บทที่ 2

หลังจากงานพิธีของพ่อผ่านไป ฉันก็ตามมากับลุงพีร์ เขาพาฉันกลับมาที่บ้านของพ่อ มาพบทนายพร้อมกับญาติของพ่ออีกฝูงหนึ่ง เมื่อทนายอ่านพินัยกรรมของพ่อแล้ว ทุกคนก็พึมพำเหมือนไม่ชอบใจ บางคนถึงกับตะโกนออกมาว่าเขามาโกงและชุบมือเปิบ พร้อมกับปึงปังออกไปจากบ้านของฉัน

ค่ะ...ตอนนี้มันเป็นบ้านของฉันแล้ว มรดกทุกบาท พ่อยกให้ฉัน และให้มีผู้ปกครองในการกระทำทุกอย่างก่อนที่ฉันจะบรรลุนิติภาวะตามกฎหมาย ผู้ปกครองคนนั้น คือนายพีรสีห์ สุนธาเวช

ลุงพีร์ของฉันนั่นแหละค่ะ

ตอนนี้แขกของเราคนสุดท้ายคือคุณทนายได้จากไปแล้ว เหลือไว้เพียงแค่เราสองคนเท่านั้น ฉันไม่ได้เจอเขากี่ปีแล้วนะ อืม...ก็ตั้งแต่ที่พ่อเริ่มฉุดฉันเข้าวงการนั่นแหละค่ะ

ฉันมองจ้องหน้าเขา มองเหมือนไม่เคยเห็น มองชนิดที่ว่าสิวกี่เม็ดตอนนี้ก็ประทับไปในหัวฉันหมดล่ะ ขี้แมลงวันของเขาตรงหางตาด้านขวา เม็ดนั้นยังอยู่แหะ เวลาเขายิ้มจะมีรอยขึ้นบ้างไหมนะ โอ...เขาไว้ผมยาวด้วยล่ะตอนนี้ มันยิ่งทำให้เขาดูหล่อ...น่าประทับใจมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนไปอีก

“ตกลงนะมินนี่”

เสียงทุ้มนั้นถามฉัน...พลางเลิกคิ้วเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบโต้อะไร ก็ฉันมัวแต่มองลุงพีร์น่ะสิ ใจลอยไปโน่นแล้ว จะได้ฟังอะไรเล่า

“คะ?” ฉันเอียงคอ มองหน้าเขาอย่างงงๆ เมื่อกี้เขาถามอะไรฉันนะ?

ลุงพีร์ทรุดลงนั่งตรงหน้าฉัน พลางโน้มตัวลงมาจนหน้าแทบจะชิดกัน ฉันไม่ถอยหนีเขาหรอกค่ะ ยังคงมองเขาอยู่แบบนั้น ใบหน้าของเขาเรียวได้รูป นัยน์ตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มจัด คิ้วของเขาเข้มดกจรดหางตา มีขี้แมลงวันตรงหางตาด้านขวา จมูกโด่งตรงปลายมีรอยแผลเป็นนิดๆ ริมฝีปากหยักหนาอิ่ม มัน...จะนุ่มไหมนะ ฉันคิดอย่างเด็กแก่แดด ไรเคราของเขาขึ้นรกครึ้มไปหมด ผมของเขาหนาและหยักศก ตอนนี้มันรวบเป็นหางม้าไว้ อวดจอนยาว เขาเป็นชาวเอเชียที่ขนดกจริงๆ ฉันเคยเห็นเขาเวลาถอดเสื้อเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังจำติดตาเลยล่ะ หน้าอกของเขาล่ำ กล้ามเป็นมัด ขนหน้าอกดกยาวเป็นรูปตัววี ลงมาจนจรดเอว เขาตัวโตสูงมาก ถึงจะเป็นชาวเอเชียที่ส่วนใหญ่มักจะตัวเล็กกว่าชาวชาติตะวันตก แต่ลุงพีร์กลับตัวสูงใหญ่ เขาล่ำกว่าพ่อของฉันเสียอีกค่ะ สูงกว่าพ่อด้วย แล้วตอนนี้ถ้าพ่อยังอยู่มายืนใกล้ๆ กับลุงพีร์ล่ะก็ ลุงพีร์กินขาดพ่อแน่นอนทั้งเรื่องรูปร่าง หน้าตา และเซ็กซ์แอพพีล

