2

ในยามบ่าย กลิ่นคลอรีนคลุ้งกับไอแดดจัด คุณหนูในชุดว่ายน้ำบางเฉียบถูกยกขึ้นจากน้ำโดยวงแขนแกร่ง ร่างเปียกชุ่มถูกกดเข้ากับขอบสระ เสียงครางพร่าดังแทรกไปกับเสียงน้ำกระเพื่อม ชายหลายคนผลัดกันเข้ามาไม่เว้นว่าง สายน้ำใสราวกับฉากพรางให้การกระทำยิ่งเร่าร้อนดิบเถื่อน

ค่ำลงเมื่อใด เธอกลับสู่เรือนเล็กที่คุ้นเคย กลายเป็นสนามหมู่เร่าร้อนอีกครั้ง กล้ามเนื้อแข็งแรงโอบรัดเธอไว้ทุกด้าน ฟูกเก่า ๆ กลายเป็นบัลลังก์พิศวาสที่เสียงครางหวานก้องสะท้อนรอบห้อง ร่างหญิงสาวพลิกไปมาในทุกท่วงท่าที่ชายหนุ่มคิดได้ ไม่มีคืนไหนที่เธอได้พัก

แม้แต่ห้องหรูหราใต้ผ้าม่านขาวสะอาดก็ไม่รอดพ้น แม่เลี้ยงจัดให้ลูกเลี้ยงได้แสดงบทบาทบนเตียงของตนเอง บนผ้าปูที่เคยหอมสะอาดบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยหยาดเหงื่อและเสียงครวญคราง ร่างอ่อนแรงถูกกอดรัดหมุนเวียนไปทั่วห้องหรู

“จับมันเอาไว้สักคนสิ แล้วก็ต่อคิวกันทั้งคืน ฉันอยากเห็นมันยับเยิน” แม่เลี้ยงใจร้ายมองภาพร่างน้อยบอบบางของลูกเลี้ยงที่ถูกเรียงคิวทีละคนจากคนงานหุ่นล้ำภายในคฤหาสน์ ข้าเรียวสวยอ้ากว้างโดนเอาคนแล้วคนเล่าจนหยดน้ำขาวขุ่นไหลซึมออกมาจากร่องรัก ร่างเล็กถูกโยกคลอนติดกันนานหลับชั่วโมงจนเธอสลบไป

แม่เลี้ยงใจร้ายยกยิ้มมุมปาก เห็นร่องสาวบวมแดงก็สะใจไม่น้อย นังลูกเลี้ยงใสซื่อสวยและน่ารัก เป็นที่รักของบิดา ใครๆ ก็ชมว่าสวย และมีคู่หมั้นที่ดี ถ้าคู่หมั้นมันมาเห็นจะทำหน้ายังไงนะ คนใจทรามกินอย่างสะใจ

คืนใดที่จันทร์ส่องสว่าง ร่างเธอถูกจับให้ออกไปยังระเบียงกว้างของคฤหาสน์ ลมเย็นพัดโชยแต่กลับไม่อาจกลบไอร้อนจากวงแขนหลายคู่ ร่างเปลือยสั่นสะท้านใต้แสงจันทร์ เสียงครางหวานผสานกับเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของชายหนุ่มที่ผลัดกันโอบกอดแน่นราวกับกลืนกินเธอทั้งร่าง

ทุกที่ ทุกเวลา…คุณหนูกลายเป็นสมบัติร่วมของคนงานล่ำสันทุกคนภายใต้แผนของแม่เลี้ยง ไม่มีมุมใดของคฤหาสน์ที่ไม่แปดเปื้อนด้วยราคะร้อนแรง

แม่เลี้ยงยืนมองอยู่เสมอด้วยแววตาสะใจ

“อีกไม่นาน แกก็จะเป็นแค่ร่างที่ไร้ศักดิ์ศรี ส่วนสมบัติทั้งหมด จะเป็นของฉันเพียงผู้เดียว” หล่อนพูดซ้ำๆ เหมือนคนจิตไม่ปกติ

คฤหาสน์ตระกูลใหญ่อันหรูหรากลับค่อย ๆ ถูกแปรเปลี่ยนเป็นสนามพิศวาสในทุกพื้นที่ ไม่เว้นแม้แต่มุมที่เคยเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคุณหนูพิณลดา แม่เลี้ยงกัญญาวางแผนซ้ำ ๆ ทุกวัน ส่งลูกเลี้ยงให้ตกอยู่ในวงล้อมของเหล่าคนงานล่ำสันอย่างสะใจ

