1

Chapter 1

น้ำเพชรรู้สึกมึนงงกับรสจูบกำซาบซ่านของคุณอาหนุ่ม ปราชญ์ วิทยพัฒน์ อาหนุ่มอายุสามสิบแปดที่หล่อ รวย โปรไฟล์ดี สาวๆ ต่างล้อมหน้าล้อมหลัง

เขาไม่อยากรับภาระดูแลเธอนักหรอก ถ้าบิดามารดาของเธอไม่ด่วน จากโลกนี้ไปเสียก่อน เธอคงจะอยู่ในการดูแลของบุพการี มีครอบครัวที่ แสนอบอุ่นเช่นเดิม

รสจูบไม่เท่าอุ้งมือใหญ่ที่ลูบโลมไปทั่วเรือนกายสาว เขากระชากชุดสวยของเธอออกไปกองอยู่ข้างเตียง

มือร้อนผ่าวสัมผัสแนบชิดทั่วเนื้อนางแสนหวาน เขากดกระแทกร่างน้อยแสนอวบอิ่มจนจมเตียง เสียงเนื้อกายกระทบกันกึกก้อง เตียงนอนใหญ่ ไหวยวบ ร้อนระอุไปด้วยไฟราคะ

หยาดน้ำรักชุ่มโชกชโลมไล้ไปทั่วแก่นกายชาย เขาสอดเสียบกดตรึง เข้าหาอย่างหนักหน่วงแม่นยำ เสียงเนื้อกายกระทบกระแทกเสียดสีเสียวซ่าน

รสสวาทของการเสพสังวาสร้อนระอุลามเลียทุกอณูเนื้อ แก่นกายปักหลักโจนจ้วงเร่าร้อนรุนแรง

ริมฝีปากน้อยเผยอร้องครางสั่นระริกแทบขาดใจ มือใหญ่สอดแทรก เข้าใต้สะโพกหนั่นแน่น ยกหยัดให้ท่อนล่างของเธอขึ้นรับการจ้วงลึกมิดเม้น

เสียงครางเสียงหอบฟืดฟาดประสานกันระงม ท่อนขาใหญ่โตรกไปด้วยเส้นขนเสียดสีบดบี้กับขาเพรียวเล็กขาวผุดผ่อง

เขากระแทกแล้วยื่นนิ้วไปเขี่ยติ่งไตแสนสวาทแดงฉ่ำ มันสั่นระริกทุกครั้งที่ถูกเสียดสีสัมผัส

ซอกฉ่ำสวาทหยาดเยิ้ม ปริ่มไปด้วยความซ่านกระสัน เสียงโยกกายสะท้านสะเทือนความรู้สึกของน้ำเพชรอย่างที่สุด

“อาปราชญ์...” เธอดันสะโพกของตัวเองโต้ตอบกับเขา ปราชญ์เป็นคนอารมณ์ทางเพศรุนแรงดุดัน แถมเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง อะไรที่เขาอยากได้ เขาต้องได้ ไม่มีคำว่าไม่ได้ในสารบบของเขา

“เด็กหื่น...” เขาพูดเสียงแหบพร่า หอบสะท้านตัวสั่นระริกเมื่อกระแทกร่างน้อยจมหายลงไปกับเตียงนอนกว้าง ร่างเล็กแดดิ้น จิกมือกับผ้าปูที่นอนแทบแหลกลาญ มือใหญ่ยกขาของเธอพาดกับบ่า โย้ขาของเธอขึ้นสูง สะโพกลอยเด่นให้เขาสอดเสยเข้าหาเป็นจังหวะรุกเร้าหนักหน่วงกว่าเก่าหลายเท่าตัว

เสียงเนื้อกายที่กระแทกกระทั้นผสมกับเสียงน้ำรักฉ่ำแฉะที่สุดแสนจะไพเราะสำหรับเขาเป็นที่สุด

มันฟังแล้วรู้สึกชื่นชอบจับจิตจับใจ ยิ่งได้เห็นคนใต้ร่างส่ายไปมาด้วยความทรมาน เขายิ่งกระแทกกายจนมิดโคนทำเอาร่องสวาทร้อนฉ่า

