ตอน 6

“ก็...” คนโดนถามพูดไม่ออก ได้แต่เดินตามอาจารย์ด้านกีฬาไปห่างๆ คือแบบเถียงไม่ออกจริงๆ ใครใช้ให้อาจารย์หนุ่มลูกครึ่งน่ากิน น่าสีทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้สาวโสดก็หมายปอง คลั่งไคล้หนุ่มโสดเป็นธรรมดา

หลังจากสอนจบในคราบบ่าย ซึ่งกว่าจะแก้ปัญหาด้านภาษาต่างประเทศ อย่างภาษาอังกฤษกับฝรั่งเศสให้กับนักศึกษาสาวๆ ได้ เมื่อก่อนนักศึกษามหาวิทยาลัยนี้มีปัญหาเรื่องภาษาหรือเปล่า พอตนเข้ามาสอนทำไมนักศึกษาสาวจึงได้มีคำถามมากมายมาถามตน ไม่เว้นแต่ละชั่วโมง เมื่อขอปลีกตัวมาได้ อาจารย์ตะวันเนื้อหอมก็พาตัวเองมานั่งหลังพวงมาลัยรถเพื่อบึ่งกลับบ้าน ทั้งที่ควรเป็นวันหยุด แต่เขาต้องออกมาทำงาน การฝากบ้านไว้กับสาวใช้คนใหม่ จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ ครั้นพอคิดแล้วรู้สึกคือห่วงบ้านขึ้นมาตงิดๆ

ครั้นพอรถออกตัวด้านหลังกลับมีสตรีเจ้าเดิม มายืนส่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆ หล่อนช่างเป็นเงาตามติดตัวเขาซะจริงๆ ชายหนุ่มกดกระจุกรถลงมา

“จะกลับแล้วเหรอคะอาจารย์ซัน”

“ครับ”

“ไปหาอะไรดื่มหลังเลิกงานดีมั้ยคะ แบบแคทสอนเครียดๆ อยากหาอะไรดื่มสักหน่อย ไปเป็นเพื่อนแคทหน่อยนะคะ”

“อุ้ย...พอดีพราวว่าง อยากดื่มด้วยเราไปกันทั้งหมดนี่ดีมั้ยคะอาจารย์ซัน” พราวนภาโผล่หน้ามาอย่างกับมนุษย์ล่องหนหายตัวได้

“เอ่อ...” ตะวันกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก นอกจากหนีนักศึกษาสาวที่รุมล้อมแล้ว ตอนนี้เขาต้องรับมือกับอาจารย์สาวสองนางที่ชอบตามไม่เลิกอีกเหรอเนี่ย คนมาดนิ่งทำตัวเป็นสุภาพบุรุษยิ้มบางๆ ตลอดที่ต้องปะทะกับสองสาวไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร ทว่าทุกครั้งเขาก็เอาตัวรอดจากอาจารย์สาวผู้อาวุโสกว่าได้ เพราะมีอาจารย์พราวนภาเป็นตัวช่วยไว้ได้ทุกที

“ฮาๆ” จารุภาแสร้งส่งเสียงหัวเราะกลบเกลื่อน ความจริงอยากกางกรงเล็บข่วนหน้ายัยเตี้ยนี่จริงๆ ชอบทำตัวเป็นก้างชิ้นโต ไม่รู้มาจากที่ไหนจู่ ๆ โผล่หน้าหักๆ มาทุกทีสิน่า อุตส่าห์คิดว่าพ้นแล้วเชียว

“ว่าไงคะอาจารย์ซัน” พราวนภาที่ตัวสั้นเลยพื้นพสุธาไม่มากตวัดสายตารีหันไปถามชายหนุ่ม ที่นั่งอยู่ในห้องโดยสารรถส่วนตัวโก้หรู

“ผมเหรอครับ” เอาแล้วไงล่ะทีนี้เรื่องวกเข้าตัวจนได้ พราวนภาเล่นอะไรของหล่อน ก็เขามันประเภทสุภาพบุรุษที่สุดในโลก (บางเวลา) จะให้ปัดผู้หญิงสองคนที่จ้องเขาตลอดเวลาแบบนี้เสียภาพลักษณ์แย่

“อาจารย์ซันเป็นคนกลาง ตัดสินใจเลยค่ะเราจะไปกันสองคน” พราวนภาค้างประโยคไว้ อีกทั้งยังส่งสายตาวาววามกระแทกใส่ตาชายหนุ่มอีกด้วย “หรือจะไปสองคนกับอาจารย์ดอก เอ้ย ลายดอกก็ว่ามาค่ะ ถ้าให้ดีแฟร์พราวว่าสามคนเหมาะสมที่สุด” พราวนภาเสนอแพ็กเก็ตที่ดีที่สุดให้กับชายหนุ่ม หนึ่งเดียวที่เกี่ยวหัวใจผู้หญิงเกือบทั้งมหาวิทยาลัยได้