“มัวแต่เหม่ออะไร ไม่ได้ฟังที่ลุงพูดเลยหรือไง”

“เอ่อ...คือ มินนี่ยังงงๆ อยู่”

ฉันกะพริบตา พร้อมกับถอนใจเฮือก เขาเอามือประคองหน้าฉัน เล่นเอาฉันสะดุ้งน้อยๆ กับกิริยาสนิทสนมนั่น

ใจของฉันเต้นแรง

ความรักแบบลูกหมาเมื่อสิบปีก่อน

ตอนนี้ลูกหมามันกระดิกหางริกๆๆๆ เหมือนกับว่าเจอะเจอกับเจ้าของ

“ลุงเข้าใจ ทุกอย่างมันไวไปหมด มินนี่คงจะสับสน แล้วแถมจู่ๆ ลุงก็โผล่มาอีกแบบนี้ มินนี่ตกใจหรือเปล่า”

“ดีใจต่างหาก ที่ลุงพีร์มา”

ฉันว่า แล้วโผเข้ากอดเอวเขา เขาก็ยอมให้ฉันกอด กลิ่นของเขา อื้อหื้ม...หอมดีจริงๆ แหะ อกของเขาก็กว้าง ทำเอาฉันที่เป็นผู้หญิงตัวไม่เล็กนัก ดูบอบบางไปเลยตอนนี้

“ลุงพีร์หายไปไหนมาตั้งนาน ไม่มาหามินนี่บ้างเลย มินนี่คิดถึงนะ”

“ไม่ได้หายไปไหน” เขาหัวเราะ พร้อมกับลูบผมฉัน

“ลุงไปอยู่ที่บ้านเมืองไทย มินนี่ก็รู้นี่นา ลุงก็ติดต่อพ่อของเรามาตลอด ตอบแชทมินนี่ทุกทีนี่นา สาวน้อยของลุงต่างหากที่หายไป ไม่ค่อยจะคุยกับลุงเลย ตั้งแต่เป็นดาราใหญ่นี่”

“ไม่ชอบเลยสักนิดเป็นดารา” ฉันพึมพำอู้อี้กับอกเขา เขาจะเคยดูหนังที่ฉันเล่นไหมนะ โดยเฉพาะเรื่องล่าสุดก่อนลาวงการนี่ บทสาวน้อยแสนสวยที่ฉันได้รับ ทำให้ฉันยิ่งเป็นที่โจษจัน และดังมากขึ้นกว่าเดิม แต่ฉันกลับลาวงการมันเอาดื้อๆ แกล้งยังแอลลี่นั่นแหละค่ะ

“จริงเหรอ?” เขาชะงักมือ “เห็นแดเนียลบอกว่าหนูชอบมาก แล้วก็ยังงงๆ ที่หนูจู่ๆ ก็ลาวงการเสียแบบนั้น แล้วนี่เลิกกับแฟนแล้วหรือไง”

“มินนี่ไม่เคยมีแฟนสักหน่อย”

ฉันผลักอกเขา แล้วทำหน้างอใส่เขา แล้วก็วอลเอาท์ เดินตึงๆ หนีเขาไปเลยเสียดื้อๆ ทิ้งให้เขาร้องเรียกชื่อฉันตามหลัง

เฮ้อ...

