ซ่อนรักหัวใจมาเฟีย 3 ลูกเกด

ร้านอาหารKKulnath

"น้ำหวานจ๊ะเดี๋ยววันนี้เกดกลับเร็วหน่อยนะเกดจะไปทำธุระ"ลูกเกดเอ่ยบอกกับน้ำหวานผู้จัดการร้านของเธอที่กำลังนั่งคิดบัญชีอยู่ที่เคาน์เตอร์

"ได้เลยค่ะคุณลูกเกด...แล้วธุระที่ว่าใช่ไปดินเนอร์กับคุณพิธานหรือเปล่าคะ?"น้ำหวานพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

พิธานหรือธานคือแฟนหนุ่มของลูกเกด

"ใช่จ้ะ"ลูกเกดพยักหน้าพร้อมกับอมยิ้มออกมาเล็กน้อย

"หวานกันขนาดนี้เมื่อไรจะมีข่าวดีล่ะคะคุณลูกเกด?"น้ำหวานเอ่ยถามกับเจ้านายสาวสวยเพราะเห็นว่าคบกับแฟนหนุ่มมานานหลายปี

"ยังหรอกจ้ะ"คำพูดของน้ำหวานทำให้ลูกเกดถึงกับหุบยิ้มลงเพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะมีวันนั้นหรือเปล่า

"เออ...คุณลูกเกดค่ะ"น้ำหวานเอ่ยเรียกเมื่อเห็นลูกเกดยืนนิ่งไป

"ว่าไงเหรอน้ำหวาน?"ลูกเกดถามพร้อมกับคลี่ยิ้มเล็กน้อย

"เป็นอะไรเปล่าคะ?"

"เปล่าหรอกจ้ะ...อือถ้างั้นเกดขอตัวขึ้นไปเก็บของก่อนนะ น้ำหวานปิดร้านคนเดียวได้ใช่ไหม?"

"ได้ค่ะคุณเกดไปดินเนอร์ให้สบายใจเถอะนะคะน้ำหวานปิดได้สบายมาก"น้ำหวานพยักหน้ารับเป็นเชิงว่าเธอทำได้สบายมากๆ

"จ้ะ"ลูกเกดพยักหน้าก่อนที่จะหมุนตัวเดินขึ้นไปห้องทำงานที่อยู่ชั้นสามของร้านอาหารของเธอ

ลูกเกดหรือกุลนาถเจ้าของร้านอาหารKKulnathและรับสอนทำอาหารไทยขนมไทยหรืออาหารฝรั่งทุกชนิด ลูกเกดเธอหลงใหลในการทำอาหารตั้งแต่เด็กๆเพราะเห็นยายกับแม่ของเธอทำอาหารและท่านก็ทำได้อร่อยหมดทุกอย่างยิ่งอาหารไทยโบราณอร่อยจนต้องยกนิ้วให้เลย

ลูกเกดเธอเริ่มฝึกทำอาหารตั้งแต่อายุสิบห้าโดยมียายเป็นคนสอนหมดทุกอย่างและยิ่งทำเธอก็ยิ่งชอบพอเรียนจบจากชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเธอก็เลือกเข้าเรียนที่โรงเรียนสอนทำอาหารโดยเฉพาะพอเรียบจบเธอก็ขอพ่อกับแม่เปิดร้านอาหารโชคดีที่พ่อของเธอมีอาคารพาณิชย์สามชั้นสองคูหาอยู่ติดกันเธอก็เลยใช้มาทำร้านอาหารโดยมีพ่อกับพี่ชายคอยเป็นสปอนเซอร์ให้ทุกอย่าง

ร้านอาหารของเธอถูกแบ่งเป็นสัดส่วนชั้นล่างเธอทำเป็นร้านอาหารและคาเฟ่ชั้นสองทำเป็นห้องเรียนสอนทำอาหารส่วนชั้นที่สามจะเป็นห้องทำงานของลูกเกดคือพื้นที่ส่วนตัวของเธอ ลูกเกดเปิดร้านอาหารมาได้ประมาณสามปีตั้งแต่เรียนจบเธอรู้สึกภูมิใจและดีใจมากที่ความฝันของเธอกำลังเดินไปได้สวย

ติ๊ง

เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันไลน์ที่ดังมาจากโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายทำให้ลูกเกดที่กำลังเดินไปที่รถถึงกับหยุดชะงักก่อนจะล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายขึ้นมาเพื่อเปิดดูว่าใครส่งอะไรมา

"พี่ธาน"ลูกเกดพึมพำออกมาเมื่อเห็นการแจ้งเตือนเป็นชื่อของพิธานแฟนหนุ่มของเธอ มือบางรีบกดเปิดอ่านทันที

"น้องเกดคะวันนี้พี่คงไปทานข้าวด้วยไม่ได้แล้วพอดีพี่ติดประชุมเอาไว้วันหลังนะคะคนดี"

"เฮ้อ...อีกแล้วเหรอ"ลูกเกดถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อพิธานเลื่อนนัดเธออีกแล้วช่วงนี้พิธานเลื่อนนัดเธอบ่อยมากเวลาเจอกันเดียวนี้ก็ไม่มีเลย

"เฮ้อ...."ลูกเกดถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนที่จะเดินตรงไปยังรถMini cooper สีชมพูของเธอที่จอดอยู่หน้าร้านจากนั้นก็ขับรถออกไปทันที

