ซ่อนรักหัวใจมาเฟีย 2 จุดเริ่มต้นของความรู้สึก

อดีต

สิบปีก่อน

ปึก!

"โอ๊ย! ขอโทษค่ะพอดีเกดรีบไปหน่อยก็เลยไม่ทันมอง"ลูกเกดเด็กสาววัยสิบห้าปีเอ่ยปากขอโทษพร้อมกับก้มตัวลงไปเก็บหนังสือที่ร่วงหล่นพื้นในตอนที่ชนกับใครคนหนึ่งเข้า

วันนี้ลูกเกดเด็กสาวเธอมีนัดติวหนังสือกับเจ้าสมุทรลูกชายของเพื่อนสนิทของพ่อกับแม่เธอที่บ้านของเขาและเพราะตัวเธอเองที่มัวแต่ก้มหน้ากดแต่โทรศัพท์ก็เลยไม่ทันมองว่าใครกำลังเดินสวนออกมาจากบ้านจึงทำให้เธอเผลอชนเข้ากับเขาอย่างจัง

"ไม่เป็นไร"เสียงทุ้มของสิบทิศชายหนุ่มวัยยี่สิบปีเอ่ยบอกพร้อมกับก้มตัวลงไปช่วยเก็บหนังสือช่วยเด็กหญิง

"ขอบคุณค่ะ"ลูกเกดบอกกับชายหนุ่มที่ช่วยเธอเก็บหนังสือแต่สายตายังคงจดจ่อกับการเก็บหนังสือที่ร่วงลงมา

"อือ"สิบทิศรับคำในลำคอพร้อมกับช่วยเธอเก็บหนังสือไปด้วย

"ขอบคุณนะคะและก็ขอโทษด้วยอีกครั้งด้วยค่ะ"ลูกเกดเอ่ยบอกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มที่ช่วยเธอเก็บหนังสือพอดีกับที่สิบทิศชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมามองเด็กสาววัยสิบห้าปีเช่นกันสองสายตาเผลอสบกันอย่างอัตโนมัติก่อนที่ลูกเกดจะฉีกยิ้มหวานให้กับสิบทิศ

"..."รอยยิ้มของเด็กสาวตรงหน้าทำให้สิบทิศถึงกับชะงักไปในทันที รอยยิ้มของเธอที่ยิ้มออกมาทำให้เห็นลักยิ้มที่มุมปากทำให้รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์จนสิบทิศแทบจะหยุดมองไม่ได้เลยมันทำให้เขาเหมือนตกอยู่ในภวังค์

"เออ...พี่ค่ะ"ลูกเกดเอ่ยเรียกชายหนุ่มตรงหน้าเมื่อเขาเอาแต่นั่งมองหน้าเธอนิ่งแถมยังจับหนังสือเธอไม่ยอมปล่อย

"..."

"พี่ค่ะ"ลูกเกดเรียกอีกครั้งพร้อมกับดึงหนังสือที่อยู่ในมือเขา

"อะ...เอออืมโทษที"สิบทิศเหมือนรู้สึกตัวจึงปล่อยหนังสือคืนให้เธอจากนั้นทั้งเธอและเขาก็ลุกขึ้นมายืนดีๆ

"ทำอะไรกัน?"เสียงทุ้มที่ได้ยินดังออกมาจากบ้านทำให้ทั้งสองคนที่ยืนกันอยู่ที่หน้าบ้านต่างหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน

"พี่เจ้าสมุทรสวัสดีค่ะ"ลูกเกดเด็กสาววัยสิบห้าปียกมือไหว้ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อแม่ที่เหมือนเป็นพี่ชายแท้ของเธออีกคนเช่นกัน

"..."ท่าทางของเด็กสาวที่ดูจะสนิทสนมกับเพื่อนสนิทอย่างเจ้าสมุทรทำให้สิบทิศที่ยืนดูอยู่ถึงกับสงสัยว่าเด็กสาวคนนี้เป็นใครมาทำอะไรที่บ้านของเพื่อนเขา

"อือ...แล้วมีอะไรกัน?"เจ้าสมุทรพยักหน้าให้ลูกเกดก่อนที่จะหันไปถามกับสิบทิศเพื่อนของเขา

