Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 6
สายๆ วันต่อมา
ผู้ใหญ่แดนก็พบว่าตัวเองตื่นมาที่ใต้ถุนเรือนของบ้านช้องนาง มีหมอนมีผ้าห่มคลุมให้เรียบร้อย รวมถึงพัดลมเปิดจ่อไล่ยุงให้ โดยมีไอ้แดงหมาของบ้านนั่งจ้องมองเขาอยู่
สะดุ้งตกใจว่ามาตื่นที่นี่ได้ยังไง งงๆ อยู่ก็พบว่าสาวน้อยเดินหน้างอนิดๆ ออกมาจากห้องครัว แล้วก็วางถ้วยข้าวต้มให้ข้างตัว
“กินข้าวต้มร้อนๆ จะได้หายเมา” เธอว่าแค่นั้น
“เมื่อคืนลุงมานี่ได้ยังไง”
เขาถาม ช้องนางเบิกตาขึ้นนิดหนึ่งก่อนจะตอบเขาเสียงเรียบ
“ลุงแดนเมามากใช่ปะเมื่อคืน”
ตอบเป็นคำถาม ผู้ใหญ่แดนเกาหัวแกรกๆ ยอมรับแหละว่าเมาจริงจัง
“อื้อ เมามาก”
“จำอะไรไม่ได้เลย”
“ไม่ได้สักอย่าง ลุงทำอะไรลงไปเหรอ”
ถามแล้วก็สะดุ้ง เมื่อทางนั้นทำตาแดงๆ แล้วเอ่ยเสียงเครือ
“หึ...อ้อ เพราะเมาสินะ เลยทำอะไรลงไปไม่รู้เรื่อง เหอะ ช่างเหอะ หนูไปตามแม่ก่อน”
แล้วก็ลุกจากแคร่ เดินปึงๆ ไปสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้วก็ขับฟิ้วไปเลย เล่นเอาเขามองตามอย่างงงๆ ไม่เข้าใจ ว่าเมื่อคืนนี้ทำอะไรลงไปวะ
“กูทำอะไรไปกับน้องว่ะ”
ถามเปรยขึ้นกับตัวเอง ไอ้แดงมองหน้ามนุษย์ก่อนจะเห่าขึ้นมาเหมือนจะตอบ
“โฮ่ง”
“ไม่ได้ถามมึง ไอ้แดง”
เขาว่าหมา แล้วลูบหัวมันก่อนจะหัวเราะแล้วก็ถอนใจ
ตกลงทำอะไรหว่า
เมื่อคืนนี้เกิดอะไร
งงจำไม่ได้จริงๆ
แต่ที่จำได้และคิดจะทำตอนนี้คือแยกช้องนางกับเกษตรหนุ่มคนนั้น เฮ้อ...ไม่รู้แหละ ของเขา หวงไว้ก่อน ตู่ไว้ก่อน น้องยอมไม่ยอมก็ค่อยว่ากัน
คิดแล้วก็กินข้าวฝีมือน้อง อิ่มแล้วก็ค่อยลุกเดินกลับบ้านตัวเอง ทบทวนไปด้วย ว่าไปทำอะไรมาบ้าง คิดยังไงก็คิดไม่ออกจริงๆ แหะเรา
พอกลับไปบ้านก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามีใครรอเขาอยู่ที่ใต้ถุนเรือน
ยุพิน!
“พี่แดน พี่แดนจ๋า”
หล่อนปล่อยโฮทันทีเมื่อเห็นหน้าเขา ทำท่าจะวิ่งมากอด แต่ต้องเบรกเอี๊ยดเมื่อผู้ใหญ่แดนดันยกเท้าให้แบบตั้งท่าจะใส่ถ้าหล่อนถึงตัว
เล่นเอายุพินต้องค้อนให้ แล้วกอดอก พร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นๆ
“พี่แดนอะ ทำไมจะต้องยกตีนใส่กันด้วย”
“เออ กันไว้ก่อน ไม่ไว้ใจวิ่งมาทำไมล่ะ”
ปฏิกิริยาทางกายอัตโนมัติ ว่านี่คือของดำ ของไม่น่าใกล้ ของเสนียดจังไร เลยยกเท้ากันไว้ก่อน ลืมคิดไปว่าหล่อนคือผู้หญิงทำให้ผู้ใหญ่แดนว่าแก้เก้อว่าตกใจ แม่ยุพินค้อนประหลับประเหลือกใส่
“รอพี่ตั้งนานแนะ ตั้งแต่เมื่อคืน พี่ไปนอนที่ไหนอะ เอ๊ะ! ไปนอนบ้านนังนิดเหรอ กิ๊กกันเหรอตอนนี้”
แล้วก็ทำตาโต ทำหน้าโมโห แต่ผู้ใหญ่แดนกอดอก แล้วทำเสียงเข้ม
“จะกิ๊กกับใคร อะไรกับใคร พี่ก็มีสิทธิ์ปะ เราเลิกกันแล้ว แล้วมาทำไมที่นี่ บ้านพี่ไม่ต้อนรับ เงินทองก็แบ่งให้ไปแล้ว บ้านนี้แยกแล้วว่าบ้านพี่ พี่ซื้อมาจากพินแล้ว”
เขาว่าไม่เกินจริง เขาเสียให้ยุพินเป็นล้าน...เงินเป็นล้านสำหรับคนอย่างเขามันเยอะมาก เพราะต้องเก็บหอมรอมริบมานาน และเป็นเงินส่วนตัวไม่ใช่เงินเอามาจากเงินมรดกที่นาที่ไร่
เสียให้ผู้หญิงแบบนี้เป็นล้าน เขาโคตรเสียดาย แต่ก็ช่างแม่ง คุ้มที่เธอไปเสียไม่มาข้องแวะกันอีก แต่ไหงดันกลับมาเล่า...
