2

Chapter 2

เธอเองรู้ดีว่าปาริชาติไม่ได้อะไรมากมายกับผู้ชายที่ชื่อเทพประทาน แค่อยากเอาชนะ และยิ่งรู้ว่ารินลดาแอบชอบชายหนุ่มอยู่ ก็ยิ่งอยากเอาชนะมากยิ่งขึ้น จึงมาขอให้พวกเธอช่วย มีเพียงเกศราที่ยอมช่วยแต่ก็เหลว ส่วนราศีนั้นรู้อยู่ว่าไม่สนใจผู้ชายและไม่อยากข้องเกี่ยวจึงปฏิเสธตั้งแต่เริ่มแรก ฟ้าใสเป็นอีกคนที่ยังไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ด้วยความที่รักเพื่อนจึงขอคิดดูก่อนนั่นเอง

“ล้มเลิกได้ไง พวกยัยแก๊งแมวเหมียวก็สบประมาทเอาสิ แบบนี้มันหยามกันชัดๆ รู้ไหม ฟ้า... ตัดสินใจนานจัง จะไม่ช่วยเปรี้ยวจริงเหรอ” ปาริชาติหันมาตอบ ก่อนจะโพสต์ข้อความเด็ดๆ ลงในเฟซบุ๊กด้วยโทรศัพท์มือถือเครื่องหรู

“คิดนานหน่อยสิ เพราะฟ้าไม่รู้ว่าเค้าจะปาดคอเอาหรือเปล่า เห็นหยกบอกว่าเค้าเป็นผู้ชายเย็นชามากไม่ใช่เหรอ” ฟ้าใสตอบเพื่อนเสียงใส

“ลองได้เห็นหน้าก่อน ฟ้าอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้” ปาริชาติคะยั้นคะยอ เทพประทานเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่หล่อเหลาเอาการ แค่เพียงไม่ค่อยสนใจผู้หญิงก็เท่านั้น

“หมอนั่นเป็นเกย์ หรือไม่ก็...” ราศีพูดยังไม่ทันจบประโยค ปาริชาติก็สวนขึ้นทันควัน

“หึ! ไม่เห็นจะง้อ สวยๆ รวยๆ ไม่เคยง้อใคร หมอนั่นตาต่ำโคตร ทำท่าชอบไม้ป่าเดียวกัน”

ปาริชาติยักไหล่ ตามสไตล์คุณหนูร่ำรวย มั่นใจในตัวเองสูง เธอไม่ได้พูดเกินจริงเลย เกิดมาชีวิตคุณหนูอย่างเธอมีผู้ชายหล่อเหลา ร่ำรวยมาสนใจตั้งมากมาย หากไม่คิดว่าโดนยัยแก๊งแมวเหมียวศัตรูคู่อาฆาตท้าพนันเข้าให้ เธอไม่มีวันยอมลดตัวไปทอดสะพานให้นายผีดิบหน้าตาเย็นชาดุจหินแกรนิตแน่นอน แม้ปากจะพูดไปแบบนั้น แต่จริงๆ เธอก็ต้องทำให้เพื่อนคนใดคนหนึ่งในแก๊งได้ไปกินข้าวกับหมอนั่นให้ได้ เธอเองบางครั้งก็ไม่มีเวลาเพราะติดงานถ่ายแบบ เดินแบบ และเล่นละคร แม้จะบอกปัดไปหลายงานเลือกเฉพาะที่ปัดไม่ได้จริงๆ ก็ตามที แต่ก็มีงานวิ่งชนเข้ามาไม่ขาดสาย

“โห... ที่แกพูดเมื่อกี้คิดหรือเปล่านั่น” ราศีหัวเราะท้องแข็ง รู้ดีว่าเพื่อนสวย รวย เก่ง และหนุ่มๆ ตอมหัวกระไดบ้านไม่แห้ง แต่ก็อยากแหย่ให้เพื่อนโมโหนิดๆ การยั่วโมโหปาริชาติเป็นความสุขเล็กๆ ตั้งแต่สมัยเรียน

“เก็บปากไว้กินน้ำพริกไอ้หยก เดี๋ยวแกโดน” ปาริชาติค้อนเพื่อนตาคว่ำ หลุดมาดคุณหนูทันทีที่โดนกระตุ้นต่อมอารมณ์อีกครั้ง ใครจะรู้ว่านางเอกคนสวยจะมีมุมนี้ด้วย ปกติเวลาอยู่ต่อหน้าสื่อมวลชน ปาริชาติจะวางตัวดีเสมอ แม้จะขี้วีนเหวี่ยงไปบ้าง แต่เป็นคนตรงๆ จริงใจ เพื่อนทั้งสามรู้ดี