"ไม่มี...เธอก็แค่เดินมาชนกูแล้วหนังสือร่วงกูก็เลยช่วยเก็บแค่นั้น"สิบทิศบอกเสียงเรียบ

"อืมงั้นเหรอ...เธอชื่อลูกเกดเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อกับแม่กูวันนี้มาติวหนังสือกับกูที่บ้าน ส่วนนี่สิบทิศเป็นเพื่อนพี่เอง"เจ้าสมุทรพยักหน้าก่อนที่จะเอ่ยบอกกับสิบทิศเพื่อนสนิทเมื่อเห็นว่าสิบทิศเอาแต่มองลูกเกดอย่างสงสัยส่วนประโยคหลังเจ้าสมุทรหันไปบอกกับลูกเกดที่ยืนอยู่

"อ๋อสวัสดีค่ะพี่สิบทิศ"ลูกเกดยกมือไหว้สิบทิศพร้อมกับส่งยิ้มไปให้สิบทิศด้วย

"อือ"สิบทิศพยักหน้าพร้อมกับยกมือขึ้นรับไหว้

"เธอเข้าไปรอพี่ในบ้านก่อนเดี๋ยวพี่ตามเข้าไป"เจ้าสมุทรเอ่ยบอกกับลูกเกด

"ได้ค่ะพี่เจ้าสมุทร...ถ้างั้นเกดขอตัวก่อนนะคะพี่สิบทิศ"ลูกเกดหันมายิ้มให้กับสิบทิศก่อนที่จะหมุนตัวเดินเข้าบ้านไปโดยมีสายตาของสิบทิศมองตามไปจนสุดสายตา

"แล้วมึงไม่กลับแล้วไง?"เจ้าสมุทรเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่ยืนมองลูกเกดไปอย่างไม่ละสายตา

"เออจะกลับแล้วไว้เจอกัน"สิบทิศเอ่ยบอกกับเจ้าสมุทรก่อนที่จะเดินหมุนตัวเดินกลับไปที่รถ สิบทิศพอขึ้นมานั่งบนรถตัวเขาก็ยกมือขึ้นมาจับที่หน้าอกด้านซ้ายของตัวเองในทันทีเพราะหัวใจที่มันอยู่ข้างในตอนนี้มันเต้นแรงเกินไป

ตึก ตึก ตึก

แรงเหมือนกับว่ามันจะกระเด็นออกมาข้างนอกอยู่แล้วและที่มันเต้นแรงแบบนี้ก็เพราะว่ารอยยิ้มของเด็กผู้หญิงคนนั้นเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าลูกเกด

ตั้งแต่ตอนนั้นมามันก็คือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกที่เขามีให้กับน้องสาวของเพื่อนสนิทความรู้สึกว่าชอบเธอเข้าให้แล้ว ชอบแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะชอบผู้หญิงคนหนึ่งได้ชอบแบบที่ไม่เคยชอบใครมาก่อน สิบทิศคอยเฝ้ามองลูกเกดมาตลอดเวลาคอยเฝ้ามองวันที่เธอจะเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง คอยเวลาที่เหมาะสมที่จะบอกกับหญิงสาวว่าตัวเขารู้สึกอย่างไงกับเธอคอยจนสุดท้ายเธอมีแฟนและดูท่าทางว่าเธอจะรักกันกับแฟนดีด้วย

"หึๆ"สิบทิศขำออกมาเล็กน้อยอย่างเย้ยหยันให้กับตัวเองพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เรื่องนี้จะโทษใครได้นอกจากตัวเขาเองถ้าไม่ใช่เพราะตัวเขาเองที่มัวแต่ช้าปากหนักไม่ยอมที่จะบอกกับเธอไปตรงๆว่ารู้สึกอย่างไงกับเธอเอาแต่รอเวลาสุดท้ายที่ทำได้ก็คือซ่อนความรู้สึกเอาไว้ลึกๆข้างในคนเดียวและเฝ้ามองเธอห่างๆแบบนี้เรื่อยๆไปจนกว่าวันหนึ่งความรู้สึกที่มีมันจะจางหายไปเอง