คีย์8 รอตั้งรับ

"คะ คีย์พูดว่าอะไรนะ"

"คีย์จีบลินอยู่ รู้ตัวบ้างมั้ยนลิน"

ฐิระเชษฐ์ประกาศกร้าวขึ้นท่ามกลางนักศึกษานับสิบคนที่กำลังพากันเดินออกมาจากตึกเรียน เหล่านักศึกษาร่วมรุ่นของนรินทร์ที่ได้ยินในสิ่งที่คีย์เอ่ยพูดว่ากำลังจีบเพื่อนชายตัวเล็กร่วมห้องเรียน ต่างก็พากันหยุดเดินแล้วยืนดูสถานการณ์ บางคนก็บิดม้วนเขินแทนนลินที่กำลังโดนหนุ่มหล่อประกาศกร้าวว่ากำลังจีบอยู่เป็นที่เรียบร้อย

เพราะด้วยความที่คีย์เป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหล่าโดดเด่นจึงทำให้หนุ่มหล่ออย่างคีย์นั้นมีชื่อเสียงในมหาลัยนี้พอสมควรและคีย์เองก็เป็นคนที่สาวๆหนุ่มๆนั้นต่างพากันอวยยศว่าเป็นหนุ่มหล่อที่ทุกคนต้องการหมายปอง

นลินที่กำลังตกตะลึงอึ้งในประโยคที่น้องรหัสของตัวเองเอ่ยพูดอยู่นั้นก็ได้แต่ยืนเบิกตากว้างอย่างตกใจ ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้รอบๆด้านข้างนั้นกำลังมีเพื่อนร่วมชั้นยืนมุงดูเหตุการณ์นี้อยู่ จนคีย์ที่สังเกตเห็นจึงเอื้อมมือไปคว้าจับมือเล็กของนลินแล้วลากให้ร่างบางเดินตามตัวเองมาติดๆ นรินทร์ที่ยังคงตกใจงงอยู่นั้นก็ได้แต่ก้าวเดินตามรุ่นน้องตัวสูงที่เป็นน้องรหัสของตัวเอง จนในที่สุดคนทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่ลานจอดรถของคณะ

"นลิน..."เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อของรุ่นพี่ตัวเล็กตรงหน้าพลางมือหนาข้างที่ไม่ได้จับมือบางก็ได้เอื้อมไปช้อนใต้ค้างมนให้คนพี่ที่เบี่ยงหน้าหลบได้เงยหน้ามาสบดวงตาคมของตนเอง

"คีย์ไม่เล่นแบบนี้"นลินเอ่ยพูดขึ้นเสียงเบาพลางยกมือบางข้างที่ไม่ได้โดนรุ่นน้องจับขึ้นมาปัดมือหนาที่ช้อนค้างของตัวเองอยู่ ก่อนที่จะเอื้อมไปดันมือหนาข้างที่กอบกุมมือข้างซ้ายของตัวเขาออกด้วย แต่สุดท้ายก็สู้แรงของรุ่นน้องไม่ได้ปล่อยให้ชายหนุ่มรุ่นน้องจับมืือของตนต่ออยู่อย่างนั้น

"คีย์ไม่เคยเล่นลิน ลินเห็นคีย์เป็นคนขี้เล่นอย่างงั้นหรอ"

"..."

นรินทร์ที่ได้ยินประโยคคำถามของคนตรงหน้าก็ได้แต่ยืนเงียบพร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาคมที่มองมายังตัวเองด้วยแววตาดุๆ ด้านคีย์ที่เห็นคนพี่หลบสายตาตัวเองอีกแล้วก็ได้แต่ถอดถอนหายใจ ก่อนที่จะล้วงมือเอากุญแจรถมากดปลดล็อกแล้วลากให้คนเป็นพี่เดินตามมายังที่รถยนต์คันหรู

มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูรถด้านหลังทันทีที่สองเท้ามาหยุดอยู่ใกล้กับตัวรถของตัวเองพลันแขนแกร่งก็รวบเอวบางของนลินแล้วออกแรงดึงให้กายบางก้าวตามเข้ามาในรถ ก่อนที่จะรีบประตูรถและกดล็อกทันทีที่ตนและคนพี่เข้ามาอยู่ในตัวรถเรียบร้อย ส่วนนลินที่โดนน้องรหัสลากเข้ามาในรถอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวก็พลางเบิกตากว้างตื่นตระหนกตกใจและรีบดีดตัวออกห่างจากคีย์ทันที

"คีย์เล่นอะไรเนี่ยยย ปลดล็อกประตูรถเดี๋ยวนี้นะ"

"ผมบอกลินแล้วนะว่าผมไม่ใช่คนตลกที่จะทำอะไรเล่นๆ"คีย์เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้มพลางนัยน์ตาคมก็จ้องสบนัยน์ตาสวยนิ่งๆ นลินได้แต่จ้องมองรุ่นน้องด้วยแววตาหวาดผวาและถอยห่างจากคนตัวสูงตรงหน้าจนร่างกายของตัวเองนั้นแนบชิดกับประตูรถ คีย์ที่มองการกระทำของรุ่นพี่อยู่นานก็ถอนหายใจทิ้งออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะแทรกตัวไปเบาะด้านหน้าแล้วกดสตาร์ทรถเปิดแอร์เปิดเพลงสากลคลอเบาๆจนเรียบร้อยแล้วกลับมานั่งอยู่ด้านหลังกับนลินเหมือนเดิม

"ไม่ต้องกลัว คีย์ไม่ทำอะไรลินหรอก"คีย์เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าคมจะหันมาลอบมองท่าทีของคนข้างกายที่ถอยหนีเขาจนแทบจะสิงกับประตูรถเป็นระยะๆว่าคนตัวเล็กรุ่นพี่ของเขานั้นผ่อนคลายลงบ้างหรือยังเมื่อเห็นว่านลินเริ่มที่จะขยับตัวกลับมานั่งดีๆเหมือนเดิมแล้วฐิระเชษฐ์ก็เปิดประเด็นขึ้นทันที

"เรามาคุยกันจริงๆจังๆหน่อยมั้ยนลิน"

"พี่นลิน...คีย์ต้องเรียกเราว่าพี่"นลินเอ่ยแย้งขึ้นถึงการที่คนน้องเอ่ยเรียกตัวเองด้วยชื่อเฉยๆอีกครั้ง แต่มีหรือว่าคนอย่าคีย์จะยอมฟังแล้วเรียกคนข้างกายว่าพี่ คีย์เอียงหน้าหันมามองคนตัวเล็กด้านข้างเล็กน้อย แล้วหันกลับไปมองบรรยากาศด้านนอกหน้าต่างรถที่ดูเหมือนว่าจะเริ่มมีสายฝนตกลงมาเบาๆ ก่อนที่คีย์จะยันศอกไว้กับขอบหน้าต่างรถแล้วใช้ฝ่ามือหนารองรับใบหน้าหล่อของตัวเองแล้วเรียกร่างบางด้วยชื่อเฉยๆอีกครั้ง

"นลิน "

"เด็กอะไรดื้อชะมัด"นลินที่ได้ยินคีย์เอ่ยเรียกตัวเองด้วยชื่อเฉยๆย้ำขึ้นมาอีกรอบก็สถบว่าให้น้องรหัสตัวเองเสียงเบา แต่คีย์ที่ได้ยินคำสถบว่าของนลินก็พลันขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่พอใจที่ได้ยินนลินพูดให้ตัวเองว่าเป็นเด็ก ก่อนที่เจ้าตัวจะดันตัวกลับมานั่งตัวตรงดังเดิมแล้วเอ่ยแย้งนรินทร์ขึ้นอีกครั้งในทันที

"ผมไม่เด็กสักหน่อย ลินนั่นแหละที่เด็กคนอื่นจีบอยู่ก็ไม่รู้ตัว"

