4 จ้องที่จะเขมือบ

มาริสากลั้นลมหายใจ เกร็งไปทั้งตัวเมื่อมือใหญ่ที่เต็มไปด้วยขนยุ่มย่ามของเคนนี่ชายหนุ่มวัย 25 ปี หลานชายจอมเกเรของคมเวทย์วางลงบนบ่า แล้วบีบแรงๆ

“พี่เสียใจด้วยนะที่คุณลุงคุณป้าจากไปพร้อมกันอย่างนี้ ไม่น่าเชื่อเลยนะ เหมือนฝันเลยนะ เพิ่งเห็นกันอยู่หลัดๆ”

เขาก้มหน้าลงมาใกล้ๆ ปลายจมูกโด่งเกือบจะชนกับแก้ม แต่เธอเบี่ยงหน้าหลบด้วยความรังเกียจที่เขาชอบฉวยโอกาส

“ขอบคุณค่ะพี่เคนนี่ ท่านไปสบายแล้ว”

หญิงสาวตอบเสียงสั่น พยายามที่จะเบี่ยงตัวออกห่าง แต่หนุ่มแบดบอยกลับบีบบ่าเธอแน่นกว่าเดิม ใบหน้าหล่อคมเข้มก้มเข้ามาใกล้ๆ อีกครั้ง เธอตกตะลึงต่อรอยสักที่หน้าอก และแขนด้านซ้ายซึ่งโผล่พ้นออกมาจากเสื้อกล้ามสีเข้ม

เคนนี่เดินทางไปบ้านที่อยู่ทางภาคใต้เป็นเวลาสองอาทิตย์ และกลับมาพร้อมกับรอยสักเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม เธอไม่ได้รังเกียจคนสัก แต่ลายกะโหลกผีที่เห็นนั้นน่ากลัวที่สุด

“พี่ขอโทษจริงๆ ที่มาไม่ทันส่งท่านไปสวรรค์ พี่ออกทะเลไปตกปลากับเพื่อนเป็นอาทิตย์ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ริสาคงเสียใจมากสินะ พ่อกับแม่ไปพร้อมกันทีเดียวสองคนอย่างนี้ ไม่เป็นไรมีพี่อยู่ทั้งคนจะขอดูแลริสาต่อจากท่านเอง”

เขาทำท่าจะโอบร่างงามเข้าหาอกแกร่งด้วยความจงใจ และสายตาที่มองนั้นส่อออกมาว่าหื่นเต็มที่ แต่มาริสาเอามือดันหน้าอกเคนนี่ไว้ จนหลุดออกมาได้ แต่เขายังถือโอกาสจับมือเธอแน่น แล้วพูดให้เย็นยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจ

“ไม่ต้องห่วงนะเรื่องงานน่ะ พี่จะเข้าไปทำงานที่บริษัท ช่วยเต็มที่เลยเพื่ออนาคตของริสากับลูกๆ จะได้มีกินมีใช้”

“ลูกๆ หมายความว่าไงคะ”

หญิงสาวถามเสียงดัง สีหน้าตื่นตระหนก ยอมรับว่ากลัวเคนนี่มาก ไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้ เธอรับรู้ถึงรังสีความอำมหิตได้อย่างชัดเจน

“อนาคตของเราสองคนไงจ๊ะ”

“เอ่อ พี่เคนนี่คะ”

หญิงสาวใจเสียกับคำพูดที่ไร้ความเป็นจริง เมื่อเห็นสายตาเป็นประกายวาบหวามอย่างมีความหมาย ทำให้เธอทั้งกลัว และเกร็งมากกว่าเดิม

“ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เราคนครอบครัวเดียวกันแท้ๆ”

เขาพูดราวกับว่าได้เธอเป็นภรรยาเรียบร้อยแล้ว พร้อมๆ กับทำท่าจะกอดอีกครั้ง ถ้าไม่มีเสียงใครบางคนขัดขึ้นก่อน

“อ้าว เคนนี่กลับมาแล้วเหรอ”

“เอ่อ ครับ อาคมเวทย์”