ท้าวความหลังถึงเรื่องระหว่างลูกหมาอย่างฉัน กับเจ้าของหมา? ที่เขาไม่เคยรู้ตัวเลยว่าถูกเด็กตาแป๋ว หน้างอ ดื้ออย่างมหาโหดคนนี้ แอบมีป๊อปปี้เลิฟด้วย เรื่องมันก็เริ่มแบบนี้ค่ะ

ฉันเปลี่ยนพี่เลี้ยงบ่อยตั้งแต่จำความได้หลังจากที่อาละวาดกับพี่เลี้ยงคนล่าสุดจนได้รับการขนานนามว่าเด็กนรก ตั้งแต่หกขวบ พ่อก็หนีบฉันมาปล่อยทิ้งไว้ที่บ้านของ ‘ลุงพีร์’

แรกเพียงเห็นหน้าเขา ฉันก็ตะลึง จะว่าฉันแก่แดดก็ว่าได้นะคะ ลุงพีร์ของพ่อเหมือนกับคาวบอยในหนังที่ฉันเคยดู เขาเท่มาก เขายิ้มกว้างส่งให้กับฉัน พร้อมกับอุ้มฉันขึ้นมาในอ้อมอกของเขา กลิ่นของเขาหอมเหมือนหญ้าแห้งและดอกไลแล็กซ์ นั่นคือความประทับใจแรกของเด็กนรกวัยหกขวบค่ะ

เขาละลายพฤติกรรมต่อต้าน พฤติกรรมเฮี้ยบๆ ของฉันจนหายไปหมด ด้วยการเป็นผู้ช่วยตัวเล็กในฟาร์มของเขา เขามีฟาร์มอยู่ที่เวอร์จิเนีย เป็นฟาร์มวัว เขาเป็นคนไทยก็จริงแต่มาทำงานกับพ่อเลี้ยงซึ่งเป็นคนอเมริกา และอยู่ที่นี่มานาน เขามาที่นี่ตั้งแต่อายุยังน้อย และบินไปมาระหว่างเมืองไทยกับอเมริกา เพราะยังมีญาติอยู่ที่เมืองไทย และสุดท้ายครอบครัวของเขาก็ขายทุกอย่างที่นี่ กลับไปที่เมืองไทยเฉยเลย...เมื่อตอนที่ฉันอายุสิบขวบ

ฉันรักเขามาก รักแบบ...ผู้ชายคนนี้คือฮีโร่ตัวเป็นๆ ของฉัน เป็นแสงตะวัน เป็นความอบอุ่น และเป็นทุกอย่างของฉัน เด็กแก่แดดตอนนั้น มีเป้าหมายคืออยากเป็นเจ้าสาวของลุงพีร์ และฉันก็เคยโพล่งบอกเขาด้วยตอนที่อายุได้แปดขวบ เขาหัวเราะ แถมยังลูบผมฉัน และส่งกระป๋องรีดนมวัวให้ฉัน พลางบอกว่าถ้าอยากเป็นเจ้าสาวของเขาก็ต้องทำงานเก่งๆ นั่นแหละค่ะ ฉันเลยกลายเป็นเด็กฟาร์ม ขยันบ้าเลือด เพื่อจะได้เป็นเจ้าสาวของเขา

เขาคงจะขำ จะลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันไปแล้ว มันก็แค่คำสัญญาปะเหลาะเด็ก แต่สำหรับฉัน ฉันยึดมั่น จริงจังจริงๆ

คนที่โดนโยนไปโยนมา จนกลายเป็นคนต่อต้านผู้คน แต่เขาทำให้ฉันรับรู้ถึงความอบอุ่น ความรัก ความอาทร แล้วทำไม ฉันถึงจะไม่ตกหลุมรักเขาล่ะคะ

ฉันแก่แดด

ก็...จะอายุเท่าไหร่ ฉันก็มั่นใจว่าฉันรักเขา

และเมื่อเขามาอยู่กับฉันอีกหน หลังจากที่เราพลัดพรากจากกันไปตั้งห้าหกปี เรื่องอะไรฉันจะปล่อยให้เขาลอยนวลไปล่ะคะ

อายุเท่าไหร่?

เด็กกว่าแล้วไง

ฉันมั่นใจว่ารักเขาเท่าที่ผู้หญิงจะรักผู้ชายคนหนึ่งนั่นแหละค่ะ