ดวงใจจักรา

เสียงอึกทึกครึกโครม ดังมาจากชั้น 2 ของบ้านพร้อมกับเสียงกรีดร้องของหลานสาวแสนสวยของยายเฟือง ทำเอาผู้เป็นยายที่มีโรคหัวใจอ่อนๆ ถึงกับทรุดลงนั่งกุมหน้าอกข้างซ้าย มือขวาควานหายาดมในกระเป๋าเสื้อคอกระเช้าลายดอกไปพร้อมกันตามมาด้วยเสียงตะโกนแหกปากของหลานสาว พร้อมกับเสียงสไลด์ราวบันไดลงมาจากชั้น 2 ของบ้าน

"ยาย... ยาย... ย้าย!" เสียงใสๆ ตะโกนใส่ผู้เป็นยาย ทั้งที่ห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว พร้อมกับวิ่งเข้ามากอดหอมแก้มหนักๆ ซ้าย - ขวา แล้วยิ้มหวานจนตาเป็นสระอิ โชว์ลักยิ้มบุ๋มน่ารักที่แก้มทั้ง 2 ข้าง..

"เออ... ได้ยินแล้วเนี่ย อยู่กันแค่นี้จะตะโกนทำไม แล้วไอ้บันไดเนี่ยถ้าจะไถลลงมาขนาดนี้ก็เลาะขั้นมันออกไปเลยดีมั้ยล่ะ โตจนจบ ม.6 แล้วยังเล่นอะไรเป็นเด็กอยู่ได้ นี่ถ้าลุงกับป้าแกรู้คงภูมิใจที่ยายเลี้ยงแกได้เป็นกุลชะลิงขนาดนี้เนี่ย" เสียงบ่นของหญิงสูงวัยที่อยู่ในอ้อมกอดของสาวน้อยหน้าหวาน บ่นหลานสาวแบบไม่จริงจังนัก...

Faty talk

อุ่ย!มัวตื่นเต้นลืมแนะนำตัวไปค่ะ สวัสดีค่ะ... ทุกคน เราชื่อ ฟาตี้ ฟาติมา ค่ะ หรือจะเรียก ฟา เฉยๆ ตามที่ยายเราเรียกก็ได้ค่ะ ปีนี้อายุ 18 แล้วจ้า จบ ม.6 หมาดๆ อยู่กับยายแค่ 2 คน พ่อกับแม่เราเสียจากเหตุการณ์เครื่องบินตกที่เป็นข่าวใหญ่เมื่อหลายปีก่อนนู่น... ตอนนั้นเราแค่ 9 ขวบ เราก็เลยต้องอยู่กับยายแค่ 2 คนค่ะ แต่ก็ไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตรนะ เรายังมี ลุงจ๋า ป้าจ๋า ที่เป็นเพื่อนรักของแม่เราช่วยยายดูแลเราอยู่ ถึงแม้ว่าท่านทั้ง 2 จะไม่ค่อยได้อยู่ที่ไทยก็เถอะ อ่อ... ลุงจ๋า ป้าจ๋า ที่เราว่าเป็นพ่อแม่ของพี่ชายเราค่ะ แต่ลุงมีธุรกิจหลายอย่าง นาน ๆ จะได้กลับบ้านที่ไทยและมาที่บ้านต่างจังหวัดมาหาเราที ส่วนมากถ้ากลับไทยลุงกับป้าจะอยู่ที่กรุงเทพมากกว่า ลุงกับป้ารักเรามาก นี่ถ้ารู้ว่าเราสอบติดที่เดียวกับพี่ชายต้องดีใจมากแน่ ๆ ^_^

~ ขออวยตัวเองนิดนึงละกัน เราน่ะ... เรียนเก่งนะเกรด 4.00 ทุกเทอมมาตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ เพราะงี้เลยมีผู้ใหญ่ใจดีมอบทุนการศึกษาให้เราเรียนโรงเรียนที่ค่าเทอมแพงอันดันดับต้น ๆ ของประเทศเลยล่ะ เป็นโรงเรียนประจำหญิงล้วน ^_-! ชีวิตเหมือนจะดี! แต่อย่าถามนะว่า 'เคยมีแฟนมั้ย?' บอกเลยว่า "หึ! ค่ะ" แต่เราก็ไม่ได้สนใจหรอกเพราะเรามีคนที่อยู่ในใจของเราอยู่แล้ว ^_^

