บทที่ 6

“น้องภาไปเรียนนะคะพี่ระ”

สาวน้อยจุ๊บแก้มเขาเบาๆ ก่อนจะลงรถไป พีระโบกมือให้กับเธอแล้วยิ้มอย่างชื่นใจ ในสายตาคนอื่นอาจจะมองเหมือนพ่อมาส่งลูกสาวเรียนหนังสือตามปรกติ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่...

ร่างเพรียวงดงามของภาพิไลเป็นที่สนใจของใครต่อใครในโรงเรียนเพียงแค่เธอเยื้องย่างเดินเข้ามา ความเป็นดาวโรงเรียนทำให้เธอเป็นดาวเด่น ภาพิไลเรียนเก่ง เป็นเด็กกิจกรรม และฐานะทางบ้านค่อนข้างร่ำรวย เธอมักจะถูกคัดเลือกให้ทำหน้าที่สำคัญๆ ที่เป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียนอยู่เสมอ มีรุ่นน้องรุ่นพี่รักใคร่ และเป็นขวัญใจของเหล่าคุณครู

แน่ล่ะมีคนรักก็ย่อมจะมีคนเกลียดขี้หน้าเธอ...

“แหม...วันนี้คุณหนูภาลงรถคันเท่าบ้านมาเลยนะ คุณพ่อของเธอกิจการไม่ค่อยดีไม่ใช่เหรอภาพิไล แล้วมีปัญญาถอยบีเอ็มดับบลิวคันใหม่มาได้ยังไงกัน”

เสียงแหลมที่แปร๋นมาก่อนตัว ทำให้หางตาของภาพิไลกระตุกเล็กน้อย เธอแย้มยิ้มให้กับเด็กสาวตรงหน้า ที่เดินวางท่าเชิดมาหาเธอ เจ้าหล่อนมีใบหน้ากลมเล็กน้อย นัยน์ตาสองชั้นหากหลบใน ทำให้นัยน์ตาของเธอดูเล็กเรียว หน้าตาน่ารักแบบสาวหมวยใสๆ

“ฉันมากับญาติผู้ใหญ่ ผู้อุปการะ” ภาพิไลกอดอก ปรายตามองหน้าของคู่ปรับ และมองเลยไปยังสาวน้อยอีกสองคนที่มักจะติดสอยห้อยตามลินจงอยู่เสมอ

“ผู้อุปการะ” ลินจงทำเสียงกรี๊ดกร๊าด

“ตายแล้วแก...คุณหนูภามีผู้อุปาการะ จะเหมือนคุณพ่อขายาวหรือเปล่านะ แต่ว่าเมื่อกี้นี้แอบเห็นแวบๆ ว่าไม่น่าจะยังหนุ่มนะ รถคันนี้เผอิญว่าฉันรู้ว่าเป็นรถของใคร คุณพีระเป็นหุ้นส่วนกับคุณพ่อที่เหมืองฝั่งพม่า วันนั้นเห็นเขาขับรถคันนี้แหละไป หล่อนกลายเป็นเด็กเสี่ยเหรอยะ? คุณหนูภา”

“เด็กเสี่ย?”

“ไซนไลน์อะ”

อีกสองสาวส่งลูกคู่รับกันไปมา ก่อนที่ทั้งสามคนจะมองหน้าภาพิไลแล้วเอ่ยพร้อมๆ กันเสียงดังอย่างจงใจ

“กระหรี่อะ!”

“ว่าตัวเองหรือ?”

เสียงเรียบๆ ของภาพิไลย้อนถามกลับ สีหน้าของเธอยังคงยิ้มยั่ว กอดอก สองสามสาวที่ยั่วแหย่เธออย่างไม่สนใจ แล้วสั่นหน้าช้าๆ พลางเอ่ยพึมพำ

“ไม่รู้อะไรแล้วปากมาก ระวังเรื่องของมึงเถอะอีเจ๊ก”

“แกว่าใคร” ลินจงเดินเข้ามาชนไหล่กับภาพิไล ส่วนสูงของทั้งคู่พอๆ กัน ตาจ้องตาในระยะประชิด

“มึงล่ะว่าใครกระหรี่”

“มึงไม่เป็นก็อย่าร้อนตัวสิ” ลินจงทำเสียงกระแทก แล้วมองภาพิไลแบบหัวจรดเท้า

“อี๋...เพิ่งจะใช้นางสาวได้ไม่กี่ปี...”

“มึงต่างหากที่ใช้นางสาวไม่กี่ปีแล้วมี...อ้อ...มึงทันใช้หรือเปล่าเถอะอีเจ๊ก”

ภาพิไลมองลินจงแบบหัวจรดเท้าบ้าง แต่สายตาอันหยามเหยียดของภาพิไลกลับทำให้ลินจงถึงกับเต้นผาง

“อี...”