“น้ำพริกฝีมือยัยฟ้าฉันกินนะ ถ้าฝีมือแก ฉันขอเอาไว้ชาติหน้า” ราศียังยั่ว

“ไอ้หยก แกอยากโดนฆ่าโหดใช่ไหม” ปาริชาติจิกสายตาเฉี่ยวมาอย่างโมโหที่โดนยั่ว ราศีเก็บปากจริงๆ เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มควันออกหู

“ใครจะเหมือนยัยฟ้า ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยทั้งๆ ที่เพื่อนเดือดร้อนขนาดนี้ โดนพวกแก๊งยัยแมวเหมียวหมิ่นก็ยังไม่สน” ปาริชาติจิกกัดเพื่อนตามประสา หวังว่าฟ้าใสจะยอมช่วย รู้ดีว่าฟ้าใสเป็นคนรักเพื่อนและเป็นคนที่มีหัวคิดเฉียบแหลมในการเข้าหาคนอื่น มีพรสวรรค์ในการพูดคุยเจรจา ในเมื่อเธอยังไม่ถึงทางตัน ยังไงๆ เธอก็ต้องทำให้ถึงที่สุด จะไม่ยอมแพ้รินลดาแน่นอน

“มันไม่มีอะไรน่าลงทุน คิดดู... ได้ไปกินข้าวกับเขามื้อเดียวเพื่อลบคำสบประมาท ถ้ามีเงินพนันหรือมีอะไรล่อตาล่อใจหน่อย ค่อยสมน้ำสมเนื้อ” นักบัญชีคนเก่งดีดลูกคิดรางแก้วเรียบร้อย ความจริงฟ้าใสแค่ยั่วเท่านั้น ไม่ได้คิดเอาจริงๆ แม้เธอจะเป็นคนค่อนข้างคิดละเอียดถี่ถ้วนเรื่องเงิน แต่การไปทานข้าวกับชายหนุ่มที่ใครๆ บอกว่าเย็นชาสุดขีด ไร้อารมณ์ แถมยังรังเกียจผู้หญิง เธอไม่อยากเอาชีวิตสงบสุขของเธอไปเสี่ยงแบบนั้นเลยสักนิด

เดิมพันครั้งนี้มีแค่ศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้ เธอต้องกินต้องใช้ทุกวัน ไม่ไปทำเรื่องไร้สาระพวกนั้นหรอก ฟ้าใสคิดอะไรที่เป็นรูปธรรม แต่ถ้าหนุ่มหล่อที่สวนสาธารณะ อันนั้นค่อยน่าลงทุนหน่อย อย่างน้อยเธอก็แอบชอบเขาไปแล้วนี่นา...

“เออ... ยัยงก” ปาริชาติพูดใส่เพื่อน ฟ้าใสไม่ยี่หระ ไม่เห็นจะสน เธอสนปากท้องและเงินในบัญชีธนาคารต่างหากเล่า

“ฉันว่าจะจัดตกแต่งร้านใหม่นะ พวกแกว่าดีไหม” ราศีถามความเห็น และต้องการเปลี่ยนเรื่องด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นบรรยากาศที่ไม่ค่อยดีนัก รู้ดีว่าปาริชาติต้องทำทุกวิถีทางให้สำเร็จ แต่เธออยากให้ลืมเรื่องนี้ไปชั่วคราว

“หึ!” ปาริชาติทำเสียงขึ้นจมูก พูดไปก็ยิ่งเจ็บใจ เดือดในหัวอกร้อนรุ่มสุมทรวงแทบคลั่งเมื่อลูกคุณหนูไฮโซเช่นเธอ ไม่เคยมีใครปฏิเสธมาก่อน

