ตอนที่3 ไม่ยอมให้ใครได้เธอไป

ตอนที่3 ไม่ยอมให้ใครได้เธอไป

"ทำบ้าอะไรของคุณไม่ทราบ พาฉันมาที่นี่ทำไมฮะ!"

"ปฏิเสธพี่เพราะมันเหรอ? พี่ถามว่าเพราะมันใช่ไหมพลอยถึงไม่ยอมให้โอกาสพี่อีก!" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ พลอยไพลินถอนหายใจออกมาก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มไปรู้อะไรมาถึงได้มาทำแบบนี้กับเธอ แต่จากที่ดูคงเดาไม่ยาก

"อย่าเงียบดิพลอย!"

"จะเป็นเพราะใครแล้วมันทำไม? ในเมื่อเรื่องของเราก็จบไปตั้งนานแล้ว!"

"แต่พี่ไม่จบและไม่มีวันจบด้วย!"

"จะทำอะไร! ถอยออกไปนะคนบ้า!"เสียงหวานถามออกมาด้วยความสั่นเครือเมื่อจู่ๆ ไตรภพก็ขยับกายเข้ามาหาเธอ พลอยไพลินรับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยหญิงสาวจึงรีบขยับกายหนีแต่ทว่ามันก็ไม่ทันมือหนาของใครอีกคน

ไตรภพคนนี้ไม่เหมือนคนเดิมที่เคยให้เกียรติเธอสินะ ไม่งั้นเขาคงไม่มีความคิดที่จะทำแบบนี้กับเธอ พลอยไพลินรีบใช้มือดันแผ่นอกแกร่งที่พยายามเข้ามาใกล้เธอ

"หยุดนะ อย่ามาทำเลวๆ แบบนี้กับฉัน!"

"พี่ไม่สนว่าวิธีการของพี่จะดูเลวในสายตาของพลอย พี่สนเพียงอย่างเดียวว่าพลอยเป็นของพี่แค่คนเดียวเท่านั้น!"พลอยไพลินร้องกรี๊ดดังออกมาเมื่อไตรภพกอดรัดร่างกายของเธอพร้อมก้มใบหน้ามาซุกไซ้ตามซอกคอของเธออย่างหื่นกระหาย

"กรี๊ด! หยุดนะ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ พี่คิดเหรอว่าพี่ทำแบบนี้แล้วฉันจะเป็นของพี่ พี่ทิ้งฉันไปกี่ปี คิดหรือว่าฉันจะไม่มีคนอื่น ฉันมีคนที่ฉันรักแล้วปล่อยฉันสักที!"

"มันเป็นใครฮะ!"เสียงตะคอกดังใส่หน้าของหญิงสาว เพียงได้ยินแบบนี้ไตรภพก็แทบควบคุมสติของตนเองไว้ไม่ได้ ตอนคบกันเขาไม่เคยทำมากกว่าจูบหญิงสาวตรงหน้านี่เลย และไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใครถึงกล้ามายุ่งกับผู้หญิงของเขา

"พี่ไม่จำเป็นต้องรู้ พี่แค่รู้แค่ว่าฉันไม่ได้เป็นของพี่ก็พอ ฉันมีผัวแล้วไม่ใช่สาวน้อยหน้าโง่ที่เคยหลงไปไปคำว่ารักไร้สาระอะไรของพี่!"พลอยไพลินโกหกออกไปเพราะเธอหวังว่าอีกฝ่ายจะหยุดกระทำบ้าๆ นี้ แต่ทว่าคำพูดของหญิงสาวไม่ได้ทำให้ไตรภพหยุดการกระทำของตนเองเลยสักนิด หนำซ้ำทำให้เขาเผยท่าทางดุร้ายออกมาทากกว่าเดิมเสียอีก

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตนเองก่อนจะปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดพร้อมจับจ้องไปยังหญิงสาวด้วยสายตาดุดัน พลอยไพลินกลืนน้ำลายลงคอฮึกใหญ่เธอไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พูดออกไปแบบนั้น เพราะจากที่ดูตอนนี้ไตรภพดูน่ากลัวกว่าเดิมมาก

"หยุดนะ หยุดความคิดหยุดการกระทำของคุณเดี๋ยวนี้!"

“คิดว่าพูดแบบนี้แล้วพี่จะยอมปล่อยเธอไปงั้นเหรอพลอย อดีตพี่ไม่สนใจไม่ว่าเธอจะเคยเป็นของใครแต่ในปัจจุบันและอนาคตเธอเป็นของพี่คนเดียว จำเอาไว้!”

“กรี๊ด หยุดนะหยุด!”พลอยไพลินดีดดิ้นไปมาเมื่อริมฝีปากร้อนของคนร่างสูงประโคมจูบตามใบหน้าของเธอ ไม่ว่าคนตัวเล็กจะร้องห้ามยังไม่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมฟัง

ไตรภพซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องก่อนจะขบเม้มสร้างรอยไว้ทั่วเหมือนว่าเขาต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาคนเดียว การกระทำของชายหนุ่มมันทำให้พลอยไพลินเริ่มรู้สึกแปลกๆ ไป แต่ทว่าหญิงสาวก็ไม่ยอมล้มเลิกความพยายามที่จะห้ามไตรภพไม่ให้ทำอะไรเธอ แต่มีหรือที่แรงมดอย่างเธอจะสู้แรงช้างอย่างชายหนุ่มได้ ยิ่งตอนนี้แล้วไตรภพดูโมโหอยู่มาก มันยิ่งทำให้ชายหนุ่มไม่ยอมที่จะปล่อยเธอไป

“อือ! ปะ ปล่อยนะ!”ริมฝีปากหยักหนาได้รูปของไตรภพบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของพลอยไพลินจนหญิงสาวแทบอ่อนแรง เพราะจูบในครั้งนี้มันทั้งรุนแรงทั้งเร่าร้อนจนหญิงสาวไปไม่เป็น ยามที่ลิ้นสากสอดส่องกวาดหาความหวานจากโพรงปากหวานมันแทบทำให้คนตัวเล็กวูบวาบกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ

“หือ หวานที่สุด!”ไตรภพถอนจูบก่อนจะเอ่ยบอกหญิงสาวใต้ร่าง สาวตาคมเข้มจ้องมองนัยน์ตากลมโตของคนใต้ร่างด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาทั้งรักทั้งห่วงทั้งโกรธกับทุกอย่างที่คนตัวเล็กผ่านมา ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใครถ้าเขาเห็นหน้าเขารับรองว่าจะฆ่ามันให้ตายคามือแน่นอนโทษฐานมายุ่งกับผู้หญิงของเขา

“ปะ ปล่อย อย่าทำแบบนี้กับพลอย!”เธอขอร้องเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มปลดเข็มขัดออกจากกางเกงของเขา

“พี่คงปล่อยพลอยไปไม่ได้อีกแล้ว เป็นของพี่เถอะนะครับคนดีของพี่ พี่รักพลอย รักไม่เคยเปลี่ยน!”คำว่ารักที่ออกมาจากปากหนาทำเอาคนตัวเล็กหันหน้าหนีไปอีกทาง เธอจะเชื่อเขาได้แค่ไหนกัน รักเหรอ เธออยากหัวเราะชะมัดเพราะคำว่ารักคำเดียวทำให้เธอกลายเป็นคนโง่เง่า เพราะคำว่ารักมันทำให้เธอต้องโดนตราหน้าต่างๆ นาๆ

“แต่พลอย พลอยไม่ได้รักพี่แล้ว พี่ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้กับพลอย!”ชายหนุ่มที่พยายามจะใจเย็นพอได้ยินคำพูดนี้มันก็ไม่ต่างกับน้ำมันที่สาดเข้ากองไฟในใจของเขา ไตรภพตวัดสายตามองหน้าของหญิงสาวก่อนจะยกมุมปากขึ้นมา

“พี่กำลังสร้างสิทธิ์ให้ตัวเองอยู่นี่ไงหึ!”ไตรภพถอดกางเกงออกจากกายตนสิ่งที่โด่งออกมามันทำให้คนตัวเล็กเบิกตามองกว้างก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางอย่างรวดเร็ว มันใหญ่จนเธอตกใจเกิดมาจนถึงวันนี้เธอไม่เคยเห็นสิ่งนี้ต่อหน้าต่อตามาก่อน

“หยุดนะ อย่า!”ไตรภพเลื่อนมือมาถอดชุดที่เหลือออกจนหมดไม่ว่าคนตัวเล็กจะร้อมห้ามจะดีดดิ้นยังไงเขาก็ไม่ยอมหยุดง่ายๆ

เพียงไม่นานร่างบางอรชรก็เปลือยเปล่าต่อหน้าชายหนุ่ม ความงามตรงหน้ามันทำให้ไตรภพกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เขาเริ่มหายใจติดขัดเมื่อได้เห็นความอวบใหญ่ของหญิงสาว พลอยไพลินร้องกรี้ดออกมาในใจเธออายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว สองมือสวยรีบยกขึ้นมาปกปิดไม่ให้อีกฝ่ายได้เชยชม แต่มีหรือที่จะสู้แรงช้างของไตรภพได้ เขากระชากแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวให้ออกห่างจากความสวยงามตรงหน้าโดยใช้มือเดียวของเขากำข้อมือเอาไว้

“มันทำอะไรกับร่างกายเธอบ้าง?”เขาต้องการที่จะรู้ว่าไอ้สารเลวนั้นมันทำอะไรกับร่างกายผู้หญิงของเขาบ้าง

“จะถามไปทำไม พอสักทีเถอะเลิกบ้าสักที!”ชายหนุ่มร้องหึในลำคอออกมาก่อนจะใช้มืออีกข้างบีบขยำหน้าอกของหญิงสาว

“ต่อให้มันทำอะไรกับร่างกายเธอบ้าง พี่จะกลบรอยมันเอง!”

“กรี๊ด หยุดนะมากัดทำไมคนบ้า คนสารเลว!”พลอยไพลินดิ้นพล่านเมื่อชายหนุ่มก้มลงมาดูดกัดหน้าอกของเธอ ลิ้นร้อนตวัดเลียเม็ดทับทิมจนร่างบางสั่นสะท้านไปหมด ความเจ็บปวดผสมผสานกับความเสียวซ่านมันยิ่งทำให้ร่างกายของหญิงสาวทรมานไม่น้อย ยามที่ชายหนุ่มไล้เรียวลิ้นไปตามร่างกายของเธอเสียงหวานก็เผลอครางออกมา ทั้งๆ ที่ควรต่อต้านแต่ทว่าร่างกายของเธอกลับไม่ยอมฟังเอาเสียเลย