ริมฝีปากหยักหนาก้มลงบดจูบแลกลิ้นกับคนตัวเล็ก อุ้งมือใหญ่ฟอนเฟ้นหน่วงหนัก ก่อนจะจับรวบความอวบอิ่มที่เขาเคล้นคลึงทุกค่ำคืนป้อนเข้าปากดูดดึงจนเธอต้องร้องประท้วง

“อ๊า... อาปราชญ์ เพชรเจ็บนะคะ” เธอร้องเมื่อเขากัดยอดอกสีหวานยิ่งเธอประท้วงเขายิ่งโหมกายเข้าใส่ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ปราชญ์ไม่ชอบให้ใครขัดใจ เขากัดและเลียยอดอกจนเธอตัวสั่นระริก

น้ำเพชรเม้มปากแน่น สะโพกของเธอลอยไม่ติดพื้นเตียง มันเสียวซ่านจนน้ำตาไหล ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับบทรักรุนแรงมาราธอนของเขา

ปราชญ์ร่วมรักยาวนานหลายชั่วโมง เขาไม่เคยเพียงพอกับรสรักที่ได้รับไปเพียงน้อยนิด เธอสลบคาเตียงนั่นแหละ เขาถึงได้หยุด

หรือไม่บางครั้งเธอฟื้นขึ้นมา เขายังกระแทกร่างเข้ามาจนเธอต้องครางสะท้านต่อเนื่องอยู่ใต้ร่างเขาไม่หยุดหย่อน

หลังผ่านพ้นบทรักดุเดือดของปราชญ์ น้ำเพชรก็นอนลืมตาโพลงอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของปราชญ์ เขาเพิ่งให้เธอได้พักเมื่อตอนใกล้รุ่ง ร่างน้อย ปวดเมื่อยไปหมด แต่เธอชอบที่เห็นเขามีความสุข

ร่างกายและหัวใจของเธอเป็นของเขา มันเป็นของเขาเมื่อนานมาแล้ว

ปราชญ์เป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดา เธอได้เจอเขาครั้งแรกตอน สิบกว่าขวบ เธอชอบเขามากๆ ตามติดเกาะแจ เขาเอ็นดูเธอในฐานะหลานสาวคนหนึ่ง แต่เธอไม่เคยคิดแบบนั้น

เธอเป็นเด็กสมัยใหม่ที่คิดว่าการมีเซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมดา เราอยากมอบความจิ้นให้ใคร เราก็ให้เขาไปเลย ไม่ต้องไปลังเลหรอก ตายไปก็เท่านั้น ร่างกายของเรา หัวใจของเรา เราจะรักจะชอบใคร จะทำอะไรที่อยากทำมันก็สิทธิ์ของเรา

พ่อแม่ของเธอเลี้ยงแบบตามใจ ค่อนข้างปล่อย เธอดื่มเหล้าเป็นตั้งแต่อายุ 18 เที่ยวกลางคืนและมีเพื่อนฝูงมากมาย แต่เอาตัวรอดมาได้ บิดามารดาสอนเรื่องการป้องกันตัวเองในทุกๆ เรื่อง เรียกว่าเปิดใจคุยกันได้ทุกครั้งที่มีปัญหา แต่ท่านไม่อยู่แล้ว ทั้งสองเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เมื่อเธอ อายุครบ 20 ปีพอดี

ข่าวร้ายที่สุดในชีวิต เธอไม่มีญาติที่ไหนเลย ปราชญ์จึงรับมาเธอมาดูแล ในขณะที่เขามีแพลนจะแต่งงานกับแฟนสาว

เธอเกลียดนับดาวที่สุด ผู้หญิงเรียบร้อยที่ภายนอกใครๆ ต่างรัก ต่างชื่นชม แต่ร้ายกาจยิ่งกว่าอะไร

ปราชญ์มักเห็นเธอทำร้ายนับดาวเพราะความโมโห จริงๆ เธอไม่ได้ ทำร้ายอีกฝ่ายเลย แต่เธอโดนต่อว่า โดนแกล้ง เธอตอบโต้ไปตามประสาเด็ก

ยายนับดาว ยายนางมารร้ายนั่น ชอบบีบน้ำตา หาว่าเธอแกล้ง เธอกลายเป็นเด็กชอบแกล้ง เด็กเหลือขอ ขี้อิจฉา อ่อยผู้ชาย สารพัดที่ยายนั่นจะใส่ร้าย