“หึ...” จารุภาเกือบเผลอแสดงมาดนางมารต่อหน้าชายหนุ่ม ยกกำปั้นกะจะประเค้นลงที่กบาลอาจารย์ร่างสั้น เอ่อ...สั้นหรือเตี้ย เออน่าเหมือนกันแหละ จารุภาคิดอย่างหยามเหยียดอีกฝ่ายในใจ ปากก็แอบเบะลับหลัง

“ไปกับแคทนะคะอาจารย์ซัน”

“พี่ๆ ทั้งสองครับพอดีผมติดธุระด่วนมาก คงไปดื่มกับพี่ๆ ทั้งสองไม่ได้แล้วนะครับ เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาส เดี๋ยวเราสามคนค่อยหาเวลาไปดื่มกันดีไหมครับ” คราวนี้ตะวันเปลี่ยนสถานะสองสาวในทันใด ก็ในเมื่อเขาอายุน้อยกว่าสองอาจารย์สาวนี่จริงๆ ที่ผ่านมาก็ใช้แทนตัวอาจารย์มากกว่าเรียกขั้นตามอายุ หวังว่าสองสาวคงไม่ว่าอะไร

“กรี๊ดดด” พอคำว่าพี่หลุดจากตะวันเสียงกรีดร้องจากปากสองสาวต่างความสูงก็ลั่นทั่วลานจอดรถ

“อุ้ย” แต่เป็นอาจารย์จารุภาที่ตั้งสติได้ก่อน เพราะหล่อนมักสร้างภาพนางพญาหงส์ ได้ดีกว่าอาจารย์พราวนภา ที่ไม่เอาดีด้านตลกเข้าว่า

“หยาบคายค่ะอาจารย์ซัน หยาบคายที่สุด หัวใจพราวสลายเลยนะคะ ถ้าพูดแบบนี้พราวขอนะคะ พราวขอ” อาจารย์พราวนภาแสดงอาการปวดใจอย่างที่สุดเมื่อได้ฟังสรรพนาม หรือสถานที่ชายหนุ่มเรียกขานตนซึ่งต่างไปจากทุกครั้งทุกวันที่เคยๆ เรียกขานกัน มืออูมของหล่อนยกขึ้นกุมหัวใจที่ปวดร้าวอย่างแสนสาหัส จากนั้นก็เปลี่ยนมากุมใบหน้าตัวเอง ก้มลงสำรวจดวงหน้าของตนผ่านกระจกมองข้างรถยนต์ เอ...หรือว่าชราภาพเต็มที

“อะไรครับพี่พราว” ตะวันยังคงเรียกขานชื่ออาจารย์ผู้อาวุโสกว่าด้วยสรรพนามเดิม

“ยังอีกยังไม่หยุดเรียกแบบนี้อีกนะอาจารย์ซัน ถ้าอาจารย์ไม่อยากโดนปล้ำตรงนี้ หยุดเรียกพราวแบบนั้นได้แล้ว” อาจารย์พราวนภาต่อให้โกรธแค่ไหนก็มีอารมณ์ติดตลกเสมอ นั่นคือเสน่ห์ที่หายากในตัวคนข้างๆ ที่แต่งตัวลายดอกสารพัดดอก

“ยัยหื่น เถื่อน ไร้วัฒนธรรม” อาจารย์จารุภาต่อว่าคนตัวสั้นกว่าเสียงเบา แล้วจากนั้นจึงรีบเชิดหน้าเป็นนางหงส์ในแบบของหล่อน แสดงสีหน้าใสซื่อราวกับเมื่อกี้ตนเองไม่ได้กรี๊ดแตกร่วมด้วย

“ทำอย่างกับตัวเองไม่หื่น” อาจารย์พราวนภาปัดสายตาหันไปทางคนสวยวางมาดนิ่ง หึ...คิดว่าตัวเองเป็นหงส์หรืออย่างไร ไอ้ที่ตามผู้ชายต้อย ๆ เซมั่ง ล้มมั่ง เท้าแพลงมั่ง รถยางแตกมั่ง สตาร์ทไม่ติดมั่งล่ะ สารพัดจะทำ อย่านึกว่ายายเตี้ยไม่เห็นนะยะ

“นี่” พอยกนี้พร้อมกับเปล่งวาจาสั้นๆ อาจารย์จารุภาก็นึกขึ้นได้ จึงชะงักอาการนางมารค้างไว้ หันไปยิ้มบางให้กับชายหนุ่มที่นั่งเป็นเสาเอกอยู่ในรถ ‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’ จ้องอาฆาตคนตัวสั้นอยู่ในใจภายใต้ใบหน้าแสร้งยิ้มเพื่อปกปิดอารมณ์โกรธ