เออ... ไอ้เสียงโครมครามชั้น 2 ตะกี้คือเสียงความเป็นกุลสตรีของเราเอง แหะ แหะ... ก็มันดีใจอ่ะ ซีสส... เราสอบติดแล้วนะทุกคน.... มีที่เรียนแล้วเว้ย แถมเป็นมหาวิทยาลัยและคณะที่เราต้องการด้วยไม่ดีใจไงไหว ส่วนการลงบันไดของเราเป็นวิธีประหยัดเวลาของเราเอง ไม่ต้องกลัวเสี้ยนนะทุกคน....เพราะยายเราเปลี่ยนราวบันไดจากไม้เป็นสแตนเลสอย่างหนามาหลายปีแล้วล่ะ ลื่นปรื๊ด... มันแผล็บอ่ะบอกเลย

"แล้วตะโกนทำไมลูก" เสียงยายเฟืองถามหลาน

"ก็ดีใจน่ะยาย ฟาสอบติดมหาลัยแล้วนะ คณะเดียวกับพี่ชายด้วยล่ะ" ฟาติมาตอบยายเสียงหวานพร้อมกับยิ้มเต็มหน้า ยายเฟืองก็พลอยยิ้มกับหลานสาวไปด้วยที่ความฝันของหลานสาวอาจจะเป็นจริงขึ้นมาซักวัน

"แล้วบอกใครบ้างรึยังล่ะ?" ยายถามอย่างนึกได้

"ยังเลยจ่ะยาย บอกยายคนแรกเลยนะนี่ เดี๋ยวฟาโทรหาเพื่อนๆ ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวฟาโทรไปบอกลุงจ๋าป้าจ๋าด้วยว่าฟาสอบติดแล้ว ฟาจะชวนลุงกับป้ามากินข้าวเย็นบ้านเราด้วยดีมั้ยจ๊ะ จะฉลองให้เต็มคราบไปเลย" เสียงเจื้อยแจ้วของฟาติมาดังอยู่ข้างหูผู้เป็นยายที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเธอ

"อือ... เอาสิป้าจ๋าเราเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้นี่ งั้นเดี๋ยวยายไปตลาดเลยละกันลูก" ยายเอ่ย

"จ่ะยาย ฟาขึ้นไปโทรหามิ้นกับกี้ก่อนนะคะ" ฟาติมาเอ่ยพร้อมกับคลายอ้อมกอดยายเฟืองออก

"ฟา! อย่าลืมบอก แดดดี๊ ของแกด้วยล่ะ เขาเป็นคนออกทุนให้เรียนต้องบอกเขาก่อนใครนะลูก" ยายเฟืองร้องเตือนหลานสาวไม่ให้ลืมผู้มีพระคุณที่ส่งเสียให้เรียนมาตั้งหลายปี ฟาติมายิ้มตาหยีพยักหน้าก่อนวิ่งขึ้นบันไดทีละ 2 ขั้นขึ้นชั้น 2 ยายเฟืองมองตามหลังหลานสาวที่บอกว่าตัวเองเป็นกุลสตรีพร้อมกับส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างเอือมระอา

พอถึงห้องนอนสิ่งแรกที่เราต้องทำคือ พุ่งไปที่มือถือก่อนเลยจ้า เปิดแอปไลน์เพื่อคุยกับบุคคลสำคัญในชีวิตของเราอีกคน

Fafa: daddy ka.

Daddy : ครับ

[ตอบทันทีเลยจ้า แดดดี๊ของหนูฟาตี้]

Fafa : ฟาสอบติดแล้วนะคะ มีที่เรียนแล้วค่ะ ^_^

Daddy : ครับ

[จะสั้นไปไหนก่อนน แดดดี๊ของหนูฟา]

Daddy : ที่ไหน คณะอะไร?

[ยาวขึ้นมาแล้วจ้า ประโยค ^o^]

Fafa : ม.เอ คณะวิศวะค่ะ [อ่านแล้ว]

เงียบ.......

2 นาที ผ่านไป ......

5 นาที ผ่านไป......

Daddy : ครับ

Daddy : อยากได้อะไร รางวัล?

มาแล้วจ้า รางวัลของหนูฟาตี้ เราเคยบอกไปหรือยังว่าแดดดี๊ของเราจะให้รางวัลเราทุกครั้งที่ผลการเรียนดีหรือมีผลงานดี (ซึ่งมันก็ทุกเทอมอ่ะนะ ก็บอกแล้วเรามันเก่ง ^_^)

Fafa : ฟาไม่อยากได้อะไรค่ะ ฟาอยากขอเจอแดดดี๊ซักครั้ง ได้มั๊ยคะ? [อ่านแล้ว]