“ก็ดีนะคะ” เกศราพยักหน้าเห็นด้วย

“เดี๋ยวฟ้าจะโปรโมทร้านลงในเน็ตให้” ฟ้าใสพยักหน้าเห็นด้วยอีกคน เธอเลือกเรียนสายอาชีพและมาเรียนต่อมหาวิทยาลัย ทางด้านบัญชีและคอมพิวเตอร์ จึงเป็นคนจัดการด้านการเงินของร้านและการโปรโมทร้าน หากเธอติดธุระก็จะมีเกศราคอยช่วยดูแลอีกคน เกศราเป็นคนที่ละเอียดลออพอสมควร หญิงสาวมีความสามารถทำขนม แต่ค่อนข้างจะเก็บตัวและหัวโบราณสักนิด จึงเข้าขากับฟ้าใสได้ดี

ฟ้าใสและเกศราชอบทำขนมและอาหารเหมือนกัน แต่ทั้งสองจะแตกต่างกันตรงบุคลิก ฟ้าใสจะเป็นตัวของตัวเอง รักเพื่อน แต่มีเหตุมีผล ส่วนเกศราจะเป็นคนพูดน้อย ไม่มีปากเสียงกับใคร บางครั้งดูจะเฉยชา แต่จริงๆ เป็นคนจิตใจดีและมีน้ำใจมากๆ

“เห็นด้วยเหมือนกันจ้ะ ให้ฟ้าโปรโมทร้านเยอะๆ เดี๋ยวนี้มันต้องอาศัยการโปรโมท เหมือนที่ฟ้าทำก็ดีแล้วนะหยกว่า เวลาลูกค้านักศึกษามา เราก็ให้เค้ากรอกข้อมูลสมัครสมาชิกเพื่อรับส่วนลดในเทศกาลต่างๆ กรอกอีเมล เฟซบุ๊กอะไรเอาไว้ เราจะได้แอดไป แท็กไป โปรโมทไป เค้าก็บอกต่อๆ ว่าร้านเราน่ะขนมอร่อยแค่ไหน” ราศี จิตรกรสาวอารมณ์ศิลปินรีบสนับสนุนความคิดเห็น

“เอาเป็นว่าเงินสามพันที่ฉันจะให้เป็นเงินพนันพวกแกไม่สนใช่ไหม งั้นเอามาเลี้ยงกัน” ปาริชาติแสดงความคิดเห็น หลุบสายตาซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์

“ฉลองบ้าอะไรของแก” ราศีเอ่ยถาม ละมือจากการจัดภาพอีกมุมของร้าน ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อโดนสายตาจิกกัดโฉบเฉี่ยวของเพื่อนรักอย่างปาริชาติตวัดมาอย่างทันควัน

“เปรี้ยวยอมแพ้แล้วเหรอคะ” เกศราถามอย่างพาซื่อ นั่นทำให้ราศีตบหน้าผากตัวเอง ปาริชาติเริ่มเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจเพื่อนรักอีกตามเคย

“ใครจะยอมแพ้ แต่พวกเธอไม่เอาเงินสามพันของฉันใช่ไหม หมอนั่นก็เถอะ ตาถั่ว ตาไม่ถึงที่ไม่เห็นความสวยที่เฉิดฉายเรา... ชิ!” ราศีส่ายหน้าไปมาในคำพูดของปาริชาติ

“เกศก็อยากได้เงินสามพันนะคะ แต่เกศไม่มีความสามารถถึงขนาดนั้น นอกจากเขาจะไม่มองแล้ว ยังหน้าดุด้วยค่ะ เกศไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายแบบนั้น” เกศราตอบด้วยสีหน้าแหยๆ

“มีพนันเงินสามพันด้วยเหรอ ทำไมฟ้าไม่รู้ ก็น่าสนนะกับการไปกินข้าวกับผู้ชายคนนึงแลกกับเงินสามพัน” ฟ้าใสเอ่ยขึ้นทำให้เพื่อนทั้งสามมองหน้ากัน

ปาริชาติหลุบสายตาซ่อนรอยยิ้ม ยัยเพื่อนสาวจอมงกเหมือนมหาสมุทรของเธอตกหลุมพรางแล้ว

ยอมว่ะ แค่สามพันกับจัดการพวกแก๊งแมวเหมียวให้ร้องไม่ออก ปาริชาติกรี๊ดในใจ ตอนนั้นเธอก็ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ตอนขอร้องเพื่อนๆ ฟ้าใสไม่ได้ใส่ใจเธอเลยไม่ได้พูดเรื่องเงินพนัน

“อะไรนะ!” ปาริชาติแกล้งอุทานพร้อมกัน เข้าแผนจริงๆ นึกว่าชาตินี้จะกู้หน้าไม่ได้เสียแล้ว