#สองใจ บทที่ 5 เบียด

ยิ่งเขาเบียดเข้ามาเท่าไหร่ ตรงกลางระหว่างขาของเธอก็แฉะมากเท่านั้น

โชคดีเหลือเกินที่เขาผละออกแล้วไปทำข้าวผัดให้ ไม่นานข้าวผัดหอมฉุยก็ถูกวางตรงหน้า

“ ทานให้อร่อยนะครับ ”

“ ขอบคุณค่ะคุณธัญ ”

เขายิ้มบาง ๆ ก่อนเดินกลับไปที่โซฟารับแขกอันเป็นที่นอนของตัวเอง คงรู้ว่าถ้าอยู่ตรงนี้เธอคงกลืนข้าวไม่ลงแน่ ๆ

ไนท์รีบตักข้าวใส่ปากอย่างรีบเร่ง ไม่นานมันก็หมดลง เป็นการรับประทานอาหารที่ไวที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตเลยก็ว่าได้ เธอรีบดื่มน้ำแล้วจะกลับเข้าห้องนอน แต่ก็อดที่จะหันกลับไปมองอีกครั้งไม่ได้

แม้มีเพียงแสงไฟสลัวก็สามารถเห็นได้ว่าร่างสูงใหญ่ได้พอควร อกกำยำเปลือยเปล่ากระเพื่อมขึ้นลงช้า ๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอเป็นสัญญาณว่าเขาหลับสนิท

เมื่อมีโอกาส สายตาซุกซนก็อดไม่ได้ที่จะตวัดมองต่ำลงมาที่กล้ามท้องหกลอน ไรขนเรียงเป็นระเบียบและรกครึ้มเมื่อต่ำลงแล้วหายลับเข้าไปในขอบกางเกง

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าตรงเป้ากางเกงนั้นมันนูนตุงขึ้นมาให้เห็นเป็นรูปลำ จึงตวัดสายตาขึ้นไปมองที่ใบหน้า แต่ก็พบว่าตาคมนั้นหลับสนิทเป็นปกติ

ขนาดหลับยังจะแข็งได้อีกเหรอ !

เธอคิดในใจก่อนกลับเข้าไปในห้องนอนของธีธัชทันที

และทันทีที่ประตูปิดลง ดวงตาคมที่หลับสนิทก็เบิกขึ้น เขากัดกรามเอาไว้แน่น ต้องอดทนมากเหลือเกินที่เมื่อครู่จะไม่ยกเธอขึ้นบนเคาน์เตอร์ครัวแล้วกระแทกให้น้ำแตกไปพร้อมกัน

เมื่อคืนหลังจากมีเซ็กส์กันอย่างเร่าร้อน เธอก็หลับคาดุ้นของเขาแทบจะทันทีบนเคาน์เตอร์ครัว เป็นเขาเองที่อุ้มเธอมาวางบนโซฟา หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดตัวเธอที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายและน้ำคาวไคร่ของทั้งคู่ ก่อนเดินสวมชุดให้เธอเรียบร้อยแล้วอุ้มเข้าไปวางบนเตียงในห้องนอนของน้องชาย ตอนนั้นเขาเตรียมคำพูดเอาไว้เรียบร้อยแล้วหากน้องชายตื่นขึ้นมา พบว่าพี่ชายอุ้มแฟนสาวอยู่ จะบอกว่าเธอหยิบน้ำออกมาดื่มแล้วฟุบหลับที่โต๊ะอาหาร อะไรทำนองนั้น หากธีธัชก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด

ไนท์ รัตติกาล เธอช่างมีเสน่ห์เย้ายวน กระตุ้นความดิบเถื่อนของเพศผู้ให้แตกกระเจิงได้ง่าย ๆ เหลือเกิน ราวกับแสงไฟยามค่ำคืนที่ล่อฝูงแมงเม่าให้บินเข้าไปตาย

ความปวดปร่าที่หว่างขาทำให้เขาต้องใช้หลังมือกดมันลงไปแรง ๆ ก่อนสบถออกมา

“ Stay fucking calm ! ”