“ผมขอตัวก่อนนะครับอาจารย์พราว อาจารย์แคทวันนี้ไม่ว่างจริงๆ” ต่อให้ว่างเข้าอีหรอบนี้คงต้องหาเรื่องไม่ว่างให้หนักๆ เข้าไว้

“ค่อยยังชั่วกลับมาเรียกเหมือนเดิม” อาจารย์พราวนภาว่าพร้อมกลับพรูลมหายใจ “แต่เดี๋ยว...” ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อ รถยนต์คันหรูชายหนุ่มแล่นจากไป พร้อมความอาลัยและไม่สมหวังผู้หญิงทั้งสองคนที่ต่างความสูง

“เพราะหล่อนทีเดียวยัยเตี้ย ทำให้อาจารย์ซันหนีไป”

“เขาหนีหล่อนต่างหาก ถ้ามีฉันคนเดียวรับรองอาจารย์ซันไปกับฉันชัวร์”

“อุ้ย กล้าพูดนะยะ เตี้ยอย่างกับคนแคระยังจะมาเทียบชั้นกับสาวหุ่นนางแบบ สมบูรณ์แบบอย่างฉัน”

“มันก็ไม่แน่หรอกอาจารย์แคท ผู้ชายหล่อระดับนั้นอาจกินหุ่นแบบอาจารย์แคทมามาก แล้วหันมาสนใจของแปลกๆ อย่างดิฉันก็ได้”

“ชาติหน้าเถอะ วันนี้หล่อนทำให้ฉันอดออกเดทกับอาจารย์ซัน เป็นเพราะหล่อนคนเดียว คราวหน้าอย่าได้แจ๋นมายุ่งกับเรื่องคนรักชอบพอกัน”

“ ต้าย นั่นปากเหรอคะที่พูดอาจารย์แคท ใครรักใครชอบใครช่างน่าไม่อาย”

“อ้าว ก็ฉันกับอาจารย์ซันไง”

“ผู้ชายเขาบอกเหรอยะ”

“มองตาหวานๆ สีเทาของเขาก็รู้แล้วว่าเขาคิดยังไงกับฉัน พอดีมีคนบางคนโผล่มาอาจารย์ซันเลยอาย ก็เลยต้องหาเรื่องกลับไปก่อน”

“เพ้อซะจริ้งอาจารย์แคท ดูท่าทีอาจารย์ซันมาปีหนึ่งแล้ว ถ้าเขาคิดจะงาบอาจารย์คงไม่เหลือมาถึงวันนี้หรอกค่ะ” เชอะ ชวด ก็ต้องชวดด้วยกันใครจะอยากชวดคนเดียว

สบประมาทอาจารย์สาวไฮโซลายดอกจัดจ้าน คนเตี้ยน่ารักแต่ตลกผูกมิตร จึงก้าวจากไปด้วยอารมณ์ดีที่ได้สกัดดาวรุ่งให้กลายเป็นดาวร่วงได้ เรื่องอะไรจะยอมให้อาจารย์ซันถูกงาบล่ะ

“หึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะ”

อาจารย์พราวนภาได้ยินประโยคที่ตามหลังมา หากว่าไม่สนใจจึงได้แต่โปกอำลา อย่างผู้กำชัยชนะ ‘สะใจเป็นบ้า’

หลังจากทำความสะอาดบ้านอย่างไม่ใช่มืออาชัพจบลง ด้วยอาการโคตรเหนียวตัว สาวใช้คนใหม่แดนสุพรรณ จึงมองหาห้องน้ำที่เหมาะสำหรับคนใช้อย่างตัวเองเพื่อชำระล้างร่างกาย บ้านนี้มีห้องน้ำสามห้อง ห้องคุณผู้ชาย ชั้นบนส่วนกลาง และชั้นล่างตรงห้องครัว ทว่าแต่ละห้องก็หรูหรากว่าเคหะสถานของเธอหลายร้อยเท่า แล้วห้องไหนสำหรับให้คนรับใช้เข้าไปอาบน้ำได้ล่ะเนี่ย สัมภาระ กระเป๋า และข้าวของอื่นๆ ที่ขนมาอย่างกับจะมาอยู่ตลอดชีวิตก็ยังไม่ได้

โยกย้ายไปไว้ที่ไหน เพราะไม่รู้ว่าคุณผู้ชายจะจัดให้คนใช้มือใหม่นอนห้องไหน แต่ถ้าเป็นห้องเดียวกับคุณผู้ชายนั่นล่ะเจ๋งสุดๆ