เงียบ น็อก ช็อกสนิท ไปเลยค่ะทุกคน ใช่แล้ว.... ตามที่คิดเลยค่ะ ถึงแดดดี๊จะส่งเราเรียนมาตั้งแต่ ม.1 แถมให้เข้าเรียนโรงเรียนประจำหญิงล้วนที่แสนแพง แต่เรากับแดดดี๊ก็ไม่เคยเจอหน้ากันเลยค่ะ ไม่เคยคุยกันผ่านเสียงเลยตลอดเวลา 6 ปีที่ผ่านมา เราจะติดต่อกันทางไลน์หรือผ่านทางเลขาของท่านเท่านั้นค่ะ ซึ่งก็คือ คุณคิน และการติดต่อผ่านคุณคินก็คือการส่งผลการเรียนของเราในแต่ละเทอมเท่านั้นค่ะ (แต่เราก็ กดติดตามไอจีแดดดี๊นะคะ ^_^)

เราเคยถามคุณคินหลายครั้งแล้วว่าท่านอยู่ที่ไหน หน้าตาเป็นยังไง คำตอบคือ ท่านอยู่หลายประเทศทำธุรกิจหลายอย่างแล้วแต่ช่วง และ ใจดี ^_- *

~ เออ... เราบอกไปรึยังว่า นอกจากแดดดี๊จะส่งเราเรียนแล้วยังให้ค่าใช้จ่ายรายเดือนเราด้วยนะ เดือนละ 1 ล้านค่ะ ฟังไม่ผิดนะคะทุกคน... เดือนละ 1 ล้านบาทไทยนี่แหละ ซึ่งเราก็ได้มาตั้งแต่ ม.1 แล้วล่ะ บอกเลยเราจบ ม.6 มานี่ เรารวยมากนะจ๊ะ แต่เราก็ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรสุรุ่ยสุร่ายนะ ออกจะงกด้วยบางที ก็เราตั้งใจว่าถ้าเรียนจบมีงานทำแล้ว เราจะคืนเงินให้แดดดี๊ค่ะ เห็นมั้ย? เราเป็นคนดีมากใช่มั้ยล่ะ ฮ่า ๆๆ

*ออ.... อวยตัวเองเสร็จแล้วบอกชื่อ แดดดี๊ของเราหน่อยละกันเผื่อจะซ้ำกับแดดดี๊ของใคร

แดดดี๊ของเราชื่อ *จักรา* ค่ะ ^_^ แต่.... ไม่รู้นามสกุลนะ ไปเซิร์ชดูแล้วมีเป็นสิบเป็นร้อยเลย แต่ไม่รู้คนไหน หิหิ/

~~~~~~~~~~//~~~~~~~~~

@ ที่แห่งหนึ่งของอีกฟากโลก

ท่ามกลางราตรีที่ไม่เคยหลับไหลของเมืองใหญ่ ชายร่างสูงสง่า นั่งมองหน้าจอมือถือที่สว่างวาบขึ้นและค่อยๆ ดับไป พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้นที่มุมปาก ตาสีเขียวมรกตจ้องมองบรั่นดีในแก้วเจียรนัยใบสวย ในขณะที่นิ้วกลางขวาที่เรียวงามเหมือนนิ้วหญิงสาวไล้ไปตามขอบแก้วอย่างใช้ความคิด.....

"นายน้อยครับ คุณหนูฟาติมาสอบติดที่ ม.เอ คณะเดียวกับนายน้อยครับ" เสียงคินเลขาคู่ใจเอ่ยรายงานนายของตน

"อือ..." เสียงครางตอบรับของผู้เป็นนายทำให้คินรู้ว่านายของเขาได้ยินสิ่งที่ตนรายงานไปแล้ว

"พรุ่งนี้กูจะกลับไทย" ชายหนุ่มบอกจุดประสงค์ของตัวเองออกไป

"เอ่อ... พรุ่งนี้เช้า นายน้อยมีประชุมผู้ถือหุ้น เที่ยงนัดทานข้าวกับมิสเตอร์เจมส์ที่โรงแรมM บ่ายไปงานประมูลที่โรงแรม C และเย็นไปงานเลี้ยงแทนนายใหญ่กับคุณหญิงครับ" คินเอ่ยตารางงานของผู้เป็นนายยาวเหยียด พร้อมกับก้มลงหลบสายตานายน้อยของตน ด้วยรู้ว่านายน้อยจะต้องโกรธแน่ที่ขัดใจในการกลับไทยขนาดนั้น

"งั้นมึงบอกพวกไอ้บอมไป ว่ากูจะเป็นเฮดว้ากให้พวกมันตามที่ขอ" เอ่ยจบก็ยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกลงคอจนหมดแก้ว ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินเข้าห้องส่วนตัวของตัวเองไป