6 คืนนี้เขาจะสนุกกับเธอ

เมื่อได้ยินพิมาลาพูดอย่างนั้น โอภาสหาได้ใส่ใจแต่อย่างใด เขาเบื่อผู้หญิงนิสัยแย่ๆคนนั้นเต็มที จึงคว้าเอาโทรศัพท์มือถือของพิมาลาขึ้นมาแล้วกดเบอร์ของตัวเองใส่ลงไป จากนั้นโทร.ออก เพื่อจะได้รู้เบอร์ของหญิงสาว

“คุณทำอะไรน่ะ”

“ผมอยากคุยกับคุณครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ชายหนุ่มรีบวางโทรศัพท์ราคาแพงโดยเร็ว ในเวลาเดียวกันอาริตาปราดเข้ามาแล้วดึงแขนโอภาสเอาไว้แน่น สายตาที่มองพิมาลาเต็มไปด้วยความชิงชัง เพราะกลัวว่าจะมาแย่งคนที่รักของตัวเองไป เรื่องแบบนี้คงยอมกันไม่ได้จะต้องสู้ให้แหลกไปข้างหนึ่ง

“คุณโอภาส มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออะไรตรงนี้คะ”

หญิงสาวทำเสียงแหวอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทั้งที่ความจริงอยากจะว่าแรงๆ เกรงว่าจะกระทบกระเทือนถึงความสัมพันธ์เกี่ยวกับธุรกิจการค้า เพราะสองครอบครัวเอื้อกันเกือบทุกเรื่อง เธอจึงระวังมาก แม้กระทบกระแทกแค่เพียงเล็กน้อยก็ไม่ควร

“แหม พูดอย่างนี้ผมเสียนะครับ แค่เข้ามาทักคุณพิมาลา เห็นนั่งคนเดียว กลัวว่าจะเหงา”

เขาพยายามแก้ตัวเพื่อให้ดูดีที่สุด โดยพิมาลาไม่เสียหาย เขาจะได้สานความสัมพันธ์ต่อได้โดยสะดวก แต่อาริตาไม่สู้จะพอใจนัก

“สวัสดีค่ะ คุณพิมาลา เจอกี่งานๆ คุณมาคนเดียวตลอด ไม่มีบอดีการ์ดหรือคะ”

พิมาลารู้ความหมายในคำพูดเป็นอย่างดี อาริตาดูแคลนว่าเธอไม่มีความสามารถในการหาผู้ชายมาเป็นคู่ควง เท่ากับว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ดี ผู้ชายจึงไม่ให้ความสนใจ เธอแค้นเสียจนแทบกระอัก แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มให้หวานที่สุด

“ค่ะ มาลาไม่ชอบมีพันธะกับใครและกลัวว่าถ้ามีแล้วอาจจะตามหึงหวงผู้ชายอย่างไม่มีเหตุผล”

เธอพูดกระทบอย่างจัง อาริตาร้อนไปทั้งตัว ใบหน้าแดงก่ำ อยากจะข่วนใบหน้าสวยๆให้กระจุย แต่พยายามสะกดความรู้สึกนั้นเอาไว้อย่างยิ่งยวด จึงบอกตัวเองให้ทนไว้

“แสดงว่าคุณเป็นคนขี้หึงสิคะ”

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่เห็นผู้หญิงที่มีแฟนหรือเป็นแค่คู่ควงชั่วครั้งชั่วคราว คนๆนั้นก็ยังหึงผู้ชายของตัวเองยังกับคนเสียสติ ฉันขอตัวก่อนนะคะ มาลาจะไปหาน้ำดื่มค่ะ”

หญิงสาวในชุดสุดเซ็กซี่เดินจากไปโดยเร็ว โอภาสมองตามด้วยความพึงพอใจ แต่อาริตาเห็นดังนั้นแทบจะด่าวดิ้นด้วยความโกรธ เธอยกเท้าคู่สวยซอยยิกๆ ด้วยความลืมตัว

“อ้าว คุณอาริตาเป็นอะไรครับ หรือว่าถูกมดกัด”

“มดกัดบ้าน่ะสิ ฉันเกลียดแม่นี่จัง ทำเป็นหยิ่งผยอง คิดว่าตัวเองดีนักหรือไง ฮี่โธ่ นิสัยแย่ จนผู้ชายเข็ดขยาดไม่กล้าเข้าใกล้ ทำไมจะไม่รู้ว่าแม่นี่ขี้เกียจเรียน ชอบเที่ยว เอาแต่ใจตัวเอง”

เธอนินทาด้วยอารมณ์เดือดพล่าน โอภาสมองแล้วยิ้มหยาม รู้ว่าอาริตาไม่ต่างจากพิมาลาสักเท่าไร ทำไมผู้หญิงที่เกิดมาพร้อมทุกอย่างจะต้องเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองแทบทั้งนั้น

“ที่คุณพูดมาน่ะ เหมือนคุณเปี๊ยบเลย”

ได้ผลในทันที หญิงสาวทุบลงที่แขนคู่ควงจอมเจ้าชู้ด้วยความไม่พอใจ

“นี่ๆ หยุดเลยนะ มาว่าฉันได้ยังไง ถ้าจะคบกันอีกต่อไป คุณอย่ามาพูดอย่างนี้อีก ถึงฉันไม่ใช่คนดีเลิศอะไรนัก แต่จริงใจกับคุณเพียงคนเดียว”

หญิงสาวพูดเข้าหาตัวเองมากยิ่งขึ้น โอภาสเกิดอาการร้อนๆหนาวๆขึ้นมา รู้ว่าไม่พร้อมที่จะดูแลใคร โดยเฉพาะอาริตาหญิงสาวนิสัยแย่คนนี้ แต่คืนนี้เขาก็ไม่ชอบนอนคนเดียว

ทางเดียวที่จะทำให้อาริตาสงบได้ก็คือบทรัก แรกๆ อาจจะยักท่าบ้างเพราะยังโกรธที่เขาเอาเธอไปเปรียบกับพิมาลาในทางแย่ๆ แต่ความต้องการในเรื่องเซ็กซ์เขาต้องหาทางดับลง และอาริตาคือตัวช่วยให้เขาสุข สมหวัง แค่เพียงงอนง้อเธอแล้วพามาคอนโดส่วนตัว ผู้หญิงเฮี้ยวก็กลายเป็นลูกแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น

“ไม่เอาน่า อย่าคิดมากเลย ผมไม่ได้ว่าคุณแย่นะ อืม...ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เอาแต่ใจตัวเองทั้งนั้นแหละ ผมขอถามคุณว่าชอบห้องนี้ไหม ผมแต่งเองเลยนะ”

“คุณก็น่ารักก็ตรงนี้แหละ ทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อย แล้วก็ช่างเอาอกเอาใจจนฉันอ่อนไปทั้งตัว”

“จะงอนให้เสียอารมณ์ทำไมครับ ในเมื่อเราสองคนก็รู้ๆ กันอยู่ อาบน้ำกันดีไหม คุณคงเหนียวตัวแล้ว”

โอภาสหาทางที่จะเสพสุขกับหญิงสาวให้ราบคาบด้วยบทรัก และคืนนี้เขาจะสนุกกับเธอให้เต็มที่ สมกับความต้องการที่จุกอก

“คุณช่างเอาใจเก่งซะจริง ทำให้ฉันยอมทุกที”

“ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว คุณจะยอมให้ผมมีความสุขบ้างไหมล่ะ ผมคงไม่รอคำตอบหรอกนะ เอาเป็นว่าจากนี้ไป เราสองคนหาความสุขใส่ตัวดีกว่า ถอดเสื้อออกนะ”