"ผมอายุเยอะกว่าคุณนะ!"นลินเอ่ยแย้งขึ้นมาเสียงดังอีกรอบพลันใบหน้าสวยก็บูดบึ้งอย่างไม่พอใจที่รุ่นน้องใบหน้าหล่อต่อว่าเขา

"อายุเยอะกว่าแล้วยังไง แต่ดูยังไงประสบการณ์ของลินมันก็เด็กกว่าผมอยู่ดี"

"แล้วยังไงเล่า! มีประสบการณ์มากกว่าแล้วจะมาอวดว่าตัวเองเจ๋งกว่าอย่างงั้นหรอ"นลินเอ่ยพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียพลางใบหน้าสวยก็หันไปสบนัยน์ตาคมด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจที่โดนคนตัวสูงที่เป็นน้องรหัสของตัวเองต่อว่าและดูถูกแบบนั้น

"ผมไม่ได้อวดสักหน่อย"

"เหอะ!"นลินที่ได้ยินน้องรหัสเอ่ยปฏิเสธก็แค้นหัวเราะออกมาในลำคอเสียงเบา ก่อนที่จะสะบัดใบหน้าหลบสายตาคมแล้วมองออกไปดูสายฝนที่กำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างกับฟ้ารั่วด้านนอกหน้าต่าง

"เฮ่อออออนลินผมว่าเรามาคุยกันอย่างจริงจังสักทีเถอะนะ"ฐิระเชษฐ์ถอดถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางเอ่ยพูดชวนให้รุ่นพี่ตัวเล็กนั้นหันมาคุยกับตนอย่างจริงจังสักที เพราะเขาในตอนนี้อยากจะพูดคุยและตกลงขอจีบรุ่นพี่ตัวเล็กข้างกายอย่างจริงจังสักทีแล้ว

"เฮ่ออออคีย์พี่ขอพูดตรงๆเลยนะ พี่ว่าเราคิดดีๆอีกทีหน่อยมั้ย พี่ก็เป็นผู้ชายเหมือนคีย์นะมีร่างกายเหมือนคีย์ทุกอย่างเลยด้วย พี่ว่าคีย์คิดทบทวนอีกทีดีมั้ย"นรินทร์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ไม่ต่างจากคีย์พร้อมกับตัดสินใจเอ่ยพูดบอกรุ่นน้องคิดทบทวนเรื่องที่จะจีบเขาอีกสักรอบ เพราะตัวเขานั้นก็เป็นผู้ชายไม่ต่างกับน้องรหัสของเขาเลยต่างกันแค่เขาเป็นผู้ชายหนึ่งในล้านที่สามารถตั้งท้องได้เหมือนคุณแม่ของเขาแค่นั้นเอง

"พี่ลิน..."ฐิระเชษฐ์เอ่ยเรียกชื่อของรุ่นพี่ตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านข้างพร้อมกับเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆ ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะเอื้อมไปคว้าท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้ามาหาตัวเองในทันทีที่นลินหันหน้ามา

ริมฝีปากหนานุ่มเคลื่อนเข้ามาประกบปิดกลีบปากเล็กอย่างรวดเร็วพลันปากนุ่มของคีย์ก็ขยับนวดคลึงกลีบปากเล็กของนลินอย่างช้าๆ ก่อนที่เรียวลิ้นร้อนชื้นจะแลบเลียลิ้มรสตามกลีบปากสวยแล้วสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากร้อนของคนตัวเล็กแล้วไล่เกี่ยวตวัดไล่ต้อนพัวพันลิ้นเล็กที่ถดถอยหนี นลินที่อยู่ๆก็โดนรุ่นน้องคว้าไปจูบก็ได้แต่ตะลึงค้างนั่งนิ่งให้รุ่นน้องอย่างคีย์กดจูบอยู่อย่างนั้นจนหนำใจ เพราะในตอนนี้หัวสมองของเขาได้ขาวโพลนไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับตัวเขา เขารู้แต่ว่าสิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือ

เขาโดนน้องรหัสขโมยจูบแรกของเขาไปแล้ว!