ยิ่งโดนว่า เธอยิ่งทำตัวแบบนั้น มันเจ็บใจที่ปราชญ์เชื่อนับดาวมากกว่าเธอ ทั้งๆ ที่รู้จักกับเธอมานานหลายปี

วันนั้นทะเลาะกับนับดาวหน้าห้างสรรพสินค้า เธอไม่ได้ตั้งใจจะผลักอีกฝ่าย แค่ป้องกันตัวเองเท่านั้น นับดาวโดนรถชนตาย เธอทั้งช็อกทั้งตกใจถึงจะเกลียดกันขนาดไหน ก็ไม่ได้อยากให้อีกฝ่ายเป็นอะไรถึงแก่ชีวิต

เธอไม่ได้เป็นคนชั่วช้าสามานย์ถึงขนาดฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น ปราชญ์เสียใจมาก เขากำลังจะแต่งงานกับหล่อน เขาเลยโทษว่าเป็นความผิดของเธอ

คำพูดของเธอเป็นแค่การแก้ตัว เขาหาว่าเธอขี้อิจฉา อยากเป็นเมีย ของเขาแทนนับดาว เธอได้แต่อึ้ง แอบชอบเขาก็จริง แต่พอรู้ว่าเขาจะแต่งงานเธอก็ทำใจไว้บ้างแล้ว

เรื่องที่เธอชอบเขา เธอไม่เคยปริปากพูด นับดาวเคยจับผิดและคาดคั้นเอากับเธอ ไม่อยากสงสัยว่านับดาวจะเป็นคนเล่าหรือพูดอะไรให้ปราชญ์ เข้าใจผิด แต่คนตายไปแล้ว เธอไม่อยากเอาความ

หลังจากงานศพนับดาว ปราชญ์ก็โกรธมาก เธอยังจำประโยคของเขาได้

เขาถามเธอว่าอยากเป็นเมียเขามากใช่ไหม

ความงุนงงกลายเป็นความแจ่มแจ้งในครั้งแรก เมื่อเขายัดเยียด ความเป็นสามีให้เธอในวันนั้นจนถึงวันนี้

ปราชญ์ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะสบกับดวงตากลมใสของคนใน อ้อมแขน เขาค่อยๆ ดึงมือของตัวเองออกจากศีรษะของเธอ

กิริยาของเขาทำให้อีกคนบนเตียงชาวาบไปทั่วหัวใจ ปราชญ์ใจร้ายเสมอต้นเสมอปลาย เขาไม่พูดหยาบคาย แต่เขาทำทุกอย่างให้เธอรู้ว่า เขาไม่ปรารถนาจะใกล้ชิด นอกจากเพื่อนนอนยามเขาต้องการเท่านั้น

“เพชรจะทำอาหารเช้าให้อาปราชญ์นะคะ” เธอรีบบอกอย่างเอาใจ หลังจากเหตุการณ์อุบัติเหตุคร่าชีวิตแฟนสาวของเขา เธอก็อ่อนลงไม่อาละวาด เกเร หรือทำตัวมีปัญหาอีก ทั้งๆ ที่เธออึดอัดกับตัวเองเหลือเกิน

มันไม่ใช่ตัวเธอน่ะสิ คนอย่างเธอ ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน ทำอะไรต้องให้รู้ดำรู้แดงไปเลย

เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมานุ่ง ท่าทีเฉยเมย

“ไม่ต้องหรอก อาจะไปข้างนอกแล้ว จริงๆ ก็ควรลุกไปทำตั้งแต่เช้า ไม่ใช่เพิ่งคิดว่าจะทำ มันดูเป็นคนดีที่เสแสร้ง”

เขาไม่พูดหยาบแต่แดกดันเก่ง น้ำเพชรได้แต่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง ในขณะที่เขาเข้าห้องน้ำไปแล้ว

เธอเตรียมทุกอย่างเอาไว้ในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาสามารถหยิบใช้ ได้สะดวก ถึงไม่ได้เป็นเมียตบเมียแต่ง แต่เธอสำนึกว่าต้องคอยดูแลเขาให้ดีที่สุดในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งของเขา

“อาจะไปต่างจังหวัดหลายวัน” เขาพูดสั้นๆ ขณะแต่งตัว น้ำเพชร ขยับเข้าไปจัดเนกไทให้เขา ขอแค่ได้ดูแลคนที่รักก็เพียงพอแล้ว