เธอวางยาลูกเลี้ยงวันแล้ววันเล่า ยาออกฤทธิ์ทำให้มึนเบลอ เลื่อนลอยไร้ทิศทาง และไร้สติ

พิณลดาถูกผลักลงบนโต๊ะหินกลางสวน ลมเย็นยามเย็นพัดไม่ทันดับ ไอร้อนจากร่างชายหลายคน เขตกดแขนเธอแน่นกับโต๊ะ ขณะที่ศักดิ์หัวเราะต่ำ ๆ พลิกขาเรียวให้โค้งงอรับแรงกระแทก ร่างบอบบางสั่นสะท้าน เสียงครางพร่าแผ่วไปตามสายลม

ต้นคนขับรถลากพิณลดาขึ้นไปบนฝากระโปรงรถคันหรู ผิวขาวเนียนแนบกับเหล็กเย็น ขณะที่เขากดร่างเธอจนบิดเบี้ยว อีกหลายคนยืนรายล้อม จับต้อง บีบเค้นไม่เว้นว่าง ไฟสลัวสะท้อนกล้ามเนื้อเกร็งกระชับและหยาดเหงื่อพร่างพรมทั่วโรงรถ

ภูและคิมจับเธอพาดกับราวบันไดหรูหราของคฤหาสน์ ร่างเธอโค้งงออยู่กลางทางขึ้น เสียงครางสะท้อนก้องไปทั่วโถงหินอ่อน เวเฝ้าประตูยังเดินเข้ามาสมทบ ขยับร่างเข้าครอบครองอย่างกระหายราวกับไม่เหลือขอบเขตใด ๆ

ร่างเปลือยขาวนวลของพิณลดาถูกกดแนบกระจกฝักบัวไอน้ำ เสียงน้ำไหลกลายเป็นฉากหลังของความเร่าร้อน ศักดิ์และต้นผลัดกันรุกเร้า ขณะที่อีกสองคนซ้อนเข้าด้านหลัง มือหนาเล้าโลมไม่หยุด หยาดน้ำหยดรวมกับหยาดเหงื่อจนผิวเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

บนเตียงสี่เสาหรูหรา พิณลดาแทบไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้าน ร่างอ่อนระโหยถูกผลัดกันยก พลิกหมุนอยู่ใต้ร่างคนงานแต่ละคน ทุกท่วงท่าแปลกใหม่ถูกบีบบังคับให้ลองจนเสียงครางหวานสะท้านไปทั่วห้องหรู

ยามค่ำคืน แสงจันทร์ส่องลงบนร่างเปลือยที่ถูกกอดรัดแน่น พิณลดาถูกยกขึ้นกลางอากาศ ผลัดกันครอบครองราวกับเป็นทรัพย์สมบัติร่วม เสียงครางหวานพร่าแผ่วกระจายไปทั่วสนามหญ้าเบื้องล่าง ขณะที่แม่เลี้ยงกัญญายืนมองจากเงามืด แววตาเปี่ยมไปด้วยความสะใจ

ทุกมุมของคฤหาสน์ จากสวน สระว่ายน้ำ เรือนพัก ห้องหรูหรา ไปจนถึงระเบียง กลายเป็นสนามดิบเถื่อนแห่งกามารมณ์ พิณลดาไม่อาจหนีพ้นวงล้อมของชายล้วนที่กัญญาจัดหาให้ เธอจึงต้องบำเรออย่างต่อเนื่องจนร่างกายชุ่มฉ่ำแทบทุกชั่วโมง

ทุกค่ำคืน แม่เลี้ยงกัญญาจะส่งแก้วน้ำและขนมหวานเข้าห้องพิณลดาอย่างไม่ขาด มือเธอสั่นขณะกินด้วยความหิวกระหาย

กัญญาลูบผมของลูกเลี้ยงแล้วยกยิ้มอย่างชั่วร้าย รสชาติหวานติดปลายลิ้นทำให้ร่างกายเธอค่อย ๆ ร้อนวูบซ่าน ดวงตาพร่าเบลอ ร่างบอบบางเคลิ้มไหวเหมือนถูกพัดพาไปในห้วงฝัน

และในห้วงฝันนั้น คนงานทั้งเรือนคือผู้ครอบครองทุกส่วนของเรือนกายเธอ

ร่างเปลือยถูกกดแนบกระจกเงาบานใหญ่ พิณลดาเห็นเงาตัวเองสั่นสะท้านท่ามกลางร่างกำยำหลายคนที่รุมโอบรัดอยู่ด้านหลังและด้านข้าง เงาสะท้อนเผยให้เห็นทุกท่วงท่าอันดิบเถื่อน เสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของศักดิ์ดังชิดหู

“ดูสิคุณหนู สวยยิ่งกว่าในกระจกอีก”

เขตและต้นจับพิณลดาให้นั่งบนโต๊ะไม้สักเก่า ๆ เอกสารมรดกยังคงกองอยู่ แต่กลับกลายเป็นเวทีที่ร่างบอบบางถูกผลัดกันบีบเค้น ท่วงท่าโค้งงอเหนือกองพินัยกรรมคือความสะใจที่แม่เลี้ยงกัญญาแสยะยิ้มมองอยู่จากเงามืด

เวและคิมผลัดกันอุ้มพิณลดาขึ้นเก้าอี้ไม้โยก กล้ามแขนแข็งแรงโอบรัดไว้แน่น เก้าอี้โยกไปมาตามแรงกระแทก ร่างขาวสั่นไหวจนเสียงครางพร่าดังก้องไปทั่วห้องรับแขกที่เคยสงบเงียบ

ร่างเปลือยถูกช้อนขึ้นกลางสระ แสงจันทร์สะท้อนผิวน้ำวูบวาบ ชายหนุ่มหลายคนโอบกอดแน่น ร่างของพิณลดาถูกผลัดกันยกขึ้นเหนือน้ำแล้วกดจมกลับลง เสียงน้ำกระเซ็นดังประสานกับเสียงครางหวานแผ่วพร่า ความเคลิ้มลอยทำให้เธอตอบสนองทุกสัมผัสโดยไร้การต่อต้าน

คืนหนึ่ง กัญญาจัดให้นำพิณลดาขึ้นไปถึงห้องของตัวเอง ร่างเปลือยถูกวางบนเตียงหรูหราที่มีกลิ่นน้ำหอมแรงฉุน เธอถูกคนงานมากกว่าหกคนโอบรัดรายล้อม เสียงครางหวานพร่าก้องกังวานในห้องหรู ทุกท่วงท่าแปลกใหม่ถูกบังคับให้ลองจนเธอแทบขาดใจ

กัญญายืนกอดอกมองอยู่ปลายเตียง รอยยิ้มพึงใจฉาบบนใบหน้า

“ทุกวัน…ทุกคืน…แกจะไม่มีทางเหลือสติกลับมาอีกแล้ว พิณลดา”

ทุกมุมในคฤหาสน์หรูจากกระจก โต๊ะทำงาน ห้องรับแขก สระน้ำ จนถึงเตียงนอน กลายเป็นสนามดิบเถื่อนที่พิณลดาถูกบำเรอกามหมู่ไม่หยุดหย่อน ร่างหญิงสาวอ่อนแรงแต่กลับเคลิ้มลอยเสพติดเสียงหัวเราะและสัมผัสหยาบกร้านที่รายล้อมไม่มีที่สิ้นสุด

ในทุกค่ำคืน แม่เลี้ยงกัญญายังคงวางแผนไม่หยุดหย่อน พิณลดาดื่มของหวานที่ถูกนำมาให้จนร่างเคลิ้ม ลอย ไร้เรี่ยวแรงควบคุมตัวเอง และแล้ว…ทุกมุมใหม่ของคฤหาสน์ก็ถูกเปลี่ยนเป็นเวทีสำหรับการบำเรอพิศวาสหมู่ที่ไม่สิ้นสุด

โต๊ะยาวไม้โอ๊คที่เคยใช้รับแขกผู้ใหญ่ ถูกปัดเกลี้ยงจนกลายเป็นแท่นรองร่างคุณหนู พิณลดาถูกยกขึ้นนอนกลางโต๊ะ ขาเรียวถูกจับแยกกว้างออก ชายหนุ่มผลัดกันขึ้นครอบครองตรงหน้า ขณะที่อีกหลายคู่มือลูบไล้ทั่วเรือนกาย เสียงครางหวานสะท้อนก้องไปตามผนังห้องอาหารหรูหรา