"อื้อออออ"นรินทร์ที่ได้สติก็เริ่มร้องประท้วงในลำคอพร้อมกับยกมือบางขึ้นมาดันหน้าอกแกร่างของรุ่นน้อง แต่ไม่ว่าจะดันจนสุดแรงแค่ไหนเขาก็สู้แรงของคนตัวสูงไม่ได้ จนคีย์ที่เห็นรุ่นพี่เริ่มหายใจไม่ทันก็ได้ถอดถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากนุ่มอย่างเสียดาย ก่อนที่จะเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียและสีหน้าที่จริงจัง

"ผมคิดดีทุกอย่างแล้วพี่ลิน และการที่พี่เป็นผู้ชายแล้วมันยังไง นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว เดี๋ยวนี้ผู้ชายคบกับผู้ชายด้วยกันเองมีเยอะแยะถมเถไป พี่จะคิดมากไปทำไม แล้วอีกอย่างผมเองก็ชอบพี่จริงๆ ไม่ได้เล่นเลยสักนิด"

นรินทร์ได้แต่นั่งก้มหน้าซ่อนใบหน้าที่เห่อร้อนไม่กล้าที่จะเงยขึ้นมาสู้กับคนตัวสูง นลินเองก็รู้ว่าทุกวันนี้ผู้ชายที่ชอบกันคบกันมีถมเถไปแต่แล้วมันยังไงล่ะ แล้วเขาจะแน่ใจได้ยังไงว่ารุ่นน้องตัวสูงตรงหน้าของเขาในตอนนี้ชอบพอเขาจริงๆ มันผิดหรือไงที่เขาจะไล่ให้น้องรหัสของเขากลับไปคิดให้ดีๆก่อน เขาเองก็ไม่อยากที่จะเสี่ยงกับความรักหรอกนะ

"พี่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ผู้ชายที่คบกับผู้ชายด้วยกันมีเยอะแยะ แต่ผู้ชายที่คิดแค่อยากลองไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันจริงๆก็มีเยอะถมเถไปเหมือนกันนะ"นลินเอ่ยพูดเสียงเบาทั้งที่ยังคงก้มใบหน้าสวยไม่ได้เงยขึ้นมาสบดวงคมที่จ้องมองมาที่เขาเลยแม้แต่น้อย

"แต่ผมไม่ใช่ผู้ชายพวกนั้น ถึงผมจะไม่เคยคบผู้ชายด้วยกันมาก่อนแต่ผมก็รู้ตัวเองดีว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร และอีกอย่างตอนนี้ผมก็รู้ตัวดีว่าผมชอบพี่จริงๆ"คีย์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาจริงจังและเขากล้าสาบานได้เลยว่าทุกอย่างที่เขาเอ่ยพูดขึ้นมาเมื่อกี้เขาไม่ได้โกหกนลินแม้แต่น้อย เขาไม่เคยคบกับผู้ชายด้วยกันมาก่อนจริงๆ แต่เขาก็มั่นใจว่าเขาชอบนลินจริงๆเขาไม่ได้โกหกความรู้สึกของตัวเอง

"พี่จะมั่นใจได้ยังไง"เสียงทุ้มหวานของนลินเอ่ยขึ้นแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน คีย์ที่ได้ยินในประโยคคำถามที่นลินเอ่ยก็เอื้อมมือหนาไปกอบกุมมือเล็กที่กำชายเสื้อแขนยาวของตัวเองแน่นที่สวมทับชุดนักศึกษาอยู่ ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อให้คนตรงหน้าได้สบายใจขึ้น

"นลินยังไม่ต้องเชื่อใจคีย์ในตอนนี้ก็ได้ นลินแค่รอตั้งรับในการจีบของคีย์ก็พอ"