“ใจร้ายจัง” ยุพินทำบีบน้ำตา
“พินก็แค่หนีร้อนมาพึ่งเย็น ฮือๆ พี่ผู้ใหญ่ต้องช่วยพินนะ พินไม่เห็นใครเลยอะนอกจากพี่”
หล่อนปล่อยโฮ แต่เขายังยืนที่เดิมพร้อมกับสีหน้าเอือมระอา
เอาวะ...จะยังไงก็เคยเป็นเมีย หล่อนเดือดร้อนมาก็ฟังสักหน่อยจะเป็นไรไป
“เอ้าพูดมาจะให้ช่วยอะไร แต่ไม่มีเงินให้แล้ว ให้ไปเยอะแล้ว”
ยุพินอยากจะหยุมหัวผัวเก่า พูดอยู่ได้เรื่องเงินเรื่องทอง จริงๆ เธอก็อยากได้เงินแหละ แต่มาหนนี้กะจะมาทวงเขาคืนด้วยอะนะ
ยังหมั่นหน้ามั่นโหนกว่าพี่ผู้ใหญ่ยังเพ้อละเมอถึง ก็ถึงได้ยังโสดยังไงล่ะ ถึงได้ลองซานกลับมาดูหลังจากไปกับผัวใหม่แล้วไม่เข้าท่า ก็มันอะซ้อมเก่งยังกะเธอเป็นกระสอบทราย หนีมานี่เพราะทะเลาะกันและโดนซ้อม แหม...เธอแค่แวบไปมีกิ๊กนิดๆ หน่อยๆ เองอะ
เงินก็หมดแล้วด้วยเรื่องของเรื่อง ผัวใหม่หาเงินไม่เก่งเท่าเขา แถมยังเป็นคนแซ่ผลาญ ช่วยผลาญเธอจนหมดเกลี้ยงเกลาดีจริงๆ
“คือว่า...พินผิดไปแล้วเรื่องของเรา พินรับผิด พินเป็นคนไม่ดี” เกริ่นก่อน ผู้ใหญ่แดนพยักหน้า
“อื้อแล้วไง?”
“พิน...แบบว่า”
เล่นพูดมาแบบนี้จะไปต่อยังไงล่ะ ยุพินตีหน้าเศร้า ทำเป็นซับน้ำตา แต่เขาก็ยังยืนตัวตรงแด่วยังกะเสาไฟไม่มาปลอบ ไม่แม้กระทั่งเอ่ยถ้อยคำดีๆ ให้กัน
ยกตีนเตรียมถีบฉันอีกต่างหาก
วุ้ยไม่เป็นไรด้านได้อายอด
“ทะเลาะกับผัวใหม่มาหรือ”
เขาเปรย ยุพินกะพริบตาปริบๆ ผู้ใหญ่แดนพยักหน้าเหมือนเข้าใจ ก่อนจะถามต่อ
“จะให้พี่ช่วยอะไร ให้แจ้งตำรวจจับไอ้นั่นให้ไหม? ทำได้แค่นั้นแหละ ไม่อยากยุ่งเรื่องผัวเมีย”
“พินเลิกกับมันแล้ว”
เธอลองว่า มองว่าเขาจะมีสีหน้าดีใจไหม แต่เขาก็ยังทำหน้านิ่งๆ เอือมๆ
“อ้อ...แล้วทำไมไม่กลับบ้านพ่อแม่ กลับมาบ้านพี่ทำไม พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับพินแล้ว”
หูย...
แรงอ่า
นึกว่าจะมีเยื่ออะไรสักนิด นี่ไม่มีเลยสักเสี้ยว ตายห่าล่ะอีพิน กลับมานี่จะดีไหม?
แต่ด้านได้อายอด
ท่องบอกตอนอีกหน แล้วยุพินการละครก็เริ่มต้นขึ้นอีกหน
“พินยังไปบ้านไม่ได้ มันตามล่าพินอะ พินก็เลยคิดว่าจะมาขอพึ่งใบบุญพี่ ขออาศัยอยู่บ้านพี่สักระยะ”
“อืม”
“นะพี่นะ พินกราบก็ได้”
“ไม่ต้องๆ เฮ้อ...”
เกาหัวเกาหูแล้วเห็นสภาพเมียเก่าแล้วก็ให้สมเพชเอาเหอะถือว่าโปรดสัตว์ เขาก็เลยพยักหน้า...
“เอ่อก็ได้”
“อร้าย พี่ผู้ใหญ่แดนน่ารักที่สุด”
ทำท่าจะถลามากอดแต่ก็ต้องผงะเมื่อเขาทำท่าตั้งการ์ด...เอ๊อ ยังไงนี่เดี๋ยวนี้ทำไมดูโหดจัง เอะอะก็จะถีบ เอะอะก็จะไฟว์
“พี่ให้อยู่ได้ไม่เกินอาทิตย์”
เขาว่า ยุพินรีบพยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง เวลาแค่นี้ อิอิ เยอะแยะไป หนแรกเคยได้ หนนี้ทำไมจะไม่ได้อะ
“ได้สิจ๊ะ”
ผู้ใหญ่แดนเอามือลูบหนวดที่คาง อื้อหึ...เขาไม่ยอมอยู่กับเธอสองคนแน่นอนแหละ เขารู้จักมารยาของยุพินดี
ตามองไปยังบ้านใกล้
แล้วอมยิ้ม...
เขากำลังมีแผน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