บ้านโชติกิตติจากร

"อ้าวลูกเกดทำไมกลับมาเร็วจังเลยล่ะลูกไหนบอกว่าวันนี้ไปทานข้าวกับธานไง"กนกเอ่ยถามกับบุตรสาวคนกลางที่กำลังจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านอย่างสงสัยวันนี้เห็นลูกสาวคนกลางโทรมาบอกว่าจะไปทานข้าวกับพิธานแฟนหนุ่มน่าจะกลับดึกหน่อยแต่นี้มันพึ่งสองทุ่มเองลูกสาวเธอก็กลับมาแล้ว

"นั่นสิไหนว่าจะกินข้าวกัน"วงษกรณ์ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามกับบุตรสาวคนกลางด้วยอีกคน

"พอดีพี่ธานเขาติดประชุมนะคะพ่อแม่ก็เลยยกเลิกนัด"ลูกเกดเอ่ยบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามพ่อกับแม่

"งั้นเหรอลูก...แล้วลูกทานข้าวหรือยังหิวไหมเดี๋ยวแม่ไปทำอะไรให้เอาไหม?"กนกเอ่ยถามกับลูกสาวคนกลาง

"ขอบคุณค่ะแม่แต่เกดทานมาจากข้างนอกแล้วก่อนที่จะเข้าบ้านมาค่ะ"ลูกเกดเอ่ยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้ผู้เป็นแม่และพ่อ

"หน้าตาลูกดูเหนื่อยๆนะไม่สบายหรือเปล่าลูก?"วงษกรณ์เอ่ยถามลูกสาวคนกลางอย่างเป็นห่วงเพราะเห็นสีหน้าลูกสาวดูเหนื่อยๆ

"ช่วงนี้เกดสอนนักเรียนเยอะมากเลยค่ะพ่อมีคนมาลงคอร์สเรียนกับเกดเยอะมากแถมลูกค้าในร้านก็เยอะมากด้วย"ลูกเกดตอบออกไป

"รู้ว่าชอบงานที่ทำอยู่แต่ก็พักบ้างก็ได้นะคุณครูลูกเกดพ่อกับแม่เป็นห่วง"กนกเอ่ยบอกอีกคน

"ค่ะพ่อค่ะแม่"ลูกเกดพยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้ท่านทั้งสอง

"ไปพักผ่อนเถอะลูกดูสีหน้าลูกเหนื่อยมากหาเวลาพักผ่อนบ้างนะ"วงษกรณ์เอ่ยบอก

"ค่ะพ่อ...ถ้างั้นเกดขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ"

"จ้ะ"กนกพยักหน้าให้ลูกสาวคนกลางก่อนที่ลูกเกดจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปโดยมีสายตาของวงษกรณ์ผู้เป็นพ่อและกนกผู้เป็นแม่มองตามไปด้วยความเป็นห่วง

ลูกเกดเดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเองเธอว่ากระเป๋าสะพายลงบนที่นอนสีม่วงลายดอกไม้สีชมพู สีม่วงและสีชมพูคือสีที่ลูกเกดโปรดปรานมากที่สุด ก่อนจะยกมือขึ้นมาจัดการถอดต่างหูพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแต่สายตาของเธอต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาดันเหลือบไปเห็นรูปถ่ายที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือของเธอมันเป็นรูปของเธอกับพิธานแฟนหนุ่มที่ถ่ายคู่กันเป็นครั้งแรกและเป็นวันที่เขามาขอเธอคบเป็นเเฟนมือบางเอื้อมไปหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูเธอหวนนึกถึงช่วงแรกๆที่เธอกับพิธานคบกันใหม่ๆตอนนั้นอะไรมันก็ดีพิธานมักจะเสมอต้นเสมอปลายเสมอแต่พอนานไปความเสมอต้นเสมอปลายของพิธานกลับค่อยๆหายไป หายไปแบบน่าใจหาย

ครืดด~ครืดด~

เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นทำให้ลูกเกดที่กำลังยืนมองรูปอยู่นั่นถึงกับหยุดชะงักเธอวางรูปลงไว้ที่เดิมและรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมา

ลูกเกดฉีกยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของลูกแก้วหรือแก้วตาน้องสาวของเธอที่โทรเข้ามา

ลูกแก้ว

ลูกเกด : "ฮัลโหลว่าไงจ๊ะลูกแก้ว?"

(ลูกแก้ว : "พี่ลูกเกดทำอะไรอยู่เหรอคะ?")

ลูกเกด : พี่กำลังจะอาบน้ำน่ะมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?"

(ลูกแก้ว : พี่ลูกเกดพรุ่งนี้พี่ลูกเกดว่างไหมคะ...คือว่าลูกแก้วจะชวนไปเป็นเพื่อนด้วยกันหน่อยค่ะ"

ลูกเกด : "ไปไหนเหรอลูกแก้ว"

(ลูกแก้ว : "ไปเดินห้างซื้อของเป็นเป็นเพื่อนลูกแก้วหน่อยนะคะนะนะ")ลูกแก้วทำเสียงอ้อนใส่พี่สาว

ลูกเกด : "ก็ได้จ้ะพี่จะไปเป็นเพื่อน"

(ลูกแก้ว : "เย้ ขอบคุณนะคะถ้างั้นสิบโมงเจอกันที่ห้างxxxนะคะพี่ลูกเกด")

ลูกเกด :"ได้จ้ะถ้างั้นพี่วางก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน บายจ้ะ"

ลูกเกดกดวางสายจากลูกแก้วเสร็จก็พาตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแล้วจะได้รีบพักผ่อน