บทที่6.ทางออกที่ไร้ทางเลือก...

“เข้ามาข้างในเถอะยุงเยอะ ผมต้องทำงานต่อ ยังเริ่มไปได้ไม่เท่าไหร่ ยังเหลือให้รื้อออกมาอีกเยอะ ผมขอตัวอาบน้ำก่อน ถ้ามีข้อความเข้ากดเซฟไว้ให้หน่อยนะ” ชายหนุ่มพูดเป็นงานเป็นการ หน้าตาขึงขัง ก่อนจะเดินลับหายไปในห้องน้ำ เอมิกาจึงค่อยๆ ย่องเข้ามาภายในห้องนอนเขา สำรวจทางหนีทีไล่ ถึงแม้จะตกลงใจ แต่ก็ยังตะขิดตะขวงใจ

ราฟาเอลอมยิ้มเอมิกาเดินเข้ามาด้านในตามแผน ชายหนุ่มถอดเสื้อที่ใส่โยนพาดไว้บนราวแขวน ปลดกระดุมกางเกงยีืนส์ที่สวมอยู่วางทับลงไป แล้วจึงเอื้อมเปิดก็อกให้สายน้ำไหลรินรดตัว ประตูห้องน้ำเป็นกระจกขุ่นๆ ที่มองเห็นเป็นเงารางๆ ละอองน้ำไหลเย็นกระเด็นไปถูกกระจก ทำให้บริเวณที่เปียกน้ำใสขึ้น จนมองเห็นภายในห้องน้ำได้ชัดเจน มันตรงกับความต้องการของเขาพอดี

เอมิกาเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อป เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลดังซู่ซ่า เธอยกมือขึ้นปิดปาก กลั้นเสียงกรีดร้อง เมื่อสายตามองเห็นร่างกายเปล่าเปลือยของผู้ชายครั้งแรก ถึงแม้จะมองเห็นไม่ชัดเจน แต่ก็สามารถจินตนาการได้ รูปพรรณสัณฐานของชายหนุ่มนั้นเป็นอย่างไร? ‘@#$%???’ แก้มสาวแดงปลั่งเลือดสูบฉีดไปยังบริเวณพวงแก้ม ถึงแม้จะอาย แต่ความอยากรู้มีมากกว่า หญิงสาวลอบมองตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปบนลำขาแข็งแรง ต้นขาของราฟาเอลแข็งแรงมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ดูน่ามอง ลอนกล้ามท้องเป็นคลื่นแบบที่เรียกว่า ‘ซิกแพ็ค’ เรียงตัวสวยงาม เธอพยายามจะไม่มองลงต่ำ ในส่วนอันตรายแต่สายตาเจ้ากรรมก็คอยจะเหลือบแลไปทางนั้นตลอด ดีทว่าราฟาเอลหันด้านข้างให้เอมิกาจึงเห็นได้ไม่ชัดทุกสรีระ

ชายหนุ่มอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี เขาบรรจงขัดสีฉวีวรรณร่างกายตัวเองอย่างช้าๆ ปล่อยให้เอมิกามองสำรวจอย่างเพลิดเพลิน ครั้งแรกที่เห็นประตูห้องน้ำ ชายหนุ่มค่อนคอดในใจ ใครนะอุตริทำประตูห้องน้ำแบบนี้มาใช้ แต่เมื่อมีโอกาสได้ใช้่ประโยชน์จากประตูดีไซน์แปลกตา...เขาถึงรู้ว่ามันทำให้ต่อมความอยากรู้อยากเห็นทำงานได้เต็มที่ ดูได้จากสาวน้อยที่กำลังนั่งมองประตูห้องน้ำด้วยสายตาแพรวพราวอยู่ในตอนนี้สิ...จากแรกๆ ที่อายจนหน้าแดง ตอนนี้กลับกำลังจ้องมองตาไม่กะพริบ!! ราฟาเอลไล้ฟองสบู่กับร่างกาย จินตนาการถึงมือน้อยๆ นุ่มนิ่มยามลูบไล้ตัวเอง เขาเริ่มถูสบู่ตั้งแต่บริเวณอกกว้างลงไปยังหัวไหล่ วนเวียนซ้าย ขวาจนฟองสบู่พองฟูติดตามร่างกายจนเต็มตัว

เมื่อเปิดน้ำล้างฟองสบู่ที่ติดตามร่างกายออกจนหมด ละอองน้ำกระเด็นไปโดนประตูจนประตูใส มองเห็นชัดมากขึ้นกว่าเดิม ชายหนุ่มค่อยๆ หมุนตัวมาทางประตูหน้า ปล่อยให้เอมิกาชื่นชมร่างกายให้ชัดเจนขึ้นเต็มตา

เอมิกายกมือขึ้นปิดดวงตา เมื่อจู่ๆ ชายผู้นั้นก็หมุนตัวกลับมาจนเธอมองเห็นทุกสิ่งในร่างกายเขาได้อย่างชัดเจน รูปปั้นเดวิดกลางกรุงเฟอร์เลน งดงามสมชายชาตรี ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ผู้ชายที่ยืนอยู่ต่อหน้าเลยสักนิด หญิงสาวเบือนหน้าหลบ หลุบเปลือกตาลงพยายามให้สายตาอยู่ห่างจากประตูกว้างใสแจ๋วแห่งนั้น... หัวใจเธอทำงานหนัก...มันเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงที่สุดในชีวิต เพราะมัวแต่หลับตา เอมิกาจึงพลาด เธอไม่รู้ว่าราฟาเอลเดินออกมาจากห้องอาบน้ำตอนไหน เมื่อกำลังหลับตาปี๋อยู่

ราฟาเอลอมยิ้ม มองหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบ เพราะความอายจนปลายคางจรดอกอิ่ม หล่อนคงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาง่ายๆ แม้ว่าเขาจะเดินเฉียดเข้าไปใกล้ จนกลิ่นสบู่ลอยอบอวนอยู่รอบตัว รวมทั้งเสียงย่ำเท้าบนพื้นเบาๆ ฝีเท้าแผ่วเบาเงียบเชียบเหมือนเสือที่รอตะคลุบเหยื่อ เอมิกาแอบชำเลืองมอง เมื่อรอบตัวเงียบผิดปกติ!! เธอจึงเห็นว่าราฟาเอลนั่งอยู่ปลายเตียง เขาสวมเพียงชุดคลุมหลังอาบน้ำ และกำลังมองตรงมายังเธอด้วยดวงตาวาววับ

ถ้าดวงตาของราฟาเอลเป็นเปลวไฟ เสื้อผ้าที่เอมิกาสวมใส่คงลุกมอดไหม้ไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัวแล้วล่ะ หญิงสาวขยับกายอย่างอึดอัด อากาศรอบตัวนั้นลดลงฮวบฮาบ!! จนต้องรีบสูดลมหายใจแรงๆ เรียกอากาศเข้าปอด ราฟาเอลมองเนินอกที่ไหวกระเพื่อมขึ้นลงด้วยสายตาลุกวาว!!