บทที่ 5

ชอบสิ่งที่เราทำกันไหม?

ลิลิตหลับตาพริ้ม เม้มปากแน่น ร่างกายเหมือนจะหลอมละลาย มือของเธอจิกที่เรือนผมของเขาแน่น เขากำลังเคลื่อนจมูกปากไปตามบ่าไหล่ จูบพรมหนักบ้างเบาบ้างตามแรงอารมณ์

ยอดทรวงชูชันล่อตาล่อใจ สินทวีแลบลิ้นเลียความสุขฉ่ำ ดูดดึงมันเข้าไปในปาก ร่างงามแอ่นหยัด ร้องครางเบาๆ สาวน้อยหลับตาแน่น พลุนับพันกำลังระเบิดในร่างกายเธออีกหน

ชอบสิ่งนี้ไหม?

ถ้ากับคนอื่น ลิลิตคงจะไม่รู้สึกเท่านี้ แรงดึงดูดระหว่างกัน ทำให้เธอแทบจะมอดไหม้ด้วยตัณหาในอ้อมแขนอบอุ่นร้อนผ่าวนี้

เขายังคงมัวเมากับอกขาวๆ คู่นั้น เผลอฟัดมันหนักมือจนบางที่เป็นรอยแดง ร่างน้อยหอบหายใจแรง บ่งบอกว่าเธอกำลังร้อนเร่าเหมือนเขา

เขาร้อนจนเกินจะกลั้นแล้ว

เขาค่อยแยกเรียวขาเสลาออกกว้างเพื่อมีเนื้อที่ให้ตนเอง

นิ้วของเขาสอดแทรก หยั่งเชิง แทบจะครางอู้ เมื่อรับรู้ว่าเธอเริ่มชื้นเปียก แต่ยังคงแน่น...รัดรึง

เขาจะไม่ทำให้เธอเจ็บได้ไหมหนอ

แต่...เขาต้องได้เธอ

สาวน้อยของเขา

“อุ๊ย หนูเจ็บ”

เสียงนั้นดังกรีดเมื่อเขาอาศัยตอนเธอเผลอ แทรกดันเข้าไป มันเข้าไปได้นิดเดียว ก็ติดปราการกั้น ร่างงามเกร็งขึ้นทันที สาวน้อยเจ็บจนน้ำตาไหล เขาพรมจูบไปทั่วหน้างาม พลางกระซิบปลอบ

“เจ็บนิดเดียว นะจ๊ะ ทนนิดเดียว”

“คุณบอกว่าถ้าหนูเจ็บ เราจะเลิกได้”

ลิลิตมองเขาด้วยนัยน์ตาต่อรอง เธอน้ำตาคลอไปหมดตอนนี้ เขาเองก็ไม่ยอมถอนออกไป มันแน่นมาก...จนเธอแทบหายใจไม่ออก แล้วก็เจ็บ...

“ถ้าเราเลิกตอนนี้ ผมตายแน่” เขาครางเสียงอ่อยอ้อน...

”หนูจ๋า ทนนิดได้ไหมนะ ให้ผมเข้าไป อีกนิดเดียว นะคะ นะ”

“แต่หนู...หนูจะตายไหม?”

หล่อนถามอย่างไร้เดียงสา เขาหัวเราะเสียงพร่า ก่อนจะก้มลงจูบปิดปากเธอ ยังคงเกร็งตัวไว้ไม่สอดแทรกเข้าไปเต็มที่ อีกมือของเขาไล้ติ่งเกสร คลี่ขยายมัน อีกมือลูบไล้ความอวบนุ่ม

เมื่อเขาทำอะไรพร้อมๆ กันหลายอย่างแบบนี้ เธอก็รู้สึกเตลิดไปกับเขา ความซ่านเสียวเริ่มคืบคลานมาครอบงำแทนความเจ็บปวด เมื่อเธอเผลอ อ่อนโอน เขาก็ค่อยกลั้นใจ...

แล้วเขาก็เบียดรุนเข้ามาทีเดียวจนสุดตัวตน

สาวน้อยสะดุ้งเฮือก

เธอมองเขาด้วยนัยน์ตาเบิกโต น้ำตาของเธอหยาดลงมาจนได้ เจ็บ...เจ็บมากเลยทีเดียว ที่เขาทำแบบนั้น

“คุณ...”

“โอ...มันแน่นมากคนดี ทำไมแน่นแบบนี้นะ ผมขอโทษ ผมแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มันจะต้องเจ็บแบบนี้ แต่มันเจ็บแค่แป๊บเดียว นิดเดียว”

“หนู...หนูแน่น...หนูหายใจไม่ออก”

เธอตอบเสียงพร่า อึดอัดคับแน่นไปหมดเมื่อเขาแทรกเข้ามาสุดแบบนี้ เขาพรมจูบเธอ ดูดดื่ม มือยังคงลูบไล้ตรงนั้นให้มันขับน้ำหวานออกมาชโลมเพื่อให้มันหล่อลื่น แล้วค่อยขยับสะโพกทีละนิด ทีละนิด เพื่อให้เธอคุ้นเคยกับสัมผัสแปลกใหม่นี่

“อะ...อ๊ะ”

เสียงหวานเอ่ยคราง เมื่อเขาขยับเป็นจังหวะ สินทวีเองก็ถึงกับคำรามในลำคอเธอช่างแนบแน่น รัดรึง และรีดเค้นเขา จนเขาเกือบจะอดทนอดกลั้นไม่ไหว

