ตอนที่ 1.สิ้นสุดทางรัก..

ณดากะพริบเปลือกตาปริบๆ ข่าวลือที่ว่าใช่ว่าไม่มีมูล วันนี้เธอแน่ใจแล้วละ เธอกำลังถูกชวกรทรยศ และภาพที่เธอเห็นนี่แหละคือหลักฐาน หญิงชายตรงหน้ากำลังจูบกันแบบดูดดื่ม จากปฏิกิริยาของคนทั้งคู่นี่ไม่ใช่การจูบกันครั้งแรก น้ำตาของณดาไหลปริ่มออกมา เธอกัดกระพุ้มแก้มมือกำแน่น คงถึงเวลาที่เธอควรตัดสินใจสักที

“ผู้หญิงคนนั่นช่วยให้ผมไม่เครียดระหว่างเรียน ความผูกพันนั่นไม่ได้ช่วยให้ผมตัดสินใจแบบที่คุณภัคคิดหรอก อนาคตของผมมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ หากเขาทนได้ ผมก็จะพยายามไม่ทำร้ายเขามากเกินจำเป็น”

คำพูดของชวกรช่วยให้ณดาตัดสินใจง่ายขึ้น

เธอยกหลังมือปาดคราบน้ำตา และเดินจากไปเงียบๆ

“นี่ยัยดาแกเป็นอะไรหะ นั่งเหม่ออีกแล้วนะ?” ธีรยาร้องทัก หลังสังเกตมาพักใหญ่

“ฉันกำลังคิดเรื่องบางเรื่องอยู่น่ะ” ณดาตอบเสียงเรียบ

“คิดเรื่องอะไรอยู่ พอบอกให้ฉันรู้บ้างได้ไหมแก?” สีหน้าและแววตาผิดปกติ จนธีรยาไม่อยากปล่อยผ่าน ความอึดอัดที่แบกไว้ เกือบทำให้ธีรยาบอกความจริงณดาหลายครั้ง แต่ที่ยังยั้งไว้เพราะไม่อยากให้เพื่อนเสียใจมากไปกว่านี้

“รยา แกรู้เรื่องคุณชนกับคุณภัคนานหรือยัง?” ณดาตัดสินใจถาม

ธีรยาอ้ำอึ้ง แต่ในที่สุดก็ยอมพูด “เขารู้กันทั้งตำบล มีแค่แกเท่านั้นแหละยัยดาที่ไม่รู้เรื่อง!!”

ณดาถอนใจแรงๆ “ฉันรู้ ใช่ว่าฉันไม่รู้สักหน่อย แต่คุณชนเขายืนกรานแบบนั้น ฉันก็ต้องเชื่อเขาสิ”

“ไอ้หมอนั่นเป็นแค่ผู้ชายเห็นแก่ตัว ฉันละเสียดายเวลาแทนแกชะมัด แกเชื่อหรือไงว่าหมอนั่น จะรักและยอมแต่งงานกับแก ในเมื่อมันมีทางเลือกที่ดีกว่ารออยู่” ธีรยาพูดโพล่ง ผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างชวกรไม่มีทางลงเอยกับผู้หญิงธรรมดาอย่างณดาได้ บนถนนการเมืองหากไร้สองสิ่งที่ช่วยสนับสนุน เงิน กับอำนาจ ไม่มีทางที่ชวกรจะประสบความสำเร็จ และผู้หญิงอย่างณดาช่วยเขาไม่ได้เลย

“อืม ฉันรู้แล้วละ” ณดาก้มหน้าตอบเสียงแผ่ว

“ตัดใจซะเถอะ เชื่อฉัน แกเปลืองตัวเพราะหมอนั่นมาหลายปีแล้วนะ” หากเป็นความสัมพันธ์ที่เกี่ยวพันกับความรัก มันก็สวยงามและอบอุ่น แต่นี่มันเกิดขึ้นจากราคะ และความต้องการของผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง ณดาไม่ควรเปลืองตัวอีกต่อไป

“มันสายไปแล้วละรยา!!” ณดาตอบพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลกระทบหลังมือ

“เกิดอะไรขึ้น แกร้องไห้ทำไมหึยัยดา?” ธีรยาถลามาใกล้ ยกมือขึ้นจับหัวไหล่แล้วถามเสียงเคร่ง

“ฉันท้อง”

“ห๊า! แกว่าไงนะ” ธีรยาถามเสียงหลง

“ฉันท้อง ฉันตรวจเมื่อเช้านี้เอง ฉันน่าจะท้องราวๆ สองเดือนแล้วละ ฉันจะทำยังไงดียัยรยา?” น้ำตาของณดาไหลปรี่ เรื่องแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นตอนนี้เลย

“ทำไมเรื่องแย่ๆ ถึงโถมใส่แกไม่หยุดนะ ไอ้หมอนั่นไม่มีทางรับผิดชอบแกอยู่แล้ว ยิ่งกำลังคว้าอำนาจที่เขาอยากได้มาอยู่ในมือแบบนี้ ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย” ธีรยาบ่นอุบ

“มาแล้วๆ” พอดีเสียงฮือฮาจากด้านนอกดังขึ้น

ณดารีบปาดน้ำตาทิ้ง ฝืนยิ้มเมื่อผู้คนกรูเข้ามาจนห้องกว้างๆ ดูคับแคบลงไปทันที เสียงแสดงความยินดี เสียงปรบมือดังอยู่รอบตัว

“ขอบคุณครับๆ ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนที่เปิดโอกาสให้ผมได้มายืนตรงนี้ครับ” ชวกรยิ้มแช่มชื่น เขาโค้งตัวไปรอบๆ โบกมือให้กับผู้สนับสนุนรายอื่นที่กำลังชื่นชมผลงาน หลังผลประกาศออกมายืนยันความสำเร็จของเขา

และมีภคมนคอยยืนอยู่ข้างๆ

ณดารู้สึกเจ็บจี๊ดๆ เธอควรรู้ตัวสิ ผู้หญิงแบบเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ ชวกรควานหา เขาหลอกเธอด้วยคำหวานเพื่อร้อยจมูกเธอไว้ใช้งาน วันไหนที่เขาประสบความสำเร็จดังหวัง เธอคงถูกเขี่ยทิ้งไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ

“วันนี้นอกจากข่าวดีของผลการเลือกตั้งแล้ว ผมมีข่าวดีอีกอย่างจะบอกครับ” ชวกรมองสบตาณดา แววตาของเขาว่างเปล่าจนเธอรู้สึกใจหายวูบ “ผมกับคุณภัคจะแต่งงานกัน หลังผมเข้ารับตำแหน่งเรียบร้อย งานจะจัดแบบเงียบๆ แค่ผู้ใหญ่ที่ผมเคารพ เพราะคุณภัคไม่มีใครเลย ไว้ผมจะหาวันว่างๆ พวกเราทุกคนค่อยมาฉลองกันคราวหลังนะครับ ขออภัยที่ฉุกละหุกไปหน่อย แต่น่าจะเข้าใจผมนะ การมีใครสักคนคอยอยู่ข้างๆ คือความปรารถนาของผมมานานแล้ว”

ณดายืนตัวแข็งทื่อ ข่าวดีของชวกรเป็นข่าวร้ายสำหรับเธอ