ซ่อนเสน่หา (ชุดวิจิตรประภา 5)

บทนำ

บรรยากาศภายในห้องนอนที่เคยเป็นดั่งที่พักของคู่สามีภรรยา บัดนี้กลับไม่ใช่อย่างนั้นอีกต่อไป บนเตียงกว้างที่เคยนอนกอดกัน หมอนที่เคยหนุน ผ้าห่มสีขาวที่เคยคลุมตัวยามหลับนอนดูไร้ค่าทันที

ดวงตากลมโตมีน้ำใสคลอก่อนจะไหลลงมาช้าๆ แม้จะพยายามอดกลั้นไว้ก็ตาม ความเสียใจครั้งนี้มันยิ่งกว่ามีมีดมาแทงนับร้อยเล่ม มือเล็กกำเข้าหากันแน่น มองตรงไปยังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า ‘สามี’

ร่างสูงยืนนิ่งไม่ต่างกัน จากที่เคยเปิดใจให้ผู้หญิงคนนี้ต้องกลับมาทบทวนใหม่ว่าจะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ลุ่มๆ ดอนๆ และกำลังจะพังทลายลง บ้านหลังเล็กที่เคยอบอุ่น มีเสียงทะเลาะ เสียงหยอกล้อหรือรอยยิ้มพลันหายไปเหลือเพียงร่องรอยน้ำตา

“ฉันต้องการหย่า” หลังจากเงียบมานานร่างบางจึงเอ่ยขึ้นเสียงสั่น หัวใจถูกบีบรัดทุกครั้งเมื่อคิดว่าจะต้องห่างจากผู้ชายคนนี้ ทั้งที่เคยเกลียด ทว่าเวลาผ่านไปเขากลับเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอทั้งดวง

และตอนนี้เขาก็ทำลายมันลงด้วยมือคู่นั้น

“นัดวันมาได้เลย ฉันพร้อมเสมอ”

ภาพอดีตผุดขึ้นมาตอกย้ำให้หวนนึกถึงเรื่องราววันเก่า ครั้งแรกที่เจอกัน เหตุการณ์กดดันที่ต้องเผชิญร่วมกัน วันที่เขาทำหน้าบึ้งตึงไปสู่ขอเธอกับมารดาด้วยความไม่เต็มใจ คืนเข้าหอวันแรก วันที่ทะเลาะกัน คืนวันเหล่านั้นไหลเวียนจนหญิงสาวรู้สึกสะท้านในอกเมื่อเขาตอบตกลงอย่างง่ายดาย

..รั้งหน่อยไม่ได้หรือ..แค่เดินเข้ามาจับมือ โอบกอดเธอเอาไว้เหมือนเคย ช่วยทำว่ายังสำคัญสักนิดเถอะนะ

คิดในใจก่อนจะมองเขาด้วยแววตาเสียใจ

“นายเคยรักฉันบ้างไหม”

คนที่เคยเข้มแข็งวันนี้กลับอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง สาเหตุก็เป็นเพราะผู้ชายตรงหน้าทำให้ความเข้มแข็งของเธอหายไปจนหมดสิ้น

“เธอจะถามหาความรักทั้งที่ตัวเองคิดจะจับผู้ชายเพราะเงินอย่างนั้นเหรอ”

การตอกกลับสมเป็นสัตวแพทย์ปากมอมไม่มีผิด..

หญิงสาวแค่นยิ้มพยักหน้าราวต้องการย้ำเตือนใจว่าที่เขาพูดมาไม่ผิดสักนิด เธอคิดจะจับคนมีเงินหวังรวยทางลัด แต่กลับได้ผู้ชายที่ดูไร้อนาคตมาแทน แล้วใครจะคิดว่าจากที่เคยเกลียดจนไม่อยากมองหน้า ความรู้สึกก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็น..รัก รักจนหมดหัวใจอย่างไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน

“นั่นสินะ”

บุลลาก้มมองพื้นไม่อาจทนเห็นสายตาดูแคลนจากร่างสูงได้

“พรุ่งนี้สิบโมงเช้าเจอกันที่อำเภอ” สิ้นสุดคำนั้นร่างสูงก็หันหลังออกจากห้องทันที

ปล่อยผู้หญิงอีกคนทรุดตัวลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาโดยไม่คิดจะเก็บไว้อีกต่อไป ความเสียใจวันนี้มันยิ่งกว่าครั้งที่ผ่านมาเพราะเธอทุ่มให้เขาหมดตัวและใจ เดิมพันรักครั้งนี้ด้วยความรู้สึกไม่ใช่เงินตรา มีทะเบียนสมรสเป็นตัวประกันว่าจะไม่มีทางทำให้ชีวิตรักครั้งนี้ต้องพังลง

แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวัง เธอทำมันพังอีกครั้งด้วยทิฐิของตนเอง มือเล็กยกขึ้นลูบท้องยิ้มทั้งน้ำตา หากเธอบอกเขาให้เร็วกว่านี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปไหม หากเขารู้ว่ามีหนึ่งชีวิตกำลังจะเกิดขึ้นมา จะอ้อนวอนให้เธออยู่ต่อหรือเปล่า..

“ไปกันเถอะเอิร์ธ”

คงไม่..เพราะเขามีผู้หญิงที่กำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยแล้ว ผู้หญิงที่งดงามเพียบพร้อมกับเขาทุกอย่าง ไม่เหมือนเธอที่ไม่มีอะไรดีเลย

ร่างบางปิดปากกลั้นสะอื้น หลับตาลงไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น กลิ่นกายของชายหนุ่มยังอบอวลไปทั่วห้อง ใบทะเบียนสมรสที่ไม่เคยอยากได้ วันนี้กลับไม่อยากจากมันไป ไม่น่าไปท้าหย่าเลย นึกว่าเขาจะปฏิเสธ ทุกอย่างกลับตาลปัตร

..แม่ขอโทษนะลูกที่มีครอบครัวสมบูรณ์ให้หนูไม่ได้