เขาไม่อยากให้ครั้งแรกระหว่างกันล่มไม่เป็นท่า

แต่สาวน้อยก็ช่างไม่ปราณีเขาเลยจริงๆ

“หายเจ็บไหม หายหรือยังคะ โอ...หนูจ๋า ผมจะไม่ไหวแล้ว”

“หายแล้วค่ะ อ๊า...หนู...อื้อ”

เสียงหวานครางครวญ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกแบบไหน เขากำลังเกี่ยวรัดร้อยเธอให้พุ่งขึ้นสูงไป ขึ้นไปอีก และขึ้นไปอีก

สองร่างเกาะกอดกันแน่น ร่างน้อยหวีดร้องเกร็งไปทั้งตัวเมื่อคว้าสวรรค์มากอดไว้อีกหน ร่างใหญ่กระแทกตัวเข้าไปอีกจังหวะสุดท้าย เกร็ง...ปลดปล่อยไหลหลั่ง กอดรัดเธอไว้แนบแน่น หอบหายใจแทบไม่เป็นจังหวะไปด้วยกัน

สาวน้อยปรือตา รับรู้ทุกกระบวนการของความสุขสม เธอเพลียเหลือเกิน...

มือใหญ่ลูบเรือนผมเธอเป็นจังหวะเบาๆ

เสียงทุ้มคลอกล่อมข้างหู

“ผมมีความสุขมาก หนูน่ารักมาก”

เธอทำให้เขามีความสุข เขาเองก็ทำให้เธอมีความสุขจนน้ำตาปริ่มเช่นกัน

สาวน้อยคิดขณะที่พับหลับไปกับอกกว้างนั่น

...................................................................................................................................................................................

“พรุ่งนี้ ผมมารับได้ไหม?”

เสียงทุ้มถาม ขณะที่จอดรถใกล้ๆ บ้านของเธอ ลิลิตไม่ยอมให้เขาไปจอดที่หน้าบ้าน เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็นเขา

“มารับ...” เธอหันมองเขา แล้วกะพริบตาปริบๆ

“มารับทำไมคะ?”

“หนูคิดว่าครั้งเดียว เราจะหมดหนี้กันหรือ”

เขาว่า ลิลิตหน้าแดงก่ำ ใช่...เอากันจริงแล้วหนี้ของพ่อแม่ก็มากอยู่ ถ้าหนเดียว...เขาก็คงจะเสียเปรียบเธอ

“เอ่อ...ละ แล้วต้องกี่ครั้งคะ”

“อืม...” สินทวีทำท่าคิด เขาขยับแว่น แล้วกระแอม

“ขอผมคิดดูก่อน ว่ากี่ครั้งเราถึงจะหมดหนี้กัน”

“ถ้าหนูหมดหนี้แล้ว เราก็...ไม่เกี่ยวข้องกันแล้วนะคะ”

“ทำไมหนูถึงพูดเหมือนไม่อยากเกี่ยวข้องกับผมอย่างนั้นล่ะ”

เขามองสาวน้อยข้างๆ อา...เขาได้ความบริสุทธิ์ผุดผ่องนั้นมาจากเธอ แม้จะเป็นการแลกเปลี่ยน แต่หล่อนไม่คิดบ้างหรือไง ว่าควรจะรั้งเขาไว้ ไม่คิดบ้างหรือยังไง ว่าควรจะตักตวงผลประโยชน์นี้ไว้

“ก็...หนูกับคุณ ก็แค่เรื่องหนี้ นี่คะ”

น่าตีจริงๆ แหะ

สินทวีคิดอย่างขุ่นๆ เขายังอาลัย...อยากกอด อยากมีสิทธิ์ในตัวเธอ เมื่อได้เธอแล้ว นี่เธอไม่คิดจะอาลัยเขา อยากได้เขาบ้างหรือไงกันนะ

“พรุ่งนี้ผมจะมารับ”

“ไม่ไปได้ไหมคะ” สาวน้อยเอ่ยออด แล้วยิ้มแหย เมื่อเขาจ้องมองมา

“ทำไม?”

“หนูต้องช่วยพ่อกับแม่ทำงานน่ะค่ะ พรุ่งนี้แม่จะลงผักด้วย”

“ทำไหวหรือ ผมกลัวว่าหนูจะเดินไม่ค่อยไหว”

พูดหน้าตาย คนฟังหน้าแดงก่ำ...ก็ใครล่ะทำให้เธอ...โอ๊ย...เพียงแค่พูดถึง ภาพระหว่างเธอกับเขา ก็ผุดพราวขึ้นมาอีกแล้ว

“เอ่อ...หนู...ก็...คุณ”

“พรุ่งนี้ถ้ามีงาน ผมจะให้คนงานมาช่วย”

“ทำแบบนั้น แม่กับพ่อจะสงสัยน่ะสิคะ”

“ผมมีวิธีของผมน่ะ” สินทวีว่าอย่างหงุดหงิด

“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะมารับ ลงไปได้แล้ว หรือจะให้ผมเปลี่ยนใจ พาหนูกลับบ้านไปคืนนี้”

ลิลิตรีบลนลานลงจากรถคันใหญ่ของเขา มองตามรถของเขาที่แล่นจากไป พลางย่นจมูกน้อยๆ

อะไรของเขากันนะ

นี่เขาไม่กลัวหรือไงกันว่าถ้าพ่อแม่ของเธอรู้

เรื่องนี้มันอาจจะบานปลายก็เป็นได้