ตอนที่ 5 ยื่นข้อเสนอ

ขวัญข้าวนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นบัญชีรายรับในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันส่อแววผิดปกติ เนื่องจากรายได้ในแต่ละวันมันเริ่มหดลงๆ

“มันเกิดอะไรน่ะอร ทำไมบัญชีรายรับของเราในช่วงสัปดาห์นี้มันลดลงทุกวันเลยล่ะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองหน้าเพื่อนสาว

“อรก็ไม่รู้เหมือนกัน อรเช็คแล้วเช็คอีกนะตัวเลขทุกอย่างตรงหมดเลยน่ะ อรไม่ได้โกงนะ” อรวดีทำหน้าเสียเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนสาวขึงขัง

“ข้าวไม่ได้หมายความแบบนั้น ข้าวแค่สงสัยเฉยๆ” ขวัญข้าวรีบปรับสีหน้าให้ราบเรียบ แล้วในระหว่างที่หญิงสาวกำลังคิดหาคำตอบอยู่นั้น เอกทัศน์ก็ก้าวเข้ามาในห้องทำงานภายในผับพอดี สีหน้าของชายหนุ่มบึ้งตึงดุดันน่ากลัว อรวดีรีบหลบมายืนแอบอยู่ข้างโต๊ะของเพื่อนสาวทันที

“พี่พอจะรู้สาเหตุที่ทำให้รายได้ของผับเราตกต่ำแล้วล่ะ” น้ำเสียงของเขาเข้มขึ้นก่อนจะวางแผ่นกระดาษปิดประกาศลงบนโต๊ะตรงหน้าของขวัญข้าวอย่างแรง หญิงสาวหยิบแผ่นประกาศขึ้นมาดู ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย

“บ้าที่สุด! ใครมันทำแบบนี้!” แผ่นกระดาษในมือถูกขย้ำจนยับคามือเรียว

“พี่ก็อยากรู้เหมือนกัน ถ้ารู้ว่าใครมันทำละก็พี่จะลากคอมันมาสับไม่ให้เหลือชิ้นดีเลย” เขากระแทกก้นลงนั่งบนเก้าอี้อย่างแรง แล้วตวัดสายตาไปมองค้อนทางอรวดีตาเขม็ง อรวดีรีบก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่มอย่างทันควัน

“ข้าวว่ามันต้องการทำร้ายชื่อเสียงของเราเพื่อให้แขกกลัวและไม่กล้ามาเที่ยวในผับของเราอีก เลวจริงๆ!” ขวัญข้าวเม้มปากแน่นอย่างโมโหมาก เพราะคำในประกาศนั้นบอกว่าในผับของเธอมีผู้หญิงติดเชื้อโรคเอดส์มาทำงานอยู่ด้วย

ดวงตาคมของเอกทัศน์หรี่ลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของขวัญข้าว ชื่อของจิณณวัตรผุดขึ้นมาในความคิดของเขาทันที อีกสิ่งหนึ่งที่นอกเหนือจากทำตามความฝันของหญิงสาวที่ตนเองรักก็คือเอาชนะจิณณวัตร เมื่อเขารู้ว่าจิณณวัตรทำธุรกิจเกี่ยวกับผับและอาบอบนวดเขาจึงตัดสินใจทุ่มเงินก้อนโตเพื่อเปิดแองเกิลผับขึ้น แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เขาต้องการ เขาแย่งลูกค้าของดาร์โกผับมาได้ เขาจะต้องได้ดีกว่าจิณณวัตรให้ได้

เมื่อ 8 ปีก่อนเขากับจิณณวัตรเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยและในคณะเดียวกัน เขาเฝ้ามองจิณณวัตรด้วยความอิจฉา ไม่ว่าจะเป็นด้านรูปร่างหน้าตา ด้านการเรียนที่โดดเด่น ฐานะที่ร่ำรวย แถมยังเป็นชายหนุ่มที่บรรดาสาวๆ สนใจมากที่สุดในมหาวิทยาลัยอีกด้วย แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามขยันเรียนมากเพียงใดก็สู้ผู้ชายที่เที่ยวเล่นไปกับสาวๆ และหนีเรียนอย่างจิณณวัตรไม่ได้สักที แล้วในเมื่อเรื่องการเรียนไม่ได้ผลเขาก็มุ่งไปแย่งหญิงคนรักของจิณณวัตรแทนและมันก็ได้ผล เขาสามารถแย่งภูริตามาจากจิณณวัตรได้ ทำให้จิณณวัตรเสียใจอย่างมาก นั่นคือชัยชนะที่เขาภาคภูมิใจมากที่สุด

