท์เท่น ไง น้องไม่ได้สมองเสื่อมนี่" ฟาติมาตอบกลับพรางสอดมือข้างหนึ่งไปด้านหลังของไฟและสวมกอดแน่นพร้อมกับลมหายใจสม่ำเสมอ

คินที่กำลังขับรถอยู่ได้ยินคำตอบชื่อของผู้เป็นนายถึงกับอมยิ้มกลั้นขำ จนหน้าแดง

"มึงอยากลงเดินมั้ยคิน" ไฟเอ่ยถามแบบไม่จริงจังนัก

~~~~~~~~~~

20 นาทีต่อมา

รถลีมูซีนสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดที่จอดรถผู้บริหารคอนโดที่ฟาติมาอาศัยอยู่ ชายร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวคอกลมสีดำ กางเกงยีนส์สีดำพอดีตัวก้าวลงจากรถโดยในอ้อมแขนของเขามีสาวน้อยร่างบางในชุดกางเกงบอดี้ฟิตสีดำเสื้อบอดี้สูทสีขาวผมยาวสลวยของเธอตกลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก ถูกอุ้มลงมาอย่างทะนุถนอมราวกับว่ากลัวรบกวนเวลาพักผ่อนที่แสนสบายของเธอ

ไฟอุ้มฟาติมาในท่าเจ้าหญิงเดินเข้าไปในคอนโด โดยมีคินวิ่งนำไปกดลิฟต์ที่ใช้ส่วนตัวเพื่อจะขึ้นไปยังชั้นสูงสุดของตึก เมื่อมาถึงชั้นที่หญิงสาวอาศัยอยู่ ไฟจึงเปิดประตูห้องด้วยคีย์การ์ดที่ตัวเองมี แล้วรีบอุ้มหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนของเธออย่างคุ้นเคย ก่อนค่อย ๆ วางลงบนเตียงอย่างเบามือ แล้วเดินออกมาพยักหน้าให้คิน คินก้มศีรษะให้ผู้เป็นนายก่อนเดินออกจากห้องและปิดประตูอย่างเบามือ ไฟ เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนของคนตัวเล็กแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำกลับออกมาพร้อมกับกะละมังใบเล็กและผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กในมือ

"พี่ชายใจร้าย" เสียงคนหลับงึมงำ แต่ก็พอฟังออกว่าพูดว่าอะไร ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็นั่งลงที่เตียงข้างคนหลับเบา ๆ พร้อมกับโน้มตัวลงไปกดจมูกลงที่หน้าผากคนตัวเล็กเบา ๆ "พี่ขอโทษนะครับ คนดี" เสียงเอ่ยทุ้มนุ่มแบบที่ไม่เคยเอ่ยให้ใครได้ยินมาก่อนดังขึ้น

"พี่ชายทิ้งน้องเหมือนแม่กับพ่อ งือ" คนหลับละเมอสะอื้น กล่าวความในใจออกมา ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับสะอึกไปพักใหญ่ แต่ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา แล้วค่อย ๆ ลงมือเช็ดตามใบหน้าและลำคอ แขน ขาและถอดรองเท้าของคนตัวเล็กเก็บเข้าที่ เช็ดทำความสะอาดเท้าน้อย ๆ ในมืออย่างทะนุถนอม แล้วนำกะละมังกับผ้าผืนเล็กเข้าไปเก็บในห้องน้ำก่อนล้มตัวนอนข้างคนตัวเล็ก สอดแขนของตัวเองเข้าไปรองแทนหมอนแล้วกระชับอ้อมแขนให้คนตัวเล็กซุกหน้าอยู่ที่อกอุ่นของตนเอง ก่อนกดจมูกลงกลางศีรษะสูดกลิ่นหอม ๆ ที่เป็นกลิ่นตัวของเธอเข้าเต็มปอด และหลับตาลงเข้าสู่นิทราตามคนตัวเล็กไป