“หึๆ ระวังพี่คมของมึงไว้ให้ดีๆ ล่ะอีเจ๊ก ถ้ายุ่งกับกูให้มากๆ มึงโดนแน่ๆ”

คำขู่นั้นทำให้ลินจงคอแข็ง ยอมให้ภาพิไลชนไหล่จนเซ สองสาวข้างๆ เธอรีบจับแขนหัวหน้ากลุ่มของตนเองไว้ เมื่อลินจงเกือบจะล้มลงไป

“มันว่าอะไรน่ะ หลิน”

“ไม่ตบมันสักทีล่ะ หมั่นไส้มานานล่ะ”

“พวกมึงก็ไปตบมันเองไป๊ นังไอซ์ นังออย”

โดนตะโกนใส่หน้าซะอย่างนั้น สองสาวลิ่วล้อเลยมองตากันพลางยักไหล่ แล้วกอดคอพากันเข้าไปโรงอาหาร หาอะไรกินก่อนเข้าแถวดีกว่า เรื่องอะไรจะไปต่อกรกับภาพิไลกันเล่า

รุ่นพี่ดาวโรงเรียนคนสวยสุดเก่ง ชวนกรี๊ดของเรา พี่ภา ฝากเชียร์พี่ภาในการประกวดคณิตศาสตร์โอลิมปิกด้วยนะคะ

พี่ภาคนดีย์ ลงประกวดร้องเพลงงานโรงเรียน เปิดโหวตนะเธอๆ สิบเจ็ดกันยายนนี้จ้า เชียร์พี่ภากัน

บนบอร์ดของโรงเรียน ที่มักจะมีป้ายกิจกรรมต่างๆ ติดไว้ มีชื่อของเธออีกแล้ว ภาพิไลยืนมองผลงานของตนเองอย่างชื่นชม ข้างๆ ของเธอคืออาจารย์แนะแนว ที่กำลังพูดคุยกับเธอเรื่องการศึกษาแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ

“ว่ายังไงล่ะจ๊ะ ปีนี้ทางโรงเรียนของเราเปิดโครงการแลกเด็กกันกับทางประเทศเนเธอร์แลนด์ แล้วก็ประเทศอังกฤษ หนูภาสนใจที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า ทางผอ. อยากให้ส่งเด็กที่มีความสามารถมากๆ ไป ครูเลยแนะนำหนูไปน่ะจ้ะ”

“หนูภามีแพลนอื่นน่ะค่ะคุณครู ขอบคุณมากนะคะที่แนะนำให้ แต่หนูภาคงจะไปไม่ได้จริงๆ เสียดายโอกาสอยู่น่ะค่ะ” ภาพิไลตอบอย่างนอบน้อม

“ว้า...แล้วเรียนจบเราจะไปต่อที่ไหนล่ะ แต่ครูว่ามหาวิทยาลัยที่ไหนก็รับแหละ หนูภาน่ะ ทั้งเก่ง ทั้งสวย ครบเครื่องจริงๆ นี่น่ะ...ครูแอบดูรูปเราทั้งวันเลยรู้หรือเปล่าตอนนี้ อยากให้ลูกสาวในท้องออกมาน่ารักแล้วก็เก่งๆ แบบหนู”

อาจารย์แนะแนวลูบท้องที่กำลังอ้วนกลมอยู่ไปมา ภาพิไลเอ่ยขออนุญาตแตะต้องร่างกายของครูสาวด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วลูบไล้มือไปมาที่พุงกลมๆ นั่น

“ขอให้น้องเหมือนพี่ภานะคะ เหมือนทุกอย่างเลย”

เธอยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง นัยน์ตาเปล่งประกายวาบวับ ก่อนจะซ่อนมันลงอย่างรวดเร็ว

เธอและคุณครูแนะแนวพูดคุยกันอีกหลายประโยค แล้วก็ถูกลากไปหาอาจารย์ท่านอื่นอีกเพราะกำลังเตรียมการไปแข่งขัน ทุกคนมองเด็กสาวคนนี้ด้วยสายตาชื่นชมและคาดหวัง ในความเก่งกาจของภาพิไล

เธอมีไอคิวอยู่ในระดับอัจฉริยะ ที่ส่งผลออกมาอย่างดีในด้านของคณิตศาสตร์การคำนวณ น้ำเสียงก็ไพเราะเพราะพริ้ง เหมือนระฆังเงิน รูปร่างหน้าตาแสนงดงามมีเสน่ห์ ชวนตะลึง

และด้วยวัยอ่อนเยาว์ไร้เดียงสา ความสุภาพรู้จักวางตัว ไม่ได้เย่อหยิ่งหลงลอย ทำให้ยิ่งกอบกุมหัวใจคนหมู่มากได้

ภาพิไลยิ้มกับตนเองนิดๆ เมื่อผละตัวเองออกมาจากกลุ่มอาจารย์ได้

ฉากหน้าของเธอสร้างไว้ได้อย่างสวยงามจริงๆ

เสียงข้อความเข้ามาทำให้เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เมื่อเห็นข้อความนั้นทำให้สาวน้อยเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เธอยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา วันนี้พีระบอกเธอไว้ว่าจะกลับบ้านค่ำเพราะมีการประชุม จะให้นายชนะมารับเธอตามเวลาเดิม แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะต้องมีข้ออ้างสักข้อเพื่อให้นายชนะไปส่งเธอทำธุระบางอย่างเสียแล้ว