“พี่เอกคะ พี่เอก!” ขวัญข้าวเขย่าแขนหนุ่มรุ่นพี่พร้อมกับร้องเรียกเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งนิ่งเงียบไป เอกทัศน์กะพริบตาถี่ๆ แล้วยิ้มให้หญิงสาว

“พี่เอกเป็นอะไรหรือเปล่า นั่งนิ่งเงียบเชียว” คิ้วเรียวขมวดอย่างสงสัย

“เปล่าจ้ะ เออ...เดี๋ยวพี่ขอตัวออกไปตามสืบหาตัวไอ้คนที่ใส่ร้ายผับเราก่อนนะ แล้วประมาณ 3-4 ทุ่มพี่จะเข้ามาใหม่” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป โดยมีสายตาของขวัญข้าวและอรวดีมองตามไปอย่างงุนงง

จิณณวัตรกวาดสายตามองหาสาวเสิร์ฟที่ทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวทันทีที่ก้าวเข้ามาในแองเกิลผับ เศรษฐ์สัณห์นิ่วหน้ามองเพื่อนรักพลางคิดในใจ

‘ท่าทางจะเอาจริง สงสัยงานนี้มีเฮแน่ๆ’ มุมปากหนายกขึ้นอย่างขำๆ ก่อนจะเดินโอบไหล่อีกฝ่ายไปยังโต๊ะที่พนักงานต้อนรับสาวเดินนำไป เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้วเศรษฐ์สัณห์ก็หันมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าของเพื่อนรัก

“นี่ขนาดเรามาดึกแล้วนะเนี่ย แต่แขกดูบางตากว่าเมื่อครั้งแรกที่เราเข้ามาอีกนะ”

“นั่นก็แสดงว่าแผนของฉันใช้ได้ผล” จิณณวัตรหัวเราะเยาะในลำคอ แล้วพลันสายตาของเขาก็เหลือบแลไปเห็นเป้าหมายที่เขาต้องการจะเจอ

“อ้าว...นั่นแกจะไปไหน” เศรษฐ์สัณห์เลิกคิ้วสูงเมื่อจู่ๆ เพื่อนหนุ่มก็ลุกพรวดขึ้น

“ฉันเจอสิ่งที่ฉันต้องการแล้วน่ะสิ ขอตัวไปตกลงธุรกิจสักครู่” จิณณวัตรยกมุมปากขึ้นน้อยๆ แล้วเดินจากไป เศรษฐ์สัณห์ขมวดคิ้วมุ่นพร้อมกับมองตามหลังจิณณวัตรไป แล้วเขาก็คลายความสงสัยลงเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักนั้นเดินไปหาใคร

ขวัญข้าวชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดินไปข้างหน้าทันทีเมื่อหันมาเห็นร่างสูงของบุรุษหนุ่มยืนซ้อนหลังเธออยู่ ใบหน้าสวยนิ่วลงอย่างไม่พอใจเมื่อจำได้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือคนคนเดียวกันกับที่จะขอซื้อตัวเธอออกไปข้างนอกเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนั่นเอง

“จำฉันได้ไหม” จิณณวัตรกอดอกพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปาก

“ฮึ! จำได้ค่ะ ฉันไม่คิดว่าคุณจะยังกล้ามาที่นี่อีก” ขวัญข้าวทำเสียงขึ้นจมูกอย่างหยันๆ แล้วเบ้ปากออก ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้น เพราะเธอไม่อยากทะเลาะกับแขกให้เสียรายได้ไปมากกว่านี้

“เดี๋ยวสิ! ฉันมีเรื่องจะมาเสนอให้กับเธอ” จิณณวัตรเดินตามมาแล้วดึงแขนเรียวจนอีกฝ่ายเซเข้ามาปะทะอกกว้าง

“ไม่!” ขวัญข้าวผลักร่างสูงออกห่างพร้อมกับตะโกนอย่างตกใจ บรรดาแขกและพนักงานในผับต่างก็หันมามองด้วยความแปลกใจสงสัย ขวัญข้าวส่งยิ้มแหยๆ ให้พร้อมกับก้มศีรษะลงน้อยๆ เพื่อขอโทษลูกค้าในผับ ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ผู้ชายตรงหน้า

“ฉันไม่รับข้อเสนออะไรของคุณทั้งนั้น แล้วก็ไม่สนใจที่จะออกไปกับคุณด้วย คุณมาทางไหนก็เชิญกลับไปทางนั้นเลยไป!” หญิงสาวเน้นเสียงกระแทกใส่เบาๆ เพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ไล่แขกกลับไปแบบนี้มันผิดจรรยาบันของพนักงานไม่ใช่เหรอ ฉันฟ้องเจ้านายเธอให้ไล่ออกได้เลยนะ” จิณณวัตรยังคงยิ้มกริ่ม ซึ่งนั่นก็เท่ากับเป็นการยั่วโทสะของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