เขาสะดุ้ง รีบปล่อยมือมาริสาทันที เมื่อเห็นคมเวทย์เดินเข้ามาหา แล้วโอบบ่ามาริสาเอาไว้ ทำท่าเหมือนเอ็นดู แต่เธอรู้ว่าเขามีเจตนาไม่ดีแฝงไว้ เวลานั้นเธอมีความรู้สึกว่าเหมือนหนีเสือปะจระเข้เพราะผู้ชายสองคนมีความร้ายกาจพอๆ กัน

พวกเขาจ้องที่จะเขมือบเธอทุกลมหายใจเข้าออก ถ้าเป็นไปได้เธอจะหนีให้ไกลๆ หรือไปอยู่ในสถานที่ไม่มีสองอาหลานคู่นี้

“ครับ ผมก็เพิ่งรู้ว่าพ่อแม่ของมาริสาเสียชีวิตแล้ว ผมนี่แย่จริงๆ เลย มาไม่ทันส่งท่านขึ้นสวรรค์ ขอโทษอีกครั้งครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก เพราะอาก็อยู่ทั้งคน เคียงข้างหนูริสาตลอดเวลา ตั้งแต่เรื่องศพที่โรงพยาบาล จนถึงงานที่วัด จริงไหมจ๊ะ”

หนุ่มใหญ่ก้มหน้าลงมาถาม ทำตากรุ้มกริ่ม ซึ่งทำให้เธอกลัวยิ่งขึ้น ได้แต่ภาวนาให้ใครก็ได้มาที่นี่ ช่วยให้หลุดออกไปจากสองอาหลานจอมหื่นที่จ้องจะลวนลาม

“ริสาขอตัวไปช่วยน้าแก้วเตรียมอาหารเย็นค่ะ”

มาริสาหาทางหนีไปจากคนเลวทั้งสอง อยู่ใกล้ทีไรมีแต่เปลืองตัว และเกลียดพวกเขาเพิ่มขึ้นกว่าเดิมจนแทบไม่อยากมองหน้า

“ทำไมต้องไปยุ่งกับพวกคนใช้ ปล่อยให้ทำไปสิ เรามาคุยกันดีกว่า เคนนี่ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ไปพักผ่อนซะ มาเหนื่อยๆ ไม่ใช่เหรอ”

เขาไล่หลานชายออกไปเพื่อที่จะได้อยู่ตามลำพังกับหญิงสาวเพราะโอกาสดีๆ อย่างนี้หาไม่ได้ง่ายๆ จะต้องตักตวงให้มากที่สุด ก่อนที่กฤษณาจะอาบน้ำเสร็จเขาก็สามารถจับต้องเนื้อตัวสาวสวย กระตุ้นไฟสวาทให้ลุก และยินยอมเป็นของเขาอย่างง่ายๆ

“แต่ผมก็อยากปลอบใจริสานะ”

“หนูริสาทำใจได้แล้ว จริงไหม”

เขาหันหน้าหล่อแบบแก่ๆ เข้ามาใกล้ ยิ้มบางๆ กรุ้มกริ่มเสียจนมาริสาใจไม่ดี อยากจะกรีดร้องด้วยความขยะแขยง

“แต่ผมรู้ว่าริสาต้องการกำลังใจ”

เคนนี่ไม่ยอมง่ายๆ เพราะรู้เจตนาของคมเวทย์ดีว่าต้องการอะไร ซึ่งก็ทำให้เขาหน้าตึง ก่อนศึกชิงนางจะระเบิดขึ้น เทพซึ่งเป็นทนายที่บิดาของหญิงสาวจ้างให้ดูแลผลประโยชน์ของบริษัทได้เข้ามาทันท่วงที เขาไม่ชอบใจที่เห็นมาริสาถูกอาเขยโอบบ่า ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ อีกทั้งมาริสามีท่าทีหวาดกลัว ยืนตัวเกร็งไม่กล้าขยับตัว เขาจึงโพล่งขึ้นด้วยเสียงห้าวๆ

“สวัสดีครับ คุณคมเวทย์”

คมเวทย์ตกใจ สะดุ้งสุดตัว ปล่อยร่างมาริสาให้เป็นอิสระ แต่ไม่วายก่นด่าทนายร่างท้วม วัย 55 ปีด้วยความโกรธ