8 สยบเธอด้วยบทรัก

อาริตาสะดุ้งหลังจากอกอวบถูกแรงเคล้นจนแทบแหลกด้วยแรงบีบมหาศาลซึ่งเกิดเพราะอารมณ์ปรารถนา

“ผมขอโทษ แต่ของดี สวยงามอย่างนี้ใครจะอดใจไหวละครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอก่อนเถอะนะ ไม่ไหวแล้ว”

ท่าทางโอภาสเหมือนจะขาดใจให้ได้ และหาทางเอาน้องชายเข้าชมถ้ำให้ได้ ซึ่งก็สมใจเมื่อเธอเปิดทาง แล้วมองด้วยสายตาเชิญชวน

“ฉันพร้อมแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะ”

เขาพุ่งเข้าสู่ภายในแล้วเดินหน้าเต็มที่ โดยโอบเธอจนแน่น ขยับแค่เพียงส่วนล่างให้ไปตามครรลองแห่งรสสวาท ความเร็ว ความช้าที่ยังคงสม่ำเสมอ จนเธอเผยอริมฝีปาก แต่ก็ถูกทาบทับด้วยปากนุ่มแล้วขยี้ด้วยความร้อนรุ่ม

โอภาสไม่ลืมที่จะสอดแทรกลิ้นนุ่มให้เกี่ยวกระหวัดรัดกับลิ้นเธอที่ทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพต้อนรับขับสู้ด้วยดี

บทรักไม่จำเป็นอยู่แค่เพียงในห้องนอน ไม่ว่าสถานที่ใดๆ ก็สร้างความสุขได้เช่นกัน ขอแค่เพียงหญิง ชาย ร่วมมือด้วยดี

อาริตารับรู้ถึงเรื่องนี้ดีจึงปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับความสุขโดยไม่ปิดกั้นอารมณ์สวาทไว้ ความหนักในความเคลื่อนไหวที่ทำให้เธอหลับตาพร้อม เพลินไปกับรสรักที่โอภาสป้อนให้ กระทั่งร่างเลื่อนลงมาที่พื้น แล้วเอนราบ

เขาเป็นนักรักที่ดียังคงตามติดโดยไม่ปล่อยให้น้องชายออกจากถ้ำ ยังคงย้ำอยู่ที่เดิมซึ่งก็เพิ่มความซาบซ่านแก่เธอจนแอ่นแล้วบิดร่างบ่อยครั้ง

“ไม่ไหวแล้วค่ะ เน้นๆ กว่านี้หน่อยนะคะ”

เมื่อสิ้นคำว่าเน้น เขาออกแรงเต็มที่จนเธอสะดุ้งแล้วจิกเล็บลงบนบ่าพร้อมกับแอ่นสะโพกรับการทับเต็มที่

ทั้งเขาและเธอร้องครางพร้อมกัน ก่อนจะประกบปากจูบเนิ่นนาน

“เป็นไงละ รสรักผม ทำให้คุณอิ่มไหม”

โอภาสถามพลางดึงมือเธอลุกขึ้น แล้วส่งฝักบัวให้ไปชำระความสะอาดให้เรียบร้อย หญิงสาวค้อนน้อยๆ

“ค่ะ รู้แล้วว่าคุณเก่งมาก ทำให้ฉันแทบขาดใจตายเลยรู้ไหม”

“โอ ขนาดนั้นเลยหรือ อย่างนี้ก็อย่าหึงนะ เวลาที่ผมอยู่กับผู้หญิงคนอื่นๆ ผมคงไม่มีปัญญาไปทำอะไรเขาหรอก”

หลังจากเขาพูดจบจึงถูกค้อนงามๆ พร้อมกับจ่อฝักสายบัวตรงน้องชาย น้ำเย็นๆ สาดใส่ เขาทำความสะอาดช้าๆ

“พูดเป็นเล่น คุณทั้งเก่ง อึด ลีลาแพรวพราวอย่างนี้ ฉันไม่ไว้ใจผู้หญิงคนไหนหรอก แม่พวกนั้นคบคุณก็ต้องการเงินในกระเป๋าทั้งนั้น”

“แต่ก็มีบางคนที่ไม่ต้องการเงิน”

“ใคร บอกมานะ”

อาริตาถามเสียงกระด้างเพราะกลัวผู้หญิงใจถึงจะขุดหลุมล่อให้เขาตกหลุมพราง จากนั้นก็หาทางปอกลอกด้วยรสสวาท

โอภาสชอบเซ็กซ์ ถ้าผู้หญิงคนไหนทำให้ถูกใจเขาจะหลงจนแทบไม่อยากจากไปไหน ตรงนี้คือสิ่งที่เธอกลัวที่สุด

“คุณพิมาลาไง”

“แม่นี่หัวสูง คงไม่มองคุณหรอก เชื่อฉันสิ”

“มันก็ไม่แน่ ไม่ลองก็ไม่รู้ นี่อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ถึงยังไงคุณก็คือคนที่ผมคิดถึงตลอด”

เขากล่าวด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ แต่เธอไม่รู้สึกสนุกไปด้วยเพราะกลัวว่าเขาจะหลงเสน่ห์พิมาลาจริงๆ

ในเวลาเดียวกัน ภายในรถยนต์ตระกูลยุโรปราคาแพงกำลังขับไปตามถนนแห่งหนึ่งซึ่งเลยตัวจังหวัดสิงห์บุรีมาแล้ว ทว่า จู่ๆ เครื่องกระตุก แล้วดับไปในที่สุด ชายวัยเลยกลางคน หน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน นั่งอยู่ตอนหลังกับภรรยาที่มีใบหน้าสวย อยู่ในชุดขาว ต่างมองหน้ากัน

“เกิดอะไรขึ้นนายสังข์ ทำไมรถถึงดับอย่างนี้ล่ะ”

รัฐมนตรีพิเศษเอ่ยถามคนขับรถวัยเดียวกัน เวลานั้นกำลังง่วนอยู่กับการตรวจสอบระบบเครื่องยนต์ เห็นได้ชัดว่ามีความกังวลไม่น้อย

“สงสัยจะมีปัญหาเรื่องความร้อนครับ เมื่อก่อนเคยเป็นแต่นานมาแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นอีก ต้องรอให้เครื่องเย็นแล้วถึงจะขับไปได้”

สังข์ตอบอย่างผู้ชำนาญเพราะเคยทำงานเกี่ยวกับเครื่องยนต์มาพอสมควร กระทั่งได้เข้ามาเป็นพลขับให้กับรัฐมนตรีผู้ใจดี

“ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว ถนนตรงนี้ทั้งมืดและเปลี่ยวมากด้วย ทำยังไงดี]t คุณดวงพรหิวหรือเปล่า”

ท้ายสุดหันมาสนทนากับภรรยาคนสวย ในเวลานั้นนั่งเงียบด้วยอาการสงบ เพราะเข้าไปปฏิบัติธรรมที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่ง จิตไม่วอกแวกตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะอะไรก็ตามจะต้องสงบเอาไว้แล้วใช้สติไตร่ตรอง

“ไม่หิวหรอกค่ะ ฉันดื่มน้ำนมถั่วเหลืองไปแก้วหนึ่ง รู้สึกดีมากเชียวค่ะ”

“เราคงต้องรอให้เครื่องยนต์เย็นลง เอาอย่างนี้ลงไปจากรถก่อน แต่ผมก็กลัวว่ายุงจะกัด ตรงนี้มีหนองน้ำด้วย คุณทนไหวไหม”