หลังจากวันนั้น

ไนท์คิดว่าการที่เธออยู่ที่คอนโดมิเนียมของธีธัชนั้นมันไม่เป็นการดีเลย เพราะแม้พยายามข่มใจให้ไม่คิดอะไร ให้ลืมเหตุการณ์คืนนั้นไปเสียแต่เธอก็ทำไม่ได้ อุบัติเหตุความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเธอกับธัญธรมันตราตรึงฝังลึก เธอยังรู้สึกถึงมันทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา และในทีท่าที่เรียบเฉยดูเหมือนไม่มีอะไรของเขานั้นมันต่างจากสายตาที่มองมาเหลือเกิน สายตาคู่นั้นมันเร่าร้อน มันฉายชัดถึงความต้องการ และสักวันเธอจะต้องแสดงพิรุธออกมาให้แฟนหนุ่มอย่างธีธัชได้เห็นแน่ ๆ

ไนท์จึงตัดสินใจกลับไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมของตัวเองและอ้างว่างานยุ่ง เลิกดึกตลอด ธีธัชเองก็เข้าใจ เขาเดาเอาว่าเธอคงรู้สึกอึดอัดที่จู่ ๆ ก็มีคนอื่นเพิ่มเข้ามาในห้อง แม้คนอื่นนั้นจะอยู่ในฐานะพี่ชายฝาแฝดของเขาก็ตาม แต่ก็ยังเป็นคนอื่นสำหรับเธออยู่ดี

จนกระทั่งเช้าวันศุกร์ ธีธัชโทรหาเธอแต่เช้าตรู่

“ ตื่นหรือยังคะที่รัก ”

“ ตื่นแล้ว อาบน้ำหอมแล้วด้วยค่ะ ”

“ พูดอย่างนี้อยากดมซะแล้วสิ ” ไนท์ส่งเสียงหัวเราะกังวานกลับไป

“ เดี๋ยวไปให้ดมค่า แล้วทำไมโทรมาแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ ”

“ อ๋อ วันพรุ่งนี้น่ะ ธัญชวนไปปิกนิกที่สวนสาธารณะตอนเช้า ฝากชวนไนท์ด้วยว่าไปด้วยกันไหม ”

“ หืม ธีเนี่ยนะคะจะไปสวนสาธารณะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะไป ”

“ มันก็ไม่ใช่ความคิดของธีหรอก แต่ธัญมันบอกว่าตอนอยู่เมืองนอก วันหยุดก็เห็นครอบครัวทำอาหารไปนั่งปิกนิกอาบแดดที่สวนกัน แต่ธีเข้าใจธัญนะ แม่คงจะไม่ค่อยมีเวลาให้ ธัญมันคงต้องไปนั่งคนเดียวแหละ ” คำพูดนั้นของธีธัชทำให้ไนท์รู้สึกเห็นใจธัญธร เพราะจากที่เคยได้ฟังมาก็พอจะทราบว่าแม่ของทั้งคู่นั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำหน้าที่แม่ได้ดีนัก

“ ไปนะคะไนท์ ไปด้วยกัน ไปกันแบบครอบครัว ”

“ ได้สิคะ ไนท์ทำเพื่อธีได้อยู่แล้ว ”

“ เย้ ! งั้นคืนนี้มาค้างกับธีนะคะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาทำอาหารช่วยธีแต่เช้า ”

“ หืม เราต้องทำอาหารเองด้วยเหรอ เชฟธัญไม่ทำเหรอคะ ”

“ เชฟธัญมันบอกว่าให้มันทำคนเดียวก็ไม่สนุก ให้ฝั่งเราทำไปแข่งกับมันด้วย ต่อให้เราสองคนเลย ” นั่นทำให้ไนท์หัวเราะออกมาอีกครั้ง

“ ธีก็รู้ว่าไนท์ห่วยเรื่องทำอาหาร มีไนท์ก็เหมือนไม่มี ”

“ ก็แค่มาอยู่ข้าง ๆ ช่วยให้กำลังใจก็พอแล้วค่ะ ”

“ โอเค งั้นเดี๋ยวช่วยกันคิดนะคะว่าเราจะทำอะไรไปสู้เชฟใหญ่เขา ”

“ ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าธีคิดออก ธีจะไลน์ไปบอกนะ ”

“ โอเค บายค่ะที่รัก รักธีนะคะ ”

“ รักไนท์มากกว่าค่ะ ”

ก่อนที่ทั้งคู่จะวางสายกันไป