ขวัญข้าวกัดฟันกรอดแล้วนับหนึ่งถึงสิบก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง แล้วสะบัดหน้าเดินหนีมาดื้อๆ แต่มีหรือที่เจ้าพ่อคาสโนวาอย่างจิณณวัตรจะปล่อยให้สิ่งที่เขาสนใจหลุดมือไปได้ ชายหนุ่มคว้าข้อมือเรียวดึงให้เดินตามเขาออกไปทางด้านหลังผับ แม้ว่าขวัญข้าวจะขัดขืนและรั้งตัวเองไว้ แต่เธอก็สู้แรงของผู้ชายกับแรงสายตาแห่งความสงสัยของคนในผับไม่ได้

“ปล่อยฉันนะคะ!” ขวัญข้าวสะบัดแขนออกอย่างแรงเมื่อเดินออกมาพ้นสายตาคนในผับแล้ว “ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันไม่สนใจข้อเสนอบ้าๆ อะไรของคุณทั้งนั้น!” เธอตะโกนใส่เขาอย่างโมโห จิณณวัตรเหยียดริมฝีปากออกพร้อมกับกวาดมองไปทั่วร่างบาง ก่อนจะเดินเข้าหาร่างบางอย่างจงใจ ขวัญข้าวทำหน้าตื่นตกใจแล้วถอยหลังหนีไปจนชิดติดกับผนังกำแพง

“ถึงเธอไม่สน ฉันก็อยากจะนำเสนอเผื่อบางทีเธออาจจะเปลี่ยนใจก็ได้” เขาเอื้อมแขนไปยันกับกำแพงเพื่อกักร่างบางให้อยู่ในวงแขนของเขา ใบหน้าคมโน้มต่ำลงไปจนลมหายใจสัมผัสถึงกันได้ หัวใจของขวัญข้าวแทบหยุดเต้น เธอไม่เคยอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้มาก่อนเลย

“ถะ...ถอยออกไปนะ! ไม่งั้นฉันจะร้องเรียกให้คนช่วย!” หญิงสาวตวาดเสียงสั่นๆ มือบางยกขึ้นดันหน้าอกของอีกฝ่ายอย่างเต็มแรง

“เรียกตามสบายเลย” จิณณวัตรทำหน้าทะเล้นใส่พร้อมกับอมยิ้ม ก่อนจะพูดต่อเมื่อดวงตากลมโตมองจ้องเขา “ฉันอยากให้เธอไปทำงานกับฉันในตำแหน่งผู้ช่วย ฉันจะให้เงินเดือนเธอมากกว่าของที่นี่เป็นเท่าตัวเลย ฉันดูแล้วที่นี่ไม่น่าจะรอดนะ อย่างมากก็ไม่เกินสิ้นปีนี้แน่ๆ ผับของเธอคงจะต้องปิดตัวลงเพราะไม่มีแขก”

“อย่ามาแช่งผับของฉันนะ!” ขวัญข้าวเลือดขึ้นหน้าเมื่อมีคนมาสบประมาทผับอันเป็นสิ่งที่ใฝ่ฝันของเธอ

“ดุจริ๊งๆๆๆๆ เลือดรักสถาบันแรงน่าดู” ชายหนุ่มหัวเราะเยาะในลำคอแล้วพูดต่อ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “เธอลองเก็บเอาไปคิดดูดีๆ นะว่าระหว่างเงินเดือนเดือนละไม่ถึงหมื่นบาทของเธอและผับที่ใกล้จะปิดตัวลงแบบนี้ กับข้อเสนอที่สุดแสนจะวิเศษของฉัน ฉันบอกตามตรงเลยก็ได้ว่าฉันสนใจเธอและอยากได้ไปอยู่ด้วย ถ้าเธอตกลงฉันจะเซ็นต์เช็คให้เธอเดี๋ยวนี้เลย 5 แสนบาท”

“แก!...” ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหยามศักดิ์ศรี มือเรียวฟาดลงไปบนใบหน้าคมอย่างจังตามแรงโทสะ จนใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงมือ จากนั้นเธอก็รีบผลักร่างสูงออกห่าง

“ไปตายซะไอ้สารเลว!” แล้วชี้หน้าด่าด้วยความเคียดแค้น ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง จิณณวัตรยกมือขึ้นลูบที่แก้มสากๆ ของตนเองพร้อมกับขบกรามแน่น ดวงตาดุดันมองตามร่างบางไปจนลับสายตา เกิดมาไม่เคยเลยที่จะโดนผู้หญิงตบหน้า คิดแล้วก็ให้ยิ่งเจ็บใจ แต่คนอย่างเขาเมื่ออยากได้อะไรแล้วเป็นต้องได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม