#คุณแสนร้าย บทที่ 5 อยู่ไปก็มีแต่จะเจ็บปวด

“ ไม่มีใครทำอะไรหนึ่งทั้งนั้นเลยค่ะคุณท่าน หนึ่งอยู่ที่ดีสุขสบายมากเหลือเกิน มากอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต ”

“ แล้วถ้าหนูมีความสุข จะย้ายออกไปทำไมล่ะ ”

“ หนึ่ง... เดี๋ยวจะขึ้นปีสามแล้วจะมีโปรเจ็กน่ะค่ะ ทั้งฝึกงานทั้งโปรเจ็กทั้งงานกลุ่ม ไม่สะดวกที่จะไป ๆ มา ๆ บ่อย ๆ เกรงใจคุณท่าน ” คุณท่านเขม้นมองอีกฝ่ายอย่างกังวลแต่ก็เข้าใจ หนึ่งฤทัยเป็นหญิงสาวสวยมาก อาจจะมีแฟนแล้วอยากมีเวลาส่วนตัวกัน

“ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แต่ไม่ใช่ไปแล้วไปลับนะ ต้องกลับมาหาฉันบ้าง ”

“ หนึ่งสัญญาว่าจะไม่ไปแล้วไปลับแน่นอน คุณท่านมีพระคุณกับหนึ่งเหลือเกิน ”

“ ไม่ต้องเอาชีวิตหนูมาผูกมาถวายฉัน ฉันให้ก็เพราะอยากให้ ฉันเองก็ได้บุญ ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายฉันก็ยังจะให้อยู่ ”

“ ไม่เป็นค่ะคุณท่าน หนึ่งว่าจะทำงานพิเศษ ”

“ แล้วจะไปทำงานพิเศษให้มันลำบากทำไมนะ อยากได้เพิ่มก็บอกสิ ” ท่านพูดอย่างหงุดหงิด เธอก้มหน้างุด

“ เงินที่คุณท่านให้มาก็เพียงพอแล้ว หนึ่งแค่อยากจะทดลองทำงานด้วยลำแข้งของตัวเองบ้าง เพื่อนที่มหาวิทยาลัยเขาก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จะได้มีเงินเก็บ ”

“ เอาล่ะ ๆ ฉันเข้าใจ อันที่จริงถ้าหนูอยากจะทำงานจริง ๆ เรียนจบแล้วก็มาทำที่บริษัทของตาแสนเขาก็ได้ แต่ชีวิตวัยหนุ่มสาวเลือดอิสระมันแรงนัก หนูจะออกไปอยู่ข้างนอกก็ได้ฉันไม่ว่า แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องรู้จักหน้าที่ของตัวเอง รับผิดชอบตัวเองให้ดี ไม่ใช่ว่าพอออกไปแล้วการเรียนเละเทะ ไม่เอานะ ”

“ หนึ่งสัญญาค่ะคุณท่าน จะไม่ทำให้คุณท่านผิดหวัง หนึ่งจะคว้าเกียรตินิยมมาให้ได้ ”

“ ได้ยินแบบนั้นฉันก็เบาใจ อ้าว ละมุน คุณพี่เพชรทองฝากผ้าซิ่นมาให้เธอด้วยสองผืน เห็นว่าไปเที่ยวชัยภูมิมา นึกถึงเธอ หิ้วติดมือใส่กระเป๋าไปถึงมัลดีฟด้วย ฉันลืมเอาลงมาจากรถ ” คุณท่านว่าเมื่อเห็นแม่ละมุนเดินผ่านมา

“ คุณเพชรทองใจดีกับอิฉันมากเลยเจ้าค่ะ ไปไหนก็ซื้อของมาฝาก ”

“ พูดแบบนี้จะเหน็บฉันหรือไงยะ ว่าไปไหนไม่เคยมีของมาฝาก ” คุณสิริเย้าแม่บ้านที่รับใช้กันมาเนิ่นนาน อีกฝ่ายโบกไม้โบกมือเป็นการใหญ่

“ อู๊ย ไม่ต้องซื้อของมาฝากหรอกค่ะ แค่แจกทองแจกเงินเป็นฟ่อนตอนหน้าเทศกาล แค่นั้นอิฉันก็พอใจแล้วค่ะ ” แล้วทั้งนายบ่าวก็หัวเราะกันคิกคัก

“ คุณผู้หญิงดูคล้ำไปนะคะ ”

“ ก็ตากแดดเยอะน่ะสิ ทะเลนะซ้วยสวย แถมพวกเด็ก ๆ ยังพาไปนั่งเรือยอร์ช ดำน้ำ สงสัยฉันต้องไปหาหมอผิวก่อนถึงเวลานัดซะแล้ว ”

“ แล้วนี่คุณแสนล่ะค่ะ อิฉันยังไม่เห็นเลย ”

“ โอ๊ย รายนั้นยังไม่กลับมาหรอกจ้า เจอสาวสวยเข้าก็เลยติดอกติดใจ จะอยู่ต่อเป็นอาทิตย์โน่นแหละ ” คุณสิริว่าพลางหัวเราะคิกคักอย่างพอใจทั้งที่นั่นคือแผนการของตัวเองที่จองที่พักที่เที่ยวไว้ยาวนานเพื่อวางแผนคลุมถุงชนลูกชายตัวเองกับลูกสาวเพื่อน

“ ใครเหรอคะคุณผู้หญิง ” ป้าละมุนถามอย่างใส่ใจ

“ หนูพิมมาดา ลูกสาวของคุณหญิงพิมพรรณ ภริยาเลขาท่านฑูตอนันตชัยไง ” คุณสิริว่าพลางยิ้มกว้างอย่างพออกพอใจที่ลูกชายจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา จะได้ดองกับตระกูลดี ๆ

“ โอ้ คุณหญิงพิมพรรณที่เคยมาบ้านเราสองครั้ง ที่สวย ๆ ใจดี ๆ ใช่ไหมคะ ”

“ เออ น้องพรรณนั่นแหละ นิสัยดีมาก ไม่ถือเนื้อถือตัว ไปออกทริปทำบุญกับฉันบ่อย ๆ ”

“ อยากเห็นจังค่ะ แม่สวยขนาดนั้น ลูกสาวจะสวยขนาดไหน ”

“ สวย สวยมาก ก็คิดดูว่าเจ้าแสนของแม่ละมุนยังตะลึงไม่อยากกลับ นี่มาดู ฉันจะเปิดรูปให้ดู ” ป้าละมุนคลานเข่าเข้าไปดูไอแพดที่คุณหญิงยื่นเข้ามา

“ อุ๊ย สวยมากเลยนะคะคุณ นี่ ๆ รูปนี้น่ารัก ถ่ายคู่กันด้วย สวยหล่อสมกันจังเลย ”

“ จบโทบริหารที่อังกฤษ ตอนนี้ทำงานบริษัทชั้นนำสักอย่างที่สวิตเซอร์แลนด์นี่ล่ะ ฉันก็จำไม่ได้ ”

“ อ้าว แล้วมาเที่ยวกับคุณ ๆ ได้ยังไงล่ะคะ ”

“ เอ๊า เขาก็มีวันลาพักรงพักร้อนเหมือนบ้านเรานี่แหละ แม่เขาคงส่งรูปตาแสนให้กันดูล่ะมั้ง พอเห็นเข้าก็คงจะถูกอกถูกใจบ้าง ลูกชายชั้นขี้ริ้วขี้เหร่เสียเมื่อไหร่ล่ะละมุน ”

“ เป็นพระเอกได้เลยล่ะค่ะคุณขา ทั้งหล่อ ทั้งรูปร่างดี ผิวพรรณก็ดีขนาดนั้น ”

บ่าวนายทั้งคู่สนทนากันอย่างออกรส หัวเราะคิกคัก แต่มีคนหนึ่งที่ได้แต่ยิ้มเจื่อนแล้วค่อยถอยฉากออกมาเงียบ ๆ

มือไม้สั่นเทาไปหมดทั้งที่บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าคุณแสนไม่เคยให้สถานะ ให้อยู่ในที่ของตัวเอง เธอไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงอะไรทั้งนั้น

แต่ตอนนี้เขาไปดูตัวกับผู้หญิงคนอื่น คนที่ดีพร้อม คนที่เหมาะสม และเขาก็กำลังมีความสุข เขาบอกกับเธอแค่ว่าจะไปธุระแต่ไม่ได้ลงรายละเอียดว่าคือธุระอะไร คงคิดว่าเธอโง่ คิดว่าเธอไม่รู้อะไรเลย

เขาคงลืมไปว่าเธอก็คน มีหัวจิตหัวใจเหมือนคนอื่น ๆ

ไปเถอะ ควรไปจากที่นี่เสียที อยู่ไปก็มีแต่จะเจ็บปวด

บอกแล้ว ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ หนึ่งฤทัย...